Leestijd: 3 minuten

Het is bijna zover. De start van het nieuwe jaar, 2019. Nog 1 dag en een paar uurtjes en dan wordt het nieuwe jaar ingeluid. Een mooi moment om even kort stil te staan wat 2018 mij gebracht heeft. Want ook al lijkt het misschien dat een jaar in het teken heeft gestaan van veel obstakels, toch zijn er ook altijd goede dingen gebeurt. Alleen ik, maar ik denk veel mensen met mij, onthouden vaak de negatieve dingen.

Dankbaar

Vanochtend werd de volgende vraag gesteld. Waar ben je God dankbaar voor? Wat heeft Hij jou gebracht het afgelopen jaar? Wat zou jij hierop antwoorden?

Ik ben God dankbaar voor…

dat ik veel steun kreeg vanuit mijn werk toen ik mij op 2 januari voor 50% ziek meldde.
dat ik me heb mogen laten dopen (15 april)
dat ik 3 connect-rondes heb mogen doen (Regio connect Wijk bij Duurstede, Crowned & Veilig twijfelen)
dat ik warm ben ontvangen in de regio connect Wijk, waaruit er nieuwe vriendschappen zijn ontstaan
dat ik gestart ben als vrijwilliger binnen het Avondmaal team (maart)
dat ik een Heartclinic heb mogen doen (23 + 24 maart)
dat ik per 1 oktober weer volledig aan het werk ben
dat Sven mij ten huwelijk heeft gevraagd (21 september)
dat ik mijn bruidsjurk heb gevonden (27 oktober)
dat wij getekend hebben voor een nieuwe woning in Zeewolde (31 oktober)
dat we een nieuwe huurwoning hebben gevonden (17 november)
dat ik Hem nog beter heb mogen leren kennen
dat Hij altijd voor mij klaar stond
dat ik Zijn liefde heb mogen voelen
dat ik meer in staat ben om mijn emoties te uiten

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Er zijn zoveel dingen waar ik dankbaar voor ben. Iedere dag schrijf ik nog steeds 3 positieve punten op van die dag. Elke dag krijg ik weer kleine “cadeautjes”, juist ook op de momenten dat ik het zo nodig heb.

Verwachtingen en wensen

Ik doe niet aan goede voornemens voor het nieuwe jaar. Ik doe wel aan verwachtingen/wensen voor het nieuwe jaar. Ik heb ze opgeschreven in een boekje en over een jaar ga ik teruglezen wat ik heb opgeschreven. Ik heb dit in 2018 ook gedaan tijdens de gebedsweek. Het is dan mooi om te zien hoeveel je eigenlijk van die punten mag afstrepen en dat komt door Hem. Omdat Hij zoveel van mij houdt.

Verder bewegen

Wat ik in 2019 ga doen? Ik beweeg me gewoon verder samen met Hem. Ja, ik zal mezelf hier nog regelmatig aan moeten blijven herinneren. Want ik ben een persoon die graag iets wil doen. Alleen dan ben je zelf aan het werk en laat ik me niet door Hem dragen. Vanochtend werd tijdens de preek dat mooi verwoord: Hij draagt jou verder. Hij draagt je, omdat dat het beste voor je is. Doe het niet zelf. Zie jij hoe jouw Vader jou heeft gedragen?

Vertrouw op Hem dat Hij jou zal leiden en zie wat Hij zal doen. Hij zal jou namelijk nooit loslaten. Nu niet, nooit niet!

Het jaar 2019

Ik ga zien wat 2019 mij gaat brengen. Ik vind het spannend, moeilijk, maar ik heb er ook zin in. Want 2018 heeft mij ook een hele hoop mooie momenten gegeven, dus wie weet wat Abba Vader nog meer voor mij in petto heeft.

Ik wens iedereen een goede jaarwisseling toe en ik zegen iedereen met een goed, liefdevol 2019. En onthoud, Hij houdt van jou en je bent goed zoals je bent!

TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP) of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook of Instagram.

Leestijd: 4 minuten

Een tijdje geleden heb ik het boek “Reis door je hart” gelezen van David de Vos. Daarin stond dat God jou wil helpen om een reis door je hart te laten maken. Om erachter te komen waar jouw pijnplekken liggen, jouw littekens. Maar Hij gaat alleen die reis met je aan wanneer jij dat wilt en er klaar voor bent. Hij zal jou niet dwingen. Hij zal jou dan jouw pijnplekken laten zien, maar nooit meer dan dat je aankan.

Laten we samen die reis gaan maken

Toen ik dat boek uit had zei ik tegen God: “Ok Vader, laten wij die reis samen gaan maken. Ik vind het doodeng, maar ik wil er samen met U achter komen waar mijn pijnplekken liggen. En het belangrijkste, hoe kan ik ermee om gaan?”

In de afgelopen tijd merk ik dat er steeds meer dingen aan mij ‘gepresenteerd’ worden. God laat me zien wat mijn triggers zijn en Hij helpt mij om bewuster te zijn van wat ik voel.

Uitgediepte voorvalletje

Vandaag had ik weer een afspraak staan bij mijn therapeut. Toen ik onderweg was, dacht ik bij mezelf: Waar wil ik het vandaag over hebben? Toen zei ik tegen God: “Laat Uw Heilige Geest maar leiden wat het mag worden vandaag.” En dat heb ik geweten 😉 Ik begon te vertellen over een klein voorvalletje. Iets wat eigenlijk weinig voorstelt. Ik ging met de therapeut dat voorvalletje uitdiepen, want zij zei: “Daar zit vaak meer achter.”

Het voorvalletje was het volgende: ik zat een verhaal te vertellen en halverwege mijn verhaal werd er gevraagd of ik even stil wou zijn, want er was even iets interessants op de tv. Niks bijzonders zou je zeggen. Maar op dat moment werd er een pijnplek geraakt en werd ik bot en begon ik te mopperen over het feit dat ik m’n verhaal niet mocht afmaken. Dat gaf weer een negatieve reactie naar de ander toe en toen was het cirkeltje rond. Dan hebben we het nog steeds over iets kleins.

Ik mag er niet zijn

Uiteindelijk gaat het niet om over hoe klein of hoe groot iets is. Als een pijnplek word geraakt dan zet dat iets in gang. In mijn geval werd de pijnplek ‘Ik mag er niet zijn’ geraakt. Dat is iets wat de kleine Aida denkt en voelt, maar de volwassen Aida weet dat het nu anders is, alleen die pijnplek is mijn waarheid altijd geweest en die mag nu vervangen gaan worden voor de waarheid van God. Want dat is niet God Zijn waarheid. Mijn waarheid mag herschreven gaan worden.

Alleen vind ik dat heel moeilijk. Ik vond de confrontatie vanmorgen ook heel moeilijk. Ook omdat ik naar die persoon niet eerlijk gereageerd heb. Ik heb die persoon het gevoel gegeven dat er niks tegen me gezegd kan worden en dat alles om mij draait.

Hoe denkt U over mij?

Ik zit nu midden in het proces en ik mag vaker aan God vragen mij hierin te helpen. Ik mag gaan waarnemen hoe ik het doe zonder oordeel en mijn pijnplek/gevoelens/behoefte in contact brengen met God. Ik mag aan Jezus vragen om mijn wond te verzorgen en vragen aan God: “Hoe denkt U over mij?”

Ik vind de confrontaties met mezelf super lastig. Ik baal er dan van dat het zo is. Maar het is nu eenmaal zoals het nu is. Daar kan ik niks meer aan veranderen. Wat ik nu wel kan doen is kijken hoe ik daar anders mee om kan gaan. Hoe meer ik het waarneem zonder oordeel, hoe meer ik kan gaan leren om anders om te gaan met een situatie/trigger. Omdat de pijnplek uiteindelijk ook zal gaan afnemen.

Help Vader

Alleen zolang ik er tegen blijf vechten en eraan blijf irriteren, dan neem ik de kleine Aida niet serieus en neem ik dus mezelf niet serieus.

Één ding weet ik nu wel, dit kan ik niet zonder Zijn hulp. Afgelopen zondag kregen we te horen dat juist in het midden van je problemen/zonden je juist naar Hem toe mag gaan. Juist dan! Dus lieve Abba Vader: “Hier ben ik met al mijn tekortkomingen. Help!”

Abba

Beweeg maar gewoon verder