Toon 3 Resultaat/Resultaten

Wat is een burn-out?

Leestijd: 3 minuten

De benaming burn-out is het Engelse woord voor ‘opgebrand’. Het betekent dat je letterlijk opgebrand bent en dat je geen energie reserves meer hebt. Een burn-out is het eindstadium na een langdurige periode van stress en (over)spanning. Wanneer je langer dan een half jaar klachten hebt van vermoeidheid en uitputting, dan spreken we van een burn-out. Je hebt dan niet alleen te maken met fysieke vermoeidheid, maar ook met geestelijke vermoeidheid.

Energievoorraad

Iedere dag als je wakker wordt dan begin je de dag met een bepaalde hoeveelheid energie. Hoeveel dat voor jou is, is heel persoonlijk. De ene persoon heeft een groter energiepotje dan de ander. Dit kan te maken hebben met ziekte, maar ook met wie je bent. Wanneer jij bijvoorbeeld hoogsensitief bent zal je wat sneller door je energie voorraad heen zijn dan iemand die niet hoogsensitief is. Want bij hoogsensitieve personen komen prikkels veel diepgaander binnen en duurt het langer om die prikkels te verwerken. Dit kost extra energie.

Wanneer jij meer energie verbruikt dan wat er in je energiepotje zit dan is dat voor een keertje niet erg. Je hebt dan de volgende dag misschien een brakke dag, maar dan pak je die dag extra rust en de volgende dag zal je energievoorraad weer volledig zijn aangevuld. Wanneer jij voor een langdurige periode meer energie verbruikt dan dat je in voorraad hebt, dan wordt het een ander verhaal. Dit slaap je niet even meer bij. Een langere periode van rust is dan noodzakelijk, alleen doen we dit vaak niet. We leven in een maatschappij waar het maar door en door gaat en waarbij er veel van je gevraagd wordt.

Reserves verbruiken

Als je voor een langere periode je reserves gaat gebruiken om je dag door te komen, dan zit je in de gevaren-zone. Want je lichaam trekt dit op een gegeven moment niet meer. Op een gegeven moment kun je op een punt gaan komen dat je lichaam stop roept. Als we dan nog niet luisteren, dan gaat het lichaam niet alleen roepen, maar dan gaat je lichaam schreeuwen en functies uitschakelen. Je kan klachten gaan ontwikkelen die jou dwingen om te stoppen.

Wanneer je in dit stadium bent gekomen, dan is je lichaam opgebrand. Het kan niet meer. Geestelijk wil jij misschien nog door en denk je nog door te kunnen, maar lichamelijk is het lichaam ‘op’.

Juiste hulp en begeleiding kan je uit een burn-out helpen

Ikzelf ben twee keer in een burn-out terecht gekomen. Ik ging jarenlang over mijn grenzen heen en negeerde de signalen in mijn lichaam. Totdat mijn lichaam stop zei. Ik kreeg klachten en ik kon niet meer werken. Ik moest wel stoppen. Alleen ik was té laat. Ik had mijn lichaam zodanig verwaarloost dat ik niks meer kon dan alleen maar slapen.

Door de juiste hulp en begeleiding heb ik geleerd om mezelf te leren kennen. Door (h)erkenning van wie ik ben ging ik leren wat mijn grenzen waren, wie ik nu echt was (hoogsensitief) en hoe ik dingen anders kon doen zonder dat ik té veel energie verbruikte op een dag.

De oorlog is begonnen

Leestijd: 4 minuten

De afgelopen weken gebeurden er absurde dingen waar we geen invloed op hadden. Het overkwam ons en het was aan ons hoe we daarop gingen reageren, want dat is het stukje waar we wel invloed op hadden. Één ding hebben ze wel gemeen met elkaar, het is allemaal pure afleiding! De afleiding probeert ons weg te houden van het plan wat God voor ons bedacht heeft.

Je hebt een keuze

Gelukkig is het niet de duivel die de regie in jouw leven heeft, tenzij je hem de regie geeft. Wij hebben de regie over ons eigen leven en dat betekent dat wij keuzes kunnen maken. Richten wij onze blik op de afleiding of blijven we onze blik gericht houden op God? Daarin heb je een keuze en kun je een wilsbesluit in maken.

Zoals ik het opschrijf klinkt het allemaal heel makkelijk en logisch. Maar zo ervaar ik het zelf niet, als ik heel eerlijk ben. Ik weet dat het zo is en ik vertel dit ook aan mijn cliënten, maar als er achter elkaar dingen gebeuren, dan wordt het knap lastig om mijn eigen advies uit te voeren.

Kleine en grote afleidingen

Zo heeft het noodweer ervoor gezorgd dat een deel van het voorbereidend werk voor in de tuin weer ongedaan werd gemaakt en dat we weer opnieuw konden beginnen. Ook gingen ineens huishoudelijke apparaten (van een paar maanden oud) ineens kapot, waaronder onze koelkast. Je belt dan naar de storingslijn en dan wordt er gezegd: “26 augustus ben je de eerste”. “Ok, en hoe doe ik dat dan in de tussentijd? Ik heb toch echt koeling nodig voor mijn etenswaren?”, vraag ik dan. “Ja, daar kunnen we niks aan doen werd mij verteld. We gaan proberen of het eerder kan, maar kan niks beloven.”

Dus hup, op zoek naar een leenkoelkastje. Gelukkig zijn er onbekende mensen die ons wouden helpen en was het binnen een paar uur geregeld.
Wel waren we een paar uur verder en de plannen die ik voor die middag had bedacht werden weer aan de kant gezet. Als dat soms gebeurt is dat niet erg, maar dit gebeurde de afgelopen week bijna dagelijks. Kleine afleidingen werden gecombineerd met grote afleidingen.

Even balen mag

Er zijn genoeg momenten dat ik echt even baal. Ik laat me dan te veel meeslepen in de afleidingen en dan krijgt frustratie en onrust iets té veel ruimte. Even balen en er iets van vinden is ook zeker niet erg. Die emotie moet er soms ook even uit, maar daarna probeer ik wel weer het wilsbesluit te nemen om niet erin te blijven hangen en me te laten verstijven. Want dat is waar de duivel op uit is. Om mij te laten ‘stilstaan’ in mijn praktijk. Hij wil niet dat ik anderen ga helpen, hij wil liever dat die mensen in hun ellende blijven zitten.

De overwinnaar is bekend

Gelukkig krijg ik kracht en energie van boven en blijf ik stappen zetten. Eigenlijk geeft de duivel alleen maar de bevestiging dat ik juist op de goede weg zit, want anders had ik nooit zoveel strijd ervaren. Ik laat me niet zomaar wegjagen. Dit had ik een paar maanden geleden wel laten doen, maar die tijd is voorbij. God staat naast mij en vecht voor mij uit. Ik hoef niet zelf te vechten en/of alleen te vechten, dat doet God voor mij. Wat ik mag doen is een keuze maken door wie of wat ik me ga laten leiden.

De oorlog is begonnen, maar ik weet allang wie de overwinnaar is. Ik kan je verklappen dat het niet de duivel, afleiding en/of onrust is die gaat winnen. Al wordt het nog zo hard geprobeerd, God zal altijd overeind blijven staan. Mocht ik struikelen en het even niet meer weten, dan tilt Hij mij op en lopen we samen verder. Op het moment van schrijven zijn we gebeld en wordt de koelkast over 2 dagen gemaakt in plaats over een kleine 2 weken. Ook al gebeuren er vervelende en irritante dingen, God is er altijd bij en voorziet op Zijn manier.

IK WIL

Leestijd: 4 minuten

In mijn vorige blog eindigde ik met de alinea “Ik kom eraan”. Nou, ik denk ergens dat ‘iemand’ hier niet blij mee was om dat te horen. Want sindsdien is mijn wil, energie, geloof & vertrouwen weggewaaid. Met windkracht 10 zoals afgelopen weekend.

Vertrouwen & geloof

Vertrouwen en geloof hebben dat het goed komt, dat vind ik het moeilijkste op dit moment. Want de vermoeidheid heb ik al 15 jaar en de duizeligheid al ruim 9 jaar. En het lijkt sinds een paar weken alleen maar erger te worden.
Op dat soort momenten ben ik erg verdrietig en boos. Ik wil zo graag aan de slag met andere dingen, zoals een coaching-praktijk opstarten en nu heb ik al moeite om mezelf letterlijk overeind te houden al ik eten aan het maken ben.
Ik vraag me dan echt af “Hoe dan?” Hoe ga ik iets opbouwen, als voor mijn gevoel mijn lichaam juist alleen maar afbouwt? Ik wil stappen vooruit, maar mijn lichaam houdt die stappen vooruit tegen. Ik wil zo graag, maar het lukt me nu even niet.

Gevoel is een verslaving

Gisteren was ik op bezoek bij één van de oudsten van onze kerk. Die vertelde mij dat gevoel een soort van verslaving is. Het gevoel houdt je vast op één plek en daardoor kun je niet naar boven groeien. Er is maar 1 ‘iemand’ die daar heel blij mee is en daar graag op inspeelt en je dus ook graag daar beneden houdt. De grote leugenaar die we allemaal wel kennen. De leugenaar die genietend toekijkt als wij struggelen om de dag door te komen.
Ik zie en weet het wel dat ik klein gehouden wordt, maar soms heb ik gewoon geen zin meer om iedere dag een keuze te maken. De keuze om te blijven vertrouwen en te geloven. Soms denk ik echt “Laat alles ook maar”.

IK WIL

Onze oudste zei tegen mij “Je hoeft je gevoel niet te negeren en je mag best uitspreken wat je voelt, maar zeg daarna ook dat je WILT geloven in het Woord van God.”
Nou, ik kon vandaag meteen oefenen 😉 Vandaag is het echt een off-day! Dus ik heb meerdere keren uitgesproken: “Ik voel me heel erg moe, maar IK WIL geloven dat dit niet voor altijd gaat zijn. IK WIL geloven dat Hij mij genezen heeft.”

Heel eerlijk? Mijn geloof is nu echt zo klein als een mosterdzaadje. Maar uit een mosterdzaadje groeit wel een hele grote boom! Dus wanneer dat mosterdzaadje gaat ontkiemen en groeien dan zal er een heel sterk geloof in mij gaan ontstaan. Okey, voor mij klinkt het nu nog een heel-ver-weg-van-mijn-bedshow, maar gelukkig heb ik mensen om mij heen die voor mij geloven, wanneer ik het even niet meer geloof.

He’s working

De afgelopen dagen werd ik steeds meer en meer meegezogen in de onrust en angst. “Wat is er aan de hand? Waarom gebeurt dit? Wat kan ik doen om het te doen minderen? Waar doe ik nog goed aan? Moet ik rust nemen, moet ik juist doorgaan? Help?”

“Leg het in Mijn handen, geef het aan Mij. Kijk naar Mij en niet naar je omstandigheden, want je staart je er helemaal blind op en je ziet Mij dan niet meer. Ik ben met jou en Ik zal jou bevrijden. Nu zie je het misschien nog niet, maar geloof Mij maar dat ik bezig ben.”

Dat zijn de woorden die ik op dit moment van schrijven hoor. Ik moet meteen aan het nummer WayMaker denken:

Even when I don’t see it, You’re working
Even when I don’t feel it, You’re working
You never stop, You never stop working

He won’t let go

Mijn rugzak wordt leeggehaald en alles wat de Heer op ‘tafel’ legt wordt door Hem geheeld. Één voor één, stap voor stap. Wil ik sneller? Ja, graag. Wil ik nu al vooruitgang zien? Ja, heel graag.
Ook al voel ik me slecht, zie ik geen vooruitgang, gaat het te langzaam en lijk ik steeds minder te kunnen. IK WIL geloven dat dit niet het eindresultaat is en dat God het laatste Woord heeft. Hij is onze Way maker, miracle worker, promise keeper, Light in the darkness. Ook al is mijn geloof misschien nu heeeeeeel erg klein en laat ik Zijn hand los, Hij houdt mij vast en zal mij niet in de steek laten. He won’t let go….


TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP) of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook of Instagram.