pijn

Leestijd: 7 minuten

In mijn vorige blog schreef ik over een denkbeeldige kast. Een kast waar veel mensen hun verleden in stoppen, want als het verleden in de kast zit met de deur dicht, dan is het er niet. Maar de dingen die zijn gebeurd in jouw leven wis je daar niet mee uit. Er hoeft maar een trigger af te gaan en die kast vliegt open. Met al je kracht en energie stop je alles er weer in en doe je de deur weer dicht. Maar is dit de manier waarop je zou willen leven? Gebonden en beperkt door je verleden, onbewust altijd rekening houdend met het moment dat die kastdeur weer open kan vliegen. Blijf je wegrennen voor je verleden of durf je de confrontatie aan?

Er bestaat geen toverformule

Ik hoop dat je op een gegeven moment een punt bereikt waarop je zegt: Nee, dit wil ik niet langer meer. Ik wil die kast gaan opruimen, zodat ik niet meer beperkt word door het verleden. Ik wil ruimte gaan maken voor nieuwe plannen en/of dromen. Het zou heel tof zijn als jij de confrontatie aan zou durven gaan. Ik moedig dat enorm aan! Alleen vergeet één ding niet. Dit is niet van de één op andere dag ‘geregeld’. Er bestaat geen toverformule om in één keer de kast leeg te halen, op te ruimen en verder te gaan.

Het vraagt moed en kracht van je. Maar ook doorzettingsvermogen. Er is namelijk een reden waarom jij het hebt weggestopt. Je hebt het gedaan om te kunnen overleven, om verder te kunnen. Maar is de overlevingsstrategie die je hebt opgebouwd nu nog wel van toepassing in het hier en nu? Of zit je als het ware vast in deze overlevingsstrategie en weet je niet anders?

Breken met jouw overlevingsstrategie

Als jij voor jezelf besluit dat je de confrontatie met jouw verleden durft aan te gaan, dan ga je ook breken met jouw automatische overlevingsstrategie. Want jij gaat ‘opnieuw’ leren dat de situatie van toen, niet meer de situatie van nu is. Iets wat toen is gebeurd is voorbij, maar jouw lichaam of jouw jongere ik kan daar in zijn blijven hangen. 

Een overlevingsstrategie is niet slecht en het is heel logisch dat je dit ontwikkeld hebt. Het zorgt ervoor dat jij bijvoorbeeld als kind een bepaalde situatie hebt overleefd. Dat heeft je gebracht tot waar je nu bent. Maar het kan je nu wel enorm in de weg zitten. Het kan je beperken in je doen en laten, omdat je bijvoorbeeld nog in een gevoel van afwijzing leeft of omdat je niet hebt leren omgaan met een bepaald verlies.

Vergeten zal je het nooit, maar je leert wel om er op een andere manier naar te gaan kijken. Als een litteken dat geen pijn meer doet.

Durf jij het aan?

Durf jij de confrontatie met jouw verleden aan te gaan? Durf jij jouw pijn echt te voelen? Want onthoud: emoties komen en gaan. Alleen wanneer jij die emoties geen gehoor geeft, maar meteen wegstopt, dan kunnen die emoties niet weg en blijven ze hangen. Dan komen ze te pas en te onpas tevoorschijn. Je kan er voor blijven wegrennen, maar dan zal je altijd terug krijgen wat je al gekregen hebt. Kortom, je blijft in hetzelfde cirkeltje lopen.

Ik geloof dat wanneer je de confrontatie wel aandurft en stapje voor stapje door je pijn en emoties heen gaat, dat er dan ruimte komt voor heling. Je emoties worden gehoord en kunnen dan ook weer gaan. De wonden uit het verleden zullen gaan sluiten en als een litteken achterblijven. Het verleden wis je niet uit. Dus vergeten zal je het nooit, maar je leert wel om er op een andere manier naar te gaan kijken. Als een litteken dat geen pijn meer doet.

Wegrennen van jezelf

Je kan er ook voor kiezen om weg te blijven rennen. Maar het rennen maakt je op een gegeven moment erg moe en die denkbeeldige kast neem je altijd met je mee, want deze kast zit in jou. Dus je kan zo hard rennen als je wilt, maar die kast blijft niet op een andere plek achter. Die kast is een onderdeel van jou, want het verleden is een onderdeel van jou.

Geloof mij: ik heb het al meerdere malen geprobeerd, maar ik ben toch echt tot de conclusie gekomen dat het niet werkt. Al verhuis ik naar de andere kant van de wereld en laat ik alles achter, ik neem mezelf altijd mee, het hele pakketje. En ik kan niet zeggen: Laat dat stukje maar achter.

Bagatelliseer jouw emoties en pijn niet

Ik zie het verleden nu als iets waar ik een hoop van geleerd heb. Het heeft me laten groeien tot de vrouw die ik nu ben. Door mijn levenservaring mag ik nu binnen het coachingsvak andere vrouwen inspireren en bemoedigen en daar ben ik dankbaar voor.

Ik zeg nu niet dat ik het verleden op deze manier probeer te bagatelliseren. Integendeel. Door de confrontatie aan te gaan ga jij je emoties en pijn serieus nemen. Door het juist steeds weg te stoppen en ervoor weg te rennen probeer je het juist te bagatelliseren. Misschien denk je bij jezelf: Ja, maar dat was het verleden en dat is nu voorbij. Ik heb het er maar mee te doen. Juist dan bagatelliseer je het voor jezelf en neem je jezelf niet serieus.

Ik was er klaar mee

Het zal niet makkelijk zijn. Dat vond ik ook echt niet. Ik heb meerdere keren op het punt gestaan om de handdoek in de ring te gooien. Ik heb dat ook een paar keer gedaan door vroegtijdig te stoppen bij bijvoorbeeld een hulpverlener. Maar toen God in mijn leven kwam heb ik geleerd om door te zetten. Hoe pittig en moeilijk het ook was. De dalen waren soms enorm diep, zo diep dat ik dacht dat ik er nooit meer uit zou komen.

Maar ik had een keuze gemaakt. Ik wou niet meer zo verder zoals ik altijd had gedaan. Ik was er klaar mee om gebonden door het leven te gaan en me zo beperkt te voelen door mijn verleden. Dus koos ik ervoor om die confrontatie aan te gaan en het verleden onder ogen te zien. In het begin laaide een hoop stof op waardoor ik verblind werd door al mijn emoties en pijn, maar daarna ging het stof liggen en kreeg ik zicht op de toekomst. Een toekomst van hoop en vertrouwen.

Wat is jouw stip aan de horizon?

Ook voor jou is er zicht op een toekomst van hoop, vertrouwen, nieuwe dromen en plannen. Wat is jouw grootste droom? Wat is jouw stip aan de horizon? Houd die voor ogen en vraag dan opnieuw aan jezelf: Durf ik hiervoor de confrontatie met mijn verleden aan te gaan, zodat ik mijn stip aan de horizon kan bereiken zonder beperkingen?
Wanneer jouw antwoord op die vraag “Ja” is, durf dan hulp te zoeken, want dit is niet iets wat je alleen zou moeten doen.

---

Vragen om te overdenken

1. Waar ren jij weg voor?
2. Zou jij de confrontatie met je verleden durven aan te gaan? Zo niet, waarom niet? Waar ben je bang voor?
3. Durf jij voor jezelf te gaan kiezen? Zo niet, waarom dan niet?

Wegrennen voor je verleden en pijnlijke situaties is heel menselijk. Daar is zeker geen veroordeling voor! Maar het helpt je niet verder. Je kan namelijk niet weg blijven rennen, want uiteindelijk haalt het verleden je in. Dit kan op verschillende manieren tot uiting komen. Het kan zijn dat bepaalde situaties in het hier en nu je enorm kunnen triggeren of dat je lichamelijke klachten hebt die ontstaan zijn door ‘verborgen’ stress.
Het verleden opruimen kan zo’n enorme verlichting geven, letterlijk en figuurlijk, maar het zal ook confronterend zijn. Je bent het namelijk niet voor niks uit de weg gegaan. Maar het verleden opruimen zal stapje voor stapje voor gaan