Leestijd: 3 minuten

Voor jezelf bidden in je hoofd, daar heb ik niet zo veel moeite mee. Niemand hoort je dan, inclusief jezelf 😉 Maar hardop bidden, jeetje, wat vind ik dat lastig. Met de Connect-avonden wordt er elke avond wel een moment genomen waarbij in kleine groepjes voor elkaar gebeden wordt.

Ik sla dicht

Dat is heel erg mooi, maar op dit moment voel ik me op zo’n moment heel erg oncomfortabel. Want ik durf dat niet. Ik ben namelijk bang om verkeerde dingen te zeggen of juist te weinig te zeggen. Er gaan allerlei gedachtes door m’n hoofd waardoor ik juist dichtsla. En als er dan voor mij gebeden wordt, dan zeggen mensen zulke mooie dingen tegen mij en dan denk ik “Wauw, dat wil ik ook kunnen!”. Maar als ik dan ga bedenken wat ik wil zeggen, dan lijkt het blanco in mijn hoofd. Pas later denk ik “oh, ik had dit of dat kunnen zeggen”.

Een drempel

Ergens voel ik me ook schuldig dat iemand wel voor mij bid, maar dat ik niks tegen een ander zeg. Gelukkig zit je niet met z’n 2-en in een groepje, dus er is altijd wel iemand binnen het groepje die het wel durft.

Ik voel dat ik een drempel over moet. Ik vind hardop bidden in de auto al spannend. Dan duurt het soms 10 minuten voordat ik mijn moed bij elkaar geraapt heb. Ik krijg het gevoel dat het “stom” is wat ik doe. Want vroeger vond ik het ook raar dat andere mensen dat deden en nu doe ik het zelf ook?

Afgelopen zondag werd tijdens de dienst weer herhaald: Woorden is Leven! Ergens voel ik juist enorm de drang om te spreken. Ik wil het heel graag.

Nee zeggen tegen onwaarheden

Dus ik mag “nee” gaan zeggen tegen die gedachtes die niet waar zijn. Want die gedachtes proberen mij tegen te houden. Ik mag het gewoon gaan doen. Ook al zijn het maar eerst 2 woorden. Dat maakt niet uit. Het gaat God niet om hoeveel je zegt, Hij houdt toch wel van je. Een tijdje geleden zei iemand tegen mij dat je nieuwe dingen gaat leren, door het gewoon te gaan doen. En dat kan met kleine stapjes, maar uiteindelijk moet je het wel gaan Doen! Hoe spannend het ook is.

Uitstappen uit onzichtbaarheid

Een gebed of zegen over iemand uitspreken betekend ook dat ik uit mijn onzichtbaarheid ga stappen. Want je gaat spreken, iemand hoort je. En ja, dat is nog wel even een dingetje voor mij.

Een blog schrijven vond ik al lastig, maar die drempel ben ik over gegaan. Maar over een tekst kan ik nog nadenken, herschrijven, aanpassen… Maar als je tijdens een gebed woorden spreekt, dan kan je dat niet meer aanpassen. En dat is spannend. Want ontvangt de ander jouw woorden wel goed? Tegen mij is gezegd dat wanneer je vanuit de Heilige Geest spreekt en je iemand bemoedigd, je nooit verkeerde dingen kan zeggen. Maar misschien spreek ik wel vanuit mezelf?

Stoppen met denken

Ik denk dat ik gewoon moet stoppen met denken hierover en het gewoon moet gaan doen in kleine stapjes. En God zal mij hierin helpen, want Hij zou niks liever willen dan dat ik Woorden ga spreken. Bid je voor me mee dat ik hier een doorbraak in ga krijgen?

Daarom zeg ik jullie: alles waarom jullie bidden en vragen,
geloof dat je het al ontvangen hebt, en je zult het krijgen.
Marcus 11:2