Toon 2 Resultaat/Resultaten

Van links naar rechts, van laag naar hoog

Leestijd: 4 minuten

De afgelopen week zijn er een hoop dingen gebeurd. Dieptepunten, maar ook hoogtepunten. Afgelopen woensdag was mijn eerste werkdag na de vakantie. Het vroege opstaan was geen feest. Dus daar moest mijn lichaam wel even aan wennen. Dus die dag eindige met hoofdpijn en duizeligheid. Die avond had ik daar zo de balen in, ik voelde me verdrietig en was in tranen. Waarom nu WEER die hoofdpijn en duizeligheid? Waarom kan het niet gewoon over zijn? Gelukkig was ik niet alleen en sloeg Sven de armen me om me heen. Hij ging ook voor me bidden. Hoe oncomfortabel wij ons daar ook bij voelen.

Emoties verdragen en niet uitschakelen

Op dat soort momenten vergaat de wereld voor m’n gevoel. Dan kan ik er zo klaar mee zijn. Klaar met mijn lichaam en dat ik daarom rekening moet houden met wat wel en niet gaat. Gelukkig land ik uiteindelijk altijd weer, maar die emoties voelen vind ik maar lastig. Dat is ook de reden geweest waarom ik in het verleden die emoties uitschakelde.

Maar dat wil ik niet meer, hoe pijnlijk het soms ook is. Nu probeer ik het te verdragen en dat is heel moeilijk. Maar gelukkig hoef ik dat ook niet alleen te doen. Ik heb mensen om me heen die me helpen en ik heb natuurlijk Jezus naast me staan die niks liever wil dan mij helpen. Dat zorgt ervoor dat ik overeind blijf en uiteindelijk niet bij de pakken neer ga zitten. Want Hij vecht voor me. In het verleden wist ik misschien niet dat Hij er was, maar dat weet ik nu wel. Hij is overal, op elk moment. En als je Hem toelaat in je hart, in je leven, dan zal Hij er voor je zijn. Ik blijf het jammer vinden dat ik Hem niet persoonlijk even kan spreken. Gewoon even een gesprek hebben samen.

De volgende dag ging het overigens weer wat beter. Ik had geen hoofdpijn. Yes! Tot aan vandaag, behalve zondagavond, is dat ook zo gebleven.

Verwerking

In deze periode merk ik dat ik veel bezig ben met het verwerken van diverse dingen in mijn hart. De laatste tijd ben ik veel emotioneler. Zowel op de positieve als negatieve momenten. Dat is nieuw voor mij en ik moet daar wel eens aan wennen. Dan denk ik bij mezelf “Wat gebeurt er?”.

Zo wordt ik steeds bewuster wat er gebeurt in mijn lichaam en in mijn gedachtes. Ook zie ik steeds beter wanneer er trigger afgaan. Soms gebeurt dit bij de kleinste situaties dat je zelf denkt: Maar dit stelt toch niets zo veel voor? Nee, wellicht stelt dit niet zo veel voor maar het is een wond in mijn hart, van vroeger, wat blijkbaar nu geheeld moet worden. Gelukkig krijg ik hier hulp van Hem bij.

Dan denk je nu misschie: Goh, wat vertel je dat makkelijk! Ja, klopt. Maar ik vind het super moeilijk!! Zeker op het moment dat het gebeurt, dan denk ik echt het tegenovergestelde.

Hij weet wat het juiste is

Ik blijf geloven dat het goed komt. Welke manier dat ook mag zijn. Soms heeft God een bepaalt pad voor je bedacht wat in jouw ogen helemaal niet zo’n goed idee lijkt. Maar wie zijn wij om het juiste pad te zien. Als ik die namelijk zag, dan had ik nu toch ook niet in die situatie gezeten? En dat is iets wat ik vaak tegen mezelf moet herhalen. Hij weet wat het juiste is. Hij weet de weg. En die zal leiden naar iets goeds. Want Hij heeft het beste voor je. Hij wil een hoopvolle toekomst voor jou. Het enige wat we moeten doen is vertrouwen in Hem.

Het is menselijk om te twijfelen. Maar ik zou minder willen twijfelen en meer willen vertrouwen in Hem. Daarom ga ik deze connect-ronde starten met de connect ‘Eerlijk over twijfel’. Hopelijk helpt me dat weer een stapje verder in m’n reis 🙂

Beter gemeld

Nog een positief nieuwtje. Ik heb me sinds 1 oktober beter gemeld op m’n werk! Sinds 2 januari dit jaar werkte ik niet volledig. De eerste maanden heb ik 50% gewerkt en daarna zijn langzaam de uren opgebouwd. Ik heb wel besloten dat ik nu 7,5 uur per dag werk in plaats van 8 uur. Ik vond het eerst lastig om die keuze te maken, want dat duiveltje op m’n schouder vind er dan een hele hoop van. Maar die kan de pot op en ik kies voor mezelf en dit voelt nu goed.

Help, want ik weet het niet…

Leestijd: 4 minuten

Op dit moment dat ik deze blog schrijf voel ik me moe, boos, gefrustreerd, verdrietig en slaat de paniek toe. Wat is de veroorzaker? Mijn hoofdpijn! die ik al een paar dagen heb. Ik ga ermee naar bed en ik word er weer mee wakker.

Ik ben boos

Ik ben boos op God, omdat Hij voor mijn gevoel mij niet hoort. Ik ben boos omdat ik afspraken af moet zeggen, omdat het anders te veel voor me is. Gefrustreerd omdat het zo lang aanhoud en ik niet weet waar ik nu goed aan doe en wat helpt. Verdrietig omdat ik me in de steek gelaten voel door Hem. De paniek slaat toe, omdat ik bang ben dat het iets blijvend gaat zijn, net zoals mijn duizeligheid.

Geen tijd aan genezing

Ik weet dat er geen tijd zit aan genezing. Maar ik ervaar wel dat ik heel veel moeite moet doen om in Zijn rust te blijven en het bij Hem neer te leggen. Want ik zie weinig resultaat. Misschien wil ik te veel, te snel. Dat zou best kunnen. Maar die duizeligheid loopt al ruim 8,5 jaar met mij mee en de laatste maanden in combinatie met hoofdpijn. Dus ik ben er eigenlijk wel goed klaar mee!

Leven en niet meer overleven

Zoals ik wel eens in mijn eerdere blog heb geschreven, ik wil LEVEN! En NIET meer overleven! Ik wil graag dingen doen en niet beperkt worden. Als ik met bepaalde grenzen moet leven, ook prima. Maar laat mij dan zien wat die grenzen zijn, want ik zie ze niet helemaal. Als ik per ongeluk mijn grens heb overschreden, laat me dan zien wat ik dan kan doen om mezelf weer te laten herstellen.

Focus op Jezus

Voor mijn gevoel doe ik soms maar wat. Vooral op het moment dat ik de grip kwijt ben, zoals nu, dan weet ik niet meer wat ik moet.
Ok, ik hoor het al iemand zeggen: “Focus je niet op jouw problemen en op jezelf, maar focus je op Jezus.” Maar nu denk ik: Hoe dan? Wat moet ik dan nu letterlijk doen? Hoe richt ik mij dan op Hem. Hij staat niet letterlijk voor me.

Gouden buizen

Ik heb een tijd geleden een preek gehoord van Joseph Prince waarin hij uitlegde over de gouden buizen in je leven. Elke buis staat voor een bepaald thema zoals: gezondheid, financieel, werk, etc…. Op het moment dat je op een bepaald vlak je erg gaat focussen dan ga je die buis zelf dichtknijpen. Maar op het moment dat je dat doet, dan kan Gods voorziening er niet meer doorheen stromen. Want Gods voorziening stroomt door die buizen, continu, in overvloed.

Ik probeer steeds vast te grijpen aan dat verhaal. Maar op dit moment, als ik die hoofdpijn ervaar, kan ik er maar moeilijk omheen en kan ik maar moeilijk die focus op gezondheid loslaten. Dus onbedoeld knijp ik toch de buis van gezondheid dicht. Maar hoe laat ik ‘m los? Hoe doe ik dat? Want ik wil ‘m helemaal niet dichthouden. Ik wil Gods zijn voorziening er doorheen laten stromen. Want ik weet heel erg goed dat ik mezelf niet kan genezen, dat kan alleen Hij.

Wat zijn mijn grenzen?

Wat ik wel kan is het bij Hem neerleggen en goed voor mezelf leren te zorgen. Maar ook daar heb ik Zijn hulp in nodig. Want ik ken nog niet alle grenzen van mezelf en ik weet ook niet wat mijn herstel-manieren zijn. Hij weet het wel! Hij heeft mij geschapen en Hij kent mij beter dan ik mezelf. Dus Vader: “Laat aan mij zien wat mijn grenzen zijn. Laat de Heilige Geest mij leiden en niet mijn eigen ik. Laat aan mij zien hoe ik mezelf kan herstellen als ik onbedoeld een grens heb overschreden. Laat ook hierin de Heilige Geest mij daarin leiden. Ik vraag U dat in Jezus’ naam, Amen!”

Lieve lezers. Mochten jullie nog tips, antwoorden of ideeën hebben op mijn vragen en verhaal, dan sta ik daar voor open. In mijn eentje lukt het niet. Misschien moet ik het ook niet allemaal in m’n eentje willen oplossen. Help….