De afgelopen weken gebeurden er absurde dingen waar we geen invloed op hadden. Het overkwam ons en het was aan ons hoe we daarop gingen reageren, want dat is het stukje waar we wel invloed op hadden. Één ding hebben ze wel gemeen met elkaar, het is allemaal pure afleiding! De afleiding probeert ons weg te houden van het plan wat God voor ons bedacht heeft.
Je hebt een keuze
Gelukkig is het niet de duivel die de regie in jouw leven heeft, tenzij je hem de regie geeft. Wij hebben de regie over ons eigen leven en dat betekent dat wij keuzes kunnen maken. Richten wij onze blik op de afleiding of blijven we onze blik gericht houden op God? Daarin heb je een keuze en kun je een wilsbesluit in maken.
Zoals ik het opschrijf klinkt het allemaal heel makkelijk en logisch. Maar zo ervaar ik het zelf niet, als ik heel eerlijk ben. Ik weet dat het zo is en ik vertel dit ook aan mijn cliënten, maar als er achter elkaar dingen gebeuren, dan wordt het knap lastig om mijn eigen advies uit te voeren.
Kleine en grote afleidingen
Zo heeft het noodweer ervoor gezorgd dat een deel van het voorbereidend werk voor in de tuin weer ongedaan werd gemaakt en dat we weer opnieuw konden beginnen. Ook gingen ineens huishoudelijke apparaten (van een paar maanden oud) ineens kapot, waaronder onze koelkast. Je belt dan naar de storingslijn en dan wordt er gezegd: “26 augustus ben je de eerste”. “Ok, en hoe doe ik dat dan in de tussentijd? Ik heb toch echt koeling nodig voor mijn etenswaren?”, vraag ik dan. “Ja, daar kunnen we niks aan doen werd mij verteld. We gaan proberen of het eerder kan, maar kan niks beloven.”
Dus hup, op zoek naar een leenkoelkastje. Gelukkig zijn er onbekende mensen die ons wouden helpen en was het binnen een paar uur geregeld.
Wel waren we een paar uur verder en de plannen die ik voor die middag had bedacht werden weer aan de kant gezet. Als dat soms gebeurt is dat niet erg, maar dit gebeurde de afgelopen week bijna dagelijks. Kleine afleidingen werden gecombineerd met grote afleidingen.
Even balen mag
Er zijn genoeg momenten dat ik echt even baal. Ik laat me dan te veel meeslepen in de afleidingen en dan krijgt frustratie en onrust iets té veel ruimte. Even balen en er iets van vinden is ook zeker niet erg. Die emotie moet er soms ook even uit, maar daarna probeer ik wel weer het wilsbesluit te nemen om niet erin te blijven hangen en me te laten verstijven. Want dat is waar de duivel op uit is. Om mij te laten ‘stilstaan’ in mijn praktijk. Hij wil niet dat ik anderen ga helpen, hij wil liever dat die mensen in hun ellende blijven zitten.
De overwinnaar is bekend
Gelukkig krijg ik kracht en energie van boven en blijf ik stappen zetten. Eigenlijk geeft de duivel alleen maar de bevestiging dat ik juist op de goede weg zit, want anders had ik nooit zoveel strijd ervaren. Ik laat me niet zomaar wegjagen. Dit had ik een paar maanden geleden wel laten doen, maar die tijd is voorbij. God staat naast mij en vecht voor mij uit. Ik hoef niet zelf te vechten en/of alleen te vechten, dat doet God voor mij. Wat ik mag doen is een keuze maken door wie of wat ik me ga laten leiden.
De oorlog is begonnen, maar ik weet allang wie de overwinnaar is. Ik kan je verklappen dat het niet de duivel, afleiding en/of onrust is die gaat winnen. Al wordt het nog zo hard geprobeerd, God zal altijd overeind blijven staan. Mocht ik struikelen en het even niet meer weten, dan tilt Hij mij op en lopen we samen verder. Op het moment van schrijven zijn we gebeld en wordt de koelkast over 2 dagen gemaakt in plaats over een kleine 2 weken. Ook al gebeuren er vervelende en irritante dingen, God is er altijd bij en voorziet op Zijn manier.