Mag jouw angst(en) er zijn?

Leestijd: 6 minuten

Ik lig in bed en het is stil en donker om me heen. Ik voel me moe en wil gaan slapen. Ik sluit m’n ogen en binnen een paar seconden is het ‘bam’! Er lijkt een kraan open te gaan en de ene na de andere angstgedachte dient zich aan. Ik word overspoeld. Voor ik het weet voel ik intern paniek opkomen. Ik word zelf ook onrustiger en weet niet meer hoe ik moet liggen. Ik was juist zo moe en wou graag slapen, maar de rust is weg en angst is daarvoor in de plaats gekomen.

Toen ik jong was

Als kind kende ik veel angsten. Ik was bang om afgewezen te worden en daardoor probeerde ik iedereen te pleasen en me aan te passen. Ik wou het iedereen naar de zin maken en ging conflicten uit de weg, zodat ik aardig gevonden zou worden. Maar door mijn hoogsensitiviteit vond ik het lastig om aansluiting te vinden met meerdere personen tegelijk. Dat maakte mij onzeker en daardoor bleek ik over te komen als een arrogant meisje en vond ik niet de aansluiting waar ik naar verlangde.

Ook was ik bang om te falen. Ik was bang om dingen verkeerd te doen. Als het mis ging of ik kreeg negatieve feedback, dan voelde ik me een mislukking, een nietsnut. Dit zorgde voor veel interne stress en spanningen. Ik voelde me onzichtbaarder worden en ik heb periodes gekend dat ik overtuigd raakte dat het niet meer uitmaakte als ik zou ‘verdwijnen’.

Dé perfecte voedingsbodem voor angst

Angst kan een heel misleidende, geniepige en hardnekkige emotie zijn. Angst op zich is geen verkeerde emotie. Het kan je beschermen tegen gevaar en ervoor zorgen dat je niet zonder nadenken iets gevaarlijks doet. Maar angst kan ook zaadjes in je hart planten als je dat toelaat. Het toelaten gebeurt niet bewust. Bij mij is het gebeurd, omdat ik bepaalde verlangens/behoeften had die niet vervuld werden. Hierdoor werd ik steeds onzekerder over mezelf en voelde ik me eenzaam. Ik creëerde een perfecte voedingsbodem in mijn hart voor angst om zich in te vestigen.

Angst is een leugen

Inmiddels ben ik volwassen en ben ik de afgelopen jaren zoveel meer bewuster geworden van deze angsten en overtuigingen over mezelf. Er is mij een spiegel voorgehouden en ik heb mogen ontdekken dat mijn angsten leugens zijn. Ze spreken niet de waarheid, maar ik was er zelf in gaan geloven. Door het geloven in angsten werd ik beperkt. Zo durfde ik bepaalde stappen niet te nemen, omdat ik bang was om te falen of omdat ik dacht dat ik het toch niet zou kunnen. Of ik deed dingen wel, maar altijd met de verwachting dat het toch niet ging slagen. Op deze manier probeerde ik mezelf te beschermen tegen teleurstelling(en).

Het afgelopen jaar heb ik stappen gezet die ik super eng vond en nog steeds vind. Maar ik heb ze wel genomen. Hier heeft God een heel grote rol in gespeeld.

Wie ik ben staat los van wat ik doe

Ondanks dat ik weet dat mijn angsten leugens vertellen, vind ik het nu nog steeds een uitdaging om niet naar die leugens te luisteren. De afgelopen periode word ik op mijn zwakste moment, wanneer ik in bed lig, nog vaak genoeg overvallen door angsten. Angsten die tegen mij zeggen: Je kan dit niet. Je bent niks waard. Als jouw praktijk niet slaagt, wie ben jij dan nog? Wat stel je nou voor?

Ik ben hierover na gaan denken en ben tot de conclusie gekomen dat ik nog steeds mijn angst laat bepalen wie ik ben. Mijn werk is niet bepalend voor wie ik ben. Dus al zou mijn praktijk niet slagen, dan zegt dat niks over wie ik ben. Al zal ik fouten maken (omdat ik ook maar een mens ben), ook dat zegt niks over wie ik ben als persoon. Ik mag nog meer in mijn hart laten landen dat mijn identiteit helemaal losstaat van wat ik doe. Ik weet het wel met mijn hoofd, maar het mag nog dieper en meer gaan landen in mijn hart, zodat angst steeds minder en minder grondbezit krijgt in mijn hart.

Mag angst er zijn?

Laatst stelde iemand mij de volgende vraag: Mag jouw angst er zijn of blijf je er tegen vechten? Ik heb altijd gevochten tegen mijn angsten en dat doe ik soms nu nog steeds. Ik kan mezelf enorm veroordelen dat ik die angsten heb. Ik ben toch coach, dus ik weet toch hoe het zit? Waarom kan ik het dan niet toepassen in mijn eigen leven? Het is toch stom dat ik angst toelaat in mijn leven?

Waarom speelt angst nog steeds een rol in mijn leven? Omdat ik ook maar een mens ben en niet perfect. Wanneer je nieuwe wegen inslaat kun je nieuwe uitdagingen tegenkomen. Dit kan leuk, maar ook heel confronterend, zijn. Maar ben ik dan een mislukkeling? Nee. Ik mag het zien als groei en ontwikkeling. Stapje voor stapje leer ik steeds meer en meer over mezelf. Ik mag mijn angst er laten zijn en het uitspreken tegen God: ‘Vader, ik ben bang om te falen.’ Hij weet het al en veroordeelt mij niet. Het hardop uitspreken voor mezelf is helend. Ik geef hiermee aan dat ik het erken dat het er is, maar ik vecht er niet tegen.

Stop met vechten

Ondanks dat ik bang ben, blijf ik stappen vooruit zetten. Ik spreek het uit en geef toe dat het er zit. Het schrijven van deze blog is ook een vorm van heling voor mij. Ik spreek uit waar ik persoonlijk tegenaan loop. Ik schuif het niet onder stoelen of banken. Ik probeer me niet anders voor te doen naar de buitenwereld, omdat mijn angst mij zegt dat ik perfect zou moeten zijn als coach. Nee, ik wil eerlijk zijn en jou daarmee bemoedigen. Wat voor werk je ook doet, welke rol je ook vervult, laat angst niet jouw identiteit bepalen. Stop met het vechten tegen je angsten en probeer er met nieuwsgierigheid naar te kijken. Welke angsten spelen er in je leven en wat zou er gebeuren als je het er gewoon maar even laat zijn en erkent dat het er is?

Ik herken mij in dit verhaal en ik zou graag hulp willen bij mijn angsten!

TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP), chronische klachten en stress, burn-out, etc… of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook, Instagram of schrijf je in voor de nieuwsbrief.

Blogs

Ben jij jouw labels of jouw diagnoses?

Leestijd: 5 minuten

Ik was onlangs een kast aan het opruimen en toen kwam ik een stapel dossiers van mij tegen. Dossiers van huisartsen, GGZ-instellingen, het revalidatiecentrum en van andere hulpverleners. Die stapel ligt nu voor me en het is best een grote stapel aan A4’tjes. Ineens kwam het besef binnen: deze stapel papieren hebben jarenlang verteld wie ik ben. Alleen ben ik dat echt of is het de identiteit die ik zelf heb aangenomen n.a.v. de uitslagen die voortkwamen uit onderzoeken, testen en conclusies die werden getrokken door hulpverleners?

Labels en diagnoses

Door de jaren heen zijn er veel labels en diagnoses aan me komen te hangen van alles wat ik zou hebben volgens de onderzoeken en testen die gedaan zijn. Het onderstaande lijstje geeft weer welke labels en diagnoses aan mij gegeven zijn.

Ik ben een vrouw met:

… een persoonlijkheidsstoornis met vermijdende trekken.
… een somatoforme stoornis.
… een seksuele stoornis.
… een chronisch pijnsyndroom.
… stemmingswisselingen.
… chronische stress.
… een paniekstoornis.
… een burn-out.
… fybromyalgie.
… chronische hyperventilatie.
… het Tietze syndroom.
… chronische vermoeidheid.
… chronische duizeligheid.

Als ik dit lijstje bekijk dan maakt me dit verdrietig, omdat dit lijstje mijn leven en identiteit bepaalde. Ik nam letterlijk alle labels en diagnoses met beiden handen aan. Ik trok als het ware een mantel aan, van mijn ‘nieuwe’ identiteit. Alleen de ware ‘ik’, mijn echte identiteit, verdween onder die mantel.

Wat je aandacht geeft, groeit

Het afgelopen jaar heb ik samen met God stapje voor stapje mogen ontdekken wie ik nu echt ben. Ik heb mogen leren dat mijn labels en diagnoses niks zeggen over wie ik ben. Juist doordat ik me heb vastgehouden aan die identiteit, heb ik me ook heel erg vastgehouden aan mijn labels en diagnoses. Ik geloof heel erg dat ik daardoor mijn klachten ook in stand hield. Zij kregen namelijk mijn totale aandacht en wat je aandacht geeft, groeit. Ik was zo mee bezig met hoe ik me voelde en welke symptomen er kunnen zijn als je bepaalde stoornissen hebt, dat ik daar vanzelf last van begon te krijgen.

Ik begon mezelf erin te verliezen. Daardoor zag ik het glas maar half leeg in plaats van halfvol. Ik kon niet meer dromen in mogelijkheden, want ik dacht dan alleen maar ‘hoe dan?’. In mijn overtuigingen kon ik weinig tot niks en zou ik ook nooit meer van deze klachten af komen. Want ja, als je een stoornis hebt, dan ben je zo en dat is niet iets waar je vanaf kan komen.

Het zegt niet wie jij bent

Ik kan nu wel zeggen dat dit voor mij niet de waarheid is. Ik geloof heel erg dat labels of diagnoses niks zeggen over wie jij bent, maar dat het ook niks zegt over de dingen waar jij tegenaan loopt in je leven. Soms kan een label of diagnose je meer inzicht geven, maar het kan je ook beperken. Het kan jou overtuigingen geven die wellicht niet eens op jou van toepassing zijn. Doordat ik die overtuigingen ging geloven ging ik mezelf enorm beperken in mijn kunnen. Daarnaast gaf ik mijn labels en diagnoses zoveel ruimte in mijn leven dat het mijn leven bepaalde.

Afscheid nemen

Ik geloof dat er genezing kan plaatsvinden wanneer ik bereid ben om die mantel van labels en diagnoses af te doen. Alleen stiekem voelt ergens die mantel lekker warm en vertrouwd, maar God heeft mij laten zien dat die mantel mij schijnveiligheid geeft. Die mantel is door de jaren heen steeds zwaarder en zwaarder geworden en dat beperkte mij (letterlijk) in mijn bewegingsvrijheid.

Ik maak nu de keuze om die mantel af te doen en in vrijheid te gaan bewegen. Het voelt enorm kwetsbaar, naakt en eng. De dossiers gaan jaren terug, dus het is al jarenlang een waarheid voor mij geweest. Het lijkt op een afscheid. Afscheid nemen van iets wat heel vertrouwd heeft gevoeld en mij een soort van houvast heeft gegeven. Ik laat nu de mantel van me afvallen, ik sta op en ik loop naar God toe. Voorheen was die mantel mij houvast. Ik klampte me daar aan vast, maar ik heb dat niet meer nodig. God loopt naast mij en als ik bergen tegenkom dan mag ik me aan Hem vasthouden.
God zal mij nooit beperken in mijn kunnen. Integendeel. Hij zal me juist aanmoedigen om dingen te gaan doen waar ik goed in ben en waar ik blij van word, zonder diagnoses en labels.

Ik ben

Ik ben begonnen met een lijstje van labels en diagnoses die jarenlang vertelde wie ik was. Dit is het lijstje die ik ben.

Ik ben:

… Aida.
… Gods geliefde dochter.
… een vrouw van 35 jaar.
… geliefd en geaccepteerd.
… creatief.
… hoogsensitief.
… betrouwbaar.
… eerlijk en kwetsbaar.
… organisatorisch.
… (kinderlijk) vrolijk.
… een doorzetter.
… inspirator.
… een schrijfster.

Als ik dit lijstje lees, dan word ik blij. Het voelt niet bedrukt, negatief of zwaar. Het voelt licht, vrij en positief.

Als jij eens naar jezelf kijkt: welke labels en/of diagnoses zijn er op jou geplakt en welke labels en/of diagnoses heb jij aangenomen voor waarheid en bepaalt nu wie jij bent?

Blogs

Waarom positieve overtuigingen niet als vanzelf voelen

Leestijd: 4 minuten

Waarom vinden wij het makkelijker om te geloven dat het nooit meer beter gaat worden, dat je ziek wordt of dat het niet gaat slagen? Deze overtuigingen nemen we vaak met beiden handen aan. We twijfelen er vaak niet eens over. Het is gewoon zo. Alleen hoe vaak klopt die overtuiging? Waarom geloven we niet juist het tegenovergestelde als vanzelf? Dat het beter gaat worden, dat je niet ziek wordt of dat het wel gaat slagen. Deze overtuigingen nemen we vaak niet met beiden handen aan. Hier twijfelen we vaak juist over.

Geloven als een mosterdzaadje

Ik ben me daar ook bewuster van geworden dat ik ook heel makkelijk de negatieve overtuigingen aanneem voor waarheid. Maar als ik probeer uit te stappen in geloof dat iets wel gaat lukken of dat ik gezond ga blijven, dan vind ik dat zo ontzettend moeilijk om dat aan te nemen. Op dat moment is mijn geloof zo klein als een mosterdzaadje, maar het geloof dat iets niet gaat lukken is groter dan dat mosterdzaadje.

Negativiteit versus positiviteit

Ik denk dat er meerdere redenen hiervoor zijn. Allereerst leven we in een gebroken wereld. Er is kwaad, zorgen, ziekte, armoede, etc… in deze wereld. Als je het nieuws aanzet gaat het voor 95% over negatieve onderwerpen.
Daarnaast ben ik hooggevoelig (HSP). Dat betekent dat negatieve opmerkingen of grapjes veel harder bij mij binnenkomen. Het is ook algemeen bekend dat je ongeveer 5 positieve opmerkingen nodig hebt om 1 negatieve opmerking op te heffen. Kun je nagaan hoeveel positiviteit je als mens dan nodig hebt? Dat is best een uitdaging als je als HSP’er erg gevoelig bent voor negativiteit. Die negativiteit hoor je niet alleen, maar voel je ook.

In deze Corona-periode voel ik veel negativiteit om me heen als ik bijvoorbeeld in de supermarkt loop. Ik hoef geen mensen te spreken om te weten dat er bij veel mensen sprake is van angst en bezorgdheid. Dit kan mij bewust en onbewust enorm beïnvloeden.

Rust zoeken

Misschien denk je nu: Ok, duidelijk, maar wat doen we eraan? Het lijkt me een kansloze missie.
Zoals ik al in mijn vorige blog schreef, heb je altijd een keuze in elke situatie, dus ook hierin. Blijf ik geloven wat ik altijd heb geloofd en krijg ik wat ik altijd heb gekregen? Of ga ik iets anders proberen?
Het is zeker geen gemakkelijke wereld en al helemaal niet voor een HSP’er.

Ik maak elke dag weer de keuze om mijn bescherming en rust te zoeken bij God. Veel HSP’er zoeken hun rust op in de spiritualiteit. Dat deed ik vroeger ook, maar daar heb ik afstand van genomen sinds ik in 2017 tot geloof ben gekomen.

Ik ervaar dat het geloof mij ontzettend veel steun geeft. Waar ik het eerder allemaal alleen probeerde op te lossen, doe ik het nu samen met God. Door teksten te lezen in de bijbel krijg ik hoop en kracht. Want wat ik niet kan, kan Hij wel. Dat is wat Hij belooft en waar wij aan vast mogen houden.

Stop met extra gewicht hangen

Ik maak elke dag de keuze om te blijven geloven in een positieve uitkomst. Ook al zie ik het op dat moment nog niet. Maar als ik blijf kiezen voor een negatieve uitkomst, dan voelt het leven voor mij nog zwaarder aan. Dan ga ik er nog meer extra gewicht aan hangen, terwijl een groot gedeelte van mijn angsten en zorgen nooit zijn uitgekomen. Hoeveel stress en negativiteit heb je er dan zelf bij gelegd, terwijl dat helemaal niet had gehoeven? Wil jij stoppen met extra gewicht hangen aan jouw leven?

Wat kies jij om uit te spreken?

Het is en blijft een uitdaging en een keuze die je elke dag weer voor jezelf moet gaan maken. Sta je op en zeg je tegen jezelf: ‘Het wordt een mooie dag vandaag.’ Of zeg je: ‘Pfff… ik ben benieuwd hoe ik vandaag de dag door ga komen.’

Wanneer je het laatste uitspreekt, dan is de negatieve toon meteen gezet, waardoor je op een hele andere manier in je dag gaat staan. Helaas verander je je negatieve overtuigingen niet 123, maar ik geloof wel dat het mogelijk is. Het heeft alleen tijd, geduld en je wilsbesluit nodig.

Sta je open voor een kleine uitdaging? Probeer een dag lang te kiezen om positieve overtuigingen uit te spreken en ervaar wat dit met je doet. Het zal misschien moeite kosten, maar dat is niet erg. Wees daarin ook genade- en liefdevol naar jezelf toe.