Toon 2 Resultaat/Resultaten

Help, want ik weet het niet…

Leestijd: 4 minuten

Op dit moment dat ik deze blog schrijf voel ik me moe, boos, gefrustreerd, verdrietig en slaat de paniek toe. Wat is de veroorzaker? Mijn hoofdpijn! die ik al een paar dagen heb. Ik ga ermee naar bed en ik word er weer mee wakker.

Ik ben boos

Ik ben boos op God, omdat Hij voor mijn gevoel mij niet hoort. Ik ben boos omdat ik afspraken af moet zeggen, omdat het anders te veel voor me is. Gefrustreerd omdat het zo lang aanhoud en ik niet weet waar ik nu goed aan doe en wat helpt. Verdrietig omdat ik me in de steek gelaten voel door Hem. De paniek slaat toe, omdat ik bang ben dat het iets blijvend gaat zijn, net zoals mijn duizeligheid.

Geen tijd aan genezing

Ik weet dat er geen tijd zit aan genezing. Maar ik ervaar wel dat ik heel veel moeite moet doen om in Zijn rust te blijven en het bij Hem neer te leggen. Want ik zie weinig resultaat. Misschien wil ik te veel, te snel. Dat zou best kunnen. Maar die duizeligheid loopt al ruim 8,5 jaar met mij mee en de laatste maanden in combinatie met hoofdpijn. Dus ik ben er eigenlijk wel goed klaar mee!

Leven en niet meer overleven

Zoals ik wel eens in mijn eerdere blog heb geschreven, ik wil LEVEN! En NIET meer overleven! Ik wil graag dingen doen en niet beperkt worden. Als ik met bepaalde grenzen moet leven, ook prima. Maar laat mij dan zien wat die grenzen zijn, want ik zie ze niet helemaal. Als ik per ongeluk mijn grens heb overschreden, laat me dan zien wat ik dan kan doen om mezelf weer te laten herstellen.

Focus op Jezus

Voor mijn gevoel doe ik soms maar wat. Vooral op het moment dat ik de grip kwijt ben, zoals nu, dan weet ik niet meer wat ik moet.
Ok, ik hoor het al iemand zeggen: “Focus je niet op jouw problemen en op jezelf, maar focus je op Jezus.” Maar nu denk ik: Hoe dan? Wat moet ik dan nu letterlijk doen? Hoe richt ik mij dan op Hem. Hij staat niet letterlijk voor me.

Gouden buizen

Ik heb een tijd geleden een preek gehoord van Joseph Prince waarin hij uitlegde over de gouden buizen in je leven. Elke buis staat voor een bepaald thema zoals: gezondheid, financieel, werk, etc…. Op het moment dat je op een bepaald vlak je erg gaat focussen dan ga je die buis zelf dichtknijpen. Maar op het moment dat je dat doet, dan kan Gods voorziening er niet meer doorheen stromen. Want Gods voorziening stroomt door die buizen, continu, in overvloed.

Ik probeer steeds vast te grijpen aan dat verhaal. Maar op dit moment, als ik die hoofdpijn ervaar, kan ik er maar moeilijk omheen en kan ik maar moeilijk die focus op gezondheid loslaten. Dus onbedoeld knijp ik toch de buis van gezondheid dicht. Maar hoe laat ik ‘m los? Hoe doe ik dat? Want ik wil ‘m helemaal niet dichthouden. Ik wil Gods zijn voorziening er doorheen laten stromen. Want ik weet heel erg goed dat ik mezelf niet kan genezen, dat kan alleen Hij.

Wat zijn mijn grenzen?

Wat ik wel kan is het bij Hem neerleggen en goed voor mezelf leren te zorgen. Maar ook daar heb ik Zijn hulp in nodig. Want ik ken nog niet alle grenzen van mezelf en ik weet ook niet wat mijn herstel-manieren zijn. Hij weet het wel! Hij heeft mij geschapen en Hij kent mij beter dan ik mezelf. Dus Vader: “Laat aan mij zien wat mijn grenzen zijn. Laat de Heilige Geest mij leiden en niet mijn eigen ik. Laat aan mij zien hoe ik mezelf kan herstellen als ik onbedoeld een grens heb overschreden. Laat ook hierin de Heilige Geest mij daarin leiden. Ik vraag U dat in Jezus’ naam, Amen!”

Lieve lezers. Mochten jullie nog tips, antwoorden of ideeën hebben op mijn vragen en verhaal, dan sta ik daar voor open. In mijn eentje lukt het niet. Misschien moet ik het ook niet allemaal in m’n eentje willen oplossen. Help….

Bidden.. dat is eigenlijk best spannend

Leestijd: 3 minuten

Voor jezelf bidden in je hoofd, daar heb ik niet zo veel moeite mee. Niemand hoort je dan, inclusief jezelf 😉 Maar hardop bidden, jeetje, wat vind ik dat lastig. Met de Connect-avonden wordt er elke avond wel een moment genomen waarbij in kleine groepjes voor elkaar gebeden wordt.

Ik sla dicht

Dat is heel erg mooi, maar op dit moment voel ik me op zo’n moment heel erg oncomfortabel. Want ik durf dat niet. Ik ben namelijk bang om verkeerde dingen te zeggen of juist te weinig te zeggen. Er gaan allerlei gedachtes door m’n hoofd waardoor ik juist dichtsla. En als er dan voor mij gebeden wordt, dan zeggen mensen zulke mooie dingen tegen mij en dan denk ik “Wauw, dat wil ik ook kunnen!”. Maar als ik dan ga bedenken wat ik wil zeggen, dan lijkt het blanco in mijn hoofd. Pas later denk ik “oh, ik had dit of dat kunnen zeggen”.

Een drempel

Ergens voel ik me ook schuldig dat iemand wel voor mij bid, maar dat ik niks tegen een ander zeg. Gelukkig zit je niet met z’n 2-en in een groepje, dus er is altijd wel iemand binnen het groepje die het wel durft.

Ik voel dat ik een drempel over moet. Ik vind hardop bidden in de auto al spannend. Dan duurt het soms 10 minuten voordat ik mijn moed bij elkaar geraapt heb. Ik krijg het gevoel dat het “stom” is wat ik doe. Want vroeger vond ik het ook raar dat andere mensen dat deden en nu doe ik het zelf ook?

Afgelopen zondag werd tijdens de dienst weer herhaald: Woorden is Leven! Ergens voel ik juist enorm de drang om te spreken. Ik wil het heel graag.

Nee zeggen tegen onwaarheden

Dus ik mag “nee” gaan zeggen tegen die gedachtes die niet waar zijn. Want die gedachtes proberen mij tegen te houden. Ik mag het gewoon gaan doen. Ook al zijn het maar eerst 2 woorden. Dat maakt niet uit. Het gaat God niet om hoeveel je zegt, Hij houdt toch wel van je. Een tijdje geleden zei iemand tegen mij dat je nieuwe dingen gaat leren, door het gewoon te gaan doen. En dat kan met kleine stapjes, maar uiteindelijk moet je het wel gaan Doen! Hoe spannend het ook is.

Uitstappen uit onzichtbaarheid

Een gebed of zegen over iemand uitspreken betekend ook dat ik uit mijn onzichtbaarheid ga stappen. Want je gaat spreken, iemand hoort je. En ja, dat is nog wel even een dingetje voor mij.

Een blog schrijven vond ik al lastig, maar die drempel ben ik over gegaan. Maar over een tekst kan ik nog nadenken, herschrijven, aanpassen… Maar als je tijdens een gebed woorden spreekt, dan kan je dat niet meer aanpassen. En dat is spannend. Want ontvangt de ander jouw woorden wel goed? Tegen mij is gezegd dat wanneer je vanuit de Heilige Geest spreekt en je iemand bemoedigd, je nooit verkeerde dingen kan zeggen. Maar misschien spreek ik wel vanuit mezelf?

Stoppen met denken

Ik denk dat ik gewoon moet stoppen met denken hierover en het gewoon moet gaan doen in kleine stapjes. En God zal mij hierin helpen, want Hij zou niks liever willen dan dat ik Woorden ga spreken. Bid je voor me mee dat ik hier een doorbraak in ga krijgen?

Daarom zeg ik jullie: alles waarom jullie bidden en vragen,
geloof dat je het al ontvangen hebt, en je zult het krijgen.

Marcus 11:2