Leestijd: 4 minuten

Op dit moment zit ik buiten, in het zonnetje met de laptop op schoot. Het is februari en het voelt alsof het al lente is. Elke ochtend hoor ik een heel orkest aan vogeltjes buiten en dan weet ik dat er weer een nieuwe dag is aangebroken. Ook al stormt het in je leven en weet je soms niet hoe je dag door moet komen, elke ochtend is er weer een nieuwe dag en schijnt opnieuw de zon. En staat Jezus weer naast je om samen met jou verder de reis voort te zetten.

Verdrinken in het negatieve

Gisteren waren we eten bij één van onze broers en zussen en tijdens het gesprek kreeg ik een openbaring. De afgelopen weken waren best zwaar en het is nog steeds zwaar, maar ik betrapte mezelf erop dat ik aan het verdrinken was in het negatieve. Ik gaf de vijand steeds meer en meer ruimte. En ik besefte me gisteren dat ik hem in het midden plaatste in plaats van Jezus.

De bovenstaande tekening laat zien hoe ik het mag gaan zien. Jezus in het midden en Hij heeft invloed op mijn fysieke, psyche en het sociale aspect. En de vijand ergens in een hoekje.

Bezig met de vijand

De vijand probeert mij dagelijks met gedachtes te beïnvloeden, maar dat betekent niet hij de plek van Jezus mag innemen. En dat was wel wat er gebeurde. Ik gaf hem zoveel aandacht en ruimte, dat ik alleen op hem gefocust was. Maar hij gaat me niet helpen, integendeel, hij gaat me alleen maar tegenwerken, kleineren, aanklagen en veroordelen. Maar doordat ik elke dag kijk naar mijn omstandigheden, me bezig hield met mijn “negatieve” gedachtes, was ik eigenlijk alleen maar bezig met de vijand.

Houd je ogen op Jezus gericht

En gisteren werd tegen me gezegd dat het ook goed is naar de positieve dingen en zegeningen te kijken op mijn reis. En vandaag werd het tijdens de preek ook bevestigd. Wanneer je een bepaald doel voor ogen hebt en het lukt niet meteen, houdt je lijntje met Jezus. Hij zal ervoor zorgen dat jij jouw einddoel behaalt en in de reis daarnaartoe zal Hij jou zegenen, maar je ook steunen en troosten als je het moeilijk hebt.

Nu snap ik wat er bedoelt wordt met “Houd je ogen op Jezus gericht”. Ja, we leven in een wereld waar we worden aangevallen door de vijand, maar jij of ik kunnen de vijand niet verslaan. De enige die machtig genoeg is om dit te kunnen doen is Jezus. En Jezus heeft de vijand verslagen toen Hij aan het kruis ging. En in die positie mogen wij ook gaan staan. De vijand is verslagen en de Koning heeft overwonnen! Halleluja!

Geef je gedachtes aan Jezus

Ik merk dat ik in dit opzicht nog heel veel zelf aan het werk ben. Ik heb het idee dat ik moet vechten tegen die gedachtes. Ze moeten weg, want dit is niet goed. Maar ik mag ze aan Jezus geven. Ik hoef er niks mee. Al zou ik het willen, ik kan er niet eens wat mee. Ik probeer er al jaren wat mee, maar het heeft me nooit ergens gebracht. Het is prima om die gedachtes waar te nemen, maar ik mag stoppen met ze aan te nemen! Ze zijn niet van mij, ze zijn niet van Hem en het zijn keiharde leugens! Het enige wat ik mag doen is kijken naar Jezus, naar Zijn liefdevolle blik die tegen mij zegt: “Geef de gedachtes maar aan mij. Jij hoeft deze last niet te dragen. Ik doe dit graag voor jou, want jij bent Mijn liefdevolle dochter.” Daar mag ik in gaan staan. Daar mag jij in gaan staan.

Een reis van groei

Betekent dit nu dat het nu heel makkelijk is? Nee hoor, het zal elke dag een uitdaging blijven. Maar ik geloof dat het elke dag weer een heel klein stukje makkelijker wordt. Het is een reis die ik met Jezus aan het maken ben. Een reis waarin ik enorm aan het groeien ben, maar groeien gaat met vallen en opstaan. En op het moment dat je valt, heb je de kerk. De kerk waarbij je met andere broers en zussen hierover kan praten als je het even niet meer ziet zitten en die je weer kunnen helpen om je ogen weer op Hem te richten. Want we zijn en blijven mensen. En je verliezen in je omstandigheden en gedachtes is iets heel menselijks.

Ik wil afsluiten met dit lied “Jesus at the center”.

From my heart to the Heavens
Jesus be the center
It’s all about You
Yes it’s all about You

Dank U Jezus!

Leestijd: 3 minuten

Afgelopen week was best heftig. We zijn nog druk op huizenjacht, dus afspraak hier en bezichtiging daar. We hebben uiteindelijk wel knopen doorgehakt om bepaalde woningen toch te laten varen. Ik vond dat heel erg moeilijk, omdat ik dan denk “Stel dat we niks beters vinden. Stel dat we dit jaar niet kunnen passeren, dan kunnen we onze hypotheekdelen niet meenemen en zal dit consequenties hebben voor de maandlasten”.

Stel dit, stel dat

Gedachtes die je niet helpen, maar die wel door je hoofd heen gaan en je intimideren, je bang maken en voor onrust zorgen.

Deze week heb ik ook weer mijn werkuren opgeschroefd. Ik zit nu op 7,5u per dag, waar ik eerst op 4u per dag zat. Een mooie prestatie toch? Maar dat vergat ik even deze week. Ik merkte dat het erg moeizaam ging. Ik had veel meetings, druk op het werk en dan ook nog een half uurtje langer werken.

Ik voel me moe en duizelig als ik thuis kom en dan baal ik weer enorm! “Waarom is die duizeligheid niet weg? Waarom ben ik zo moe? Ik dacht dat ik dat station al gepasseerd had.” Ik voel de frustratie omhoog komen en dan zie ik niet meer wat ik wel behaald heb. En ook dan wordt ik geïntimideerd door gedachtes als “Zie je wel, het gaat nooit meer weg. Je zal er altijd in blijven zitten.”

Hoop en vertrouwen zakt in de schoenen

Al deze gedachtes zorgen ervoor dat ik onrustig wordt en dat ik het dan nog lastiger vind om mijn rust te vinden bij God. Want de hoop en vertrouwen zakt dan even in je schoenen. Juist op de momenten dat je Hem het hardste nodig hebt, vind ik het juist het moeilijkste om dicht bij Hem te komen. Het liefst ga ik in een hoekje zitten en laat ik het maar allemaal maar voor wat het is. Al weet ik dat ik daar helemaal niet beter van wordt.

Hij is er voor mij

Het kost me gewoon veel moeite om dan weer te geloven en vertrouwen te hebben dat het allemaal goed zal komen. Dat Hij zal voorzien!
Gelukkig heb ik dan mensen om me heen die dat dan weer even tegen me kunnen zeggen. Dat Hij er echt voor me is en mij echt zal helpen en me niet in de steek zal laten. En dat Hij altijd naast me loopt en wanneer ik Hem om hulp vraag dat Hij dan ook zal antwoorden.

En het is niet erg dat ik af en toe de balen erin heb, dat mag er ook zijn. En vroeger bleef ik daar veel langer in hangen, maar door naar Hem te blijven kijken, ook al lukt dat soms moeilijk, zal Hij mij eruit trekken.

Laat je niet intimideren door niet helpende gedachtes. Richt je ogen niet op jezelf, maar op Hem. Laat Hem het werk doen. Want zoals afgelopen zondag zo mooi gezegd werd: Werken werkt niet!