Durf jij jouw kast bewust te openen?

Leestijd: 7 minuten

Misschien herken je jezelf hier wel in. Je hebt dingen meegemaakt in je verleden en daar wil je niet meer mee geconfronteerd worden. Je wil het verleden als het ware in een kast stoppen en die deur op slot doen, zodat deze nooit meer open gaat. Want als het weggestopt is, dan is het er niet meer. Dan is er geen confrontatie meer met je verleden en kun je je leven leiden zoals je dat nu wilt. Alleen werkt dat wel zo? De ervaring leert ons dat het kastje nooit definitief op slot blijft zitten. Het kastje schiet zo nu en dan ineens open door een trigger die in het heden af gaat. Wat doe je dan?

Een trigger opent jouw kast

Als de kast openschiet door een trigger dan worden we ineens overspoeld door alles wat er in die kast zit. Misschien komen er zelfs dingen uit, waarvan je dacht dat die geen rol meer speelde in je leven. Je voelt je machteloos, verloren en weet niet meer waar het begin of het einde is. Het overvalt je. Soms kan een kleine trigger, die net even op jouw pijnpunt prikt, al voldoende zijn. We kunnen dan proberen om alles weer in die kast te duwen en hopen dat we het slot er weer snel op krijgen, zodat het weer ‘weg’ is.

Alleen is dat een constructieve en langdurige oplossing? Hoeveel energie kost het je om steeds maar weer die ‘rommel’ de kast in te duwen? Hoeveel energie kost het je om triggers te ontlopen die de kastdeur mogelijk zou kunnen openen? Hoe beperkt leef je, omdat je niet volop in vrijheid leeft, omdat de angst dat de kastdeur opengaat een rol blijft spelen in je leven?

Heb je echt alles prima voor elkaar?

Grote kans dat je jezelf bewust overtuigd hebt dat je het allemaal prima voor elkaar hebt en dat je de situatie accepteert zoals het nu is. Je hebt je leven ingericht en je denkt dat je gelukkig bent. Maar is dat ook echt zo als je eerlijk naar jezelf kijkt? Dit kan een manier van ‘overleven’ voor je zijn geworden. Want zonder die overtuiging zou je misschien wel in een depressie zijn beland, omdat je gewoonweg niet weet hoe je die rommel in die kast moet ‘opruimen’.

Een overlevingsstrategie ontwikkelen is niet raar of stom. Het houdt je op de been. Alleen hoe lang wil je blijven ‘overleven’ in plaats van in vrijheid te gaan leven? Wanneer durf je ervoor te kiezen om zelf bewust die kast te openen en één voor één de rommel op te ruimen? Een kast zonder slot, een kast die niet zomaar open springt bij een trigger. Een kast die gevuld raakt met overwinningen, dingen die je geleerd hebt, je ontwikkelingen, etc… Misschien kun je die kastdeuren zelfs op een gegeven moment vervangen voor glazen deuren, zodat je die dingen kan ‘zien’ en er trots op kan zijn.

Ze zijn beter af zonder mij

Ikzelf heb jarenlang een kast gehad die vol zat met dingen waarvan ik het bestaan niet wou weten. Ik dacht: Als het achter slot en grendel zit, dan is het er niet. Het zat vol met schaamte, verdriet, boosheid, eenzaamheid, schuld en frustratie. Ook ik had niet het slot uitgevonden die de kast permanent dicht kon houden. Dus ook bij mij vloog de kast geregeld open en werd ik overspoeld door al die emoties, gevoelens, gedachtes en overtuigingen. Op dat soort momenten werd de grond onder mijn voeten weggeslagen en vroeg ik me echt af wat ik nog deed in dit leven. Wat had ik nog toe te voegen? Wie was ik nou?

Ik had gedachtes die niet opbouwend en bemoedigend waren. Ik dacht wel eens: Als ik nu zou verdwijnen dan zou niemand mij missen en zijn ze beter af zonder mij. Als ik daar nu op terug kijk, dan maakt me dat verdrietig, maar ik begrijp wel waar het vandaan kwam. Ik werd zo overspoeld door zoveel dingen, dat ik gewoonweg het overzicht helemaal kwijt raakte. Ik raakte verstrikt en verloren in mijn eigen negatieve bubbel en ik zag niet waar de uitgang was. Totdat ik weer alles in de kast kreeg en die met moeite weer op slot kreeg en weer ‘verder’ kon.

Heling ontstaat als je voelt

Verder? Kon ik echt verder? Nee, natuurlijk niet. Ik werd ontzettend beperkt door de inhoud van die kast. Het hield me klein en onzeker. Ik hield me op de achtergrond en ik geloofde niet in mezelf. Ook al zeiden mensen om mij heen dat ik meer kon dan ik zelf zag. Het kwam niet binnen. Een paar jaar geleden, toen ik God leerde kennen, ging ik de confrontatie aan met mijn kast. Samen met God deed ik mijn kast open, bewust en stapje voor stapje.

Eén voor één pakte we er een ‘onderwerp’ uit en gingen we aan de slag. Want heling kan pas ontstaan als je voelt. Ik vond het niet leuk. Ik vond het zwaar, moeilijk, confronterend en verdrietig. Soms voelde ik me machteloos en verloren. Soms zakte het vertrouwen tot in mijn schoenen en dacht ik: Waar ben ik aan begonnen? Ik wil dit helemaal niet voelen. Het ging prima zoals het ging. Maar was dit zo? Nee, dat was niet zo. We denken vaak dat het prima ging, maar we zoeken dan voor onszelf een excuus om zo’n confrontatie uit de weg te gaan en maar niet te hoeven voelen.

Opruimen geeft bevrijding

Het opruimen van mijn kast heeft mij zoveel verlichting gegeven. Doordat ik dit ging doen, kwam er ook ruimte voor het ontdekken van mijn identiteit. Ik had me zo laten beperken door die kast, dat ik nooit tot bloei kon komen en niet had ontdekt voor mezelf wie ik was met mijn talenten en dromen. Het hield mij gevangen en het was een last die ik met mij mee droeg. Ik hield mezelf gevangen, omdat ik niet de moed had om die kast op te ruimen. Maar het is echt een bevrijding geweest om het wel te doen!

Mocht jij jezelf herkennen in dit verhaal dan hoop ik dat deze blog jou heeft mogen bemoedigen en aanmoedigen. Ook voor jou gun ik jou die vrijheid. Jouw kast negeren en die dicht proberen te houden is niet dé oplossing. De confrontatie aangaan, het voelen en het daarna los gaan laten is een manier om jouw kast leeg te maken en leeg te houden van onvoorspelbare negatieve gevoelens, emoties en gedachtes. Zou je de kast niet liever willen vullen met jouw overwinningen? Het verleden wis je niet uit, maar je kan er wel op een andere manier op terug leren kijken, zonder dat het grip houdt op jouw leven.


Vragen om te overdenken
  1. Welke dingen heb jij bewust/onbewust in de kast gestopt?
  2. Durf jij te kijken wat jij in de kast hebt gestopt?
  3. Wat zou het je gaan brengen als die kast opgeruimd zou zijn?

Dingen wegstoppen om er maar niet geconfronteerd mee te worden doen we bijna allemaal. Confrontatie is niet fijn en kan enorm pijnlijk zijn. Als we het wegstoppen dan is het er niet, alleen in je onderbewustzijn blijft het bestaan en kan het een negatieve invloed hebben op je gezondheid.
Opruimen en de confrontatie aangaan is de manier om die negatieve invloed uit je lichaam te krijgen. Nee, het is niet makkelijk, maar zeker niet onmogelijk. Probeer dit niet alleen op te lossen, want samen zie je meer dan één.