Toon 5 Resultaat/Resultaten

IK WIL

Leestijd: 4 minuten

In mijn vorige blog eindigde ik met de alinea “Ik kom eraan”. Nou, ik denk ergens dat ‘iemand’ hier niet blij mee was om dat te horen. Want sindsdien is mijn wil, energie, geloof & vertrouwen weggewaaid. Met windkracht 10 zoals afgelopen weekend.

Vertrouwen & geloof

Vertrouwen en geloof hebben dat het goed komt, dat vind ik het moeilijkste op dit moment. Want de vermoeidheid heb ik al 15 jaar en de duizeligheid al ruim 9 jaar. En het lijkt sinds een paar weken alleen maar erger te worden.
Op dat soort momenten ben ik erg verdrietig en boos. Ik wil zo graag aan de slag met andere dingen, zoals een coaching-praktijk opstarten en nu heb ik al moeite om mezelf letterlijk overeind te houden al ik eten aan het maken ben.
Ik vraag me dan echt af “Hoe dan?” Hoe ga ik iets opbouwen, als voor mijn gevoel mijn lichaam juist alleen maar afbouwt? Ik wil stappen vooruit, maar mijn lichaam houdt die stappen vooruit tegen. Ik wil zo graag, maar het lukt me nu even niet.

Gevoel is een verslaving

Gisteren was ik op bezoek bij één van de oudsten van onze kerk. Die vertelde mij dat gevoel een soort van verslaving is. Het gevoel houdt je vast op één plek en daardoor kun je niet naar boven groeien. Er is maar 1 ‘iemand’ die daar heel blij mee is en daar graag op inspeelt en je dus ook graag daar beneden houdt. De grote leugenaar die we allemaal wel kennen. De leugenaar die genietend toekijkt als wij struggelen om de dag door te komen.
Ik zie en weet het wel dat ik klein gehouden wordt, maar soms heb ik gewoon geen zin meer om iedere dag een keuze te maken. De keuze om te blijven vertrouwen en te geloven. Soms denk ik echt “Laat alles ook maar”.

IK WIL

Onze oudste zei tegen mij “Je hoeft je gevoel niet te negeren en je mag best uitspreken wat je voelt, maar zeg daarna ook dat je WILT geloven in het Woord van God.”
Nou, ik kon vandaag meteen oefenen 😉 Vandaag is het echt een off-day! Dus ik heb meerdere keren uitgesproken: “Ik voel me heel erg moe, maar IK WIL geloven dat dit niet voor altijd gaat zijn. IK WIL geloven dat Hij mij genezen heeft.”

Heel eerlijk? Mijn geloof is nu echt zo klein als een mosterdzaadje. Maar uit een mosterdzaadje groeit wel een hele grote boom! Dus wanneer dat mosterdzaadje gaat ontkiemen en groeien dan zal er een heel sterk geloof in mij gaan ontstaan. Okey, voor mij klinkt het nu nog een heel-ver-weg-van-mijn-bedshow, maar gelukkig heb ik mensen om mij heen die voor mij geloven, wanneer ik het even niet meer geloof.

He’s working

De afgelopen dagen werd ik steeds meer en meer meegezogen in de onrust en angst. “Wat is er aan de hand? Waarom gebeurt dit? Wat kan ik doen om het te doen minderen? Waar doe ik nog goed aan? Moet ik rust nemen, moet ik juist doorgaan? Help?”

“Leg het in Mijn handen, geef het aan Mij. Kijk naar Mij en niet naar je omstandigheden, want je staart je er helemaal blind op en je ziet Mij dan niet meer. Ik ben met jou en Ik zal jou bevrijden. Nu zie je het misschien nog niet, maar geloof Mij maar dat ik bezig ben.”

Dat zijn de woorden die ik op dit moment van schrijven hoor. Ik moet meteen aan het nummer WayMaker denken:

Even when I don’t see it, You’re working
Even when I don’t feel it, You’re working
You never stop, You never stop working

He won’t let go

Mijn rugzak wordt leeggehaald en alles wat de Heer op ‘tafel’ legt wordt door Hem geheeld. Één voor één, stap voor stap. Wil ik sneller? Ja, graag. Wil ik nu al vooruitgang zien? Ja, heel graag.
Ook al voel ik me slecht, zie ik geen vooruitgang, gaat het te langzaam en lijk ik steeds minder te kunnen. IK WIL geloven dat dit niet het eindresultaat is en dat God het laatste Woord heeft. Hij is onze Way maker, miracle worker, promise keeper, Light in the darkness. Ook al is mijn geloof misschien nu heeeeeeel erg klein en laat ik Zijn hand los, Hij houdt mij vast en zal mij niet in de steek laten. He won’t let go….


TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP) of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook of Instagram.

Dit is wie ik nu ben

Leestijd: 3 minuten

Het nieuwe jaar, 2019 is begonnen. Een jaar waarin weer vol verwachting mogen uitkijken naar wat God allemaal voor ons in petto heeft. Een jaar waarin je mag VERwachten en niet hoeft te wachten. Ook al was 2018 volgens jou een rot jaar, vol negatieve dingen, laat 2018 jou niet de volgende vraag stellen: “Hoe ben ik hier terechtgekomen?” Maar zeg: “Dit is wie ik nu ben. Ik ga me niet afvragen hoe ik hier ben gekomen. Ik ga kijken wat U voor me gaat doen”. 

Look instead for what God can do!

Klinkt super goed toch? En dat is het ook. Maar als je nu aan mij vraagt hoe ik er nu over denk, dan ga ik heel eerlijk met je zijn. Ik vind dit bovenstaande zo sterk, alleen ik vind het zo moeilijk momenteel om in die kracht te staan en te vooral te blijven staan. Want als ik die preek luister, dan denk ik “JA!”, maar vaak ebt dat gauw weg. 

Beperkt in privé en werkleven

De afgelopen weken is mijn duizeligheid weer enorm aanwezig en ik vind het maar lastig om daar met liefde mee om te gaan. Om het te laten zijn. Ik voel me beperkt in mijn privé en werkleven. Een winkel binnenlopen, zonder mensen, maar met veel spullen, zorgt voor te veel prikkels.
Ik heb genoeg momenten dat ik met m’n handen in het haar zit, niet wetende waar ik nu goed aan doe en wat ik nu moet doen. Voordat je het weet verdrink ik in mijn gedachtes met de vraag “Hoe ben ik hier terecht gekomen?”.

Je kent alle goede dingen wel zoals: “Rust in Jezus. Houd je ogen op Hem gericht en niet gericht op je eigen problemen. Laat Hem bij je problemen komen.”

Storm

Alleen ik vind dat zo ontzettend moeilijk. Ik raak dan in een soort van paniek en dan stormt het om me heen en zie ik door de storm Hem niet meer en het goede niet meer. 

Maar toch wil ik samen met Hem het pad bewandelen en onderzoeken wat die duizeligheid in stand houdt en hoe ik daar met liefde en rust mee om mag gaan. Ik wil stoppen met vechten, maar meer rusten bij Hem.

Ik probeer wat meer naar mezelf te luisteren en doe een stapje terug als ik een stapje terug moet doen. Ik probeer me minder af te vragen hoe ik hier ben terecht gekomen. Want is dat nu belangrijk? Ik kan beter gaan kijken naar wat Abba Vader voor mij in petto heeft liggen.


TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP) of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook of Instagram.

Hij is jouw redder!

Leestijd: 4 minuten

Het is kerst. Een tijd waarin veel mensen bij elkaar komen om samen kerst te vieren. Om te genieten van het eten en van elkaar. Maar wat eigenlijk nog belangrijker is: met kerst vieren we de komst van onze Redder. Hij kwam voor ons naar de aarde, om ons te redden. Kerst is jij in eenheid met God. “Love came down”, zoals pastor Constantijn dat op kerstavond zei. “Je hoeft niet bang te zijn, God komt naar jou toe.”

Angst grijpt me aan

“Je hoeft niet bang te zijn”. Deze zin is een zin die ik de afgelopen tijd heel vaak voor mezelf moet herhalen. Want ik voel veel angst. De angst grijpt me soms zo enorm aan. Ik weet dat Joseph Prince zegt: “Ga in je stoel zitten van rust en laat je niet misleiden door de vijand om je zorgen te gaan maken. Laat hem niet uit je stoel wegjagen door angst.” Maar ik vind dat heel erg moeilijk. Soms kan de paniek zo toeslaan dat ik dat even vergeet.

Wat zijn die angsten? Zijn ze realistisch? Zijn ze gebaseerd op feiten?

Waar ben ik bang voor?

Ik ben bang om mensen te verliezen. Ik heb zowel mijn moeder als mijn tante (die heel dichtbij stond) op jonge leeftijd en in een best korte tijd verloren, beiden door kanker. Een ziekte wat tegenwoordig ‘normaal’ lijkt te zijn.

Ik ben bang dat die duizeligheid, waar ik de afgelopen week weer heel veel last van heb, altijd zal blijven aanhouden en dat ik er nooit meer vanaf zal komen. Dat het me altijd zal blijven belemmeren.

Ik ben bang om alleen te zijn. Afgelopen maandagavond waren we in de kerk (kerstavond). Heel veel mensen die wij kennen binnen Jong&Vrij gingen op kerstochtend. Hierdoor voelde ik me alleen binnen een grote groep mensen.

Ik ben bang dat ik te kort schiet bij mijn partner. Hij zit nu in een burn-out en ik wil hem steunen waar ik kan. Maar ik moet hem ook loslaten zodat hij zijn eigen pad kan bewandelen. Ik heb een paar jaar geleden ook mijn eigen pad bewandelt. Iedere persoon heeft zijn pad en reis. Alleen je wilt je partner behoeden voor de uitdagingen die hij tegen zal komen in zijn reis. Alleen is dat niet mijn taak. Want hetgeen wat ik ben tegengekomen op mijn reis, hoeft hij niet tegen te komen.

Wees niet bang

Maandagavond liet de Heer mij weten dat ik niet bang hoef te zijn. In de preek kwam dat zo mooi naar voren: “Ik wil jouw redder zijn. Ik hou van je en Ik wil je geven wat je nodig hebt.” Dat waren de woorden die Jezus aan mij gaf. Na de dienst kwam één van de connectleiders naar ons toe waar we een goed gesprek mee hadden. Dat deed me enorm goed. Meer dan dat hij wist, denk ik.

Toen we de kerk uitliepen kwam ik Sophie tegen en die sloeg een arm om me heen en gaf deze tekst mee: “Wees niet bezorgd over de dag van morgen, want de dag van morgen zal voor zichzelf zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen.“ (Mattheüs 6:34)

Leef bij de dag

Kortom, leef bij de dag. Ik kan me wel druk maken over morgen, overmorgen en de komende maanden. Maar A: ik weet niet hoe die zal lopen en B: Hij zal altijd met mij zijn en mij helpen. Ja, ik twijfel daar op sommige momenten wel eens over.

Ik heb voor mezelf besloten om toch om hulp te vragen binnen de kerk. Gelukkig is deze mogelijkheid daar, want soms heb je af en toe een duwtje in de goede richting nodig. Je hoeft je niet te schamen om, om hulp te vragen.

Roep Hem aan

Ik wens iedereen fijne dagen toe en weet dat je Hem mag aannemen. Hij dringt zich niet op, maar Hij sluit zich aan bij jou. Hij zal jouw niveau aannemen. Want Hij wil voor iedereen een redder zijn, dus ook voor jou! Hij is jouw licht in jouw duisternis. Het enige wat je hoeft te doen is naar het licht toe te lopen of Hem te roepen. Als jij Hem roept dan komt hij naar je toegerend en zal Hij jou optillen en jou thuis brengen. Zoveel houdt Hij van ons!

Van links naar rechts, van laag naar hoog

Leestijd: 4 minuten

De afgelopen week zijn er een hoop dingen gebeurd. Dieptepunten, maar ook hoogtepunten. Afgelopen woensdag was mijn eerste werkdag na de vakantie. Het vroege opstaan was geen feest. Dus daar moest mijn lichaam wel even aan wennen. Dus die dag eindige met hoofdpijn en duizeligheid. Die avond had ik daar zo de balen in, ik voelde me verdrietig en was in tranen. Waarom nu WEER die hoofdpijn en duizeligheid? Waarom kan het niet gewoon over zijn? Gelukkig was ik niet alleen en sloeg Sven de armen me om me heen. Hij ging ook voor me bidden. Hoe oncomfortabel wij ons daar ook bij voelen.

Emoties verdragen en niet uitschakelen

Op dat soort momenten vergaat de wereld voor m’n gevoel. Dan kan ik er zo klaar mee zijn. Klaar met mijn lichaam en dat ik daarom rekening moet houden met wat wel en niet gaat. Gelukkig land ik uiteindelijk altijd weer, maar die emoties voelen vind ik maar lastig. Dat is ook de reden geweest waarom ik in het verleden die emoties uitschakelde.

Maar dat wil ik niet meer, hoe pijnlijk het soms ook is. Nu probeer ik het te verdragen en dat is heel moeilijk. Maar gelukkig hoef ik dat ook niet alleen te doen. Ik heb mensen om me heen die me helpen en ik heb natuurlijk Jezus naast me staan die niks liever wil dan mij helpen. Dat zorgt ervoor dat ik overeind blijf en uiteindelijk niet bij de pakken neer ga zitten. Want Hij vecht voor me. In het verleden wist ik misschien niet dat Hij er was, maar dat weet ik nu wel. Hij is overal, op elk moment. En als je Hem toelaat in je hart, in je leven, dan zal Hij er voor je zijn. Ik blijf het jammer vinden dat ik Hem niet persoonlijk even kan spreken. Gewoon even een gesprek hebben samen.

De volgende dag ging het overigens weer wat beter. Ik had geen hoofdpijn. Yes! Tot aan vandaag, behalve zondagavond, is dat ook zo gebleven.

Verwerking

In deze periode merk ik dat ik veel bezig ben met het verwerken van diverse dingen in mijn hart. De laatste tijd ben ik veel emotioneler. Zowel op de positieve als negatieve momenten. Dat is nieuw voor mij en ik moet daar wel eens aan wennen. Dan denk ik bij mezelf “Wat gebeurt er?”.

Zo wordt ik steeds bewuster wat er gebeurt in mijn lichaam en in mijn gedachtes. Ook zie ik steeds beter wanneer er trigger afgaan. Soms gebeurt dit bij de kleinste situaties dat je zelf denkt: Maar dit stelt toch niets zo veel voor? Nee, wellicht stelt dit niet zo veel voor maar het is een wond in mijn hart, van vroeger, wat blijkbaar nu geheeld moet worden. Gelukkig krijg ik hier hulp van Hem bij.

Dan denk je nu misschie: Goh, wat vertel je dat makkelijk! Ja, klopt. Maar ik vind het super moeilijk!! Zeker op het moment dat het gebeurt, dan denk ik echt het tegenovergestelde.

Hij weet wat het juiste is

Ik blijf geloven dat het goed komt. Welke manier dat ook mag zijn. Soms heeft God een bepaalt pad voor je bedacht wat in jouw ogen helemaal niet zo’n goed idee lijkt. Maar wie zijn wij om het juiste pad te zien. Als ik die namelijk zag, dan had ik nu toch ook niet in die situatie gezeten? En dat is iets wat ik vaak tegen mezelf moet herhalen. Hij weet wat het juiste is. Hij weet de weg. En die zal leiden naar iets goeds. Want Hij heeft het beste voor je. Hij wil een hoopvolle toekomst voor jou. Het enige wat we moeten doen is vertrouwen in Hem.

Het is menselijk om te twijfelen. Maar ik zou minder willen twijfelen en meer willen vertrouwen in Hem. Daarom ga ik deze connect-ronde starten met de connect ‘Eerlijk over twijfel’. Hopelijk helpt me dat weer een stapje verder in m’n reis 🙂

Beter gemeld

Nog een positief nieuwtje. Ik heb me sinds 1 oktober beter gemeld op m’n werk! Sinds 2 januari dit jaar werkte ik niet volledig. De eerste maanden heb ik 50% gewerkt en daarna zijn langzaam de uren opgebouwd. Ik heb wel besloten dat ik nu 7,5 uur per dag werk in plaats van 8 uur. Ik vond het eerst lastig om die keuze te maken, want dat duiveltje op m’n schouder vind er dan een hele hoop van. Maar die kan de pot op en ik kies voor mezelf en dit voelt nu goed.

Help, want ik weet het niet…

Leestijd: 4 minuten

Op dit moment dat ik deze blog schrijf voel ik me moe, boos, gefrustreerd, verdrietig en slaat de paniek toe. Wat is de veroorzaker? Mijn hoofdpijn! die ik al een paar dagen heb. Ik ga ermee naar bed en ik word er weer mee wakker.

Ik ben boos

Ik ben boos op God, omdat Hij voor mijn gevoel mij niet hoort. Ik ben boos omdat ik afspraken af moet zeggen, omdat het anders te veel voor me is. Gefrustreerd omdat het zo lang aanhoud en ik niet weet waar ik nu goed aan doe en wat helpt. Verdrietig omdat ik me in de steek gelaten voel door Hem. De paniek slaat toe, omdat ik bang ben dat het iets blijvend gaat zijn, net zoals mijn duizeligheid.

Geen tijd aan genezing

Ik weet dat er geen tijd zit aan genezing. Maar ik ervaar wel dat ik heel veel moeite moet doen om in Zijn rust te blijven en het bij Hem neer te leggen. Want ik zie weinig resultaat. Misschien wil ik te veel, te snel. Dat zou best kunnen. Maar die duizeligheid loopt al ruim 8,5 jaar met mij mee en de laatste maanden in combinatie met hoofdpijn. Dus ik ben er eigenlijk wel goed klaar mee!

Leven en niet meer overleven

Zoals ik wel eens in mijn eerdere blog heb geschreven, ik wil LEVEN! En NIET meer overleven! Ik wil graag dingen doen en niet beperkt worden. Als ik met bepaalde grenzen moet leven, ook prima. Maar laat mij dan zien wat die grenzen zijn, want ik zie ze niet helemaal. Als ik per ongeluk mijn grens heb overschreden, laat me dan zien wat ik dan kan doen om mezelf weer te laten herstellen.

Focus op Jezus

Voor mijn gevoel doe ik soms maar wat. Vooral op het moment dat ik de grip kwijt ben, zoals nu, dan weet ik niet meer wat ik moet.
Ok, ik hoor het al iemand zeggen: “Focus je niet op jouw problemen en op jezelf, maar focus je op Jezus.” Maar nu denk ik: Hoe dan? Wat moet ik dan nu letterlijk doen? Hoe richt ik mij dan op Hem. Hij staat niet letterlijk voor me.

Gouden buizen

Ik heb een tijd geleden een preek gehoord van Joseph Prince waarin hij uitlegde over de gouden buizen in je leven. Elke buis staat voor een bepaald thema zoals: gezondheid, financieel, werk, etc…. Op het moment dat je op een bepaald vlak je erg gaat focussen dan ga je die buis zelf dichtknijpen. Maar op het moment dat je dat doet, dan kan Gods voorziening er niet meer doorheen stromen. Want Gods voorziening stroomt door die buizen, continu, in overvloed.

Ik probeer steeds vast te grijpen aan dat verhaal. Maar op dit moment, als ik die hoofdpijn ervaar, kan ik er maar moeilijk omheen en kan ik maar moeilijk die focus op gezondheid loslaten. Dus onbedoeld knijp ik toch de buis van gezondheid dicht. Maar hoe laat ik ‘m los? Hoe doe ik dat? Want ik wil ‘m helemaal niet dichthouden. Ik wil Gods zijn voorziening er doorheen laten stromen. Want ik weet heel erg goed dat ik mezelf niet kan genezen, dat kan alleen Hij.

Wat zijn mijn grenzen?

Wat ik wel kan is het bij Hem neerleggen en goed voor mezelf leren te zorgen. Maar ook daar heb ik Zijn hulp in nodig. Want ik ken nog niet alle grenzen van mezelf en ik weet ook niet wat mijn herstel-manieren zijn. Hij weet het wel! Hij heeft mij geschapen en Hij kent mij beter dan ik mezelf. Dus Vader: “Laat aan mij zien wat mijn grenzen zijn. Laat de Heilige Geest mij leiden en niet mijn eigen ik. Laat aan mij zien hoe ik mezelf kan herstellen als ik onbedoeld een grens heb overschreden. Laat ook hierin de Heilige Geest mij daarin leiden. Ik vraag U dat in Jezus’ naam, Amen!”

Lieve lezers. Mochten jullie nog tips, antwoorden of ideeën hebben op mijn vragen en verhaal, dan sta ik daar voor open. In mijn eentje lukt het niet. Misschien moet ik het ook niet allemaal in m’n eentje willen oplossen. Help….