Ziekte mag een onderdeel zijn van jouw leven

Leestijd: 6 minuten

Dealen met mijn ziekte en geloven vind ik soms echt een heel lastige combinatie. Het zorgt de laatste tijd best wel vaak voor een kortsluiting in mijn hoofd. Tegenstrijdige gedachtes gaan met elkaar in gevecht. Als ik het één denk, dan gaat er meteen weer een gedachte tegenin met de woorden: Nee, dat moet je niet denken of uitspreken, dat is niet oké. Het zorgt voor onrust en op een gegeven moment weet ik niet meer wat ik wel of niet moet doen.

De genezingsboodschap

In 2017 ben ik tot geloof gekomen en heb ik God leren kennen. God is voor mij heel belangrijk in mijn leven. Zonder Hem zou ik echt niet gestaan hebben waar ik nu sta. Dan was ik in een slachtofferrol blijven hangen en hebben geroepen ‘arme ik, arme ik’. Door boeken te lezen en naar de kerk te gaan kreeg ik veel onderwijs. Ik leerde de genade kennen en ik leerde een hoop over het onderwerp genezing. Jezus is voor ons allemaal aan het kruis gegaan en Hij heeft alle ziektes op zich genomen. Helaas leven wij in een wereld vol ziektes, dus ja, je kan nog steeds ziek worden, helaas. Maar die ziekte komt niet van God.

Ik werd heel blij over de boodschap van genezing. Ik dacht: er is hoop voor mij! Ik beet me helemaal vast in het onderwerp genezing. Ik ging er nog meer preken over luisteren, boeken over lezen, voor bidden en om gebed vragen. Maar naarmate de dagen weken werden, de weken maanden en de maanden jaren, begon de teleurstelling steeds groter te worden. Er gebeurde niks. Integendeel. De afgelopen periode voelde ik me alleen maar slechter en daardoor moest ik keuzes gaan maken die ik eigenlijk niet wou maken. Naar mijn lichaam luisteren, voelde als fout. Want dan geloof ik niet in genezing. Dan geef ik juist te veel aandacht aan mijn klachten.

Kortsluiting

Maar als ik naar mijn lichaam luisterde wist ik dat ik bepaalde dingen toch echt anders moest gaan doen. Ik ging over mijn grenzen heen. Maar dat zorgde voor een enorme kortsluiting. Ik had zoveel gelezen/gehoord over genezing. Eén van de dingen was: stap uit in geloof en handel alsof je genezen bent en spreek uit dat je genezen bent. Ga niet zeggen wat je hebt, want dan spreek je dood over jezelf uit.

Ik kreeg enorm het gevoel dat ik het niet goed deed en dat ik er niet over mocht praten. Wanneer ik dat wel deed, dan voelde het meteen fout. Luisteren naar je lichaam is toegeven dat je ziek bent en dat is niet uitstappen in geloof dat je genezen bent. Je geeft eraan toe. Zo ging mijn gedachtes heen en weer.

Ziekte mag er niet zijn

De afgelopen periode krijg ik steeds meer het gevoel dat mijn ziekte, dat stukje van mij, er niet mag zijn. Ik heb zelfs moeite om het woord ‘ziekte’ nu te schrijven. Het voelt zo ontzettend verkeerd dat ik dit nu doe. Ik kan gaan proclameren dat ik genezen ben en verder mijn mond houden, maar dan stap ik volledig over mijn eigen gevoel heen. Als ik er zo in ga staan, dan ga ik een deel van mezelf keihard negeren. Ik ga dan doen alsof het er niet is, maar het is er wel.

Ik heb ME/CVS en fybromyalgie, maar het bepaalt niet wie ik ben. Het is een onderdeel van mijn leven en daar heb ik nu mee te dealen. Maar ik kies er bewust voor dat het niet mijn leven gaat beheersen. Ik moet misschien soms wat andere keuzes maken of ik heb wat meer rekening te houden met mijn energieniveau, maar het is niet mijn identiteit. Samen met God ga ik ontdekken wat er allemaal nog mogelijk is en welk plan Hij voor mij heeft klaar liggen. Hij wist dit allemaal al, dus Zijn plan sluit daar op aan. Dat is wat ik geloof en waar ik me aan vasthoud.

Slachtoffer of overwinnaar?

Voor mij zakte even de grond onder mijn voeten vandaan, maar ik viel niet in de afgrond. Hij ving mij op en ik ben weer opgestaan. Ik mag er verdrietig en boos over zijn. Ik mag er met anderen over praten. Maar het gaat om de manier waarop ik dat doe. Doe ik het vanuit de slachtofferrol of praat ik erover vanuit een overwinnaarsrol?

Hoe ik dat zie om vanuit een overwinnaarsrol te spreken: niet alleen maar proclameren dat je genezen bent, daarin handelen en de rest compleet negeren. Nee, dat is durven uitspreken wat je hebt, durven uitspreken wat het met je doet en dat ook met God delen, blijven geloven en bidden voor genezing, vallen en weer opstaan. SAMEN met God ontdekken wat er wel kan en je identiteit niet laten bepalen door je ziekte.

Overwinnaar zijn is niet alleen maar krachtig in geloof staan, maar dat is, in mijn beleving, ook kwetsbaar durven zijn. Durven te vallen, maar de kracht weer vinden om op te staan. Je emoties durven voelen en uiten. Jezelf accepteren met alles erop en eraan. Het is in jouw ogen misschien niet perfect en ja, ik had het ook zo anders gewenst. Maar ik voel enorm de kracht, steun en hoop dat hier iets goeds uit gaat komen. Ik weet nog niet wat en wellicht moet ik deze blog soms nog een keertje lezen, maar ik geloof dat het goed komt. Op welke manier dat gaat zijn, dat weet alleen God.

Feiten en geloof

Iemand zei onlangs tegen mij: je hebt feiten en geloof. Alleen vaak wordt de nadruk op geloof gelegd en wordt er soms iets te makkelijk over de feiten heengestapt. Alsof het er niet is en het er niet mag zijn. Maar het feit is dat het er wel is. Je kan proberen keihard te negeren dat je ziek bent, maar dan ga je juist over je grenzen heen waardoor je niet meer goed voor jezelf zorgt.

Doe het samen met God. Hij weet wat goed voor je is en kent jou door en door. Maar negeer je ziekte niet. Het is een onderdeel van je leven, dat is een feit. Blijf geloven dat er ook voor jou genezing klaar ligt.

Vragen om te overdenken

Mag jouw ziekte een onderdeel zijn van jouw leven?
Kun je voorbeelden benoemen waaruit dit wel of niet blijkt?
Wat zou je hierin anders willen?

Geloven en ziek zijn kan heel erg tegenstrijdig voelen en moeilijk. Je bent ziek en je gelooft in genezing, maar het komt niet. Dit kan je aan het wankelen brengen in jouw geloof. Het kan ook juist zijn dat je de andere kant op slaat. Je staat vol geloof in genezing en daardoor negeer je je ziekte volledig. Hierdoor stap je over jezelf heen.
Het is zoeken naar de balans, maar dat kan een hele lastige zijn. Gelukkig is het niet onmogelijk, maar kan een helpende hand wel helpend zijn.

Ik herken mij in dit verhaal en ik zou graag hulp willen!

Blogs

De oorlog is begonnen

Leestijd: 4 minuten

De afgelopen weken gebeurden er absurde dingen waar we geen invloed op hadden. Het overkwam ons en het was aan ons hoe we daarop gingen reageren, want dat is het stukje waar we wel invloed op hadden. Één ding hebben ze wel gemeen met elkaar, het is allemaal pure afleiding! De afleiding probeert ons weg te houden van het plan wat God voor ons bedacht heeft.

Je hebt een keuze

Gelukkig is het niet de duivel die de regie in jouw leven heeft, tenzij je hem de regie geeft. Wij hebben de regie over ons eigen leven en dat betekent dat wij keuzes kunnen maken. Richten wij onze blik op de afleiding of blijven we onze blik gericht houden op God? Daarin heb je een keuze en kun je een wilsbesluit in maken.

Zoals ik het opschrijf klinkt het allemaal heel makkelijk en logisch. Maar zo ervaar ik het zelf niet, als ik heel eerlijk ben. Ik weet dat het zo is en ik vertel dit ook aan mijn cliënten, maar als er achter elkaar dingen gebeuren, dan wordt het knap lastig om mijn eigen advies uit te voeren.

Kleine en grote afleidingen

Zo heeft het noodweer ervoor gezorgd dat een deel van het voorbereidend werk voor in de tuin weer ongedaan werd gemaakt en dat we weer opnieuw konden beginnen. Ook gingen ineens huishoudelijke apparaten (van een paar maanden oud) ineens kapot, waaronder onze koelkast. Je belt dan naar de storingslijn en dan wordt er gezegd: “26 augustus ben je de eerste”. “Ok, en hoe doe ik dat dan in de tussentijd? Ik heb toch echt koeling nodig voor mijn etenswaren?”, vraag ik dan. “Ja, daar kunnen we niks aan doen werd mij verteld. We gaan proberen of het eerder kan, maar kan niks beloven.”

Dus hup, op zoek naar een leenkoelkastje. Gelukkig zijn er onbekende mensen die ons wouden helpen en was het binnen een paar uur geregeld.
Wel waren we een paar uur verder en de plannen die ik voor die middag had bedacht werden weer aan de kant gezet. Als dat soms gebeurt is dat niet erg, maar dit gebeurde de afgelopen week bijna dagelijks. Kleine afleidingen werden gecombineerd met grote afleidingen.

Even balen mag

Er zijn genoeg momenten dat ik echt even baal. Ik laat me dan te veel meeslepen in de afleidingen en dan krijgt frustratie en onrust iets té veel ruimte. Even balen en er iets van vinden is ook zeker niet erg. Die emotie moet er soms ook even uit, maar daarna probeer ik wel weer het wilsbesluit te nemen om niet erin te blijven hangen en me te laten verstijven. Want dat is waar de duivel op uit is. Om mij te laten ‘stilstaan’ in mijn praktijk. Hij wil niet dat ik anderen ga helpen, hij wil liever dat die mensen in hun ellende blijven zitten.

De overwinnaar is bekend

Gelukkig krijg ik kracht en energie van boven en blijf ik stappen zetten. Eigenlijk geeft de duivel alleen maar de bevestiging dat ik juist op de goede weg zit, want anders had ik nooit zoveel strijd ervaren. Ik laat me niet zomaar wegjagen. Dit had ik een paar maanden geleden wel laten doen, maar die tijd is voorbij. God staat naast mij en vecht voor mij uit. Ik hoef niet zelf te vechten en/of alleen te vechten, dat doet God voor mij. Wat ik mag doen is een keuze maken door wie of wat ik me ga laten leiden.

De oorlog is begonnen, maar ik weet allang wie de overwinnaar is. Ik kan je verklappen dat het niet de duivel, afleiding en/of onrust is die gaat winnen. Al wordt het nog zo hard geprobeerd, God zal altijd overeind blijven staan. Mocht ik struikelen en het even niet meer weten, dan tilt Hij mij op en lopen we samen verder. Op het moment van schrijven zijn we gebeld en wordt de koelkast over 2 dagen gemaakt in plaats over een kleine 2 weken. Ook al gebeuren er vervelende en irritante dingen, God is er altijd bij en voorziet op Zijn manier.

Blogs

Jezus: mijn Overwinnaar en Genezer

Leestijd: 4 minuten

Jezus is een overwinnaar en genezer. De afgelopen weken ben ik veel bezig geweest met het onderwerp ‘genezing’. Ik doe de connect ‘genezing’ en ik ben ook veel aan het lezen over dat onderwerp. Ik merk dat het me aandacht trekt en dat ik heel veel vragen heb en daarom ben ik samen met Hem op zoek naar de antwoorden. Het is een lastig onderwerp, vind ik zelf, maar het is wel een boeiende en interessante zoektocht.

Start revalidatietraject

Waarom geneest de ene wel en de ander niet? Waarom gebeurt het bij de één meteen en bij de ander niet? Hoe mag ik hier in gaan staan? Hoe wil ik hier in gaan staan?

Over een week start ik met het revalidatietraject. Ik vind het super spannend, want ik weet niet precies wat me te wachten staat. Aan de andere kant wil ik graag gaan beginnen, want dan kan ik aan de slag. Één ding weet ik wel en dat is dat ik het niet alleen ga doen. Jezus gaat met me mee. We gaan het samen doen!

Een goede of verkeerde keuze?

In het begin zat ik erg te twijfelen of ik dit wel moest gaan doen. Want ja, je mag in je genezing gaan staan. Je bent al genezen, dus waarom zou ik dan zo’n traject moeten gaan doen. Hij kan me toch genezen? Dan is zo’n traject toch niet nodig? Inmiddels ben ik daar anders in gaan staan. Welke keuze je ook maakt, je maakt in Zijn ogen nooit een verkeerde keuze. Hij gaat hoe dan ook met je mee en hulpverleners zijn er ook niet voor niks.

Hij heeft ze een ‘gave’ meegegeven zodat zij anderen kunnen helpen. Daarnaast is mijn reis het afgelopen jaar ook heel erg waardevol geweest. Was het leuk? Nee, zeker niet. Maar ik heb wel wel heel veel geleerd. Ik ben dichter bij mezelf gekomen en dichter bij Hem.

Het wordt ten goede gekeerd

Als ik bij wijze van spreke een jaar geleden van de één en op andere dag genezen was, dan had ik die groei misschien wel gemist. Betekent dit dat ik mijn “ziekte” accepteer? Nee, zeker niet. Want Hij wil dat ik gezond ben en Hij zal mij nooit een ziekte geven om mij een les te leren. Maar ziekte is nu eenmaal in deze wereld. Dat is iets waar we niks aan kunnen doen. Hij zal het ten goede keren.

Misschien bewandel je een weg die je helemaal niet ziet zitten of niet ok is. Soms ben ik er ook helemaal klaar mee en zakt de moed me enorm in de schoenen, maar ik blijf geloven dat de genezing ook in mijn lichaam zichtbaar en voelbaar gaat worden.

Houd je blik op Jezus gericht

Ik ben namelijk al genezen. Want Jezus is voor iedereen en ook voor mij aan het kruis gegaan en heeft toen alle zonde, maar ook alle ziekte op zich genomen. Wij zijn opnieuw met Hem opgestaan en dat betekent dat er geen ziekte meer is.

Alleen je lichaam laat soms iets anders zien. Je voelt je pijn, je voelt je duizeligheid, je gaat je zorgen maken en voordat je het weet zit je weer helemaal vast in je aardse denken. Zit je vast in je omstandigheden en vergeet je je blik op Jezus te houden. Dat vind de vijand natuurlijk helemaal prima, maar ik niet. Hoeveel moeite het me ook kost.

Geloven als een mosterdzaadje is genoeg

In mijn aardse verstand denk ik vaak genoeg dat het onmogelijk gaat zijn dat ik ook ooit helemaal zal genezen. Maar ik ga er alles op alles zetten om daar anders in te gaan staan en in te blijven staan. Ik ga mijn blik op Jezus houden als ik het traject in stap.Ook al zie ik het misschien nu nog niet in mijn lichaam, ik ben genezen. Ik geloof dat Hij dit zichtbaar kan maken.

Twijfel ik? Ja zeker, maar dat weet Hij. Ik spreek dat uit. Maar al is mijn geloof zo klein als een mosterdzaadje, ook dat is genoeg. Als ik het zelf even niet meer geloof dan vraag ik aan mijn broers en zussen om even voor mij te geloven of ik vraag Jezus om het even voor mij te geloven.

Zie ik het even niet meer zitten? Dan pak ik de beloftes van de Heer erbij en ga ik lezen of luisteren. Hij is mijn Overwinnaar en mijn Genezer. Hij gaat me kracht geven en samen gaan we de strijd aan en samen zullen we overwinnen!

TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP) of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook of Instagram.