De ‘kat’ die de emmer deed overlopen

Leestijd: 4 minuten

Afgelopen tijd begon er bij mij heel langzaam en heel sneaky een oud patroon erin te sluipen. Het gebeurde zo stilletjes dat ik het niet in de gaten had. Ik werd steeds verder meegenomen in de waan van de dag en vaak liepen de dagen anders dan ik had verwacht. Dit begon intern meer onrust te veroorzaken en ik was langzaam de regie aan het loslaten. Ik merkte dat ik het overzicht een kwijt begon te raken. Totdat er een bom barstte.

Van enthousiasme naar stress

De laatste maanden kreeg ik de behoefte om op zoek te gaan naar een kat als huisdier. Ik ben altijd opgegroeid met dieren en ik miste het gezelschap om mij heen. Toch bleef ik ergens een twijfelgevoel houden of het wel de juiste beslissing was voor dit moment. Ondanks de twijfel besloten we ervoor te gaan. We hadden twee katten gevonden en van beiden kanten was er een klik. Ik had er zin in!

Helaas veranderde de dag dat ze hier kwamen van een dag vol van enthousiasme, in een nacht van emoties, stress en spanning. De katten leken erg rustig, maar dat veranderde ’s nachts in baldadigheid naar het meubilair, maar ook naar elkaar.

Dat was het moment dat er bij mij intern een bom barstte en de emmer was overgelopen. Het werd mij emotioneel te veel en ik overzag op dat moment de hele situatie niet meer. Ik had de emmer met zoveel stress en spanning gevuld, dat de stress – die ik kreeg door de katten – de laatste zogenoemde druppel was.

Het is niet eerlijk

Ik had de afgelopen weken steeds meer gewicht gehangen aan mijn omstandigheden. Hierdoor gaf ik de omstandigheden meer de regie in mijn leven. Dit ging zo geleidelijk dat ik het eigenlijk niet goed door had. Ik probeerde namelijk positief te blijven en moed te houden. Ook al gingen er achter elkaar door dingetjes mis. Echter, het weten is nog steeds anders dan het echt voelen in je hart.

Het behouden van de regie in je leven gaat niet altijd vanzelf. Dit betekent dat je elke dag die keuze moet maken, want er kunnen zoveel triggers zijn op een dag die jouw emmer kan vullen met spanning en stress. Op sommige situaties heb je geen controle, maar die heb je wel op hoe jij daarop reageert. Reageer je vanuit de rust of reageer je vanuit frustratie en boosheid?

Ik begon te reageren vanuit boosheid en frustratie. Ik vond het niet eerlijk en vond dat het op mijn manier moest gaan. Dingen gaan echter niet altijd op mijn – dus ook op jouw – manier. Wat jij misschien belangrijk vind of wat jouw normen en waarden zijn, hoeft niet voor een ander belangrijk te zijn. Dit kan soms botsen en ik kan daar rebels over worden. Alleen met rebellie bereik ik helemaal niks. Ik ga daar mezelf enorm mee in de weg zitten en vervolgens vullen niet alleen de omstandigheden die emmer, maar doe ik net zo hard mee.

Schaamte en veroordeling

Gelukkig zag ik dat het zo niet meer kon – en ging – dus heb ik aan de bel getrokken. Iets wat ik een jaar geleden niet gedaan zou hebben. Dan had ik geprobeerd om dit zelf uit te zoeken. Soms heb je echter even die ander nodig om een spiegel voor te houden en je bewust te maken van wat je nu eigenlijk aan het doen bent.

Ja, ik heb me enorm geschaamd omdat ik een beslissing had genomen wat voor dit moment geen juiste beslissing bleek te zijn, omdat ik juist nu rust om mij heen nodig heb. Ook vond ik mijzelf een slechte coach. Hoe kan ik nu anderen vertellen hoe het moet als ik het zelf niet eens kan? Ik ging mezelf veroordelen. Maar weet je? Ik ben maar een mens en ik maak ook wel eens keuzes die niet handig zijn. Het belangrijkste is: hoe ga je daarmee om? Leg je jezelf erbij neer of durf je er voor uit te komen en het te erkennen?

Hoe het afgelopen is met de twee katten? Die zijn de volgende dag teruggegaan naar hun baasje. Dit was niet het juiste moment voor mij en de volgende keer luister ik beter naar mijn gevoel.

Ik heb de beslissing kunnen en durven maken om mijn keuze terug te draaien. Ook al voelde ik veel schaamte en veroordeling, ik nu in alle rust de emmer verder leeg maken en is er een last van mijn schouders afgevallen. Ik ben veel meer in de rust gekomen. Dit was een leermoment voor mij. Wel een hele pijnlijke, maar vaak leren we het meeste van dit soort pijnlijke leermomenten.

Blogs

Wat is het ergste wat er kan gebeuren als ik mijn emoties toelaat?

Leestijd: 5 minuten

Ruimte maken voor je emoties en niet alleen als de emoties positief zijn, maar ook juist als ze negatief zijn. Emoties willen gehoord worden en moeten eruit. Voor heel veel mensen is dit moeilijk, ook voor mij. De afgelopen periode merkte ik op dat ik veel boosheid in mij had zitten. Dat zag ik in de kleine dingen. Ik kon soms zo boos en geïrriteerd worden over zo’n klein dingetje, dat ik echt achteraf dacht ‘Was dat nou nodig?’. En nee, ik ben niet iemand die dan snel gaat tieren. Ik ben dan intern boos of geïrriteerd. En de mensen die mij goed kennen zien dat aan mijn gezicht, maar anders zie je het niet.

Boosheid is adrenaline

Boosheid in je lichaam houden is niet het meest handige om te doen. Boosheid is adrenaline. En adrenaline moet eruit door iets fysieks te gaan doen. En nee, iemand gaan slaan is dan niet de juiste manier 😉 Maar bijvoorbeeld tegen een bal trappen, een rondje gaan rennen of met servies gaan gooien (op een veilige plek) is een beter idee. Alleen wellicht dat je even een drempel over moet. Althans, dat moest ik wel. De eerste gedachtes die bij mij boven kwamen waren: ‘Ik ga toch niet met servies gooien? Gaat dat nu echt helpen? Ik vind het maar een stom en raar idee. Ik zie het al voor me. Nee, dat ga ik echt niet doen hoor.’

Ben ik wel echt loyaal?

Naast dat ik het advies maar stom vond, stond ik mezelf ook niet toe om boos te zijn. Ik voelde de boosheid wel, alleen de echte reden waarom ik boos was, die liet ik mezelf niet toe. Ik voelde me schuldig en vond dat ik het niet kon maken. Ik had allerlei excuses en argumenten waarom ik niet boos mocht zijn. Alleen ik was het wel. Ik voel me erg loyaal, maar toen zij iemand tegen mij ‘Hoe kun je loyaal zijn naar een persoon als je eigenlijk ook boosheid voelt naar die persoon. Eigenlijk heb je dan een dubbele bodem. Dat is toch niet loyaal?’. Daar had ze een goed punt! Je bent boos, maar je doet alsof de boosheid er niet is, maar stiekem is die er gewoon. En die boosheid projecteer je dan ook nog op anderen.

Onzichtbare boosheid

Mmm… Als ik het zo opschrijf, lees ik eigenlijk ook wel dat er iets niet klopt. Het is niet eerlijk naar die persoon toe, maar ook niet naar anderen toe en ook niet naar mezelf.
Boos zijn betekent niet dat je niet meer van diegene houdt of dat de relatie dan over is. Als ik mijn boosheid erken naar mezelf toe en het de ruimte geef, dan kan het juist voor een versterkende relatie zorgen. Want die boosheid zit er dan niet meer ‘onzichtbaar’ tussen. En ik reageer dan niet meer die interne boosheid op anderen af die er eigenlijk helemaal los van stonden.

Op zoek naar ‘oud’ servies

Dus ik ging de schuur in op zoek naar ‘oud’ servies. We gaan eind dit jaar verhuizen en ik was al aan het opruimen geweest, maar ik wist dat er nog best wat servies was die we toch niet meer gebruiken. Dus het servies bij elkaar verzamelt. Toen een grote doos gepakt waar ik in kon gooien, want als ik alles zo op de grond zou gooien, dan werd het een beetje een rommeltje 😉 Toen heb ik samen met de Heer bij elk kopje, schaaltje, wat dan ook, uitgesproken waar ik boos over was en daarna gooide ik het kapot! En het voelde heerlijk! Ja, de emoties kwamen eruit, maar het luchtte daarna enorm op.

Huilen van het lachen

Diezelfde avond wou ik een bakje met nat kattenvoer op de vloer neerzetten. Voordat ik bij de vloer was aangekomen, hield ik het bakje scheef en de helft van het bakje viel over mijn hand zo over de hele vloer. Normaal gesproken zou ik echt geïrriteerd zijn geraakt en mezelf een ontzettende sukkel hebben gevonden, maar in plaats daarvan moest ik keihard lachen totdat de tranen over mijn wangen rolde. En de kat vond het niet erg om van de vloer te eten 😉

Wees niet bang

Wees niet bang om de emoties toe te laten en laat je niet wijsmaken dat het raar, stom of niet loyaal is. Want door het tegen te houden beroof je jezelf van blijdschap en vreugde. En dat is niet hoe God het bedoelt heeft. Hij geniet ervan als jij geniet. Maar als je met opgekropte emoties blijft rondlopen, dan kun je niet 100% genieten en het kost enorm veel energie.
Stel jezelf de volgende vraag: ‘Wat is het ergste wat er kan gebeuren als ik mijn emoties toelaat?’
Ik had er geen goed antwoord op. Ik weet wel wat het beste is wat je kan overkomen als je de emoties toelaat ‘Er komt ruimte voor blijdschap en vreugde!’

Blogs

Ervaar jij vrijheid in je leven?

Leestijd: 5 minuten

Vandaag is het 5 mei, bevrijdingsdag. Een dag waarop iedereen viert dat we vrij zijn. Dat we mogen leven in een vrij land. Vanmorgen werd door pastoor Constantijn de volgende vraag gesteld: “Ervaar jij vrijheid in je leven?” Sommigen van ons kunnen ‘m wellicht meteen beantwoorden, anderen moeten er misschien even over nadenken.

Wel weten, maar niet voelen

Ik kon de vraag eigenlijk vrij snel beantwoorden. Nee, dat ervaar ik momenteel niet. Voor m’n gevoel zit ik vast in mijn lichaam en in mijn denken. Ik weet vanuit het Woord dat het oude voorbij is en dat het nieuwe gekomen is. Jezus is gestorven voor jou en mij. We zijn geen slaven meer, we hoeven niet door een hoepeltje te springen, we mogen weten dat we een geliefd kind van God zijn. Maar ik voel het niet altijd. Want als ik het in mijn hart zou voelen, dan zou ik geen negatieve woorden meer hardop uitspreken (bewust of onbewust) en dan zouden mijn gedachtes niet zo met mijn gevoel aan de haal gaan.

Stil gezet

Momenteel bewandel ik een weg waar ik ontzettend stil gezet wordt. Ik word steeds bewuster gemaakt van hoe ik me emotioneel voel, hoe ik over dingen denk en hoe ik me lichamelijk voel. Iets wat juist heel erg goed is. Want ik ben de afgelopen jaren alleen maar door en door gegaan. Ik heb me toen nooit afgevraagd hoe ik me voelde. Ik moest gewoon werken, ik moest dit, ik moest dat kunnen. Ja, er gebeurde verschrikkelijke dingen, maar ik ging gewoon door. Want het leven gaat toch ook gewoon door?

Langzamerhand kom ik nu tot het besef dat ik denk: “Wow, waarom heb ik toen niet even een stapje terug gedaan? Of waarom had ik me toen niet even ziek gemeld, zodat ik mezelf even wat rust kon geven?”.
Het antwoord op de waarom kan ik nu wel geven. Omdat ik toen niks wou voelen, omdat ik er überhaupt gewoon niet over nadacht. Ik zette alles op nummer 1, behalve mezelf. Een lieve zus zei van de week het volgende:
“You can’t go back and change the beginning, but you can start where you are! Change the ending”. (C.S. Lewis).
En dat is zo waar. We kunnen het verleden niet meer veranderen, maar we kunnen wel het einde veranderen. Klinkt tof toch?

Gewoon maar even doen dan?

Ja, klinkt allemaal heel makkelijk. Gewoon even doen. Gewoon even geloven en dan komt het wel goed. Nou, helaas. Inzicht is een eerste stap, maar veranderen? Dat is de volgende stap en misschien wel de moeilijkste. Als je al jaren in hetzelfde karrenspoor loopt en dan besluit om een ander spoor te gaan lopen, dan gaat het karretje echt niet vanzelf die kant op. Het is natuurlijk veel makkelijker om in datzelfde spoor te blijven lopen, maar daar weet je de uitkomst al van. Dus het is iedere dag, ieder uur, iedere minuut weer dat karretje in het andere spoor blijven duwen. Iedere keer maak je weer bewust een keuze om een ander spoor op te gaan. Het voelt soms echt als een gevecht om dat karretje daarin te houden. Iedere keer weer bewust een keuze maken om die negatieve gedachte niet aan te nemen en te geloven.

Je doet het niet alleen!

Iedere dag voel ik me gezegend dat ik deze reis niet alleen hoef te doen. Als ik naar de mensen om mij heen kijk die Hem niet kennen, dan kan ik alleen maar denken “Hadden jullie ook maar Jezus in jullie leven”.

Want als ik moe ben van het karretje duwen, dan geeft Hij mij nieuwe kracht.

“Mensen die moe zijn, geeft Hij nieuwe kracht.
Uitgeputte mensen maakt Hij weer sterk!”
Jesaja 40.29

Als ik val, dan helpt Hij mij overeind. Als ik verdrietig ben dan troost Hij mij. Als ik boos en gefrustreerd ben, dan brengt Hij mij tot rust. Maakt dat het makkelijk? Nee, het maakt het niet makkelijk, maar wat makkelijker. Het geeft me hoop en steun om door te blijven gaan. Ook al zie ik het even niet meer zitten. Ook al denk ik dat de rest van de mensen om me heen wel van alles kunnen en ik niet. En ik me gevangen voel in m’n eigen lichaam. En ik me zorgen maak hoe ik ooit kan gaan werken als ik me zo voel zoals ik me nu voel. Maar ik kan wel in een hoekje gaan zitten en op z’n Cees Bots gezegd een “pitty party” met mezelf gaan houden, maar dat is ook geen leven zoals God het bedoelt heeft. En ja, af en toe in een hoekje zitten mag wel, zolang je er maar niet in blijft hangen. Maar God laat dat ook niet toe. Of via teksten of broers en zussen is Hij wel erg goed met hints geven wat de volgende stap mag zijn 😉

Van gevangenheid naar vrijheid

Nee, momenteel ervaar ik NOG niet de vrijheid in m’n leven. Maar ik ben er wel van overtuigd dat die vrijheid wel gaat komen. En ja, die zin moet ik misschien nog wel 1.000x voor mezelf herhalen, maar God is groter dan al mijn omstandigheden. En Hij heeft geen leven bedoelt met pijn en negativiteit. Hij heeft een hoopvolle toekomst voor ogen, zowel voor jou als mij. Dus ik laat me leiden door de Heilige Geest en ik ga onderweg genieten van alles wat ik met Hem mag meemaken en zie uit naar een hoopvolle toekomst! Want God houdt van jou en mij. Wij zijn Zijn geliefde kinderen!