Toon 1 Resultaat/Resultaten

Navigeren vanuit rust in plaats van uit frustratie

Leestijd: 6 minuten

Moet ik nou linksaf, rechtsaf, rechtdoor of omkeren? Het gebeurt me weleens dat de GPS wegvalt op mijn telefoon waardoor mijn Google Maps alle kanten op draait, omdat hij niet meer weet waar hij is. Ik weet dan ook niet meer waar ik heen moet navigeren. Zo nu en dan lijkt mijn hoofd precies op die op die doorgedraaide Google Maps. Het gaat alle kanten op en ik heb even geen idee waar ik heen moet navigeren, welke beslissingen ik moet nemen en hoe ik verder moet.

Tegen de stroom in zwemmen

Wanneer dit gebeurt in mijn hoofd dan probeer ik door te worstelen en verder te gaan, maar het voelt alsof ik aan alle kanten word tegengewerkt of niet verder kom. Het lijkt alsof ik tegen de stroom in aan het zwemmen ben. Ik word gefrustreerd en boos. Dit reageer ik op mezelf af en op mijn omgeving. Daardoor gaan de dingen juist mis. Ik stoot weer ergens tegenaan of laat wat uit mijn handen vallen, waardoor ik nog bozer word.

Ik kom op zo’n moment verstrikt te zitten in mijn eigen boosheid en frustratie. Ik ga vechten tegen mezelf en alles om me heen, omdat niks lijkt mee te werken. Maar tegen de stroom in zwemmen is enorm vermoeiend, dus dat begin ik dan ook te merken aan mijn lichaam. Het wil rust en ik wil door. Want als ik stil ga staan dan gebeurt er al helemaal niks en dat voelt als falen.

Bewijzen dat ik het wel kan

Ik vind het gevoel van falen één van de pijnlijkste gevoelens om te ervaren. Het maakt me enorm verdrietig en klein. Als ik het gevoel heb dat ik faal, dan voel ik me ook onzeker en niet goed genoeg, waardoor ik mezelf nog kleiner maak. Om dat gevoel niet te hebben ga ik mezelf en mijn omgeving proberen te bewijzen dat ik het wel kan. Dat ik een doorzetter ben en niet opgeef.

Doorzetten is niet iets verkeerds, maar de intentie waarmee ik het doe kan wel verkeerd uitpakken. Als ik het doe om mezelf te overschreeuwen en ik daardoor mijn eigen grenzen overschrijd, dan heeft dat lichamelijke consequenties. Want dan ga ik mezelf voorbij en blijf ik maar doorworstelen.

Worstelen is niet helpend, maar ik verdrink daar geleidelijk in en heb het dan pas later door. Het zorgt ervoor dat ik het overzicht kwijt begin te raken en geen idee meer heb wat ik nu aan het doen ben. Dat maakt me nog gefrustreerder en haalt me nog verder naar beneden.

Opnieuw opstarten

Om mijn Google Maps weer goed te krijgen moet ik de telefoon opnieuw opstarten en dan werkt het weer. Soms moeten wij ook even uit en stilstaan. Stoppen met zwemmen en onszelf mee laten nemen met de stroom. Even uit de situatie(s) stappen en er met een afstand naar kijken. Wanneer je dat doet, dan zie je zoveel meer. Als we er middenin in blijven zitten, dan blijven we maar rondjes draaien, omdat onze interne GPS geen idee meer heeft waar we zijn.

Ook lukt het God niet om jou te bereiken en jou te sturen waar je heen mag gaan. Want door alle frustratie en boosheid sluit je jezelf af voor Hem. Dit gebeurt heel geleidelijk en voordat je het weet is het lijntje even afgesloten. Gelukkig is het lijntje nooit doorbroken, alleen wij hebben ‘m uit frustratie dichtgeknepen terwijl we dat zelf niet door hebben gehad.

Stoppen is voelen

Wanneer ik niet meer weet waar ik heen moet dan betekent het dat ik moet even een pas op de plaats moet gaan maken en moet stoppen. Stoppen betekent wel dat ik ga voelen wat ik voel. Dat is niet altijd het leukste en vaak confronterend, maar wel het beste. Als ik namelijk blijf negeren, dan blijf ik als een doorgedraaide Google Maps navigeren en ik weet dat dat niet gaat werken. Ik word daar figuurlijk en letterlijk draaierig van. Op dat soort momenten pak ik pen en papier en ga ik alles opschrijven wat er op dat moment in mijn hoofd zit. Dat is in het breedste zin van het woord: van dingen die ik nog op een to-do lijstje heb staan, dingen waar ik mee zit tot aan beslissingen die ik moet nemen.

Wanneer ik dat gedaan heb dan ontstaat er weer overzicht en rust. Ik kan dan één voor één met de punten dealen waar ik iets mee mag doen en de andere punten kan ik parkeren. Soms baal ik enorm van mezelf dat ik er weer ingetrapt ben. Ik weet allang dat het goed is om niet door te rennen en zo nu en dan even stil te staan, maar toch overkomt het mij ook. Gevalletje van, ik ben ook maar een mens?

Wat doe jij ermee?

Wij mogen daar genadevol over blijven naar onszelf toe. We leven in een wereld waarin je heel vaak uitgedaagd wordt, waardoor er een kans bestaat dat je je toch iets te veel laat meenemen. Maar het gaat erom wat je ermee doet. Blijf je zitten waar je zit, laat je je daardoor leiden en blijf je gefrustreerd en boos? Of maak je de keuze om op een gegeven moment op te gaan staan en tegen jezelf te zeggen: ‘Ho, stop! Nu ga ik pas op de plaats maken om weer overzicht te gaan creëren.’

Het gaat er niet om hoe vaak en waarom het gebeurt. Soms gebeurt het tien keer achter elkaar en soms gaat het een heel lange tijd goed. Het is allemaal oké. Het belangrijkste is of je de keuze wil maken om uit die situatie te stappen. Wanneer je dat niet alleen kan, vraag dan hulp. We hoeven niet allemaal zelf het wiel uit te vinden. Richt je naar mensen die weten wat je doormaakt en daardoor jouw tijdelijke navigatie kunnen zijn als die van jou even niet meer werkt.


Vragen om te overdenken

  1. Navigeer jij momenteel vanuit rust of frustratie? Waaruit blijkt dat?
  2. Zie jij het van te voren aankomen wanneer jouw navigatie doorgedraaid lijkt te raken?
  3. Wat helpt jou om weer in de rust te komen?

We navigeren allemaal wel eens vanuit frustratie. Wanneer dit vaker gebeurt, dan kan het zijn dat jouw navigatie de weg kwijtraakt en doordraait. Hierdoor kan je het overzicht kwijtraken, het gevoel krijgen dat je nergens grip meer op hebt en dat je geleefd wordt. Wanneer dit iets is wat structureel gebeurt of wanneer je bij jezelf ervaart dat je er maar moeilijk uitkomt, dan is het belangrijk om hier actie op te gaan ondernemen. Want vast blijven hangen in die situatie kost veel energie en onrust. Ook kan het ervoor zorgen dat je steeds vaster in je denken komt te zitten.