Toon 4 Resultaat/Resultaten

Erken het en vraag Zijn hulp

Leestijd: 4 minuten

Ik zat laatst in de auto te luisteren naar een podcast van David de Vos. En een zin die heel erg bleef hangen was het volgende: “Als je wilt weten wat er in je hart afspeelt, dan moet je luisteren over hoe je over jezelf praat. Aan de hand daarvan kun je wel bepalen of je hart gezond is.”

Waar ben ik aan begonnen?

Ik dacht: “Oe, mijn hartje is nog niet zo gezond.” 🙁 Maar ik geloof dat daar verandering in zal komen. Het is een reis die ik nu maak en ik beamen dat die zeker niet altijd even makkelijk is, pfff.. Heel soms denk ik: Waar ben ik aan begonnen? Help! Maar ik zie ook mooie, kleine dingen gebeuren.

Zo voelde ik me zaterdag down en dan zit ik vanmorgen in de auto de preek van afgelopen zondag terug te luisteren en dan denk ik: Tsja, Hij weet echt precies wat in mij speelt, want die preek was weer op mijn lijf geschreven. Verrassend? Eigenlijk niet 😉

Afwijzing

Wat ik bij mezelf bespeur is dat ik mijn geluk nog steeds heel erg laat afhangen van een ander. Als een ander anders reageert dan ik verwacht, dan voel ik me afgewezen. Ik vind dat heel erg, want ergens weet ik dat het niet de waarheid is maar een leugen. Het is echt bizar hoe hardnekkig mijn hart deze leugen gelooft. Aan de andere kant is het ook niet zo raar, want ik geloof deze leugen al bijna 33 jaar. Ik ervaar wel dat ik er bewuster van ben geworden, alleen dat maakt me op zo’n moment ook wel verdrietig. Verdrietig dat ik zo’n leugen geloof.

In de preek die ik vanmorgen geluisterd heb van Paul van Dormael (Jong & Vrij Amersfoort) verteld hij heel duidelijk wat je op zo’n moment kan doen:

  1. Vraag God jouw leugen(s) in jouw hart (of jouw verslaving, etc…) aan het licht te brengen.
  2. Erken dat het er is, hoe pijnlijk het misschien ook voelt.
  3. Verstop je niet. Schaam je niet.
  4. Ga naar God.
  5. Accepteer Zijn liefde, genade en kracht.
  6. Vraag Hem om het bij je weg te halen. Zeg bijvoorbeeld het volgende: “Ik heb er last van. Mijn omgeving heeft er last van. Help mij. Maak mij vrij.”

Want onthoud wel twee dingen:

  1. Jij gaat het niet zelf op kunnen lossen.
  2. God dringt zich niet aan jou op. Hij wil jou heel graag helpen, maar wel wanneer jij er klaar voor bent en jij het bij Hem neer durft te leggen.
God helpt graag

God accepteert je ook hoe je nu bent, maar Hij zal altijd een betere toekomst voor je willen. Dus als Hij jou daarin mag helpen, dan komt Hij graag! Hij kan jouw hart herschrijven. Hoeveel tijd daarvoor nodig zal zijn? Dat weet niemand. Waarschijnlijk in mijn ogen te veel tijd, maar dat is mijn ongeduld die dan spreekt, wat ook zo’n dingetje is 😉 Een dingetje die van mij best “weg” mag.  

Beken elkaar jouw zonden en bid voor elkaar, dan zul je genezen.
Want het gebed van een rechtvaardige is krachtig en mist zijn uitwerking niet. 
Jacobus 5:16

God is overal

God is met jou, bij jou en om jou heen. Hij houdt ontzettend veel van jou. Ik merk wel dat op de momenten dat je juist die donkere wolk boven je heb hangen met al die leugens erin, dat het juist goed is om in het Woord van God te duiken. Door muziek, lezen, horen, dat maakt niet uit. Maar probeer je er toe te zetten om Zijn woorden op te zoeken. Want dat kan je helpen om onder die donkere wolk vandaan te komen en die mooie boog te zien. Ik merk dat ik mezelf er ook onwijs toe moet zetten soms. En juist op donkere moment heb ik juist geen zin om iets te lezen.

Maar vanmorgen heeft die ene preek me stiekem toch enorm geholpen 😉 Dat heeft me weer inspiratie gegeven voor een nieuwe blog! Wees gezegend allemaal. Hij houdt van jou! 

Een reis door mijn hart

Leestijd: 4 minuten

Een tijdje geleden heb ik het boek “Reis door je hart” gelezen van David de Vos. Daarin stond dat God jou wil helpen om een reis door je hart te laten maken. Om erachter te komen waar jouw pijnplekken liggen, jouw littekens. Maar Hij gaat alleen die reis met je aan wanneer jij dat wilt en er klaar voor bent. Hij zal jou niet dwingen. Hij zal jou dan jouw pijnplekken laten zien, maar nooit meer dan dat je aankan.

Laten we samen die reis gaan maken

Toen ik dat boek uit had zei ik tegen God: “Ok Vader, laten wij die reis samen gaan maken. Ik vind het doodeng, maar ik wil er samen met U achter komen waar mijn pijnplekken liggen. En het belangrijkste, hoe kan ik ermee om gaan?”

In de afgelopen tijd merk ik dat er steeds meer dingen aan mij ‘gepresenteerd’ worden. God laat me zien wat mijn triggers zijn en Hij helpt mij om bewuster te zijn van wat ik voel.

Uitgediepte voorvalletje

Vandaag had ik weer een afspraak staan bij mijn therapeut. Toen ik onderweg was, dacht ik bij mezelf: Waar wil ik het vandaag over hebben? Toen zei ik tegen God: “Laat Uw Heilige Geest maar leiden wat het mag worden vandaag.” En dat heb ik geweten 😉 Ik begon te vertellen over een klein voorvalletje. Iets wat eigenlijk weinig voorstelt. Ik ging met de therapeut dat voorvalletje uitdiepen, want zij zei: “Daar zit vaak meer achter.”

Het voorvalletje was het volgende: ik zat een verhaal te vertellen en halverwege mijn verhaal werd er gevraagd of ik even stil wou zijn, want er was even iets interessants op de tv. Niks bijzonders zou je zeggen. Maar op dat moment werd er een pijnplek geraakt en werd ik bot en begon ik te mopperen over het feit dat ik m’n verhaal niet mocht afmaken. Dat gaf weer een negatieve reactie naar de ander toe en toen was het cirkeltje rond. Dan hebben we het nog steeds over iets kleins.

Ik mag er niet zijn

Uiteindelijk gaat het niet om over hoe klein of hoe groot iets is. Als een pijnplek word geraakt dan zet dat iets in gang. In mijn geval werd de pijnplek ‘Ik mag er niet zijn’ geraakt. Dat is iets wat de kleine Aida denkt en voelt, maar de volwassen Aida weet dat het nu anders is, alleen die pijnplek is mijn waarheid altijd geweest en die mag nu vervangen gaan worden voor de waarheid van God. Want dat is niet God Zijn waarheid. Mijn waarheid mag herschreven gaan worden.

Alleen vind ik dat heel moeilijk. Ik vond de confrontatie vanmorgen ook heel moeilijk. Ook omdat ik naar die persoon niet eerlijk gereageerd heb. Ik heb die persoon het gevoel gegeven dat er niks tegen me gezegd kan worden en dat alles om mij draait.

Hoe denkt U over mij?

Ik zit nu midden in het proces en ik mag vaker aan God vragen mij hierin te helpen. Ik mag gaan waarnemen hoe ik het doe zonder oordeel en mijn pijnplek/gevoelens/behoefte in contact brengen met God. Ik mag aan Jezus vragen om mijn wond te verzorgen en vragen aan God: “Hoe denkt U over mij?”

Ik vind de confrontaties met mezelf super lastig. Ik baal er dan van dat het zo is. Maar het is nu eenmaal zoals het nu is. Daar kan ik niks meer aan veranderen. Wat ik nu wel kan doen is kijken hoe ik daar anders mee om kan gaan. Hoe meer ik het waarneem zonder oordeel, hoe meer ik kan gaan leren om anders om te gaan met een situatie/trigger. Omdat de pijnplek uiteindelijk ook zal gaan afnemen.

Help Vader

Alleen zolang ik er tegen blijf vechten en eraan blijf irriteren, dan neem ik de kleine Aida niet serieus en neem ik dus mezelf niet serieus.

Één ding weet ik nu wel, dit kan ik niet zonder Zijn hulp. Afgelopen zondag kregen we te horen dat juist in het midden van je problemen/zonden je juist naar Hem toe mag gaan. Juist dan! Dus lieve Abba Vader: “Hier ben ik met al mijn tekortkomingen. Help!”

I am who You say I am…

Leestijd: 4 minuten

Afgelopen week ging het niet allemaal vanzelf. Ik voelde me in de duisternis lopen waar ik maar niet uit kwam. Ik wou een hele hoop, maar voor mijn gevoel werkte mijn lichaam totaal niet mee en daardoor de rest van mezelf ook niet. Alles kostte moeite en energie. Ik wist dat ik in een negatieve spiraal zat, maar ik wist niet hoe ik daar uit moest komen.

I did it!

Toch had ik donderdag een overwinning behaald! Ik had moed gekregen van de liefdevolle Vader om aan mijn werkgever aan te geven dat ik toch een stapje terug wou doen qua werkuren. Ik zag een hele berg, maar mijn werkgever niet. Die reageerde: “Het is ok vanaf mijn kant. Dit is juist wat ik bedoelde. Dat jij aangeeft wat wel en niet kan. En ik steun jou in jouw dalen.” Ook mijn team reageerde er goed op: “Goed dat je voor jezelf kiest. Wij missen jou liever een half uurtje per dag, dan hele dagen per week.”
Yes! I did it! 😀

Vicieuze cirkel

Dit weekend heb ik veel rust gepakt. Ik heb geprobeerd om het naast me neer te leggen dat ik dingen zou moeten kunnen. Want als ik dat denk, dan volgt er frustratie omdat het niet lukt. En wanneer er frustratie komt, dan voel ik me nog negatiever. Kortom, ik kom dan in een vicieuze cirkel terecht wat mij nergens brengt, behalve dat ik dan in de duisternis blijf lopen en geen enkel lichtpuntje meer zie.

Richt je op het licht

Doordat ik meer rust heb gepakt, voelde ik me vanmorgen tijdens de dienst ook beter en kon ik weer uit volle borst aanbidden! Yeah! En iemand zei tegen mij: richt je op het licht. Al is het maar een streepje licht. Dat is al genoeg. En ga dingen doen waar je blij van wordt, ook al moet je jezelf er af en toe tot dwingen.

Vanmorgen werd er gesproken over de 7 mogelijk veroordelingen in je leven:

  1. God
  2. De duivel
  3. De wet
  4. Mensen
  5. Je oude natuur
  6. Je hart (geweten)
  7. Je verleden en toekomst
Automatische piloot

Ik was verrast door punt 5. Ik had dat niet gekoppeld aan veroordeling. Maar het is wel iets waar ik nu vaak tegenaan loop. Dat je in de automatisch piloot schiet en reageert zoals je altijd gereageerd hebt. En dat vind ik lastig. Ik ben nu bewuster van dat het gebeurt. Bewust onbekwaam fase, werd mij onlangs verteld. Je bent bewust dat je dingen doet die niet helpend voor jezelf zijn. En dat kan me soms dan intens verdrietig maken. Een emotie die ik normaal gesproken nooit zou voelen, omdat ik dat niet toe liet.

Dat station ben ik gelukkig wel gepasseerd, al vind ik het soms zo lastig om zoveel te voelen. Er was natuurlijk een reden dat ik die emoties niet voelde, want het voelt niet fijn. En soms frustreert het me of wordt ik boos op mezelf dat ik toch weer in die automatische piloot schiet. Dan denk ik achteraf, “Waarom?”. Maar ergens weet ik ook wel dat iets wat je al jaren op manier A hebt gedaan, je niet even in 1,2,3 op manier B gaat doen.

Geduld en oefening

Ik weet dat ik het nu niet alleen hoef te doen. Hij helpt mij. Hij steekt Zijn hand naar mij uit als ik het even niet meer weet. Hij wil een goed leven voor mij, omdat Hij zielsveel van mij houdt. Want Hij heeft het leven niet bedoelt om niet te genieten of om in die duisternis te lopen. Hij heeft een plan met mijn leven, een mooi plan! Een plan die Hij weet, maar ik nog niet. Maar daar mag ik achter gaan komen. Ik heb hoge verwachtingen en ik ben nieuwsgierig naar Zijn plan. Yeah! Wat kan geloven soms zo moeilijk zijn, maar wat kan het ook zo mooi zijn!

Pijn leren verdragen, zodat er ruimte komt om de pijn een plekje te geven..

Leestijd: 3 minuten

Vandaag heb ik een 2e tattoo laten zetten. 3 jaar geleden had ik mijn 1e tattoo laten zetten en daarna riep ik “Ik doe dit nooooit meer”. Maar vandaag was toch de dag dat ik er weer eentje liet plaatsen. Deze keer een kleinere op mijn pols. De eerste tattoo was ter nagedachtenis aan mijn overleden moeder, deze tattoo is een bevestiging dat ik me op 15 april 2018 heb laten dopen en volmondig “Ja” zei tegen Jezus.

Blijven ademen

Ik was even vergeten hoeveel pijn het doet als je een tattoo laat zetten. “Blijven ademen, dacht ik bij mezelf, blijven ademen. Voordat je het weet is het weer voorbij.” En dat was het ook. Binnen een kwartier stond ik weer buiten, trots en blij. “Yes, I did it, dacht ik toen. Ik heb de pijn overwonnen!”

Pijn in je hart overwinnen

Ook de pijn in je hart kun je overwinnen en leren verdragen. En wanneer je het hebt leren verdragen, dan kun je je pijn ook een plekje geven. Ik ben altijd heel goed geweest om mijn pijn te verdrukken, te negeren. Er vooral niet mee bezig zijn, want pijn voelen doet pijn en die wou ik nooit voelen. Alleen op den duur wil jouw lichaam die onderdrukte pijn ook niet meer voelen en komt dan in protest.

Toen mijn moeder 3 jaar geleden overleed, na een lang ziekbed vond ik het heel moeilijk om die pijn te verdragen. Er is geen boek waarin staat hoe je dit moet doen. Ik ging verder, want het leven ging ook verder. Ik moest dus ook verder van mezelf. Ik was heel hard voor mezelf. Vorig jaar juli overleed mijn tante, die als een 2e moeder voor mij was en een vriendin. Weer werd mijn hart geraakt door pijn van verlies en veel verdriet. Maar ik ging weer verder.

Schilletjes die afvallen

Totdat ik bij Redemption Church Amersfoort (voorheen: Jong en Vrij Amersfoort) kwam en God mij hart raakte. Er leken langzaamaan schilletjes van mijn hart af te vallen. Schilletjes die waren ontstaan, omdat mijn hart pijn had die ik niet wou voelen. Hij laat mij zien welke pijn er in mijn hart zit, maar Hij laat mij ook Zijn liefde zien, Zijn vertroostende liefde. Hij laat me zien dat ik niet bang hoef te zijn om te huilen en niet bang hoef te zijn om deze pijn te voelen.

Hij laat me zien dat als ik gewoon door blijf ademen en de pijn leer verdragen dat er dan ook ruimte komt om de pijn een plekje te geven.

Verdriet gaat over in gemis

Iemand zei laatst tegen mij dat uiteindelijk het verdriet over zal gaan in gemis. Want ik zal altijd mijn moeder en tante missen, maar de hevige pijn van verlies heeft langzaamaan een plekje gekregen. En daar heeft God mij bij geholpen. Hij heeft de armen om me heen geslagen toen al mijn verdriet eruit kwam en Hij heeft tegen mij gezegd “Ik zal er altijd voor jou zijn en jouw tranen drogen. Want Ik houd zoveel van jou en Ik wil niet dat je met pijn leeft. Ik wil dat je gelukkig bent en van het leven geniet.
Jouw moeder en tante hebben het goed en wachten op jou. Zij zitten voor altijd in jouw hart en herinneringen.”