Loslaten is iets wat we vaak enorm moeilijk vinden. We willen vasthouden aan dingen die voor ons bekend zijn en die ergens veilig voelen. Soms weten we niet hoe we moeten loslaten. Je bent je er vaak niet van bewust dat de last op je schouders steeds zwaarder en zwaarder wordt. Je past je aan en gaat door. Je vindt altijd een weg. Totdat je lichaam het gewicht niet meer aankan en signalen begint af te geven dat het té veel is geworden.
Figuurlijk vasthouden
Je kan letterlijk pijnklachten krijgen in je lichaam. Vaak is de pijn zelf niet de oorzaak, maar bevindt de oorzaak elders in het lichaam. Als één dominosteentje gaat, dan volgt er vaak een hele rits erachteraan. Door het niet los kunnen laten ga je alles proberen vast te houden. Als jij een tijdje probeert om iets verkrampt vast te houden met je handen dan gaat het pijn doen en laat je vanzelf los zodat de pijn kan verdwijnen.
Dit klinkt heel makkelijk. Wanneer je kramp krijgt, dan laat je hetgeen wat je vasthoudt uit je handen vallen. Alleen hoe je dat met dingen die je niet letterlijk maar figuurlijk vasthoudt? Hoe laat je dat los?
Een stap in geloof
Ik ben al jaren bekend met pijnklachten. Vorig jaar werd er gezegd, het is fybromyalgie. Ook mijn duizeligheid speelt al ruim 10 jaar een rol in mijn leven. Ik heb van alles geprobeerd en niks heeft geholpen. Ik ben een tijdje onder behandeling geweest bij een fysiotherapeut van Fysio Physics. De pijn in mijn bindweefsel werd wat dragelijker, maar de duizeligheid bleef. Uiteindelijk, na heel lang twijfelen, had ik me op de wachtlijst laten zetten om gezien te worden door de eigenaar van Fysio Physics. Hij heeft veel ervaring en ik dacht: Misschien heeft hij nog een idee?
Die ene maandagmorgen op 3 mei, was het zover. Ik had mijn afspraak. Ik voelde dat ik een klein beetje terughoudend was, omdat ik niet weer ergens mijn hoop op wilde vestigen om dan weer teleurgesteld te worden. Ik dacht: Ik laat het gewoon over me heen komen en zet een stap in geloof.
Wat gebeurt hier?
Dat heb ik geweten. Wat begon als een normale fysio behandeling, werd een combinatie van behandelen, bidden en God. Ik wist dat hij gelovig is, maar wat er toen gebeurde had ik niet zien aankomen. Hij wou een bepaalde handeling uitvoeren, maar het lukte niet. Ik zat letterlijk ‘vast’. Ineens zei hij tegen mij: “Ik weet het al. Jij moet dingen gaan loslaten.” Dat was het enige wat hij tegen mij zei en op dat moment begon ik te huilen. Ik keek nog om me heen en dacht: Wat gebeurt hier nou? Maar ik kon niet meer stoppen. De fysio kon daarna door met zijn behandeling, want hij kreeg ‘ruimte’ om de handeling alsnog uit te voeren.
Toen benoemde hij mijn faalangst en dat ik té veel bezig ben met wat anderen over mij denken. Ook probeerde ik van alles op mijn schouders mee te dragen. Ik dacht alleen maar: Hoe kan hij dat nou weten? Want het klopte wat hij benoemde. Ik heb de laatste periode zo het gevoel dat ik faal in ons huwelijk en ik laat me zo vaak leiden door wat anderen van mij vinden. Daarna dacht ik: natuurlijk kan hij dat weten. God weet alles over mij. Ik weet dat God mij kent en alles over me weet, maar als dit dan bevestigd wordt, dan blijft het iedere keer weer bijzonder.
Een eerste stap naar bevrijding
Mijn hele lichaam zit letterlijk vast. Er is bijna geen plekje te ontdekken dat geen pijn doet als je het aanraakt. Die behandeling voelde als een eerste stap naar bevrijding in zowel mijn lichaam als in mijn hoofd. Er is iets opengezet, waardoor het letterlijk begon te stromen. We zijn er nog niet, want op een gegeven moment was de behandeling genoeg. Ik was daarna zowel lichamelijk als mentaal enorm moe. Binnenkort volgt de tweede behandeling, maar op dit moment ervaar ik meer rust in mijn hoofd en lichaam.
Het onderbewustzijn wil blijven vasthouden
Loslaten vind ik heel moeilijk. Er hebben heel veel mensen voor me gebeden, maar blijkbaar bleef ik (onbewust) nog steeds stug vasthouden. Ik werd me tijdens die behandeling zo bewust van mijn lichaam. Mijn lichaam was helemaal verkrampt en dat voelde eigenlijk helemaal niet goed en fijn. Door die ene woorden in combinatie met de behandeling liet ik een stuk ‘los’.
Gebed vind ik ontzettend waardevol en mooi, maar ik kan er niet altijd wat mee. Ik hoor het, het raakt me vaak genoeg, maar ik denk dat ik dan onbewust nog steeds vast blijf houden zonder dat ikzelf en de ander het doorheeft. Ik doe dit niet expres, want ik wil juist loslaten, maar mijn onderbewustzijn wil het vast blijven houden. Mijn onderbewustzijn weet niet beter en het voelt ergens veilig en vertrouwd terwijl het ‘pijn’ doet.
Bagage meedragen is meer pijn
Loslaten voelt voor mij als iets waar je geen controle op hebt en dus onveilig. Alleen geeft loslaten zo’n gevoel van vrijheid, zowel in m’n hoofd als letterlijk in mijn lichaam. Door vrij te zijn kun je vrijer ademen en bewegen, maar ga je nieuwe dingen ook weer aandurven. Door verkrampt te blijven, word je klein gehouden en stap je niet uit. Door me te laten leiden door anderen en mezelf te belasten met een hoop bagage kwam ik niet meer vooruit. Als ik het probeerde dan kreeg ik figuurlijk, maar vaak ook letterlijk, pijn in mijn lichaam. Het is proberen vooruit te komen, terwijl je nog 100 kg extra probeert mee te dragen. Het is niet té doen of het kost enorm veel energie.
Durf los te laten
Wanneer je loslaat, dan kun je je zo vrij voelen als een vogeltje en zo licht als een veertje. Het is dansen in vrijheid en genieten van alles wat er om je heen is. Wanneer je verkrampt door het leven gaat dan ben je vaak alleen maar gericht op de pijn en het negatieve.
Durf los te laten en te ervaren wat vrijheid nu echt is! Aan welke dingen houd jij je vast en wat vind je moeilijk om los te laten? Zou je het aandurven om die dingen los te gaan laten?
Het lichaam laat de waarheid zien
Ik had blijkbaar iemand nodig die naast het bidden ook ‘lichamelijk’ mij hielp om los te gaan laten. De fysio voelde letterlijk dat ik vasthield. Mijn onderbewustzijn kon dit niet meer verbergen. Mijn lichaam liet de waarheid zien en die behandeling gaf een eerste zet om los te gaan laten. Waar me dit heen gaat brengen weet ik niet, maar God wel. Ik vertrouw en geloof erin dat het mooi gaat worden. Kortom, wordt vervolgd 😊
Vragen om te overdenken
- Heb je te maken met lichamelijke klachten? Zo ja, welke?
- Welke bagage draag je met je mee?
- Durf je los te laten? Waarom wel of niet?
Loslaten is één van de moeilijkste dingen om te doen, maar oh zo ontzettend belangrijk. Wanneer we namelijk blijven vasthouden, dan raken we verkrampt. Dat kan zowel letterlijk als figuurlijk gebeuren. Lichamelijk klachten kunnen daar signalen van zijn. Loslaten is iets wat je kan leren, want gebonden door het leven gaan is niet hoe God het voor jou bedoelt heeft.