Leestijd: 6 minuten

In juni 2019 schreef ik een blog over dat ik het uitmaakte met ‘mezelf’, of beter gezegd: met mijn klachten. Ik sloot mijn blog af met de volgende woorden “Je zal vast proberen om me achterna te gaan, om mij te verleiden met jouw positieve kanten en je mooie verhalen. Maar bespaar je alsjeblieft de moeite. We hebben een hoop meegemaakt samen, maar dat hoofdstuk is nu definitief afgesloten en het boek is uit.”

Aanval op aanval

Helaas heeft hij de moeite niet bespaard. Ik kan wel doen alsof het fantastisch is gegaan na het schrijven van mijn blog, maar dan houd ik jullie voor de gek, maar ook mezelf. Natuurlijk zou ik willen dat wanneer ik ergens een stap in zet dat het dan ook meteen klaar is. Over en uit. Maar zo werkt het niet. Ik kan niet in 1x mijn gevoel uitschakelen en 180 graden omdraaien. Dat is een proces. Een proces wat mij soms te lang duurt, maar dat is mijn ongeduld die spreekt. God kent geen tijd. Bij Hem gebeurt alles op Zijn tijd.

De maanden na het schrijven van mijn blog, kwam ik in de drukte terecht van ons nieuwe huis (klussen, verhuizen, etc…), het volgen van een coaching opleiding en toen namen we ook het besluit om in april dit jaar te gaan trouwen. Wij gingen samen stappen zetten. Stappen die in het bovennatuurlijke niet als iets tofs werd gezien. Integendeel. Dat moest gestopt gaan worden.

Wat gebeurde er? Ik werd overladen met angst, zorgen, stress… Dat resulteerde in de verergering van mijn lichamelijke klachten. Begin dit jaar dacht ik echt; “Hoe dan?” Ik werd somberder en ik merkte dat steeds verder in mijn negatieve spiraal kwam vast te zitten. Ik liet me steeds meer leiden en leiden door mijn omstandigheden. Ik was moe, niet lekker, misselijk, duizelig, etc.. Naar de kerk gaan kostte me steeds meer moeite. Ik heb op een gegeven moment zelfs gezegd “Ik ga niet meer. Het kost me te veel en ik wordt in de kerk te veel geconfronteerd met andere mensen die het beter hebben dan ik. Wat heb ik daar nog te zoeken?”

Waar bent U?

Ik zakte steeds verder en verder naar beneden. Coachen? Ja, tuurlijk. Hoe ga ik dat doen dan? Ik kan mezelf niet eens overeind houden, hoe ga ik dan een ander vertellen hoe zij dat kan doen? Ik voelde me steeds meer een mislukkeling. Ik werd verdrietig als ik in mijn praktijkkamer stond. Helemaal ingericht, maar ik voelde geen motivatie meer om iets te gaan doen. Het voelde allemaal donker.

En waar was God? Die voelde ik niet meer. Die vertrouwde ik niet meer en ik voelde me enorm in de steek gelaten. “Weet je, laat het ook allemaal maar. Ik ben er klaar mee. Ik wil niet meer. Het kost me allemaal zo veel. Iedere dag weer opnieuw die keuze maken. Ik heb al zo weinig energie. Waar moet ik die energie nog vandaan halen dan? Uit mijn tenen?”

Wie bepaalde nu eigenlijk mijn dag?

Zoals je misschien is opgevallen, schrijf ik hierboven in de verleden tijd. Want sinds een paar weken ben ik stapje voor stapje omhoog aan het lopen samen met de Heer aan mijn zijde. Wat heb ik gedaan? Ik heb om hulp gevraagd bij één van de oudsten in onze kerk. Ik merkte dat ik er echt niet zelf uit kwam. Ergens zat er nog een heel klein stukje geloof. Ook al was deze zo klein als een mosterdzaadje, het zat er wel ergens. En met dat kleine stukje geloof heb ik toch de keuze gemaakt om mijn hand uit te strekken naar het geloof, naar God. Kostte het mij veel moeite? Ja, zeker weten. Maar ik ben blij dat ik het gedaan heb.

Wat was er eigenlijk gebeurd? Ik had mezelf weer laten vastbinden. Mijn klachten werden weer mijn identiteit. Mijn klachten bepaalde mijn dag en niet God. Nog anders gezegd, de duivel bepaalde mijn dag en mijn leven en niet God!

Hierdoor raakte ik steeds beperkter en geïsoleerder. Ik was zo naar beneden gericht, naar mijn eigen gevoel, dat ik niet meer opkeek naar boven, naar God. Ik werd klein gehouden! Ik ging steeds minder Zijn woord lezen, preken kwamen niet binnen, worship begon me minder te raken, etc… Kortom, het begon me steeds minder te interesseren.

Ik ben er klaar mee!

Door de gesprekken en het feit dat ik Zijn woord weer ben gaan luisteren, en dan ECHT luisteren, merkte ik een boosheid in mij op komen. Niet naar God toe, maar naar de duivel toe. Ik ben er zo ontzettend klaar mee dat hij mijn leven probeert te bepalen! Dat hij steeds maar zegt dat ik iets niet kan en mij blijft aanklagen.

Ik wil niet meer dat hij mijn leven bepaalt, ik wil dat God mijn leven bepaalt! De duivel kan me blijven aanklagen met dingen uit het verleden, maar dan zal ik zeggen: “Over wie heb je het? Nee sorry, die ken ik niet meer. Dat is niet diegene wie ik nu ben.” God kijkt ook niet meer naar je zonde en/of verleden. Hij is ze vergeten, waarom zou jij er dan steeds aan herinnerd moeten worden?

Ik KIES

Ik zit nu nog midden in het proces, maar ik merk nu al dat de last lichter en lichter begint te worden. Ik krijg steeds meer zin in dingen en voel me wat positiever. Ik sta in mijn praktijkkamer en denk “Wacht maar, ik kom eraan!” Nee, het is niet meteen halleluja. Maar ik KIES ervoor om de deur dicht te gooien voor de duivel en de deur te openen voor God. Dat is een wilsbesluit die ik nu ga maken!

God heeft mij gewild. Hij heeft mij gemaakt in de buik van mijn moeder. Hij heeft alles bedacht tot de laatste cel in mijn lichaam. Er is niks fout aan mij. I’m greatly blessed, highly favored and deeply loved. And so are you!

Ja, ik heb zeker dingen gedaan die zondig waren en ik ga het zeker nog eens doen, maar:

Dus wie in Jezus Christus zijn, worden niet meer veroordeeld.
Romeinen 8:1

Ik zal vast nog duizenden keren worden aangeklaagd, maar ik zal ook duizenden keren blijven zeggen “Hoepel op!”. God is een genadevolle God en vergeeft mij elke misstap die ik maak. Waarom zou ik mezelf niet vergeven? Waarom zou ik mezelf blijven veroordelen? Waarom zou ik mezelf laten veroordelen door de duivel? Want door veroordeling blijf ik klein en zal ik niet groeien. En dat is NIET wat God wil en dat is NIET wat ik wil.

Stapje bij stapje klimmen we omhoog op de ladder, samen met Hem en de broers en zussen die om mij heen staan. Dankjulliewel!

TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP) of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook of Instagram.