Leestijd: 6 minuten

Ik blijf het mooi vinden hoe de Heer mij steeds stukje voor stukje, stapje voor stapje, laat zien welke punten in mijn hart nog heling nodig hebben. Hij gooit het niet allemaal in 1x op mijn bordje, maar het gaat echt gedoseerd. Voor wat ik aan kan, maar ook voor wat Hij denkt dat belangrijk is. Hij heeft een plan klaar liggen en die weg gaat op Zijn manier en niet op mijn manier. En dat is soms lastig en daar hebben we soms onenigheid over, maar uiteindelijk wordt het steeds weer duidelijk dat Zijn manier, echt de beste manier is. Hoe tof is dat om dat te ontdekken? Maakt dat het makkelijker? Soms, maar zeker niet altijd 😉

Label opplakken?

Na aanraden van meerdere mensen om mij heen las ik een aantal jaren geleden een boek over HSP (High Sensitive People, ook wel Hooggevoeligheid genoemd). Ik was nieuwsgierig en dacht: “Ach, waarom ook niet. Ik ga dat boek eens lezen.”

Er ging een wereld voor mij open. “Wow, dat boek gaat over mij! Het is helemaal niet raar of gek dat ik op bepaalde dingen ‘anders’ reageer.” Het was zo’n openbaring voor mij. Alleen naar mate ik het boek verder door las, kwam ik er ook achter hoe moeilijk het is om HSP te zijn. Pfff… Ik zag alleen de nadelen ervan in en was er daarna snel klaar mee. Eigenlijk houd ik niet zo van om mensen in hokjes plaatsen, dus ik ga mezelf geen label opplakken. “Doei!”. En zo gooide ik de deur keihard dicht en wou ik er eigenlijk niks meer over weten. Ik vond het allemaal maar lastig en vervelend en daar had ik geen zin in.

Wat is HSP?

Ik heb geen idee of je weet HSP inhoudt? Hooggevoeligheid kun je vergelijken met een radarsystemen dat scherp staat afgesteld en onvoorstelbaar veel waarneemt. En niet alleen bij jezelf, maar ook bij alles om je heen. Je scant ongemerkt voortdurend alles om je heen. En dat maakt je sneller moe en het zorgt ervoor dat je sneller overprikkeld raakt.

Kenmerken zijn onder andere:

Je bent sneller overprikkeld.
Je kunt slecht tegen conflicten en disharmonie.
Je bent gevoelig voor burn-out.
Je bent gevoelig voor pijn.
Je voelt je opgejaagd als je veel dingen in korte tijd moet doen.
Je bent sneller moe van drukte.
Je voelt je over verantwoordelijk.
Je bent extra bang voor afwijzing.
Je word moe van de emoties van anderen.
Je wilt fouten voorkomen.
Je zit veel in je hoofd, juist omdat je zo veel voelt en dat ervaar je als heftig.

En zo kan ik nog even doorgaan met dit lijstje. Kortom, dit was voor mij een reden om die deur keihard dicht te gooien en te blokkeren. “Wat heb je hieraan? In deze wereld wordt je continu overprikkeld. Dus dit is een kansloze missie”.

Open de deur

Twee weken geleden vroeg ik aan de Heer: “Wat zijn nog dingen waar ik iets mee mag gaan doen? En hoe komt het dat ik nog steeds overprikkeld ben? En dat mijn duizeligheid nog steeds aanwezig is en ik zo moe ben?”. Het woord wat ik in mijn gedachte kreeg was “Hooggevoeligheid”. Ik dacht eerst: “Ach, nee hea? Heb je dat weer. Die zat prima achter die gesloten deur”.
Van de week kreeg ik een mooie tekst (van een goede vriendin) die hier mooi op aansloot: “Doors are going to open that you never thought would open. That problem that looked permanent is only temporary.” Tsja….. Okey, okey.. Ik denk niet dat ik hier nog omheen kan.

Zorg goed voor jezelf

Mijn coach had een goede boekentip: “Durf te gaan” van Marion Lutke. Zij heeft net een nieuw boek geschreven over hooggevoeligheid en dan in combinatie met het geloof. Het boek leert je leven met hooggevoeligheid als talent en niet als last. En beschrijft ook hoe de Heer hier naar kijkt.

Ja, als je hooggevoelig bent dan moet je goed voor jezelf gaan zorgen. Anders ga je jezelf voorbij en raak je op den duur opgebrand. Grenzen bewaken is heel belangrijk, maar ook het aantal prikkels beperken, je afsluiten voor stemmingen van anderen, bewust worden van je eigen behoeften en ontspanning inbouwen in je leven. Punten waar ik bij het revalidatiecentrum al mee bezig was. Maar dit zal iets zijn wat altijd voor mij belangrijk zal blijven. Het is niet een kwestie van beter worden en dan kan ik alles laten gaan. Het is iets wat bij mij zal blijven horen. Keuzes maken en afwegen wat wel en niet goed voor me is. Dat is heel lastig als je dat nooit hebt gedaan en het is ook lastig om dat in deze wereld te doen. Want alles raast maar door en door en er wordt vaak maar van je verwacht dat je maar aan alles meedoet. Maar ik weet van mezelf dat ik dat niet ga bijbenen en dat hoef ik ook niet te doen. Want dat is onbegonnen werk.

Acceptatie

Dit betekent dat ik mezelf mag gaan accepteren dat ik hooggevoelig ben. Dit hoort nu eenmaal bij mij. Want als ik het niet accepteer (zoals ik dat de afgelopen jaren heb gedaan), dan houd ik er ook geen rekening mee. Dan denk ik gewoon alles te kunnen en vind ik dat ik alles maar moet kunnen, alleen dat is niet realistisch. Ik heb gewoon dingen om rekening mee te houden.

En ik mag samen met de Heer gaan ontdekken wat mijn sterke punten hierin zijn. Namelijk doordat ik alles zo goed aanvoel, weet ik feilloos aan te voelen als er iets met iemand aan de hand is of hoe dichtbij ik mag komen. Ik heb oog voor detail en ik voel me verantwoordelijk voor mijn werk, maar ook voor relaties en vriendschappen.

Een mooie zoektocht die ik met Hem mag gaan maken. En waarbij ik mag gaan ontdekken wie ik nog meer ben. De Heer heeft mij niet voor niks zo gemaakt. Hij heeft een plan met mij, net zoals Hij ook een plan met jou heeft.

De deur is opengezet en ik stap naar binnen. Maar niet alleen, maar samen met Hem… Ik ga!