Vertel je gevoel wat je gelooft

Leestijd: 5 minuten

Vertel je geloof niet wat je voelt, maar vertel je gevoel wat je gelooft. Oef! Dat klinkt bijna als een onmogelijke missie. Hoe vertel je je gevoel wat je gelooft, als je ondertussen pijn in je lichaam voelt? Hoe kun je nog geloven in herstel als je al meerdere keren ervoor gebeden hebt, er tegen gesproken hebt, maar de pijn zit er nog steeds? Hoe dan?

Groeiend geloof

Die vraag is de laatste weken vaak door mijn hoofd heen gegaan. Soms kon ik er zo over blijven malen dat het een spaghetti brij werd en ik verstrikt raakte in m’n eigen gedachten. Ik lees veel over genezing en bevrijding, zowel in boeken van diverse schrijvers als in de bijbel. Ik ervaar dat mijn geloof in genezing enorm gegroeid is de afgelopen periode. Het is zo tof om te lezen dat genezing er voor iedereen is. Voor jou en voor mij. Nergens ben ik nog tegengekomen in de bijbel dat Jezus tegen een zieke zei: “Nee sorry, genezing is niet voor jou. Jij moet er nog van leren, dus je moet er maar mee leren dealen.” Dat staat nergens!

Fantoompijnen

Ik hoor je nu al denken: ok, maar als God iedereen wil en kan genezen, waarom zijn er nog steeds mensen ziek dan? Dat is precies de vraag die ook wel eens door mijn hoofd ging, maar weet je? Ik heb het antwoord ook niet. Ja, ik weet dat ziekte nu eenmaal in deze wereld rond gaat en dat de duivel er alles aan doet om te stelen, roven en te vernietigen. Zodra de vijand een achterdeurtje vind dan gaat hij meteen aan de haal met allerlei kwaaltjes en pijntjes.

Ik noem het daarom vaak ook gewoon fantoompijnen of fantoomkwalen, want de duivel liegt en bedriegt. Dus de dingen die hij me doet geloven zijn gewoon leugens. Mijn lichaam denkt dat het er is, maar eigenlijk is het een grote leugen. Nu zeg ik niet dat jij (of ik) ons aanstellen als we pijn voelen of dat wat we voelen onzin is. Integendeel! Ons lichaam denkt dat het er is en wat we voelen, is op dat moment ‘echt’.

Op dit soort momenten vind ik het dus enorm uitdagend om dan mijn gevoel te vertellen wat ik geloof. Het voelt soms als een gevecht. Ik voel pijn, ik vertel wat ik geloof en ondertussen merk ik geen verandering. Ik heb momenten gehad van frustratie, machteloosheid en boosheid. Ik heb meerdere keren op het punt gestaan om me erbij neer te leggen en het op te geven. Maar dat is juist exact wat de duivel wilt: dat je opgeeft!

Genezing werkt voor iedere persoon anders

Het is een keuze maken om toch te blijven geloven en jezelf de ruimte en tijd te geven om te groeien en te ontwikkelen hierin. Ik geloof dat genezing ook voor iedere persoon anders werkt. De één heeft alleen geloof nodig en geneest. De ander heeft bevrijding nodig en wordt dan ook genezen. De ander moet leren om eerst te handelen in geloof en geneest dan. Ook in de bijbel lees je veel verschillende verhalen. Jezus genas niet iedereen op dezelfde manier, maar Hij genas wel iedereen!

Daarom heb ik voor mezelf het wilsbesluit gemaakt dat ik geloof dat God mij kan en wil genezen. Wanneer dit uitblijft dan blijf ik ontdekken naar wat God hierover te zeggen heeft. Ik weet voor mezelf dat ziekte een hele belangrijke rol in mijn leven heeft gekregen. Mijn hele identiteit hing aan mijn ziekte. Ik moet hier volledig van loskomen, anders blijf ik achterdeurtjes openzetten voor de vijand en je kan beter de deuren dichthouden, dan proberen de duivel uit je ‘huis’ te krijgen.

Twijfel en onzekerheid

Als ik genezing over mezelf uitspreek, voor iemand bid of de ziekte weg spreek dan ervaar ik bij mezelf enige twijfel en onzekerheid als ik heel eerlijk ben. Ik ben dan toch ergens bang dat het toch niet gaat werken, maar ik ben ook bang voor boosheid en dominantie. Ondanks dat ik weet en geloof dat de duivel niks voorstelt, bekruipt me dan toch stiekem de angst dat de duivel in de vorm van boosheid gaat manifesteren bij iemand en dat wil ik juist voorkomen en uit de weg gaan. Daardoor ga ik onbewust toch een beetje op mijn tenen lopen in plaats van dat ik de volledige autoriteit pak.

Dat laatste is iets wat altijd al een rol in mijn leven heeft gespeeld. Ik heb jarenlang op mijn tenen gelopen en mezelf anders voor gedaan om geliefd en geaccepteerd te worden door een ander en vooral om boosheid te voorkomen. Ik kreeg heel veel stress als iemand dominant was of boos werd. Als kind plaste ik dan vaak in m’n broek.

Angsten vormen een blokkade

Zolang die angsten er bij mij zitten, dan vormen ze een blokkade. Want angst komt niet van God, maar van de vijand. Dus ik geef op dat moment nog steeds te veel ruimte aan de vijand. God heeft mij laten zien dat ik verder mag groeien in mijn autoriteit en daar mag ik mezelf de tijd en ruimte in gunnen. Alleen ik ben soms wat ongeduldig en wil dan sneller, maar dit is een diepe wortel wat al jarenlang heeft kunnen groeien en die trek je er niet even uit.

In de tussentijd blijf ik bidden voor genezing en ziekte weg spreken, want niet alleen door het onderwijs maar ook door het gewoon te gaan doen, ga ik groeien. En misschien volgen er nog frustratiemomenten, maar ik weet dat ik het samen met God mag doen en als ik Hem om wijsheid of hulp vraag dan ontvang ik deze ook.

Daar is deze blog het resultaat van. Dit is Zijn antwoord toen ik aan Hem vroeg: waarom blokkeert de genezing bij mezelf en bij anderen als ik voor hen bid?

Wow, wat hebben we toch een fijne en liefdevolle Vader!

Blogs

Ziekte mag een onderdeel zijn van jouw leven

Leestijd: 6 minuten

Dealen met mijn ziekte en geloven vind ik soms echt een heel lastige combinatie. Het zorgt de laatste tijd best wel vaak voor een kortsluiting in mijn hoofd. Tegenstrijdige gedachtes gaan met elkaar in gevecht. Als ik het één denk, dan gaat er meteen weer een gedachte tegenin met de woorden: Nee, dat moet je niet denken of uitspreken, dat is niet oké. Het zorgt voor onrust en op een gegeven moment weet ik niet meer wat ik wel of niet moet doen.

De genezingsboodschap

In 2017 ben ik tot geloof gekomen en heb ik God leren kennen. God is voor mij heel belangrijk in mijn leven. Zonder Hem zou ik echt niet gestaan hebben waar ik nu sta. Dan was ik in een slachtofferrol blijven hangen en hebben geroepen ‘arme ik, arme ik’. Door boeken te lezen en naar de kerk te gaan kreeg ik veel onderwijs. Ik leerde de genade kennen en ik leerde een hoop over het onderwerp genezing. Jezus is voor ons allemaal aan het kruis gegaan en Hij heeft alle ziektes op zich genomen. Helaas leven wij in een wereld vol ziektes, dus ja, je kan nog steeds ziek worden, helaas. Maar die ziekte komt niet van God.

Ik werd heel blij over de boodschap van genezing. Ik dacht: er is hoop voor mij! Ik beet me helemaal vast in het onderwerp genezing. Ik ging er nog meer preken over luisteren, boeken over lezen, voor bidden en om gebed vragen. Maar naarmate de dagen weken werden, de weken maanden en de maanden jaren, begon de teleurstelling steeds groter te worden. Er gebeurde niks. Integendeel. De afgelopen periode voelde ik me alleen maar slechter en daardoor moest ik keuzes gaan maken die ik eigenlijk niet wou maken. Naar mijn lichaam luisteren, voelde als fout. Want dan geloof ik niet in genezing. Dan geef ik juist te veel aandacht aan mijn klachten.

Kortsluiting

Maar als ik naar mijn lichaam luisterde wist ik dat ik bepaalde dingen toch echt anders moest gaan doen. Ik ging over mijn grenzen heen. Maar dat zorgde voor een enorme kortsluiting. Ik had zoveel gelezen/gehoord over genezing. Eén van de dingen was: stap uit in geloof en handel alsof je genezen bent en spreek uit dat je genezen bent. Ga niet zeggen wat je hebt, want dan spreek je dood over jezelf uit.

Ik kreeg enorm het gevoel dat ik het niet goed deed en dat ik er niet over mocht praten. Wanneer ik dat wel deed, dan voelde het meteen fout. Luisteren naar je lichaam is toegeven dat je ziek bent en dat is niet uitstappen in geloof dat je genezen bent. Je geeft eraan toe. Zo ging mijn gedachtes heen en weer.

Ziekte mag er niet zijn

De afgelopen periode krijg ik steeds meer het gevoel dat mijn ziekte, dat stukje van mij, er niet mag zijn. Ik heb zelfs moeite om het woord ‘ziekte’ nu te schrijven. Het voelt zo ontzettend verkeerd dat ik dit nu doe. Ik kan gaan proclameren dat ik genezen ben en verder mijn mond houden, maar dan stap ik volledig over mijn eigen gevoel heen. Als ik er zo in ga staan, dan ga ik een deel van mezelf keihard negeren. Ik ga dan doen alsof het er niet is, maar het is er wel.

Ik heb ME/CVS en fybromyalgie, maar het bepaalt niet wie ik ben. Het is een onderdeel van mijn leven en daar heb ik nu mee te dealen. Maar ik kies er bewust voor dat het niet mijn leven gaat beheersen. Ik moet misschien soms wat andere keuzes maken of ik heb wat meer rekening te houden met mijn energieniveau, maar het is niet mijn identiteit. Samen met God ga ik ontdekken wat er allemaal nog mogelijk is en welk plan Hij voor mij heeft klaar liggen. Hij wist dit allemaal al, dus Zijn plan sluit daar op aan. Dat is wat ik geloof en waar ik me aan vasthoud.

Slachtoffer of overwinnaar?

Voor mij zakte even de grond onder mijn voeten vandaan, maar ik viel niet in de afgrond. Hij ving mij op en ik ben weer opgestaan. Ik mag er verdrietig en boos over zijn. Ik mag er met anderen over praten. Maar het gaat om de manier waarop ik dat doe. Doe ik het vanuit de slachtofferrol of praat ik erover vanuit een overwinnaarsrol?

Hoe ik dat zie om vanuit een overwinnaarsrol te spreken: niet alleen maar proclameren dat je genezen bent, daarin handelen en de rest compleet negeren. Nee, dat is durven uitspreken wat je hebt, durven uitspreken wat het met je doet en dat ook met God delen, blijven geloven en bidden voor genezing, vallen en weer opstaan. SAMEN met God ontdekken wat er wel kan en je identiteit niet laten bepalen door je ziekte.

Overwinnaar zijn is niet alleen maar krachtig in geloof staan, maar dat is, in mijn beleving, ook kwetsbaar durven zijn. Durven te vallen, maar de kracht weer vinden om op te staan. Je emoties durven voelen en uiten. Jezelf accepteren met alles erop en eraan. Het is in jouw ogen misschien niet perfect en ja, ik had het ook zo anders gewenst. Maar ik voel enorm de kracht, steun en hoop dat hier iets goeds uit gaat komen. Ik weet nog niet wat en wellicht moet ik deze blog soms nog een keertje lezen, maar ik geloof dat het goed komt. Op welke manier dat gaat zijn, dat weet alleen God.

Feiten en geloof

Iemand zei onlangs tegen mij: je hebt feiten en geloof. Alleen vaak wordt de nadruk op geloof gelegd en wordt er soms iets te makkelijk over de feiten heengestapt. Alsof het er niet is en het er niet mag zijn. Maar het feit is dat het er wel is. Je kan proberen keihard te negeren dat je ziek bent, maar dan ga je juist over je grenzen heen waardoor je niet meer goed voor jezelf zorgt.

Doe het samen met God. Hij weet wat goed voor je is en kent jou door en door. Maar negeer je ziekte niet. Het is een onderdeel van je leven, dat is een feit. Blijf geloven dat er ook voor jou genezing klaar ligt.

Vragen om te overdenken

Mag jouw ziekte een onderdeel zijn van jouw leven?
Kun je voorbeelden benoemen waaruit dit wel of niet blijkt?
Wat zou je hierin anders willen?

Geloven en ziek zijn kan heel erg tegenstrijdig voelen en moeilijk. Je bent ziek en je gelooft in genezing, maar het komt niet. Dit kan je aan het wankelen brengen in jouw geloof. Het kan ook juist zijn dat je de andere kant op slaat. Je staat vol geloof in genezing en daardoor negeer je je ziekte volledig. Hierdoor stap je over jezelf heen.
Het is zoeken naar de balans, maar dat kan een hele lastige zijn. Gelukkig is het niet onmogelijk, maar kan een helpende hand wel helpend zijn.

Ik herken mij in dit verhaal en ik zou graag hulp willen!

Blogs

Ik verbreek de relatie!

Leestijd: 5 minuten

Eind 2000 hebben we elkaar leren kennen. Het was niet meteen liefde op het eerste gezicht. Jij vond mij erg leuk en wou een relatie, maar ik niet. Maar je gaf niet op. Je bleef maar terugkomen en je liet me zien wat jouw positieve kanten waren. Door jou kreeg ik aandacht! Het was misschien niet helemaal de aandacht waar ik van droomde, maar het was aandacht. En jij wist dat wanneer ik genegeerd zou worden dat ik me dan heel erg alleen zou voelen. De angst om alleen achter te blijven was erg groot en dat wist je. Dus je probeerde die leegte op te vullen met jouw aandacht en liefde. Wat ik op dat moment niet door had was dat jij mij steeds afhankelijker van jou maakte.

Ik vond het fijn dat jij er was en ging een relatie met jou aan. Je had me overtuigd van jouw aandacht en liefde. Ik was gelukkig! Door jou had ik afleiding. Ik was niet meer bezig met mijn gevoel of emoties. Want die zorgde voor een vervelend gevoel en dat wou ik niet meer. Jij was er voor me en gaf er wat anders voor in de plaats. Aandacht.

Vanaf 2010 werd onze relatie nog intenser. Je liet me zien dat je er elke dag, elke minuut en elke seconde er voor me was. Ik vond het soms wat benauwend en dan wou ik wat meer afstand. Ik dacht, ik kan het wel alleen af. Maar dan sloeg de paniek toe en dacht ik: “Nee, dit kan ik helemaal niet. Ik kan dit niet zonder jou.” Dus vroeg ik je weer terug te komen in mijn leven. Jij vond het niet fijn als ik je afwees en daardoor werd je wat dwingender.

De jaren die volgde geloofde ik niet meer dat ik zonder jou zou kunnen leven. Dus liet ik je toe in mijn leven. Ik kon gewoon geen afscheid van je nemen. Je was te belangrijk voor mij geworden. Maar samen met jou leven is niet makkelijk. Ondanks dat ik aandacht krijg, merk ik ook wel dat het heel veel energie kost. Maar uit elkaar gaan durf ik niet. Want wat moet ik dan? Wie ben ik dan? Jij bent wie ik ben. Dat is de waarheid die ik ben gaan geloven.

Nee, dat is de waarheid die jij mij hebt doen geloven. Tot nu! Daarom schrijf ik deze brief. Hoeveel jij mij denkt ook gegeven te hebben, jij hebt ook een hele hoop van mij afgenomen. Mijn rust, mijn genezing, mijn geluk, mijn vertrouwen, mijn geloof, mijn hoop, mijn identiteit, mijn dromen, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Jij hebt mij (letterlijk en figuurlijk) klein gehouden en mij verandert in een meisje die altijd angstig is, rusteloos voelt, continu gestrest is, waakzaam is over alles, altijd lichamelijke klachten heeft, haar dromen heeft weggegooid en niet gelukkig is met zichzelf. Jij hebt mijn identiteit afgenomen. Jij hebt mijn vertrouwen en geloof aan het wankelen gebracht. Het vertrouwen in mezelf, maar ook in anderen en in God.

Ik heb al die tijd geloofd dat jij mij een hele hoop gaf, maar eigenlijk gaf je me een klein beetje, maar nam jij een hele hoop van mij af. Jij maakte mij afhankelijk van jou en liet me denken dat ik niks waard was en dat ik jou nodig had.

Guess what? Ik geloof daar niet meer in. En daarom beëindig ik ook nu onze relatie! Het is uit tussen ons! Ik ga zonder jou verder. Nee, beter gezegd, ik ga met Jezus verder. Met Hem ga ik een relatie aan. Want Hij houdt onvoorwaardelijk van mij. En voor Hem hoef ik niet door hoepeltjes te springen. Ik mag er zijn zoals ik ben: geaccepteerd en geliefd! Hij zal mijn wonden genezen en niet openhouden om mij afhankelijk van Hem te maken zoals jij hebt gedaan. En mijn angst zal verdrinken in Zijn liefde.

Ik ben blij dat ik je heb leren kennen, want nu weet ik hoe je bent en hoe je je kan gedragen. En dat heeft mij heel veel inzichten gegeven. Door die inzichten weet ik nu wat wel en niet goed voor me is. En kan ik voorkomen dat een soortgelijke mij zal proberen te verleiden. De enige die ik me kan verleiden om Hem te volgen is Jezus. Want Hem vertrouw ik en Zijn woord is dé waarheid! En de rest zijn leugens. En straks zal ik ook anderen kunnen wijzen op hun ongezonde relatie en ondersteunen in het beëindigen van die relatie.

Je zal vast proberen om me achterna te gaan, om mij te verleiden met jouw positieve kanten en je mooie verhalen. Maar bespaar je alsjeblieft de moeite. We hebben een hoop meegemaakt samen, maar dat hoofdstuk is nu definitief afgesloten en het boek is uit. Ik open nu een nieuw boek. Een boek met een nieuwe toekomst, met nieuwe ervaringen, met nieuwe kansen en verhalen. Een verhaal over mij. Een verhaal zonder jou. Een verhaal waarbij angst en ziekte niet meer de hoofdrol zal spelen, maar waarin Jezus de hoofdrol zal spelen.

Het gaat je goed.

Liefs, Aida

TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP) of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook of Instagram.