Toon 2 Resultaat/Resultaten

Oorzaken van een burn-out

Leestijd: 5 minuten

Er kunnen verschillende oorzaken een rol spelen voor het ontstaan van een burn-out. Vroeger werd vaak gedacht dat burn-out werk gerelateerd is. Maar dat is zeker niet de enige oorzaak om een burn-out te krijgen. Door langdurige stresssituaties kun je ook burn-out raken.
Daarnaast speelt niet alleen de soort stresssituaties een rol, maar ook hoe jij om gaat met zo’n situatie. Sommige mensen kunnen de meest heftige situaties meemaken en toch in een vorm van rust blijven, terwijl anderen bij kleine stresssituaties helemaal van de kaart kunnen zijn.

Persoonlijke kenmerken die de kans op een burn-out vergroten
  • Je stel hoge eisen aan jezelf: je wilt alles perfect doen. Je legt de lat hoog voor jezelf en je bent niet snel tevreden met het eindresultaat. De vraag is of je überhaupt ooit tevreden bent en trots kan zijn op je eigen prestaties. Vaak komt dit vanuit onszelf en hoeft dit niet altijd worden opgelegd door onze omgeving. Je kan gaan over-presteren om gezien te worden en om te laten zien dat je het kan. Hierdoor is de kans groot dat je over je eigen grenzen gaat.
  • Je durft geen ‘nee’ te zeggen: je durft geen ‘nee’ te zeggen, omdat je bang bent dat mensen je zullen afwijzen of omdat je het gevoel niet wilt krijgen dat je niet meedoet. Of je zegt geen ‘nee’ omdat je vind dat je voor de ander klaar moet staan. Je bent erg loyaal en ‘nee’ zeggen voelt als de ander laten vallen.
  • Je hebt een grote verantwoordelijkheidsgevoel: je voelt je verantwoordelijk voor je werk of bezigheden. Je kan niet tegen half werk en wil het graag goed doen.
  • Je vind het moeilijk om je emoties te uiten: door het niet uiten van je emoties krop je alles op in je onderbewustzijn. Weggestopte emoties kunnen naar boven komen in de vorm van lichamelijke klachten, zoals pijn of vermoeidheid. De verbinding met jezelf raak je steeds verder kwijt, waardoor je steeds minder goed dingen aanvoelt zoals je grenzen.
  • Je hebt moeite om hulp te vragen: door alles zelf te willen doen, omdat je het lastig vind om hulp te vragen kan het zijn dat je een hoop last op je eigen schouders neemt. Hulp vragen wordt vaak gezien als zwak. Alles zelf willen doen, terwijl het eigenlijk te veel is, kan enorm belastend zijn.
  • Je bent enorm gemotiveerd en betrokken: je wilt graag van alles doen en bent graag betrokken, ten koste van jezelf. Je bent enthousiast en wilt graag, maar je staat ver van jezelf vandaan en hebt niet in de gaten wat jouw grenzen zijn.
  • Je hebt moeite met plannen en prioriteren: door moeite te hebben met plannen en prioriteren wordt je overspoelt door taken die je nog wilt doen en heb je geen overzicht meer. Dit kan stress tot gevolg hebben, omdat je een deadline moet halen, maar je overziet het niet.
  • Je bent de verbinding met jezelf kwijt: doordat je de verbinding met jezelf kwijt bent, heb je geen idee meer wat je grenzen zijn, hoe je je voelt en ga je maar en door omdat je denkt dat het kan. Maar wellicht dat je lichaam allang signalen aangeeft dat het rust nodig heeft.
  • Je voelt een enorm druk op jezelf: in de huidige maatschappij ligt de werkdruk, maar ook de maatschappelijke druk heel erg hoog. Er wordt veel van je verwacht, maar je kan ook zelf een hoop van jezelf verwachten. Ook al kun je niet meedoen met die druk, je probeert het wel, want je wilt niet falen.
  • Je hebt last van angsten: faalangst is een angst die jou enorm kan pushen om door te blijven gaan, terwijl het eigenlijk niet meer gaat. Want stoppen / een pauze nemen voelt als falen. Rust pakken is zwak. Hard werken is sterk.
  • Je bent hoogsensitief: wanneer jij hoogsensitief bent dan ben je gevoeliger voor stress. Als HSP’er ervaar jij prikkels veel diepgaander en het verwerken van die prikkels duurt langer. Je denkt diepgaander na over dingen en dat kan stress geven over bijvoorbeeld de toekomst en wat komen gaat. Ook kunnen hoogsensitieve personen heel gevoelig zijn voor sfeer. Wanneer er op je werk een negatieve, stressvolle sfeer hangt dan kun je daar last van hebben.
Omstandigheden die de kans op een burn-out vergroten
  • Scheiding.
  • Verlies van een dierbare.
  • Traumatische gebeurtenis.
  • Hoge werkdruk op het werk of binnen het gezin.
  • Spanningen thuis of op het werk.
  • Ontslag.
  • De huidige maatschappij.
Grenzen

Over je grenzen gaan en dit niet weten of negeren is één van de hoofdoorzaken om een burn-out te krijgen. Door geen ‘nee’ te zeggen, alleen maar door te blijven gaan en de verbinding met jezelf kwijt te zijn ga je continu over je eigen grenzen heen. Je stopt niet op tijd, je neemt niet de rust die je nodig hebt en voordat je het weet neemt jouw lichaam het over. Het trapt keihard op de rem en dan is het ‘Stop! Tot hier en niet verder’.

Gelukkig betekent dit niet het einde. Het is mogelijk om hieruit te komen en het anders te gaan doen. Je bent wie je bent, maar het is zeker mogelijk om dingen anders te gaan aanpakken. Wanneer jij leert ontdekken dat jouw identiteit niet afhangt van jouw prestaties, functie, werk, sociale status, etc… dan kun je leren om dat los te gaan laten. Als jij jezelf leert (h)erkennen en van jezelf leert houden, dan ga je beter voor jezelf zorgen. Maar als jouw beeld over jezelf negatief is, dan heb je geen motivatie om goed voor jezelf te zorgen en blijf je doen zoals je het altijd hebt gedaan.

Ben jij de wijste of een slachtoffer?

Leestijd: 5 minuten

Het kan zijn dat je hebt besloten om te gaan starten met een coachingstraject of dat je er onlangs mee gestart bent. Wellicht heb je te maken met een partner die jouw grenzen niet respecteert of niet ingaat op jouw hulpvraag. Hoe ga je om met een partner die jou niet begrijpt, jou niet helpt of misschien jouw grootste trigger is? Dit kan een hoop druk geven op jullie relatie en ervoor zorgen dat er steeds maar over en weer olie op het vuur gegooid wordt.

Onbegrip en mezelf bewijzen

Uit eigen ervaring weet ik dat best lastig is om een partner te hebben die jou niet (goed) begrijpt. Mijn partner begreep mij jaren geleden ook niet. Mijn klachten waren niet aan de buitenzijde te zien en het leek soms heel erg dat ik dingen bij voorbaat uit de weg ging. Hij was altijd van ‘Eerst proberen en dan kijken of het gaat’. Dit klonk voor mij als ‘je moet het kunnen’. Dat was voor mij een trigger om over mijn grenzen heen te gaan, want ik wou me niet laten kennen. Ik wou niet toegeven dat ik zwak was. Want dat was wat ik voelde als iets niet ging. Ik voelde me zwak, waardeloos en niet goed genoeg. Ik wilde aan mezelf bewijzen dat ik het kon, maar ook aan mijn partner.  

Grenzen aangeven voelde als verdedigen

Naar mijn grenzen luisteren deed ik toen niet, omdat mijn grenzen niet paste in het plaatje wat ik dacht dat mijn partner voor ogen had. Ik had het gevoel dat ik aan een bepaalde standaard moest voldoen wat mij niet lukte. Toen ik hier hulp bij kreeg, leerde ik juist om mijn grenzen te gaan herkennen en die ook aan te geven. Oh, wat vond ik dat letterlijk een hel. Ik ging voor mijn gevoel toegeven dat ik iets niet kon of dat ik iets maar kon voor 50%. Dat was naar mijzelf toe pijnlijk, maar ook naar mijn partner. Ik had het gevoel dat ik mezelf steeds moest verdedigen waarom iets wel of niet ging. Dit kostte mij enorm veel energie en ik heb ook wel eens gedacht: voor mij hoeft niet meer. Ik ben er zo klaar mee!

Gestopt met slachtoffer voelen

Gelukkig was dat toen en niet meer nu. Ja, het is soms nog lastig voor mijn partner te begrijpen waarom iets wel of niet gaat. Dat frustreert hem wel eens, maar mij ook. Je wilt soms meer, maar je lichaam zegt ‘stop’. Uiteindelijk zijn ook wij beiden mensen en is er soms gefrustreerd over raken niet raar. Maar de volledige onbegrip en het gevoel dat ik mezelf moet bewijzen naar mezelf toe en naar mijn partner toe is er niet meer. We hebben hier veel over gepraat en het geloof dat we beiden in 2017 hebben gevonden heeft daar zeker in geholpen.

Dat niet alleen, ik heb op een gegeven moment een keuze gemaakt. Ik wou niet langer meer het slachtoffer zijn. Ik zocht hulp en ik wou geholpen worden. Dat betekende dat ik stappen moest gaan nemen en ging werken aan mijn eigen identiteit. Want mijn identiteit hangt niet van anderen af en dus ook niet van mijn partner. Ik mocht gaan ontdekken wie ik ben. In mijn geval was dat ontdekken wie ik ben in Jezus.

Identiteit ontdekken

Door te werken aan jouw identiteit, maakt dat jouw sterker. Doordat jij sterker wordt en ontdekt wie jij bent, heb jij anderen niet nodig om dat te laten bevestigen. Hierdoor stop je met het zoeken naar bevestiging en kun je met andere ogen naar anderen kijken, dus ook naar jouw partner. Wellicht dat jouw partner ook reageert vanuit zijn pijn naar jou toe. Als jij sterker bent geworden, dan kun je daar met genade naar kijken in plaats van dat je je meteen afgewezen en onbegrepen voelt. Want als jij van jezelf houdt en weet wie jij bent en dat je goed genoeg bent, dan zal jouw partner geen trigger meer voor jou zijn.

Neem jij jouw verantwoordelijkheid?

Ja, het is fijn als je een partner hebt die jou voor 100% kan steunen tijdens een traject. Maar dat is niet altijd het geval. Het is dan aan jou de keus wat jij doet. Blijf jij in een slachtofferrol hangen of maak je een keuze en kies je voor jezelf? Ga je leren om goed voor jezelf te zorgen en hier een eigen verantwoordelijkheid in te nemen? Dit kan misschien hard over komen, maar zo is het niet bedoeld. Alleen wanneer wij gaan wachten totdat onze partner verandert, dan kan dat heel lang gaan duren. Daarnaast kan jij de ander ook niet veranderen. Ieder is verantwoordelijk voor zijn eigen tuintje. Jij kan niet voor het tuintje van een ander gaan zorgen, want dan gaat jouw eigen tuintje dood.

Als jij veranderd, dan zie ik vaak dat de partner uiteindelijk ook mee verandert. Jij schiet minder in de verdediging of reageert vanuit veroordeling en dat gaat jouw partner opmerken.

Behandel jouw partner zoals jij hem/haar wilt zien.

Betekent dit dat jij dan de wijste moet zijn? Ja, wellicht wel. Maar als jij blijft doen wat je altijd deed, dan krijg je terug wat je altijd al hebt terug gekregen.

Is het makkelijk? Nee, zeker niet. Vooral in het begin zal het pittig zijn en soms ook oneerlijk voelen. Maar voor jezelf kiezen en je verantwoordelijkheid nemen is echt de beste beslissing die je kan maken om de weg in te slaan naar (verder) herstel.