Ben jij de wijste of een slachtoffer?
Het kan zijn dat je hebt besloten om te gaan starten met een coachingstraject of dat je er onlangs mee gestart bent. Wellicht heb je te maken met een partner die jouw grenzen niet respecteert of niet ingaat op jouw hulpvraag. Hoe ga je om met een partner die jou niet begrijpt, jou niet helpt of misschien jouw grootste trigger is? Dit kan een hoop druk geven op jullie relatie en ervoor zorgen dat er steeds maar over en weer olie op het vuur gegooid wordt.
Onbegrip en mezelf bewijzen
Uit eigen ervaring weet ik dat best lastig is om een partner te hebben die jou niet (goed) begrijpt. Mijn partner begreep mij jaren geleden ook niet. Mijn klachten waren niet aan de buitenzijde te zien en het leek soms heel erg dat ik dingen bij voorbaat uit de weg ging. Hij was altijd van ‘Eerst proberen en dan kijken of het gaat’. Dit klonk voor mij als ‘je moet het kunnen’. Dat was voor mij een trigger om over mijn grenzen heen te gaan, want ik wou me niet laten kennen. Ik wou niet toegeven dat ik zwak was. Want dat was wat ik voelde als iets niet ging. Ik voelde me zwak, waardeloos en niet goed genoeg. Ik wilde aan mezelf bewijzen dat ik het kon, maar ook aan mijn partner.
Grenzen aangeven voelde als verdedigen
Naar mijn grenzen luisteren deed ik toen niet, omdat mijn grenzen niet paste in het plaatje wat ik dacht dat mijn partner voor ogen had. Ik had het gevoel dat ik aan een bepaalde standaard moest voldoen wat mij niet lukte. Toen ik hier hulp bij kreeg, leerde ik juist om mijn grenzen te gaan herkennen en die ook aan te geven. Oh, wat vond ik dat letterlijk een hel. Ik ging voor mijn gevoel toegeven dat ik iets niet kon of dat ik iets maar kon voor 50%. Dat was naar mijzelf toe pijnlijk, maar ook naar mijn partner. Ik had het gevoel dat ik mezelf steeds moest verdedigen waarom iets wel of niet ging. Dit kostte mij enorm veel energie en ik heb ook wel eens gedacht: voor mij hoeft niet meer. Ik ben er zo klaar mee!
Gestopt met slachtoffer voelen
Gelukkig was dat toen en niet meer nu. Ja, het is soms nog lastig voor mijn partner te begrijpen waarom iets wel of niet gaat. Dat frustreert hem wel eens, maar mij ook. Je wilt soms meer, maar je lichaam zegt ‘stop’. Uiteindelijk zijn ook wij beiden mensen en is er soms gefrustreerd over raken niet raar. Maar de volledige onbegrip en het gevoel dat ik mezelf moet bewijzen naar mezelf toe en naar mijn partner toe is er niet meer. We hebben hier veel over gepraat en het geloof dat we beiden in 2017 hebben gevonden heeft daar zeker in geholpen.
Dat niet alleen, ik heb op een gegeven moment een keuze gemaakt. Ik wou niet langer meer het slachtoffer zijn. Ik zocht hulp en ik wou geholpen worden. Dat betekende dat ik stappen moest gaan nemen en ging werken aan mijn eigen identiteit. Want mijn identiteit hangt niet van anderen af en dus ook niet van mijn partner. Ik mocht gaan ontdekken wie ik ben. In mijn geval was dat ontdekken wie ik ben in Jezus.
Identiteit ontdekken
Door te werken aan jouw identiteit, maakt dat jouw sterker. Doordat jij sterker wordt en ontdekt wie jij bent, heb jij anderen niet nodig om dat te laten bevestigen. Hierdoor stop je met het zoeken naar bevestiging en kun je met andere ogen naar anderen kijken, dus ook naar jouw partner. Wellicht dat jouw partner ook reageert vanuit zijn pijn naar jou toe. Als jij sterker bent geworden, dan kun je daar met genade naar kijken in plaats van dat je je meteen afgewezen en onbegrepen voelt. Want als jij van jezelf houdt en weet wie jij bent en dat je goed genoeg bent, dan zal jouw partner geen trigger meer voor jou zijn.
Neem jij jouw verantwoordelijkheid?
Ja, het is fijn als je een partner hebt die jou voor 100% kan steunen tijdens een traject. Maar dat is niet altijd het geval. Het is dan aan jou de keus wat jij doet. Blijf jij in een slachtofferrol hangen of maak je een keuze en kies je voor jezelf? Ga je leren om goed voor jezelf te zorgen en hier een eigen verantwoordelijkheid in te nemen? Dit kan misschien hard over komen, maar zo is het niet bedoeld. Alleen wanneer wij gaan wachten totdat onze partner verandert, dan kan dat heel lang gaan duren. Daarnaast kan jij de ander ook niet veranderen. Ieder is verantwoordelijk voor zijn eigen tuintje. Jij kan niet voor het tuintje van een ander gaan zorgen, want dan gaat jouw eigen tuintje dood.
Als jij veranderd, dan zie ik vaak dat de partner uiteindelijk ook mee verandert. Jij schiet minder in de verdediging of reageert vanuit veroordeling en dat gaat jouw partner opmerken.
Behandel jouw partner zoals jij hem/haar wilt zien.
Betekent dit dat jij dan de wijste moet zijn? Ja, wellicht wel. Maar als jij blijft doen wat je altijd deed, dan krijg je terug wat je altijd al hebt terug gekregen.
Is het makkelijk? Nee, zeker niet. Vooral in het begin zal het pittig zijn en soms ook oneerlijk voelen. Maar voor jezelf kiezen en je verantwoordelijkheid nemen is echt de beste beslissing die je kan maken om de weg in te slaan naar (verder) herstel.