De oorlog is begonnen

Leestijd: 4 minuten

De afgelopen weken gebeurden er absurde dingen waar we geen invloed op hadden. Het overkwam ons en het was aan ons hoe we daarop gingen reageren, want dat is het stukje waar we wel invloed op hadden. Één ding hebben ze wel gemeen met elkaar, het is allemaal pure afleiding! De afleiding probeert ons weg te houden van het plan wat God voor ons bedacht heeft.

Je hebt een keuze

Gelukkig is het niet de duivel die de regie in jouw leven heeft, tenzij je hem de regie geeft. Wij hebben de regie over ons eigen leven en dat betekent dat wij keuzes kunnen maken. Richten wij onze blik op de afleiding of blijven we onze blik gericht houden op God? Daarin heb je een keuze en kun je een wilsbesluit in maken.

Zoals ik het opschrijf klinkt het allemaal heel makkelijk en logisch. Maar zo ervaar ik het zelf niet, als ik heel eerlijk ben. Ik weet dat het zo is en ik vertel dit ook aan mijn cliënten, maar als er achter elkaar dingen gebeuren, dan wordt het knap lastig om mijn eigen advies uit te voeren.

Kleine en grote afleidingen

Zo heeft het noodweer ervoor gezorgd dat een deel van het voorbereidend werk voor in de tuin weer ongedaan werd gemaakt en dat we weer opnieuw konden beginnen. Ook gingen ineens huishoudelijke apparaten (van een paar maanden oud) ineens kapot, waaronder onze koelkast. Je belt dan naar de storingslijn en dan wordt er gezegd: “26 augustus ben je de eerste”. “Ok, en hoe doe ik dat dan in de tussentijd? Ik heb toch echt koeling nodig voor mijn etenswaren?”, vraag ik dan. “Ja, daar kunnen we niks aan doen werd mij verteld. We gaan proberen of het eerder kan, maar kan niks beloven.”

Dus hup, op zoek naar een leenkoelkastje. Gelukkig zijn er onbekende mensen die ons wouden helpen en was het binnen een paar uur geregeld.
Wel waren we een paar uur verder en de plannen die ik voor die middag had bedacht werden weer aan de kant gezet. Als dat soms gebeurt is dat niet erg, maar dit gebeurde de afgelopen week bijna dagelijks. Kleine afleidingen werden gecombineerd met grote afleidingen.

Even balen mag

Er zijn genoeg momenten dat ik echt even baal. Ik laat me dan te veel meeslepen in de afleidingen en dan krijgt frustratie en onrust iets té veel ruimte. Even balen en er iets van vinden is ook zeker niet erg. Die emotie moet er soms ook even uit, maar daarna probeer ik wel weer het wilsbesluit te nemen om niet erin te blijven hangen en me te laten verstijven. Want dat is waar de duivel op uit is. Om mij te laten ‘stilstaan’ in mijn praktijk. Hij wil niet dat ik anderen ga helpen, hij wil liever dat die mensen in hun ellende blijven zitten.

De overwinnaar is bekend

Gelukkig krijg ik kracht en energie van boven en blijf ik stappen zetten. Eigenlijk geeft de duivel alleen maar de bevestiging dat ik juist op de goede weg zit, want anders had ik nooit zoveel strijd ervaren. Ik laat me niet zomaar wegjagen. Dit had ik een paar maanden geleden wel laten doen, maar die tijd is voorbij. God staat naast mij en vecht voor mij uit. Ik hoef niet zelf te vechten en/of alleen te vechten, dat doet God voor mij. Wat ik mag doen is een keuze maken door wie of wat ik me ga laten leiden.

De oorlog is begonnen, maar ik weet allang wie de overwinnaar is. Ik kan je verklappen dat het niet de duivel, afleiding en/of onrust is die gaat winnen. Al wordt het nog zo hard geprobeerd, God zal altijd overeind blijven staan. Mocht ik struikelen en het even niet meer weten, dan tilt Hij mij op en lopen we samen verder. Op het moment van schrijven zijn we gebeld en wordt de koelkast over 2 dagen gemaakt in plaats over een kleine 2 weken. Ook al gebeuren er vervelende en irritante dingen, God is er altijd bij en voorziet op Zijn manier.

Blogs

Ik verbreek de relatie!

Leestijd: 5 minuten

Eind 2000 hebben we elkaar leren kennen. Het was niet meteen liefde op het eerste gezicht. Jij vond mij erg leuk en wou een relatie, maar ik niet. Maar je gaf niet op. Je bleef maar terugkomen en je liet me zien wat jouw positieve kanten waren. Door jou kreeg ik aandacht! Het was misschien niet helemaal de aandacht waar ik van droomde, maar het was aandacht. En jij wist dat wanneer ik genegeerd zou worden dat ik me dan heel erg alleen zou voelen. De angst om alleen achter te blijven was erg groot en dat wist je. Dus je probeerde die leegte op te vullen met jouw aandacht en liefde. Wat ik op dat moment niet door had was dat jij mij steeds afhankelijker van jou maakte.

Ik vond het fijn dat jij er was en ging een relatie met jou aan. Je had me overtuigd van jouw aandacht en liefde. Ik was gelukkig! Door jou had ik afleiding. Ik was niet meer bezig met mijn gevoel of emoties. Want die zorgde voor een vervelend gevoel en dat wou ik niet meer. Jij was er voor me en gaf er wat anders voor in de plaats. Aandacht.

Vanaf 2010 werd onze relatie nog intenser. Je liet me zien dat je er elke dag, elke minuut en elke seconde er voor me was. Ik vond het soms wat benauwend en dan wou ik wat meer afstand. Ik dacht, ik kan het wel alleen af. Maar dan sloeg de paniek toe en dacht ik: “Nee, dit kan ik helemaal niet. Ik kan dit niet zonder jou.” Dus vroeg ik je weer terug te komen in mijn leven. Jij vond het niet fijn als ik je afwees en daardoor werd je wat dwingender.

De jaren die volgde geloofde ik niet meer dat ik zonder jou zou kunnen leven. Dus liet ik je toe in mijn leven. Ik kon gewoon geen afscheid van je nemen. Je was te belangrijk voor mij geworden. Maar samen met jou leven is niet makkelijk. Ondanks dat ik aandacht krijg, merk ik ook wel dat het heel veel energie kost. Maar uit elkaar gaan durf ik niet. Want wat moet ik dan? Wie ben ik dan? Jij bent wie ik ben. Dat is de waarheid die ik ben gaan geloven.

Nee, dat is de waarheid die jij mij hebt doen geloven. Tot nu! Daarom schrijf ik deze brief. Hoeveel jij mij denkt ook gegeven te hebben, jij hebt ook een hele hoop van mij afgenomen. Mijn rust, mijn genezing, mijn geluk, mijn vertrouwen, mijn geloof, mijn hoop, mijn identiteit, mijn dromen, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Jij hebt mij (letterlijk en figuurlijk) klein gehouden en mij verandert in een meisje die altijd angstig is, rusteloos voelt, continu gestrest is, waakzaam is over alles, altijd lichamelijke klachten heeft, haar dromen heeft weggegooid en niet gelukkig is met zichzelf. Jij hebt mijn identiteit afgenomen. Jij hebt mijn vertrouwen en geloof aan het wankelen gebracht. Het vertrouwen in mezelf, maar ook in anderen en in God.

Ik heb al die tijd geloofd dat jij mij een hele hoop gaf, maar eigenlijk gaf je me een klein beetje, maar nam jij een hele hoop van mij af. Jij maakte mij afhankelijk van jou en liet me denken dat ik niks waard was en dat ik jou nodig had.

Guess what? Ik geloof daar niet meer in. En daarom beëindig ik ook nu onze relatie! Het is uit tussen ons! Ik ga zonder jou verder. Nee, beter gezegd, ik ga met Jezus verder. Met Hem ga ik een relatie aan. Want Hij houdt onvoorwaardelijk van mij. En voor Hem hoef ik niet door hoepeltjes te springen. Ik mag er zijn zoals ik ben: geaccepteerd en geliefd! Hij zal mijn wonden genezen en niet openhouden om mij afhankelijk van Hem te maken zoals jij hebt gedaan. En mijn angst zal verdrinken in Zijn liefde.

Ik ben blij dat ik je heb leren kennen, want nu weet ik hoe je bent en hoe je je kan gedragen. En dat heeft mij heel veel inzichten gegeven. Door die inzichten weet ik nu wat wel en niet goed voor me is. En kan ik voorkomen dat een soortgelijke mij zal proberen te verleiden. De enige die ik me kan verleiden om Hem te volgen is Jezus. Want Hem vertrouw ik en Zijn woord is dé waarheid! En de rest zijn leugens. En straks zal ik ook anderen kunnen wijzen op hun ongezonde relatie en ondersteunen in het beëindigen van die relatie.

Je zal vast proberen om me achterna te gaan, om mij te verleiden met jouw positieve kanten en je mooie verhalen. Maar bespaar je alsjeblieft de moeite. We hebben een hoop meegemaakt samen, maar dat hoofdstuk is nu definitief afgesloten en het boek is uit. Ik open nu een nieuw boek. Een boek met een nieuwe toekomst, met nieuwe ervaringen, met nieuwe kansen en verhalen. Een verhaal over mij. Een verhaal zonder jou. Een verhaal waarbij angst en ziekte niet meer de hoofdrol zal spelen, maar waarin Jezus de hoofdrol zal spelen.

Het gaat je goed.

Liefs, Aida

TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP) of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook of Instagram.

Blogs

Laat angst jouw verhaal niet schrijven, maar schrijf zelf jouw verhaal

Leestijd: 4 minuten

“Laat angst jouw verhaal niet schrijven, maar schrijf zelf jouw verhaal.” Wauw! Dat is zo waar! Maar oh zo moeilijk. Angst is een sluiper. Voordat je het weet doe je dingen niet, vanwege angst.

Niet laten leiden door angst

Vaak heb ik dat zelf niet eens door. Ik kan altijd wel een argument verzinnen waarom ik iets niet zou doen en dan te negeren dat eigenlijk angst mij tegenhoudt.

Me niet laten leiden door angst vind ik niet makkelijk. Zeker bij grote beslissingen in mijn leven. Zodra ik die ene grote beslissing maak, dan denk ik meteen: “Oh jeeh, als dat maar goed gaat. Weet ik het wel zeker? Maar straks kan ik het helemaal niet? Hoe gaat het zijn? Is dit eigenlijk wel voor mij weggelegd? En wat als ….?”

Angst houdt me tegen

En voordat ik het weet wil ik bijna mijn beslissing intrekken. Maar als ik diep in mijn hart kijk sta ik wel achter mijn beslissing, maar het is angst die mij tegenhoud, die mij aan het twijfelen brengt en onrust geeft. Maar als ik toe zou geven aan mijn angst, dan zou angst mijn verhaal gaan schrijven. Die zou mijn leven gaan bepalen. Dat betekent dat ik een hoop dingen niet zou gaan doen.

God is liefde

Een andere tekst die ik in huis heb hangen is: De sleutel om vrij te zijn van angst is liefde. God is liefde. Daar vind ik mijn antwoord. In dit soort situaties moet ik me niet richten op mijn angst, maar op God. Het is menselijk om dingen spannend te vinden, maar dat betekend niet dat je dingen moet laten. Dat is niet hoe Hij dat voor ogen heeft. Hij zou niks liever willen dan dat jij jouw dromen najaagt, hoe spannend die ook mogen zijn.
Besef je dan op zo’n moment dat Hij bij je is. Je hoeft het niet alleen te doen. En dat is wat bij mij nu anders is dan bijvoorbeeld 1,5 jaar geleden. Toen had ik het idee dat ik alles zelf moest doen en dat lukte me toch niet. Nu hoeft dit niet meer. Hij is er altijd en Hij kan alles! Hij is goed en heeft het beste met je voor.

Op de proef gesteld

Voor mij betekent dit nu niet dat het ineens alles makkelijker maakt. In dit soort situaties wordt ik juist heel erg op de ‘proef’ gesteld. Ga je toegeven aan je angst of richt je angst de rug toe en richt je je op Jezus? Pak jij Zijn hand vast en laat je door Hem leiden? Leg je jouw zorgen bij Hem neer en laat je het Hem oplossen of ga je het zelf proberen op te lossen? Ren je naar Jezus toe of ren je juist van Hem weg? Wat zou jij doen?

Ik vertrouw en geloof Hem

Wat zou ik doen? Ik zou me omdraaien en voorzichtig naar Jezus toelopen. Ik zou Zijn hand voorzichtig vastpakken (omdat ik het toch stiekem een beetje spannend vind), maar ik zou ‘m stevig vasthouden en niet meer loslaten. Ik laat me leiden door Hem over die ene weg die Hij voor ogen heeft. Niet de weg die angst voor ogen heeft! Ik vertrouw op Hem en niet op angst. Ik geloof in Hem en niet in angst. Angst is niet mijn wijze raadgever, dat is Jezus. Angst heeft mijn ongeluk voor ogen, maar Jezus heeft mijn geluk voor ogen en zal mij een hoopvolle toekomst geven.

Angst ziet jou als een bedreiging

Angst ziet jou als een bedreiging als jij jouw dromen najaagt. Geef daar niet aan toe! Jij bent gemaakt om mooie dromen na te jagen. Hij heeft grote plannen met mij, met jou, met iedereen. Het is aan jou wie jij daarin gelooft: jouw angst of jouw liefdevolle Vader? Ik weet wel wie ik kies. Wie kies jij?

Blogs

Laat je niet intimideren!

Leestijd: 3 minuten

Afgelopen week was best heftig. We zijn nog druk op huizenjacht, dus afspraak hier en bezichtiging daar. We hebben uiteindelijk wel knopen doorgehakt om bepaalde woningen toch te laten varen. Ik vond dat heel erg moeilijk, omdat ik dan denk “Stel dat we niks beters vinden. Stel dat we dit jaar niet kunnen passeren, dan kunnen we onze hypotheekdelen niet meenemen en zal dit consequenties hebben voor de maandlasten”.

Stel dit, stel dat

Gedachtes die je niet helpen, maar die wel door je hoofd heen gaan en je intimideren, je bang maken en voor onrust zorgen.

Deze week heb ik ook weer mijn werkuren opgeschroefd. Ik zit nu op 7,5u per dag, waar ik eerst op 4u per dag zat. Een mooie prestatie toch? Maar dat vergat ik even deze week. Ik merkte dat het erg moeizaam ging. Ik had veel meetings, druk op het werk en dan ook nog een half uurtje langer werken.

Ik voel me moe en duizelig als ik thuis kom en dan baal ik weer enorm! “Waarom is die duizeligheid niet weg? Waarom ben ik zo moe? Ik dacht dat ik dat station al gepasseerd had.” Ik voel de frustratie omhoog komen en dan zie ik niet meer wat ik wel behaald heb. En ook dan wordt ik geïntimideerd door gedachtes als “Zie je wel, het gaat nooit meer weg. Je zal er altijd in blijven zitten.”

Hoop en vertrouwen zakt in de schoenen

Al deze gedachtes zorgen ervoor dat ik onrustig wordt en dat ik het dan nog lastiger vind om mijn rust te vinden bij God. Want de hoop en vertrouwen zakt dan even in je schoenen. Juist op de momenten dat je Hem het hardste nodig hebt, vind ik het juist het moeilijkste om dicht bij Hem te komen. Het liefst ga ik in een hoekje zitten en laat ik het maar allemaal maar voor wat het is. Al weet ik dat ik daar helemaal niet beter van wordt.

Hij is er voor mij

Het kost me gewoon veel moeite om dan weer te geloven en vertrouwen te hebben dat het allemaal goed zal komen. Dat Hij zal voorzien!
Gelukkig heb ik dan mensen om me heen die dat dan weer even tegen me kunnen zeggen. Dat Hij er echt voor me is en mij echt zal helpen en me niet in de steek zal laten. En dat Hij altijd naast me loopt en wanneer ik Hem om hulp vraag dat Hij dan ook zal antwoorden.

En het is niet erg dat ik af en toe de balen erin heb, dat mag er ook zijn. En vroeger bleef ik daar veel langer in hangen, maar door naar Hem te blijven kijken, ook al lukt dat soms moeilijk, zal Hij mij eruit trekken.

Laat je niet intimideren door niet helpende gedachtes. Richt je ogen niet op jezelf, maar op Hem. Laat Hem het werk doen. Want zoals afgelopen zondag zo mooi gezegd werd: Werken werkt niet!

Blogs

Wat zullen anderen wel niet van mij denken?

Leestijd: 3 minuten

Deze vraag zwerft dagelijks door mijn hoofd.
Als ik dit op Social Media ga zetten, wat zullen ze wel niet denken?
Als ik mijn handen ophef tijdens de worship, wat zullen ze wel niet denken?
Als ik ga hardlopen, wat zullen ze wel niet denken?
Als ik in een grote groep zit tijdens connect, wat zullen ze wel niet denken?
Als ik geloof in God en Jezus, wat zullen ze wel niet denken?
Als en wat? Als en wat?

Ontmoediging

Ik kan je vertellen dat het zwaar vermoeiend is om dit te denken en totaal niet bemoedigend. Het houdt me klein, want daardoor doe ik dingen juist niet of kost het heel veel moeite. En waarom? Omdat er in mijn hoofd een zaadje gepland is met een zin “Wat zullen ze wel niet denken? Straks vinden ze je raar, gek, dom, etc… ”. Dat ene zaadje, die ene boodschap maakt je onzeker en geeft veel onrust.

Maar is het belangrijk wat anderen denken? Moet je je daardoor volledig laten leiden? Je anders voor doen dan dat je bent? Of dingen niet vol overgave doen, omdat je bang bent?

Hoe denkt God over jou?

Het antwoord is “Nee!”. Het allerbelangrijkste is hoe God, de Vader over jou denkt. En weet je hoe Hij over jou denkt? Hij accepteert jou zoals je bent. Hij houdt van je met alles wat erbij hoort. Je hoeft je niet anders voor te doen om het Hem naar de zin te maken. Je mag er gewoon zijn. En maak je een foutje? Geen probleem, Hij houdt nog steeds van je en is er altijd voor jou.

Hoe dan?

Toen ik net bij Redemption Church Amersfoort (voorheen: Jong&Vrij Amersfoort) binnen kwam lopen (ruim een half jaar geleden) kwam die boodschap, op een positieve manier, heel hard binnen. Ik werd overladen met onbeschrijflijk veel liefde en ik mocht er gewoon zijn. Wauw….!

Maar na een paar weken kwam ik erachter hoe lastig dit eigenlijk wel niet is. Want de boodschap in je hoofd is niet zomaar verdwenen en er komt een nieuwe vraag naar boven: “Hoe dan?. Hoe kan Hij mij voor 200% accepteren met alles erop en eraan? Hoe dan? Hij moest eens weten……”

Spiegel van emoties en gedachtes

En dat is nu de reis die ik aan het maken ben samen met Hem. Het is zeker geen makkelijke reis. Ik had niet verwacht dat geloven soms nog best moeilijk is. Het lijkt heel makkelijk, maar zo ervaar ik het nu zeker niet. Er wordt je een spiegel voor gehouden. Mijn angsten, emoties, verdriet, gedachtes, alles wordt getoond in deze spiegel. En zie dat maar eens onder ogen. Dat is niet makkelijk. Maar stiekem weet ik zelf ook wel dat het er allemaal allang zat.

Elke uitdaging is een kans om te groeien

Alleen ben ik een specialist geworden in het negeren van deze gevoelens. Maar wat ik mee heb gekregen vanuit Redemption Church Amersfoort (Jong&Vrij Amersfoort) is dat je het niet alleen hoeft te doen. Hij is met jou en zal jou helpen met jouw uitdagingen. Een tijdje geleden zei Cees Bots: “Elke teleurstelling is een kans om te groeien”. En dat geldt ook voor elke uitdaging! Het is zeker niet makkelijk, maar ik geloof erin dat ik hier sterker uit ga komen!

En de eerste stap is gezet, door dit verhaal met jou te delen en door vandaag voor het eerst te gaan hardlopen 🙂