Toon 21 Resultaat/Resultaten

Wees een levende getuigenis

Leestijd: 6 minuten

Wees een levende getuigenis in deze tijden.” Dat waren één van de woorden van onze senior pastor afgelopen zondag tijdens de online kerkdienst. Dit was een zondag die even anders ging dan anders. Net voor het weekend werd vanuit de overheid besloten dat samenkomen in een kerk met meer dan 100 mensen niet meer toegestaan was. Gelukkig leven we nu in een digitale wereld waar veel mogelijk is. Dus zo zat ik onder een fleece-kleed op de bank live onze kerkdienst mee te maken samen met Sven. Is toch even wennen van een paar 100 man op een zondag naar 2 man.

Twijfel en angst

Het voordeel van afgelopen zondag was dat niet alleen onze kerk online ging, maar dat heel veel kerken over de hele wereld online gingen. Dus zo kon je je de hele dag voeden met goed en Hemels voedsel. Iets wat iedereen op dit moment heel erg nodig heeft. Want overal om je heen voel je de angst. De angst om ziek te worden, de angst dat je een ander besmet, de angst dat er straks geen baan of eten meer is en de angst om überhaupt nog in het openbaar te kunnen hoesten of te niezen. Het hooikoorts seizoen komt er ook weer aan, alleen mensen om je heen twijfelen of het hooikoorts is en als je zelf niet oplet ga je zelf ook twijfelen. Twijfel en angst. Dat is wat de duivel nu aan het zaaien is bij iedereen. En door de maatregelen (die wij overigens netjes horen te respecteren) raken veel mensen ook nog geïsoleerd.

Ik merk dat ik het zelf heel moeilijk vind om niet mee te gaan in die zorgen, angst en twijfel. Ik wil niet mee doen met het hamsteren, maar daardoor ben ik wel diegene die dan steeds misgrijpt. Ik wil niet gaan twijfelen, maar ik ga me toch afvragen waarom God dit nu niet stopt. En voordat ik het weet verdrink ik in allerlei vragen en twijfels. En grijpt de angst me naar de keel.

Hoe dan?

Ik keek zo uit naar 25 april, onze trouwdag. Maar zoals het er nu uit gaat zien, moeten wij onze bruiloft weer gaan verplaatsen. Vorig jaar was dit een vrijwillige keuze van ons, vanwege onze gezondheid. Maar nu wordt het een onvrijwillige keuze. De weg naar onze bruiloft gaat al niet vanzelf, vanwege onze gezondheid, maar ik zag het wel als iets waar ik ontzettend naar uit keek. We waren bezig om de laatste puntjes op de ‘i’ te zetten en zijn halverwege met onze dansles. Nu komt alles stil te liggen. Als de datum gaat veranderen dan moeten we de nodige aanpassingen gaan maken in stickers, etc.. Gelukkig zijn de meeste leveranciers heel coulant en kunnen we zonder kosten de bruiloft doorschuiven. Dank U Jezus!

En hoe blijf je dan in Gods beloften staan in deze tijd? En hoe word je een levende getuigenis zoals onze senior pastor zei. Terwijl je zelf overspoeld wordt door twijfel en angst?

Aanklagen

Mijn eerste reactie op dit alles was: “Dit is niet eerlijk! Waarom gebeurt dit? Hoe kan de gunst van God op ons liggen, maar toch gebeurt er steeds weer wat? Hoe erg moeten we op de proef gesteld worden? Wat hebben we misdaan? Kan het nou nooit op een ‘normale’ manier gaan? Waar is deze uitdaging nou goed voor? Hebben we de afgelopen maanden niet genoeg gehad? Waarom stopt God het nu niet?”

Het maakt(e) me boos en verdrietig. Maar toen dacht ik: “Nee, dit is niet hoe ik erin wil gaan staan. Want dit is precies wat de duivel wil. Dit is niet de reactie die ik erop wil geven. Dit is de reactie die de duivel wil dat ik erop ga geven. Zodat ik ga twijfelen. Twijfelen aan Gods beloftes en twijfelen aan onszelf. Aanklagen, dat is zijn grootste truc. Maar ook zo ontzettend doorzichtig, want ik herkende het meteen.

Ik kies voor Hem!

Ik kies er daarom ook voor om God te blijven vertrouwen en te geloven. En als het even niet lukt, dan spreek ik dit ook hardop uit: “Ik wil U blijven geloven en vertrouwen, Heer! Help mij daarbij, want soms vind ik het zo moeilijk.”

De duivel kan doen wat hij wil, maar het Hemelse huwelijk gaat komen, linksom of rechtsom. Ja, ik zal het verdrietig vinden als we het moeten doorschuiven, maar uitstel is geen afstel. En ik geloof dat ons huwelijk fantastisch gaat zijn, want daar zal God voor gaan zorgen. Hij heeft een hoopvolle toekomst voor ons en Hij maakt af waar Hij aan begonnen is. Het pad naar ons huwelijk toe duurt wellicht wat langer bij ons, maar samen zijn wij sterk en door Zijn kracht blijven we doorlopen. We gaan niet bij de pakken neerzitten. Dat is niet wat Hij wil voor ons en dat is ook zeker niet wat wij willen. De enige die dat wil is de duivel en die mag wat mij betreft door het gat van de deur verdwijnen.

Zoek je rust op bij Jezus

Ik wil iedereen bemoedigen die nu in een moeilijke situatie zit. Wat je situatie ook is op dit moment, God is groter dan dat! Blijf je op Hem richten, hoe moeilijk het soms ook is. En je mag het ook uitspreken dat je het moeilijk vind. Maar het blijft jouw wilsbesluit om een keuze te maken om God te blijven vertrouwen en je blik op Hem te blijven houden. Op dit moment zal er nog meer dan anders duivelse afleiding(en) zijn. Laat je niet klein en gek maken door die duivel. Maar laat je in de rust brengen door Jezus.

Levende getuigenis?

Hoe kun je dus een levende getuigenis zijn? Door onder andere dit soort verhalen te delen. Want als jij je afzondert in je huis, wat nu heel makkelijk gaat, dan heeft de duivel je precies waar hij je hebben wilt. Geïsoleerd in angst!

Maar door middel van social media kunnen we, zonder de straat op te gaan, toch een levende getuigenis zijn voor anderen. Deze wereld heeft nu nog meer bemoedigingen nodig dan normaal. Dus laat je niet ontmoedigen en laat je zien!

Jesus is our redemption and our salvation!

IK WIL

Leestijd: 4 minuten

In mijn vorige blog eindigde ik met de alinea “Ik kom eraan”. Nou, ik denk ergens dat ‘iemand’ hier niet blij mee was om dat te horen. Want sindsdien is mijn wil, energie, geloof & vertrouwen weggewaaid. Met windkracht 10 zoals afgelopen weekend.

Vertrouwen & geloof

Vertrouwen en geloof hebben dat het goed komt, dat vind ik het moeilijkste op dit moment. Want de vermoeidheid heb ik al 15 jaar en de duizeligheid al ruim 9 jaar. En het lijkt sinds een paar weken alleen maar erger te worden.
Op dat soort momenten ben ik erg verdrietig en boos. Ik wil zo graag aan de slag met andere dingen, zoals een coaching-praktijk opstarten en nu heb ik al moeite om mezelf letterlijk overeind te houden al ik eten aan het maken ben.
Ik vraag me dan echt af “Hoe dan?” Hoe ga ik iets opbouwen, als voor mijn gevoel mijn lichaam juist alleen maar afbouwt? Ik wil stappen vooruit, maar mijn lichaam houdt die stappen vooruit tegen. Ik wil zo graag, maar het lukt me nu even niet.

Gevoel is een verslaving

Gisteren was ik op bezoek bij één van de oudsten van onze kerk. Die vertelde mij dat gevoel een soort van verslaving is. Het gevoel houdt je vast op één plek en daardoor kun je niet naar boven groeien. Er is maar 1 ‘iemand’ die daar heel blij mee is en daar graag op inspeelt en je dus ook graag daar beneden houdt. De grote leugenaar die we allemaal wel kennen. De leugenaar die genietend toekijkt als wij struggelen om de dag door te komen.
Ik zie en weet het wel dat ik klein gehouden wordt, maar soms heb ik gewoon geen zin meer om iedere dag een keuze te maken. De keuze om te blijven vertrouwen en te geloven. Soms denk ik echt “Laat alles ook maar”.

IK WIL

Onze oudste zei tegen mij “Je hoeft je gevoel niet te negeren en je mag best uitspreken wat je voelt, maar zeg daarna ook dat je WILT geloven in het Woord van God.”
Nou, ik kon vandaag meteen oefenen 😉 Vandaag is het echt een off-day! Dus ik heb meerdere keren uitgesproken: “Ik voel me heel erg moe, maar IK WIL geloven dat dit niet voor altijd gaat zijn. IK WIL geloven dat Hij mij genezen heeft.”

Heel eerlijk? Mijn geloof is nu echt zo klein als een mosterdzaadje. Maar uit een mosterdzaadje groeit wel een hele grote boom! Dus wanneer dat mosterdzaadje gaat ontkiemen en groeien dan zal er een heel sterk geloof in mij gaan ontstaan. Okey, voor mij klinkt het nu nog een heel-ver-weg-van-mijn-bedshow, maar gelukkig heb ik mensen om mij heen die voor mij geloven, wanneer ik het even niet meer geloof.

He’s working

De afgelopen dagen werd ik steeds meer en meer meegezogen in de onrust en angst. “Wat is er aan de hand? Waarom gebeurt dit? Wat kan ik doen om het te doen minderen? Waar doe ik nog goed aan? Moet ik rust nemen, moet ik juist doorgaan? Help?”

“Leg het in Mijn handen, geef het aan Mij. Kijk naar Mij en niet naar je omstandigheden, want je staart je er helemaal blind op en je ziet Mij dan niet meer. Ik ben met jou en Ik zal jou bevrijden. Nu zie je het misschien nog niet, maar geloof Mij maar dat ik bezig ben.”

Dat zijn de woorden die ik op dit moment van schrijven hoor. Ik moet meteen aan het nummer WayMaker denken:

Even when I don’t see it, You’re working
Even when I don’t feel it, You’re working
You never stop, You never stop working

He won’t let go

Mijn rugzak wordt leeggehaald en alles wat de Heer op ‘tafel’ legt wordt door Hem geheeld. Één voor één, stap voor stap. Wil ik sneller? Ja, graag. Wil ik nu al vooruitgang zien? Ja, heel graag.
Ook al voel ik me slecht, zie ik geen vooruitgang, gaat het te langzaam en lijk ik steeds minder te kunnen. IK WIL geloven dat dit niet het eindresultaat is en dat God het laatste Woord heeft. Hij is onze Way maker, miracle worker, promise keeper, Light in the darkness. Ook al is mijn geloof misschien nu heeeeeeel erg klein en laat ik Zijn hand los, Hij houdt mij vast en zal mij niet in de steek laten. He won’t let go….


TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP) of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook of Instagram.

Hello world, here I come!

Leestijd: 5 minuten

Hello world, ik ben nu even moe. Het was even wat stiller vanaf mijn kant. De verhuizing en alles rondom het huis nam toch wat meer tijd en energie in beslag dan van te voren bedacht. Dan denk je alles zo ruim gepland te hebben, en dat hadden we ook, maar leek het 2 weken voor de verhuizing een zooitje te worden. De schilder was nog niet klaar, de vloer was niet goed waardoor we een nieuwe vloer moesten laten bestellen, het leggen van de vloer nam meer tijd in beslag dan verwacht en ga zo door. De gezegde “De laatste loodjes wegen het zwaarst” kan ik echt beamen. Die 2 weken hebben me een hoop grijze haren gekost. Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en zitten we nu inmiddels 3 weken in onze nieuwe woning.

(Vakantie)huis

In het begin was het onwijs wennen. Meer ruimte en meer comfort. Dat is juist heel positief, maar het was echt wennen. Het leek alsof ik in een huis van iemand anders woonde. Zeker omdat de woonkamer nog relatief leeg is. We kwamen van 45m2 naar dit. Dan mis je ineens wat meubels of vallen de meubeltjes compleet weg in de ruimte. Ach, iets om over na te denken de komende tijd. Ik merkte namelijk dat na de verhuizing ik helemaal niet meer na wou denken. Daar was ik wel even klaar mee. Tijdens het klussen werden elke dag tientallen vragen op me afgevuurd dat ik op een gegeven moment dacht “Geen idee, doe maar iets!”.

Mountain move

Inmiddels zijn we al even in 2020. Het nieuwe jaar. In 2019 is er een hoop gebeurt. Pittige dingen, uitdagingen, maar ook veel goede dingen. Zo heb ik in 2019 mijn coaching opleiding met succes mogen afronden en mag ik officieel aan de slag als coach! Iets wat al heel lang op mijn hart lag, maar ik niet de moed had om er iets mee te gaan doen. Ik zag altijd bergen op mijn weg en ik had geen idee hoe ik die moest beklimmen. Maar gelukkig hoef ik die berg niet te beklimmen. In Jezus’ naam gaan die bergen wijken. Gisteren hadden we Vision2020 vanuit onze kerk. En de visie voor dit jaar is “Mountain move”. Ik heb in mijn eigen leven nog wel wat bergen te overwinnen, maar ik ga dit niet alleen doen. Hij is erbij!

Coaching praktijk, here I come!

Ik hoop dit jaar een coaching praktijk op te mogen gaan zetten, zodat ik anderen kan gaan helpen vanuit mijn ervaring. Want hoewel de ervaringen niet leuk waren, kan ik het nu ook als zegen zien. Want doordat ik dingen heb meegemaakt kan ik nu een ander gaan helpen. Ik zie het als een voorrecht om met anderen te mogen gaan oplopen in hun leven. Hen handvatten te geven die ik toen niet heb gekregen. Het heeft mij jaren gekost om de missende puzzelstukjes te vinden om het ‘gat’ op te vullen.

Totdat ik in 2017 tot geloof kwam en Jezus leerde kennen. Toen begonnen er puzzelstukjes op zijn plek te vallen en begon het gat gevuld te raken van Zijn liefde en heling. Ik wil hiervan getuigen dat de 2,5 jaar geloof mij veel meer gebracht heeft dan alle therapieën en therapeuten binnen de GGZ bij elkaar. Zij hebben hun best gedaan, maar konden dat laatste stukje niet voor mij oplossen. Dat kan alleen Jezus! Want Hij is de naam boven alle namen!

Een nieuw pad

Betekent dit dat ik geen uitdagingen meer heb? Nou, dat heb ik zeker wel. Want het oude denken blijft mij ook lastig vallen en ik merk ook strijd. Geestelijke strijd omdat ik sterker wordt en de vijand wil dit niet. Dat stemmetje wil mij klein houden en mij van het geloof weghouden. Lukt dat? Soms wel. Er zijn genoeg momenten dat ik denk “Waar zijn wij eigenlijk aan begonnen? Heeft het geloof ons het niet alleen maar moeilijker gemaakt?”

Maar ik blijf geloven in Zijn waarheid ook al zie ik het soms (nog) niet. Ik geloof dat Zijn plan allang klaar ligt voor mij en Hij weet waar we naar toe gaan. En stapje bij stapje bewegen we voorwaarts. We maken een nieuw pad. En dat pad is niet al 1.000x bewandeld en dus makkelijk, maar het is juist verwilderd en het lijkt onbegaanbaar. Maar samen met Jezus maak ik dat pad vrij en ontdekken we samen nieuwe dingen. En straks kunnen andere mensen ook dat pad nemen. Het pad van heling en liefde i.p.v. het pad van oordeel, ziekte en afgunst. Het ene pad lijkt misschien veilig, omdat iedereen die neemt. Maar juist het nieuwe pad zal veiligheid brengen ook al lijkt dat nu nog niet zo. Ik hoop samen met Jezus met deze mensen het nieuwe pad te mogen bewandelen binnen mijn praktijk.

Ik kom eraan

Ik wordt er nu al blij van als ik daar over droom. Maar ik vind het ook super, super spannend. Ik ben nu 1 jaar ziek en straks ga ik weer aan het werk. Het liefst ga ik naast de coaching nog iets voor 2 dagen in de week doen als vastigheid. Wellicht iets in combinatie met schrijven? Wie weet. Ik zou dat heel erg tof vinden! Ik ga me laten leiden door God en ik ga ontdekken waar we heen gaan.

Ik vind het eerlijk gezegd doodeng en het voelt als een sprong in het diepe, maar ik merk ook dat ik toe ben aan nieuwe uitdagingen en ik graag de wereld in wil trekken om te vertellen over Jezus. Ik wil iedereen laten zien en horen wat Zijn heling met mij gedaan heeft, zodat dit ook in jouw leven zichtbaar mag gaan worden! Hello world, here I come!


TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP) of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook of Instagram.

Dit is wie ik nu ben

Leestijd: 3 minuten

Het nieuwe jaar, 2019 is begonnen. Een jaar waarin weer vol verwachting mogen uitkijken naar wat God allemaal voor ons in petto heeft. Een jaar waarin je mag VERwachten en niet hoeft te wachten. Ook al was 2018 volgens jou een rot jaar, vol negatieve dingen, laat 2018 jou niet de volgende vraag stellen: “Hoe ben ik hier terechtgekomen?” Maar zeg: “Dit is wie ik nu ben. Ik ga me niet afvragen hoe ik hier ben gekomen. Ik ga kijken wat U voor me gaat doen”. 

Look instead for what God can do!

Klinkt super goed toch? En dat is het ook. Maar als je nu aan mij vraagt hoe ik er nu over denk, dan ga ik heel eerlijk met je zijn. Ik vind dit bovenstaande zo sterk, alleen ik vind het zo moeilijk momenteel om in die kracht te staan en te vooral te blijven staan. Want als ik die preek luister, dan denk ik “JA!”, maar vaak ebt dat gauw weg. 

Beperkt in privé en werkleven

De afgelopen weken is mijn duizeligheid weer enorm aanwezig en ik vind het maar lastig om daar met liefde mee om te gaan. Om het te laten zijn. Ik voel me beperkt in mijn privé en werkleven. Een winkel binnenlopen, zonder mensen, maar met veel spullen, zorgt voor te veel prikkels.
Ik heb genoeg momenten dat ik met m’n handen in het haar zit, niet wetende waar ik nu goed aan doe en wat ik nu moet doen. Voordat je het weet verdrink ik in mijn gedachtes met de vraag “Hoe ben ik hier terecht gekomen?”.

Je kent alle goede dingen wel zoals: “Rust in Jezus. Houd je ogen op Hem gericht en niet gericht op je eigen problemen. Laat Hem bij je problemen komen.”

Storm

Alleen ik vind dat zo ontzettend moeilijk. Ik raak dan in een soort van paniek en dan stormt het om me heen en zie ik door de storm Hem niet meer en het goede niet meer. 

Maar toch wil ik samen met Hem het pad bewandelen en onderzoeken wat die duizeligheid in stand houdt en hoe ik daar met liefde en rust mee om mag gaan. Ik wil stoppen met vechten, maar meer rusten bij Hem.

Ik probeer wat meer naar mezelf te luisteren en doe een stapje terug als ik een stapje terug moet doen. Ik probeer me minder af te vragen hoe ik hier ben terecht gekomen. Want is dat nu belangrijk? Ik kan beter gaan kijken naar wat Abba Vader voor mij in petto heeft liggen.


TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP) of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook of Instagram.

Wat is jouw basis binnen het geloof?

Leestijd: 5 minuten

Tijdens de connect afgelopen dinsdag werd de volgende vraag aan mij gesteld: “Wat is jouw basis binnen het geloof? Wat geloof jij nu? Zeker omdat je nog zo jong gelooft zijn we eigenlijk wel benieuwd.”

God is goed

Ik geloof dat God goed is. Ik geloof dat Hij onvoorwaardelijk van mij houdt en mij nooit in de steek zal laten. Ook al lijkt het soms wel alsof Hij er niet is. Maar dat is niet zo, alleen zie je het zelf even niet meer. Omdat je dan te veel op je eigen problemen gericht bent, te veel op jezelf gericht en dan heb je je ogen niet meer op Hem gericht. Maar als je je omdraait, dan zul je zien dat Hij altijd achter je gestaan heeft. Ook op de momenten dat je het moeilijk had.

God helpt

Ik geloof dat Hij me altijd wilt helpen. Ik zie de kleine dingen die in mijn leven gebeuren, iets wat van Hem komt. Dat kunnen kleine dingen zijn zoals een leuke korting die ik net krijg op iets wat ik nodig heb tot een afspraak die op mijn werk uitvalt, zodat ik ineens wat meer lucht krijg om een meeting te kunnen voorbereiden. Ik zie het als kleine knipoogjes van de Heer om mij te helpen en mij gelukkig te maken. Hoe meer ik me daarvoor open stel, hoe meer ik het ook zie. Ik laat het over me heen komen en geniet ervan. En dat is wat Hij ook wil. Dat je geniet!

God keert het negatieve ten goede

Ik geloof dat Hij al het negatieve ten goede zal keren. Al vind ik dit soms erg lastig hoor. Zeker als je in zo’n negatieve situatie zit. Dan zie ik het allemaal gewoon niet meer en dan twijfel ik er ook onwijs aan. Maar een paar weken geleden heb ik voor mezelf besloten dat ik daar klaar mee ben. Ik geloof dat Hij het zal doen, maar wel op Zijn manier en op Zijn tempo. Ja, soms mag Hij wel opschieten en soms mag Hij het ook wel op een andere manier doen 😉 Maar ik weet dat Hij jou nooit expres zou laten lijden. Ja, soms moet je ergens doorheen. Soms moet je door een diep dal.

Maar A; je doet het niet alleen, want Hij loopt naast je en B; door die ervaring leer je ook heel veel. Je hebt dat nodig als ervaring voor de toekomst. Met die ervaring op zak zorgt het ervoor dat je straks niet weer in hetzelfde dal zal belanden. Daarnaast kun je daarna anderen helpen en inspireren. Want zeker in deze wereld kom we een hoop dalen tegen.

Ik mag er gewoon zijn

Ik geloof dat ik er gewoon mag zijn. In Zijn ogen is iedereen perfect. Hij heeft ons gemaakt zoals Hij het bedoelt heeft. En wat anderen er ook van vinden, iedereen is uniek en kostbaar. Hij heeft iedereen één en voor één bedacht en gecreëerd en voor iedere persoon heeft Hij een plan. Dat is altijd een plan A en nooit een plan B. Alleen soms zie je zelf even Zijn plan niet, maar Hij zal altijd het plan voor ogen houden. En wat dat plan precies is? Ja, helaas heb je bij je geboorte niet een boekje gekregen waar dat in staat. Zou soms wel handig zijn 😉

Een reis van vallen en opstaan

In het afgelopen jaar heb ik mooie, maar ook minder mooie wegen bewandelt. Het is een reis van vallen en opstaan, maar ik heb zeker geen spijt dat ik ooit aan die reis ben begonnen. Iedere dag voel ik me steeds dichter en dichter bij Hem in de buurt komen. Het geeft me steun, het geeft me houvast. Hij is mijn basis. Een basis waar ik op mag rusten. Een basis die er altijd zal zijn. Ook al zou ik wegrennen, die basis blijft intact en daar kan ik altijd naar terugkeren.

Ik vind het bijzonder dat het geloof zo’n mooi plekje in mijn leven heeft gekregen. Iedere dag verbaas ik me steeds weer over de mooie kleine knipogen van de Heer. En nee, ik ben er nog lang niet. Maar ja, ben je er eigenlijk ooit? Iedere dag leer je weer iets bij en iedere dag maak je weer iets mee. Nieuwe situaties waar je nog niet weet hoe je daar mee om moet gaan. Maar ook oude situaties kunnen mij nog steeds raken.

Dankbaarheid

Heb ik stappen gemaakt? Dat heb ik zeker. Met behulp van Hem! Mijn hoofd is rustiger geworden en dat heb ik aan Hem te danken! Ik heb van Hem geleerd om meer te rusten en te aanvaarden dat ik soms even een stapje terug moet doen. Dat was eerst een enorme frustratie bron, maar dat is wat meer gaan zakken.

Daar ben ik Hem super dankbaar voor. Voor Zijn hulp, voor Zijn aanwezigheid.  Ik ben dankbaar dat Hij in mijn leven is gekomen (al was Hij er altijd al, maar wist ik het zelf niet). Dank U Vader!

Laat angst jouw verhaal niet schrijven, maar schrijf zelf jouw verhaal

Leestijd: 4 minuten

“Laat angst jouw verhaal niet schrijven, maar schrijf zelf jouw verhaal.” Wauw! Dat is zo waar! Maar oh zo moeilijk. Angst is een sluiper. Voordat je het weet doe je dingen niet, vanwege angst.

Niet laten leiden door angst

Vaak heb ik dat zelf niet eens door. Ik kan altijd wel een argument verzinnen waarom ik iets niet zou doen en dan te negeren dat eigenlijk angst mij tegenhoudt.

Me niet laten leiden door angst vind ik niet makkelijk. Zeker bij grote beslissingen in mijn leven. Zodra ik die ene grote beslissing maak, dan denk ik meteen: “Oh jeeh, als dat maar goed gaat. Weet ik het wel zeker? Maar straks kan ik het helemaal niet? Hoe gaat het zijn? Is dit eigenlijk wel voor mij weggelegd? En wat als ….?”

Angst houdt me tegen

En voordat ik het weet wil ik bijna mijn beslissing intrekken. Maar als ik diep in mijn hart kijk sta ik wel achter mijn beslissing, maar het is angst die mij tegenhoud, die mij aan het twijfelen brengt en onrust geeft. Maar als ik toe zou geven aan mijn angst, dan zou angst mijn verhaal gaan schrijven. Die zou mijn leven gaan bepalen. Dat betekent dat ik een hoop dingen niet zou gaan doen.

God is liefde

Een andere tekst die ik in huis heb hangen is: De sleutel om vrij te zijn van angst is liefde. God is liefde. Daar vind ik mijn antwoord. In dit soort situaties moet ik me niet richten op mijn angst, maar op God. Het is menselijk om dingen spannend te vinden, maar dat betekend niet dat je dingen moet laten. Dat is niet hoe Hij dat voor ogen heeft. Hij zou niks liever willen dan dat jij jouw dromen najaagt, hoe spannend die ook mogen zijn.
Besef je dan op zo’n moment dat Hij bij je is. Je hoeft het niet alleen te doen. En dat is wat bij mij nu anders is dan bijvoorbeeld 1,5 jaar geleden. Toen had ik het idee dat ik alles zelf moest doen en dat lukte me toch niet. Nu hoeft dit niet meer. Hij is er altijd en Hij kan alles! Hij is goed en heeft het beste met je voor.

Op de proef gesteld

Voor mij betekent dit nu niet dat het ineens alles makkelijker maakt. In dit soort situaties wordt ik juist heel erg op de ‘proef’ gesteld. Ga je toegeven aan je angst of richt je angst de rug toe en richt je je op Jezus? Pak jij Zijn hand vast en laat je door Hem leiden? Leg je jouw zorgen bij Hem neer en laat je het Hem oplossen of ga je het zelf proberen op te lossen? Ren je naar Jezus toe of ren je juist van Hem weg? Wat zou jij doen?

Ik vertrouw en geloof Hem

Wat zou ik doen? Ik zou me omdraaien en voorzichtig naar Jezus toelopen. Ik zou Zijn hand voorzichtig vastpakken (omdat ik het toch stiekem een beetje spannend vind), maar ik zou ‘m stevig vasthouden en niet meer loslaten. Ik laat me leiden door Hem over die ene weg die Hij voor ogen heeft. Niet de weg die angst voor ogen heeft! Ik vertrouw op Hem en niet op angst. Ik geloof in Hem en niet in angst. Angst is niet mijn wijze raadgever, dat is Jezus. Angst heeft mijn ongeluk voor ogen, maar Jezus heeft mijn geluk voor ogen en zal mij een hoopvolle toekomst geven.

Angst ziet jou als een bedreiging

Angst ziet jou als een bedreiging als jij jouw dromen najaagt. Geef daar niet aan toe! Jij bent gemaakt om mooie dromen na te jagen. Hij heeft grote plannen met mij, met jou, met iedereen. Het is aan jou wie jij daarin gelooft: jouw angst of jouw liefdevolle Vader? Ik weet wel wie ik kies. Wie kies jij?

Verdienen of onverdiend?

Leestijd: 4 minuten

Soms heb je een week dat je helemaal wordt meegenomen in de waan van de dag. Ik sta op en als ik enigszins kan functioneren dan ga ik douchen, ontbijten en hop de auto in. Tijdens het douchen denk je aan wat er die dag komen gaat op je werk. Ben ik vrij dan ben ik druk aan het bedenken wat ik die dag zal gaan doen. Op mijn werk wordt ik vaak meteen meegenomen in het werk wat er ligt en de meetings. Tussendoor nog even lunchen en als de werkdag erop zit, hop de auto weer in. Thuis aangekomen is eigenlijk pas het moment dat ik denk, ok en nu even rust (mits ik niet iets zie liggen wat ik nog even kan doen 😉 ). Maar het (zeer) warme weer en een opzet-zwembad in de tuin motiveert me toch om lekker af te koelen en een boekje te gaan lezen of deze blog te typen.

Er is nog meer

Dit is vaak ook het moment dat ik denk “Oh ja, er is nog meer. God is er ook. En meteen daarna denk ik: Had ik niet meer bij Hem stil moeten staan? Vanochtend ben ik vergeten te bidden en ik heb te weinig aan Hem gedacht vandaag. Ik ben alleen maar druk geweest met het werk. Voordat ik het weet ga ik me schuldig voelen.

Maar is dat terecht? Moet je, je schuldig voelen tegenover Hem? Als ik die vraag aan Hem zou stellen, wat denk jij dat Hij zou zeggen? Zou Hij zeggen: “Goh Aida, Ik ben best teleurgesteld in jou. Je bent vandaag alleen maar met andere dingen bezig geweest. Je hebt niet eens de moeite genomen om te bidden. Ik vind dat erg jammer van je. Ik weet niet of Ik nog van je hou of dat Ik je nog belangrijk vind, want jij vond Mij vandaag ook niet zo belangrijk blijkbaar. Want je hebt niet veel aan Mij gedacht.”

Denk je dat Hij zoiets zou denken? Nee, natuurlijk niet! Zo is Hij niet. Hij houdt nog steeds van je en je bent nog steeds even belangrijk voor Hem. Ook al denk jij even niet aan Hem, Hij denkt de hele dag aan jou en staat elke dag naast je om je te helpen, te troosten of om gewoon van je te genieten wat je aan het doen bent. Hij dringt zich niet op, maar Hij loopt ook niet ineens weg.

Verwachtingen

Dat vind ik vaak lastig. Ik ben gewend dat mensen onder elkaar vaak veel van elkaar verwachten en dat ik veel van mezelf verwacht t.o.v. anderen. Wanneer er niet aan verwachtingen wordt voldaan dan loop je de kans om bijvoorbeeld een vriendschap kwijt te raken.

Toen ik jong was had ik daar veel moeite mee. Ik vond het moeilijk om vriendschappen te sluiten en als ik die had dan was ik bang om die weer kwijt te raken. Dus ik had vooral veel verwachtingen van mezelf en ik was vaak bang dat als ik mezelf zou zijn dat ze me dan niet meer leuk zouden vinden. Ik was bang om verlaten te worden en alleen te zijn (wat ook zeker is gebeurd). Ik vond het dan ook heel erg als een vriendinnetje bijvoorbeeld ziek was. Want ja, wat dan? Dan voelde ik me alleen op school.

Ik kan het me niet voorstellen

Dus het feit dat God onvoorwaardelijk naast je blijft staan no matter what, vind ik dan moeilijk te geloven. Of beter gezegd, ik geloof wel dat Hij dat doet, maar kan het me niet voorstellen. Ik heb het idee in mijn hoofd dat je er een hoop voor moet doen, dat je het moet verdienen.

Maar Hij zou zeggen: “Dat hoef je niet te verdienen Aida. Er is niks wat je moet doen of kan doen. Want Ik hou toch wel van je. Jij bent Mijn mooie, lieve vriendin en daar kan jij helemaal niks aan veranderen. Ik heb jou gecreëerd en Ik weet precies hoe jij in elkaar steekt nog voordat jij geboren werd. Ik heb grote plannen met jou. Dus vertrouw op Mij. Wij gaan een hele mooie reis samen maken.”

Ik ga graag met Hem verder op reis. Ook al is de reis soms zwaar en lastig, het is het zeker waard. Ik kom zulke mooie dingen onderweg tegen die ik niet zou willen missen.

Een reis door mijn hart

Leestijd: 4 minuten

Een tijdje geleden heb ik het boek “Reis door je hart” gelezen van David de Vos. Daarin stond dat God jou wil helpen om een reis door je hart te laten maken. Om erachter te komen waar jouw pijnplekken liggen, jouw littekens. Maar Hij gaat alleen die reis met je aan wanneer jij dat wilt en er klaar voor bent. Hij zal jou niet dwingen. Hij zal jou dan jouw pijnplekken laten zien, maar nooit meer dan dat je aankan.

Laten we samen die reis gaan maken

Toen ik dat boek uit had zei ik tegen God: “Ok Vader, laten wij die reis samen gaan maken. Ik vind het doodeng, maar ik wil er samen met U achter komen waar mijn pijnplekken liggen. En het belangrijkste, hoe kan ik ermee om gaan?”

In de afgelopen tijd merk ik dat er steeds meer dingen aan mij ‘gepresenteerd’ worden. God laat me zien wat mijn triggers zijn en Hij helpt mij om bewuster te zijn van wat ik voel.

Uitgediepte voorvalletje

Vandaag had ik weer een afspraak staan bij mijn therapeut. Toen ik onderweg was, dacht ik bij mezelf: Waar wil ik het vandaag over hebben? Toen zei ik tegen God: “Laat Uw Heilige Geest maar leiden wat het mag worden vandaag.” En dat heb ik geweten 😉 Ik begon te vertellen over een klein voorvalletje. Iets wat eigenlijk weinig voorstelt. Ik ging met de therapeut dat voorvalletje uitdiepen, want zij zei: “Daar zit vaak meer achter.”

Het voorvalletje was het volgende: ik zat een verhaal te vertellen en halverwege mijn verhaal werd er gevraagd of ik even stil wou zijn, want er was even iets interessants op de tv. Niks bijzonders zou je zeggen. Maar op dat moment werd er een pijnplek geraakt en werd ik bot en begon ik te mopperen over het feit dat ik m’n verhaal niet mocht afmaken. Dat gaf weer een negatieve reactie naar de ander toe en toen was het cirkeltje rond. Dan hebben we het nog steeds over iets kleins.

Ik mag er niet zijn

Uiteindelijk gaat het niet om over hoe klein of hoe groot iets is. Als een pijnplek word geraakt dan zet dat iets in gang. In mijn geval werd de pijnplek ‘Ik mag er niet zijn’ geraakt. Dat is iets wat de kleine Aida denkt en voelt, maar de volwassen Aida weet dat het nu anders is, alleen die pijnplek is mijn waarheid altijd geweest en die mag nu vervangen gaan worden voor de waarheid van God. Want dat is niet God Zijn waarheid. Mijn waarheid mag herschreven gaan worden.

Alleen vind ik dat heel moeilijk. Ik vond de confrontatie vanmorgen ook heel moeilijk. Ook omdat ik naar die persoon niet eerlijk gereageerd heb. Ik heb die persoon het gevoel gegeven dat er niks tegen me gezegd kan worden en dat alles om mij draait.

Hoe denkt U over mij?

Ik zit nu midden in het proces en ik mag vaker aan God vragen mij hierin te helpen. Ik mag gaan waarnemen hoe ik het doe zonder oordeel en mijn pijnplek/gevoelens/behoefte in contact brengen met God. Ik mag aan Jezus vragen om mijn wond te verzorgen en vragen aan God: “Hoe denkt U over mij?”

Ik vind de confrontaties met mezelf super lastig. Ik baal er dan van dat het zo is. Maar het is nu eenmaal zoals het nu is. Daar kan ik niks meer aan veranderen. Wat ik nu wel kan doen is kijken hoe ik daar anders mee om kan gaan. Hoe meer ik het waarneem zonder oordeel, hoe meer ik kan gaan leren om anders om te gaan met een situatie/trigger. Omdat de pijnplek uiteindelijk ook zal gaan afnemen.

Help Vader

Alleen zolang ik er tegen blijf vechten en eraan blijf irriteren, dan neem ik de kleine Aida niet serieus en neem ik dus mezelf niet serieus.

Één ding weet ik nu wel, dit kan ik niet zonder Zijn hulp. Afgelopen zondag kregen we te horen dat juist in het midden van je problemen/zonden je juist naar Hem toe mag gaan. Juist dan! Dus lieve Abba Vader: “Hier ben ik met al mijn tekortkomingen. Help!”