Toon 4 Resultaat/Resultaten

Van links naar rechts, van laag naar hoog

Leestijd: 4 minuten

De afgelopen week zijn er een hoop dingen gebeurd. Dieptepunten, maar ook hoogtepunten. Afgelopen woensdag was mijn eerste werkdag na de vakantie. Het vroege opstaan was geen feest. Dus daar moest mijn lichaam wel even aan wennen. Dus die dag eindige met hoofdpijn en duizeligheid. Die avond had ik daar zo de balen in, ik voelde me verdrietig en was in tranen. Waarom nu WEER die hoofdpijn en duizeligheid? Waarom kan het niet gewoon over zijn? Gelukkig was ik niet alleen en sloeg Sven de armen me om me heen. Hij ging ook voor me bidden. Hoe oncomfortabel wij ons daar ook bij voelen.

Emoties verdragen en niet uitschakelen

Op dat soort momenten vergaat de wereld voor m’n gevoel. Dan kan ik er zo klaar mee zijn. Klaar met mijn lichaam en dat ik daarom rekening moet houden met wat wel en niet gaat. Gelukkig land ik uiteindelijk altijd weer, maar die emoties voelen vind ik maar lastig. Dat is ook de reden geweest waarom ik in het verleden die emoties uitschakelde.

Maar dat wil ik niet meer, hoe pijnlijk het soms ook is. Nu probeer ik het te verdragen en dat is heel moeilijk. Maar gelukkig hoef ik dat ook niet alleen te doen. Ik heb mensen om me heen die me helpen en ik heb natuurlijk Jezus naast me staan die niks liever wil dan mij helpen. Dat zorgt ervoor dat ik overeind blijf en uiteindelijk niet bij de pakken neer ga zitten. Want Hij vecht voor me. In het verleden wist ik misschien niet dat Hij er was, maar dat weet ik nu wel. Hij is overal, op elk moment. En als je Hem toelaat in je hart, in je leven, dan zal Hij er voor je zijn. Ik blijf het jammer vinden dat ik Hem niet persoonlijk even kan spreken. Gewoon even een gesprek hebben samen.

De volgende dag ging het overigens weer wat beter. Ik had geen hoofdpijn. Yes! Tot aan vandaag, behalve zondagavond, is dat ook zo gebleven.

Verwerking

In deze periode merk ik dat ik veel bezig ben met het verwerken van diverse dingen in mijn hart. De laatste tijd ben ik veel emotioneler. Zowel op de positieve als negatieve momenten. Dat is nieuw voor mij en ik moet daar wel eens aan wennen. Dan denk ik bij mezelf “Wat gebeurt er?”.

Zo wordt ik steeds bewuster wat er gebeurt in mijn lichaam en in mijn gedachtes. Ook zie ik steeds beter wanneer er trigger afgaan. Soms gebeurt dit bij de kleinste situaties dat je zelf denkt: Maar dit stelt toch niets zo veel voor? Nee, wellicht stelt dit niet zo veel voor maar het is een wond in mijn hart, van vroeger, wat blijkbaar nu geheeld moet worden. Gelukkig krijg ik hier hulp van Hem bij.

Dan denk je nu misschie: Goh, wat vertel je dat makkelijk! Ja, klopt. Maar ik vind het super moeilijk!! Zeker op het moment dat het gebeurt, dan denk ik echt het tegenovergestelde.

Hij weet wat het juiste is

Ik blijf geloven dat het goed komt. Welke manier dat ook mag zijn. Soms heeft God een bepaalt pad voor je bedacht wat in jouw ogen helemaal niet zo’n goed idee lijkt. Maar wie zijn wij om het juiste pad te zien. Als ik die namelijk zag, dan had ik nu toch ook niet in die situatie gezeten? En dat is iets wat ik vaak tegen mezelf moet herhalen. Hij weet wat het juiste is. Hij weet de weg. En die zal leiden naar iets goeds. Want Hij heeft het beste voor je. Hij wil een hoopvolle toekomst voor jou. Het enige wat we moeten doen is vertrouwen in Hem.

Het is menselijk om te twijfelen. Maar ik zou minder willen twijfelen en meer willen vertrouwen in Hem. Daarom ga ik deze connect-ronde starten met de connect ‘Eerlijk over twijfel’. Hopelijk helpt me dat weer een stapje verder in m’n reis 🙂

Beter gemeld

Nog een positief nieuwtje. Ik heb me sinds 1 oktober beter gemeld op m’n werk! Sinds 2 januari dit jaar werkte ik niet volledig. De eerste maanden heb ik 50% gewerkt en daarna zijn langzaam de uren opgebouwd. Ik heb wel besloten dat ik nu 7,5 uur per dag werk in plaats van 8 uur. Ik vond het eerst lastig om die keuze te maken, want dat duiveltje op m’n schouder vind er dan een hele hoop van. Maar die kan de pot op en ik kies voor mezelf en dit voelt nu goed.

Rust om te aanvaarden en moed om te veranderen

Leestijd: 4 minuten

God, geef mij de rust om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, en moed om te veranderen wat ik kan veranderen, en wijsheid om onderscheid te maken tussen deze twee.

Te veel zelf aan het werk

Ik kreeg de bovenstaande gebedstekst vandaag mee van m’n therapeut. Heel mooi verwoord en eentje om over na te denken đŸ™‚ Ik vertelde haar dat de afgelopen 2/3 weken met veel ups and downs ging. Dat ik merkte dat de laatste tijd de vermoeidheid en duizeligheid weer veel aanwezig zijn en dat ik daar van baal en het mij frustreert. “Je bent veels te veel zelf aan het werk en dat ga je niet redden”, zei ze. Tsja, daar had ze wel een goed punt. Ik red het ook niet zelf. Ik kan geen knop omzetten om mijn vermoeidheid en duizeligheid te genezen.


 om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen


Aanvaarden dat ik moe ben, aanvaarden dat ik duizelig ben. Pfff.. Dat is moeilijk zeg! Maar door het te aanvaarden vind ik rust. Want dan stop ik met vechten. In plaats van vechten mag ik het ook bij God neerleggen. Hij wil me graag helpen, maar als ik het allemaal zelf blijf doen, dan krijgt Hij ook niet de ruimte om mij te helpen.


en moed om te veranderen wat ik kan veranderen


Ik kan mijn vermoeidheid en duizeligheid niet veranderen, maar ik kan wel acties ondernemen om mijn lichaam meer rust te geven. Vanmorgen kreeg ik de vraag “Wat zou jouw lichaam zeggen als die nu mocht spreken?”. Ik zei eigenlijk vrijwel meteen: “Dat het aantal uur dat ik nu per dag werk te veel is”. “Welke actie zou jij nu kunnen nemen?”, vroeg ze.

Ik zei: “Aangeven dat ik toch een stapje terug wil doen, terug naar 7u per dag”. Alleen ik heb daar erg veel moed voor nodig. Want op het moment dat ik dit denk of zeg, dan komen meteen de gedachtes omhoog “Je gaat weer achteruit. Je kan niet eens normaal een 8-urige werkdag draaien, je raakt straks nog je baan kwijt, etc etc..” Ik weet dat die gedachtes niet waar zijn en ik weet dat ik goed voor mezelf moet zorgen.

Goed voor jezelf zorgen

Het goed voor jezelf zorgen deed me denken aan een verhaal uit de bijbel. In Johannes 8:3-11. Een vrouw pleegt overspel en wordt bij Jezus gebracht. Zij staat in het midden en haar aanklagers staan om haar heen. Ze willen dat ze gestenigd wordt. Jezus zegt “Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen”. Iedereen druipt 1 voor 1 af en zij blijft alleen met Jezus. Jezus zegt “Waar zijn ze? Heeft niemand u veroordeeld?”. “Niemand Heer”, zei ze. “Ik veroordeel u ook niet, zei Jezus. “Ga naar huis en zondig vanaf nu niet meer”.

Dat Hij tegen de vrouw zegt “Ga naar huis en zondig vanaf nu niet meer”, betekent niet dat ze vanaf nu geen fouten meer mag maken. Nee, Jezus is genadevol, maar Hij wil alleen dat die vrouw goed voor zichzelf gaat zorgen. Want hij weet dat die andere situatie haar geen goed deed.

Verantwoordelijkheid nemen

Jezus wil dat ik mijn ogen op Hem gericht houdt en dan zullen mijn aanklagers langzaam 1 voor 1 af gaan druipen. Ook wil Jezus dat ik goed voor mezelf ga zorgen. Ik heb dit misschien in het verleden niet gedaan en af en toe voel ik me daar nu ineens schuldig over. Maar ik denk dat God dit juist aan mij laat zien, zodat ik daar mijn verantwoordelijkheid in kan nemen maar ook zijn genade ervoor kan ontvangen.

Vragen om moed

Nu gaan we vooruit kijken en krijg ik de keuze om het anders te doen dan wat ik altijd gewend was. En ik weet dat ik het nu niet alleen hoef te doen. Hij is bij mij en Hij helpt mij. Maar dat neemt niet weg dat ik het super, super, super moeilijk vind. Ik heb altijd op manier A geleefd en gereageerd en nu ga ik het anders doen. Maar ik ga God om moed vragen en dan ga ik een stap nemen om goed voor mezelf te zorgen.

Bidden jullie weer voor mij mee?

Zet Jezus in het midden, want Hij is het licht..

Leestijd: 3 minuten

De afgelopen week gaat het qua emoties op en neer. Het ene moment geniet ik van de kleine dingen, het andere moment ben ik erg verdrietig en frustreert het mij enorm dat ik dagelijks last heb van mijn duizeligheid. Na 7,5 jaar zou ik willen dat het niet constant aanwezig is. Ik krijg steeds vaker van die momenten dat ik er echt klaar mee ben! Ik wil leven en niet overleven. Ik wil dat de duizeligheid niet mijn dagelijks leven beĂŻnvloed.

Jezus in het midden

De mensen om mij heen zien het niet aan de buitenkant, maar van binnen ben ik soms in gevecht om toch de dingen te kunnen die ik wil doen. En vaak betaal ik er toch een ‘prijs’ voor. Maja, wat moet ik anders? Helemaal niks meer doen? Dat is voor mij geen optie. Daarvoor wil ik dingen te graag blijven doen.

Vanmorgen kregen we te horen dat we Jezus in het midden moeten zetten en niet onszelf met alle aanklagers om ons heen. Wanneer je jezelf in het midden zet, dan ben je alleen maar bezig met jezelf en je problemen en richt je je ogen niet op Jezus.

Er is geen duisternis wanneer er licht is

Zit je diep in de duisternis? Laat Jezus erbij komen, want Hij is licht. En wanneer er licht is, dan is er geen duisternis.
Dat klinkt heel fijn en makkelijk? Alleen ik ervaar dat als heel moeilijk. Als ik in de duisternis zit, dan voel ik me steeds verder van Jezus vandaan gaan. Ik voel me dan negatief en Zijn woorden raken me dan minder in mijn hart.

Ik voel het niet

Soms heb ik het gevoel dat Hij mij in de steek laat. Ik merk geen genezing van mijn duizeligheid. En dan voel ik me alleen. Vanmorgen tijdens de aanbidding had ik het heel moeilijk en kwam er veel verdriet eruit. Ik zag iedereen blij zingen en springen en ik dacht alleen maar “Nou, leuk allemaal, maar ik voel het gewoon niet!”. Ik zong niet mee, want het kwam er niet uit.

Duisternis heeft niet het laatste woord

Ik merk dat momenteel mijn geloof heel erg op de proef gesteld wordt. Soms denk ik, het gaat toch allemaal niet werken, want ik zie niks gebeuren. Het klinkt misschien heel zwart-wit, maar dat is momenteel mijn gevoel.

Ik probeer me vast te houden aan het volgende: De duisternis heeft NIET het laatste woord. Voor mij is er licht!
Bid jij voor mij mee?

Bidden.. dat is eigenlijk best spannend

Leestijd: 3 minuten

Voor jezelf bidden in je hoofd, daar heb ik niet zo veel moeite mee. Niemand hoort je dan, inclusief jezelf đŸ˜‰ Maar hardop bidden, jeetje, wat vind ik dat lastig. Met de Connect-avonden wordt er elke avond wel een moment genomen waarbij in kleine groepjes voor elkaar gebeden wordt.

Ik sla dicht

Dat is heel erg mooi, maar op dit moment voel ik me op zo’n moment heel erg oncomfortabel. Want ik durf dat niet. Ik ben namelijk bang om verkeerde dingen te zeggen of juist te weinig te zeggen. Er gaan allerlei gedachtes door m’n hoofd waardoor ik juist dichtsla. En als er dan voor mij gebeden wordt, dan zeggen mensen zulke mooie dingen tegen mij en dan denk ik “Wauw, dat wil ik ook kunnen!”. Maar als ik dan ga bedenken wat ik wil zeggen, dan lijkt het blanco in mijn hoofd. Pas later denk ik “oh, ik had dit of dat kunnen zeggen”.

Een drempel

Ergens voel ik me ook schuldig dat iemand wel voor mij bid, maar dat ik niks tegen een ander zeg. Gelukkig zit je niet met z’n 2-en in een groepje, dus er is altijd wel iemand binnen het groepje die het wel durft.

Ik voel dat ik een drempel over moet. Ik vind hardop bidden in de auto al spannend. Dan duurt het soms 10 minuten voordat ik mijn moed bij elkaar geraapt heb. Ik krijg het gevoel dat het “stom” is wat ik doe. Want vroeger vond ik het ook raar dat andere mensen dat deden en nu doe ik het zelf ook?

Afgelopen zondag werd tijdens de dienst weer herhaald: Woorden is Leven! Ergens voel ik juist enorm de drang om te spreken. Ik wil het heel graag.

Nee zeggen tegen onwaarheden

Dus ik mag “nee” gaan zeggen tegen die gedachtes die niet waar zijn. Want die gedachtes proberen mij tegen te houden. Ik mag het gewoon gaan doen. Ook al zijn het maar eerst 2 woorden. Dat maakt niet uit. Het gaat God niet om hoeveel je zegt, Hij houdt toch wel van je. Een tijdje geleden zei iemand tegen mij dat je nieuwe dingen gaat leren, door het gewoon te gaan doen. En dat kan met kleine stapjes, maar uiteindelijk moet je het wel gaan Doen! Hoe spannend het ook is.

Uitstappen uit onzichtbaarheid

Een gebed of zegen over iemand uitspreken betekend ook dat ik uit mijn onzichtbaarheid ga stappen. Want je gaat spreken, iemand hoort je. En ja, dat is nog wel even een dingetje voor mij.

Een blog schrijven vond ik al lastig, maar die drempel ben ik over gegaan. Maar over een tekst kan ik nog nadenken, herschrijven, aanpassen
 Maar als je tijdens een gebed woorden spreekt, dan kan je dat niet meer aanpassen. En dat is spannend. Want ontvangt de ander jouw woorden wel goed? Tegen mij is gezegd dat wanneer je vanuit de Heilige Geest spreekt en je iemand bemoedigd, je nooit verkeerde dingen kan zeggen. Maar misschien spreek ik wel vanuit mezelf?

Stoppen met denken

Ik denk dat ik gewoon moet stoppen met denken hierover en het gewoon moet gaan doen in kleine stapjes. En God zal mij hierin helpen, want Hij zou niks liever willen dan dat ik Woorden ga spreken. Bid je voor me mee dat ik hier een doorbraak in ga krijgen?

Daarom zeg ik jullie: alles waarom jullie bidden en vragen,
geloof dat je het al ontvangen hebt, en je zult het krijgen.

Marcus 11:2