Mag jouw angst(en) er zijn?

Leestijd: 6 minuten

Ik lig in bed en het is stil en donker om me heen. Ik voel me moe en wil gaan slapen. Ik sluit m’n ogen en binnen een paar seconden is het ‘bam’! Er lijkt een kraan open te gaan en de ene na de andere angstgedachte dient zich aan. Ik word overspoeld. Voor ik het weet voel ik intern paniek opkomen. Ik word zelf ook onrustiger en weet niet meer hoe ik moet liggen. Ik was juist zo moe en wou graag slapen, maar de rust is weg en angst is daarvoor in de plaats gekomen.

Toen ik jong was

Als kind kende ik veel angsten. Ik was bang om afgewezen te worden en daardoor probeerde ik iedereen te pleasen en me aan te passen. Ik wou het iedereen naar de zin maken en ging conflicten uit de weg, zodat ik aardig gevonden zou worden. Maar door mijn hoogsensitiviteit vond ik het lastig om aansluiting te vinden met meerdere personen tegelijk. Dat maakte mij onzeker en daardoor bleek ik over te komen als een arrogant meisje en vond ik niet de aansluiting waar ik naar verlangde.

Ook was ik bang om te falen. Ik was bang om dingen verkeerd te doen. Als het mis ging of ik kreeg negatieve feedback, dan voelde ik me een mislukking, een nietsnut. Dit zorgde voor veel interne stress en spanningen. Ik voelde me onzichtbaarder worden en ik heb periodes gekend dat ik overtuigd raakte dat het niet meer uitmaakte als ik zou ‘verdwijnen’.

Dé perfecte voedingsbodem voor angst

Angst kan een heel misleidende, geniepige en hardnekkige emotie zijn. Angst op zich is geen verkeerde emotie. Het kan je beschermen tegen gevaar en ervoor zorgen dat je niet zonder nadenken iets gevaarlijks doet. Maar angst kan ook zaadjes in je hart planten als je dat toelaat. Het toelaten gebeurt niet bewust. Bij mij is het gebeurd, omdat ik bepaalde verlangens/behoeften had die niet vervuld werden. Hierdoor werd ik steeds onzekerder over mezelf en voelde ik me eenzaam. Ik creëerde een perfecte voedingsbodem in mijn hart voor angst om zich in te vestigen.

Angst is een leugen

Inmiddels ben ik volwassen en ben ik de afgelopen jaren zoveel meer bewuster geworden van deze angsten en overtuigingen over mezelf. Er is mij een spiegel voorgehouden en ik heb mogen ontdekken dat mijn angsten leugens zijn. Ze spreken niet de waarheid, maar ik was er zelf in gaan geloven. Door het geloven in angsten werd ik beperkt. Zo durfde ik bepaalde stappen niet te nemen, omdat ik bang was om te falen of omdat ik dacht dat ik het toch niet zou kunnen. Of ik deed dingen wel, maar altijd met de verwachting dat het toch niet ging slagen. Op deze manier probeerde ik mezelf te beschermen tegen teleurstelling(en).

Het afgelopen jaar heb ik stappen gezet die ik super eng vond en nog steeds vind. Maar ik heb ze wel genomen. Hier heeft God een heel grote rol in gespeeld.

Wie ik ben staat los van wat ik doe

Ondanks dat ik weet dat mijn angsten leugens vertellen, vind ik het nu nog steeds een uitdaging om niet naar die leugens te luisteren. De afgelopen periode word ik op mijn zwakste moment, wanneer ik in bed lig, nog vaak genoeg overvallen door angsten. Angsten die tegen mij zeggen: Je kan dit niet. Je bent niks waard. Als jouw praktijk niet slaagt, wie ben jij dan nog? Wat stel je nou voor?

Ik ben hierover na gaan denken en ben tot de conclusie gekomen dat ik nog steeds mijn angst laat bepalen wie ik ben. Mijn werk is niet bepalend voor wie ik ben. Dus al zou mijn praktijk niet slagen, dan zegt dat niks over wie ik ben. Al zal ik fouten maken (omdat ik ook maar een mens ben), ook dat zegt niks over wie ik ben als persoon. Ik mag nog meer in mijn hart laten landen dat mijn identiteit helemaal losstaat van wat ik doe. Ik weet het wel met mijn hoofd, maar het mag nog dieper en meer gaan landen in mijn hart, zodat angst steeds minder en minder grondbezit krijgt in mijn hart.

Mag angst er zijn?

Laatst stelde iemand mij de volgende vraag: Mag jouw angst er zijn of blijf je er tegen vechten? Ik heb altijd gevochten tegen mijn angsten en dat doe ik soms nu nog steeds. Ik kan mezelf enorm veroordelen dat ik die angsten heb. Ik ben toch coach, dus ik weet toch hoe het zit? Waarom kan ik het dan niet toepassen in mijn eigen leven? Het is toch stom dat ik angst toelaat in mijn leven?

Waarom speelt angst nog steeds een rol in mijn leven? Omdat ik ook maar een mens ben en niet perfect. Wanneer je nieuwe wegen inslaat kun je nieuwe uitdagingen tegenkomen. Dit kan leuk, maar ook heel confronterend, zijn. Maar ben ik dan een mislukkeling? Nee. Ik mag het zien als groei en ontwikkeling. Stapje voor stapje leer ik steeds meer en meer over mezelf. Ik mag mijn angst er laten zijn en het uitspreken tegen God: ‘Vader, ik ben bang om te falen.’ Hij weet het al en veroordeelt mij niet. Het hardop uitspreken voor mezelf is helend. Ik geef hiermee aan dat ik het erken dat het er is, maar ik vecht er niet tegen.

Stop met vechten

Ondanks dat ik bang ben, blijf ik stappen vooruit zetten. Ik spreek het uit en geef toe dat het er zit. Het schrijven van deze blog is ook een vorm van heling voor mij. Ik spreek uit waar ik persoonlijk tegenaan loop. Ik schuif het niet onder stoelen of banken. Ik probeer me niet anders voor te doen naar de buitenwereld, omdat mijn angst mij zegt dat ik perfect zou moeten zijn als coach. Nee, ik wil eerlijk zijn en jou daarmee bemoedigen. Wat voor werk je ook doet, welke rol je ook vervult, laat angst niet jouw identiteit bepalen. Stop met het vechten tegen je angsten en probeer er met nieuwsgierigheid naar te kijken. Welke angsten spelen er in je leven en wat zou er gebeuren als je het er gewoon maar even laat zijn en erkent dat het er is?

Vragen om te overdenken

Mogen jouw angsten er zijn?
Zo niet, waarom vind je dat moeilijk? Waar ben je bang voor?
Wil je stoppen met vechten?

Emoties willen gehoord worden en hoe meer we er tegen vechten, hoe meer het ons eigenlijk in de weg gaat zitten. Er laten zijn is super moeilijk, maar wel de weg. Want op het moment dat het eruit mag komen, dan kunnen we loslaten en gaan de emoties voorbij. Wanneer we vast blijven houden en het proberen weg te stoppen, dan kan de emotie niet ‘weg’ en zal het in je lichaam vast blijven zitten. Hierdoor ontstaan er juist klachten en kom je op een gegeven moment in een vicieuze cirkel terecht. De angsten worden groter en die angsten onder ogen komen wordt dan steeds moeilijker.

Ik herken mij hierin en ik zou graag hulp willen om mijn emoties er te laten zijn!

Blogs

Wanneer laat jij de leugen los dat het “touwtje” jou kan tegenhouden?

Leestijd: 4 minuten

Afgelopen week heb ik een hoop preken geluisterd via de Redemption app. Heerlijk is dat. ‘s Ochtends onderweg naar m’n werk even opladen. Één preek sprong er voor mij wel uit. Dat ging over het loslaten van leugens. Leugens waar je al jarenlang in gelooft en die voor jou waarheden zijn geworden. Maar door die leugens voel je je klein, waardeloos, onzeker, niet gewenst, lelijk, etc…

De kleine olifant

Het geloven in een leugen, werd heel mooi verbeeld door het verhaal van de kleine olifant die vanaf jongs af met één poot vastgebonden werd aan een touw. De kleine olifant probeert weg te lopen, maar dat lukt niet. Hij zit vast. Zijn lichaam en geest raken gewend aan het feit dat hij niet kan weglopen als hij dat touwtje om zijn poot heeft. De olifant wordt groter en groter. We weten dat een olifant zo groot en sterk wordt dat hij met gemak dat touwtje kapot kan trekken. Maar ondertussen gelooft de grote olifant dat hij dat niet kan. Hij is zo gaan geloven dat dit dé waarheid is, waardoor hij het niet eens meer probeert.

Hoeveel touwen zitten er om jouw enkels?

Hoeveel touwen heb jij om jouw enkels zitten? Ik heb er wel meer dan één. Maar in mijn reis met Jezus vallen er steeds meer touwen af. Ik ben er nog niet, maar Jezus zorgt ervoor dat er geen nieuwe meer bijkomen. Want Hij verteld mij dagelijks hoe geliefd ik ben en dat al die leugens niet waar zijn. Alleen het herschrijven van je hart is een weg, maar gelukkig hoef ik die niet alleen te bewandelen. Jezus helpt mij.

De duivel laat je geloven in leugens

De duivel daarentegen die helpt jou graag met het geloven in leugens. Hij wil maar al te graag dat jij blijft geloven in leugens. En zal er dan ook alles aan doen om jou te laten geloven dat zijn leugens, jouw waarheid is.

Die weerstand voel ik soms enorm. Dan schieten er weer gedachtes door m’n hoofd van: Je bent niet goed genoeg. Je doet het verkeerd Zie je wel, God luistert niet naar jou. Dat vind ik soms erg moeilijk. Want probeer dan het tegenovergestelde te geloven. Zeker als ik wat kwetsbaarder ben, dan vind ik dat lastiger.

Bemoediging

In de preek werd ook iets anders moois gezegd en dat stukje probeer ik dagelijks voor mezelf te herhalen. Wellicht heb jij er ook wat aan 🙂 Zeg dit hardop:

Ik ben geliefd.
Ik mag er zijn.
Ik ben mooi.
Ik ben geaccepteerd.
Ik ben goed genoeg.
Ik heb kwaliteiten.
Ik heb zelfvertrouwen.
Ik straal.
Ik ben waardevol.
Ik ben wie Hij zegt dat ik ben.
God houdt onvoorwaardelijk van mij.
God laat mij nooit in de steek.
God zal mij altijd helpen.
God staat altijd naast mij.
God heeft een hoopvolle toekomst voor ogen.

Vraag daarna aan de duivel: “En wie ben jij eigenlijk?”

Jij bent belangrijk

Ik vind dit zo helpend, omdat ik een beetje moet lachen om de laatste zin, maar soms zo erg helpt om op de momenten dat je jezelf verliest in je leugens en niet helpende gedachten om dan even een pas op te plaats te maken en te zeggen: “Hé duivel, hé gedachtes, wie denk jij wel niet dat jij bent? Jij bent allang verslagen aan het kruis. Denk je nu werkelijk dat Jezus mij in de steek zal laten? Weet je, geloof jij lekker in jouw eigen leugens, dan geloof ik in mijn nieuwe waarheden! Deal?” 😉

De duivel is niet belangrijk, maar jij wel! En hoe belangrijker jij wordt, hoe erger de duivel ervan zal balen. Maar ach, dat is zijn verlies, niet de onze. Hij kan, spreekwoordelijk gezegd, de pot op.

Help elkaar

Laten we elkaar bemoedigen hierin. Want het lukt niet alleen. Ik heb ook mensen om me heen nodig die me af en toe helpen hierin. Die net even de juiste dingen zeggen. Want makkelijk is het niet. Dat heb ik wel ervaren. Maar als ik zie waar ik vandaan ben gekomen en waar ik nu sta, dan zie ik dat ik al hele grote stappen heb gemaakt. En dat geeft me vertrouwen. De touwtjes vallen langzaam eraf. Wanneer verwijder jij jouw touw(tjes)?

Blogs

God ziet jou! Hij kijkt niet naar jouw verpakking. Nu jij nog…

Leestijd: 4 minuten

Wauw, deze zin kwam wel even binnen toen ik dit hoorde afgelopen zondag bij Redemption Church Amersfoort (voorheen: Jong en Vrij Amersfoort). Het maakt niet uit welke bagage jij met jou meedraagt. Het maakt niet uit welke littekens jij met jou meedraagt. Hij ziet jou! Hij ziet wie jij bent en houdt van jou zoals je bent.

Ja en nee

Ik had weer een opdracht meegekregen vanuit mijn Connect. Maak 2 lijstjes waarbij het woord “Nee” en het woord “Ja” bovenaan staat. Onder “Nee” schrijf je alles wat je niet bent (leugen/oordeel/aanklacht) en onder “Ja” schrijf je wie je wel bent.

Ik kwam na mijn eigen lijstje al heel snel tot de conclusie dat wat ik volgens de aanklacht/oordeel niet zou zijn, ik juist wel ben. En zeker in de ogen van onze Vader.

Kijk naar jezelf

Vandaag had ik mijn eerste functioneringsgesprek. Ik vond het wel een beetje spannend. Want dan gaan ze uitspreken wat ze van mij vinden en/of denken? Van het weekend ging ik nadenken over hoe ik het zelf vond gaan en waar ik nog wat in zou willen leren.

Uiteraard probeerde zich het “Nee”-lijstje aan mij op te dringen, maar toen sprak God tegen mij en zei: “Stop met jezelf te vergelijken met anderen. Stop met te denken dat je aan bepaalde standaarden moet voldoen. Kijk eens naar jezelf. Zie welke mooie kwaliteiten jij bezit en wat je kan. En bedenk dan wat jij nog zou willen leren?”

Deze woorden gaven mij rust en maakte me ook duidelijk dat ik goed ben zoals ik ben. En wat ik wil leren is leren voelen dat ik er gewoon mag zijn.

Warm bad

Vorig jaar was ik nog zoekende naar een nieuwe baan. En via LinkedIn werd ik door mijn huidige werkgever gevonden, omdat ik ineens een “ingeving” (dank U Vader!) had om een aanpassing te doen in mijn titel op mijn profielpagina en 2 dagen later kreeg ik een berichtje en een paar dagen later zat ik daar op het eerste gesprek. Sinds 1 december ging ik aan het werk, maar begin januari viel ik uit vanwege o.a. duizeligheidsklachten en vermoeidheid.

Het moment dat ik in een warm bad terecht kwam, was het moment dat mijn lichaam zei “het is genoeg”. Ik was op dat moment zo bang dat ik mijn baan kwijt zou raken, maar dat gebeurde niet. Ze gingen me steunen en gingen meedenken hoe ze mij het beste konden helpen. Ik kon het niet geloven, want ik zat er pas net. Ze wisten nog niet wie ik was? De eerste maanden had ik daar veel moeite mee en bleef ik me schuldig voelen, maar door God heb ik het los kunnen laten.

Je mag er zijn

Inmiddels ben ik nu mijn uren weer langzaam aan het opbouwen en zit ik bijna weer op 8u per dag. Dank U Vader!

En vandaag kreeg ik een mooi cadeautje in de vorm van een erg positief functioneringsgesprek. Ik heb ze enorm bedankt voor hun steun de afgelopen tijd. Ik kreeg mee dat hij het juist knap van mij vond dat ik ondanks mijn afwezigheid toch zo goed mijn werk heb gedaan en het juist heb aangedurfd om een stap terug te nemen, omdat hij in ziet dat dat heel moeilijk is als je als persoon juist heel erg hard wil werken. Daarnaast zei mijn leidinggevende ook nog het volgende: “Je mag er gewoon zijn”. Wauw!

Ik ben God zo dankbaar voor deze mooie woorden, mooie mensen en mijn herstel. Hij ziet mij, voorziet en laat mij nooit in de steek!