Ervaar jij vrijheid in je leven?

Leestijd: 5 minuten

Vandaag is het 5 mei, bevrijdingsdag. Een dag waarop iedereen viert dat we vrij zijn. Dat we mogen leven in een vrij land. Vanmorgen werd door pastoor Constantijn de volgende vraag gesteld: “Ervaar jij vrijheid in je leven?” Sommigen van ons kunnen ‘m wellicht meteen beantwoorden, anderen moeten er misschien even over nadenken.

Wel weten, maar niet voelen

Ik kon de vraag eigenlijk vrij snel beantwoorden. Nee, dat ervaar ik momenteel niet. Voor m’n gevoel zit ik vast in mijn lichaam en in mijn denken. Ik weet vanuit het Woord dat het oude voorbij is en dat het nieuwe gekomen is. Jezus is gestorven voor jou en mij. We zijn geen slaven meer, we hoeven niet door een hoepeltje te springen, we mogen weten dat we een geliefd kind van God zijn. Maar ik voel het niet altijd. Want als ik het in mijn hart zou voelen, dan zou ik geen negatieve woorden meer hardop uitspreken (bewust of onbewust) en dan zouden mijn gedachtes niet zo met mijn gevoel aan de haal gaan.

Stil gezet

Momenteel bewandel ik een weg waar ik ontzettend stil gezet wordt. Ik word steeds bewuster gemaakt van hoe ik me emotioneel voel, hoe ik over dingen denk en hoe ik me lichamelijk voel. Iets wat juist heel erg goed is. Want ik ben de afgelopen jaren alleen maar door en door gegaan. Ik heb me toen nooit afgevraagd hoe ik me voelde. Ik moest gewoon werken, ik moest dit, ik moest dat kunnen. Ja, er gebeurde verschrikkelijke dingen, maar ik ging gewoon door. Want het leven gaat toch ook gewoon door?

Langzamerhand kom ik nu tot het besef dat ik denk: “Wow, waarom heb ik toen niet even een stapje terug gedaan? Of waarom had ik me toen niet even ziek gemeld, zodat ik mezelf even wat rust kon geven?”.
Het antwoord op de waarom kan ik nu wel geven. Omdat ik toen niks wou voelen, omdat ik er überhaupt gewoon niet over nadacht. Ik zette alles op nummer 1, behalve mezelf. Een lieve zus zei van de week het volgende:
“You can’t go back and change the beginning, but you can start where you are! Change the ending”. (C.S. Lewis).
En dat is zo waar. We kunnen het verleden niet meer veranderen, maar we kunnen wel het einde veranderen. Klinkt tof toch?

Gewoon maar even doen dan?

Ja, klinkt allemaal heel makkelijk. Gewoon even doen. Gewoon even geloven en dan komt het wel goed. Nou, helaas. Inzicht is een eerste stap, maar veranderen? Dat is de volgende stap en misschien wel de moeilijkste. Als je al jaren in hetzelfde karrenspoor loopt en dan besluit om een ander spoor te gaan lopen, dan gaat het karretje echt niet vanzelf die kant op. Het is natuurlijk veel makkelijker om in datzelfde spoor te blijven lopen, maar daar weet je de uitkomst al van. Dus het is iedere dag, ieder uur, iedere minuut weer dat karretje in het andere spoor blijven duwen. Iedere keer maak je weer bewust een keuze om een ander spoor op te gaan. Het voelt soms echt als een gevecht om dat karretje daarin te houden. Iedere keer weer bewust een keuze maken om die negatieve gedachte niet aan te nemen en te geloven.

Je doet het niet alleen!

Iedere dag voel ik me gezegend dat ik deze reis niet alleen hoef te doen. Als ik naar de mensen om mij heen kijk die Hem niet kennen, dan kan ik alleen maar denken “Hadden jullie ook maar Jezus in jullie leven”.

Want als ik moe ben van het karretje duwen, dan geeft Hij mij nieuwe kracht.

“Mensen die moe zijn, geeft Hij nieuwe kracht.
Uitgeputte mensen maakt Hij weer sterk!”
Jesaja 40.29

Als ik val, dan helpt Hij mij overeind. Als ik verdrietig ben dan troost Hij mij. Als ik boos en gefrustreerd ben, dan brengt Hij mij tot rust. Maakt dat het makkelijk? Nee, het maakt het niet makkelijk, maar wat makkelijker. Het geeft me hoop en steun om door te blijven gaan. Ook al zie ik het even niet meer zitten. Ook al denk ik dat de rest van de mensen om me heen wel van alles kunnen en ik niet. En ik me gevangen voel in m’n eigen lichaam. En ik me zorgen maak hoe ik ooit kan gaan werken als ik me zo voel zoals ik me nu voel. Maar ik kan wel in een hoekje gaan zitten en op z’n Cees Bots gezegd een “pitty party” met mezelf gaan houden, maar dat is ook geen leven zoals God het bedoelt heeft. En ja, af en toe in een hoekje zitten mag wel, zolang je er maar niet in blijft hangen. Maar God laat dat ook niet toe. Of via teksten of broers en zussen is Hij wel erg goed met hints geven wat de volgende stap mag zijn 😉

Van gevangenheid naar vrijheid

Nee, momenteel ervaar ik NOG niet de vrijheid in m’n leven. Maar ik ben er wel van overtuigd dat die vrijheid wel gaat komen. En ja, die zin moet ik misschien nog wel 1.000x voor mezelf herhalen, maar God is groter dan al mijn omstandigheden. En Hij heeft geen leven bedoelt met pijn en negativiteit. Hij heeft een hoopvolle toekomst voor ogen, zowel voor jou als mij. Dus ik laat me leiden door de Heilige Geest en ik ga onderweg genieten van alles wat ik met Hem mag meemaken en zie uit naar een hoopvolle toekomst! Want God houdt van jou en mij. Wij zijn Zijn geliefde kinderen!

Blogs

Als Jezus mij in één keer zou genezen, zou ik dan geholpen zijn?

Leestijd: 4 minuten

Een vraag die ik voorheen heel snel met een “ja” beantwoord zou hebben, maar die ik nu met een “nee” zou beantwoorden. Wil ik dan niet snel van mijn klachten afkomen? Natuurlijk wel. Liefst gisteren dan morgen. Mijn vlees wil het snel, maar God heeft soms een bepaalde weg in gedachte die ik misschien liever niet wil nemen. Een weg die in Zijn ogen wel belangrijk is.

Het antwoord op die vraag

Als jij mij die vraag een paar weken geleden gesteld zou hebben, dan zou ik volmondig ‘JA’ hebben gezegd. Natuurlijk ben ik dan geholpen. Want dan kan ik weer aan het werk, dan kan ik de dingen doen die ik nu (even) niet kan. Dan kan ik weer leven, gelukkig zijn, heb ik geen pijn meer en ga zo maar door. Hij heeft een hoopvolle toekomst voor mij, dus Hij kan en wil mij genezen. Maar betekent genezen dat het in één keer klaar is? Of is er ook een andere manier van genezen?

Als jij mij die vraag nu stelt, dan zou ik zeggen ‘Nee’. Nee, dan ben ik niet geholpen. Van de week zei een zus ook tegen mij: ‘Stel dat Hij dat zou doen, dan zou je dat niet eens aan kunnen’. Dat klopt ook, want mijn lichaam weet niet hoe het is om te leven zonder stress. Dus als dat ineens weggenomen zou worden, dan zou er een interne paniek optreden denk ik. Want het lichaam is nu zo ingesteld dat het kan overleven. Nee, het is geen gezonde overlevingsstrategie, maar het heeft voor mij tot nu toe wel gewerkt. Het heeft me gebracht tot waar ik nu ben. Ik sta nog overeind!

Een leer-reis samen met Hem

Daarnaast als Jezus ineens alles weg zou nemen, dan heb ik er ook niks van geleerd. Dus hoe kan ik dan voorkomen dat ik mijn lichaam weer overbelast? Hoe weet ik wat mijn grenzen zijn? Hoe leer ik dan dingen los te laten? Hoe leer ik dan om mijn angsten los te laten? Hoe weet ik wie ik ben? En zo kan ik nog even verder gaan.

Zou ik willen dat het snel opgelost zou worden? Natuurlijk zou ik dat willen. Maar ik wil er ook van geleerd hebben, zodat ik weet hoe ik met bepaalde situaties om kan gaan. Ik wil dingen uit het verleden een plekje kunnen geven, zodat ik geen nachtmerries meer heb. Ik wil ontdekken wie ik ben, wat ik kan. Het mooie aan dit alles is, is dat ik het allemaal niet alleen hoef te doen. Jezus loopt met mij mee. De gehele reis, en met alle reizen die nog komen gaan. Als ik ontmoedigd raak, dan moedigt Hij mij aan. Als ik verdrietig ben, dan troost Hij mij. Als ik val, dan vangt Hij mij op. Als ik in paniek raak, dan geeft Hij rust. Als ik een overwinning behaal, dan juicht Hij met mij mee!

Krachtiger

De komende periode ga ik mezelf zeker tegen komen en ga ik een hele hoop kanten van mezelf leren kennen. Ik vind het super spannend, maar ook super waardevol. Ik weet dat ik hier krachtiger uit ga komen samen met Hem! Hij staat naast me, achter me, voor me. Hij leeft in mij. Het wordt een mooie, zware, pittige, verdrietige, waardevolle periode. En ik zal genoeg momenten gaan hebben dat ik wil opgeven, dat ik denk dat ik het niet aan kan. Maar dan staan er gelukkig ook een hoop broers, zussen, vrienden en familie om mij heen om me vanaf de zijlijn aan te moedigen.

Want ik weet heel goed dat ik het niet alleen kan en gelukkig hoef ik dat ook niet. Samen met Hem ga ik de overwinning behalen en gaat Hij mij helpen om innerlijk te genezen. Na mijn innerlijke genezing, zal de fysieke genezing vanzelf gaan volgen. Daar geloof ik in. Want Hij is mijn Redder, mijn Geneesheer. Alle glorie aan Hem!

Blogs

Jezus in het midden

Leestijd: 4 minuten

Op dit moment zit ik buiten, in het zonnetje met de laptop op schoot. Het is februari en het voelt alsof het al lente is. Elke ochtend hoor ik een heel orkest aan vogeltjes buiten en dan weet ik dat er weer een nieuwe dag is aangebroken. Ook al stormt het in je leven en weet je soms niet hoe je dag door moet komen, elke ochtend is er weer een nieuwe dag en schijnt opnieuw de zon. En staat Jezus weer naast je om samen met jou verder de reis voort te zetten.

Verdrinken in het negatieve

Gisteren waren we eten bij één van onze broers en zussen en tijdens het gesprek kreeg ik een openbaring. De afgelopen weken waren best zwaar en het is nog steeds zwaar, maar ik betrapte mezelf erop dat ik aan het verdrinken was in het negatieve. Ik gaf de vijand steeds meer en meer ruimte. En ik besefte me gisteren dat ik hem in het midden plaatste in plaats van Jezus.

De bovenstaande tekening laat zien hoe ik het mag gaan zien. Jezus in het midden en Hij heeft invloed op mijn fysieke, psyche en het sociale aspect. En de vijand ergens in een hoekje.

Bezig met de vijand

De vijand probeert mij dagelijks met gedachtes te beïnvloeden, maar dat betekent niet hij de plek van Jezus mag innemen. En dat was wel wat er gebeurde. Ik gaf hem zoveel aandacht en ruimte, dat ik alleen op hem gefocust was. Maar hij gaat me niet helpen, integendeel, hij gaat me alleen maar tegenwerken, kleineren, aanklagen en veroordelen. Maar doordat ik elke dag kijk naar mijn omstandigheden, me bezig hield met mijn “negatieve” gedachtes, was ik eigenlijk alleen maar bezig met de vijand.

Houd je ogen op Jezus gericht

En gisteren werd tegen me gezegd dat het ook goed is naar de positieve dingen en zegeningen te kijken op mijn reis. En vandaag werd het tijdens de preek ook bevestigd. Wanneer je een bepaald doel voor ogen hebt en het lukt niet meteen, houdt je lijntje met Jezus. Hij zal ervoor zorgen dat jij jouw einddoel behaalt en in de reis daarnaartoe zal Hij jou zegenen, maar je ook steunen en troosten als je het moeilijk hebt.

Nu snap ik wat er bedoelt wordt met “Houd je ogen op Jezus gericht”. Ja, we leven in een wereld waar we worden aangevallen door de vijand, maar jij of ik kunnen de vijand niet verslaan. De enige die machtig genoeg is om dit te kunnen doen is Jezus. En Jezus heeft de vijand verslagen toen Hij aan het kruis ging. En in die positie mogen wij ook gaan staan. De vijand is verslagen en de Koning heeft overwonnen! Halleluja!

Geef je gedachtes aan Jezus

Ik merk dat ik in dit opzicht nog heel veel zelf aan het werk ben. Ik heb het idee dat ik moet vechten tegen die gedachtes. Ze moeten weg, want dit is niet goed. Maar ik mag ze aan Jezus geven. Ik hoef er niks mee. Al zou ik het willen, ik kan er niet eens wat mee. Ik probeer er al jaren wat mee, maar het heeft me nooit ergens gebracht. Het is prima om die gedachtes waar te nemen, maar ik mag stoppen met ze aan te nemen! Ze zijn niet van mij, ze zijn niet van Hem en het zijn keiharde leugens! Het enige wat ik mag doen is kijken naar Jezus, naar Zijn liefdevolle blik die tegen mij zegt: “Geef de gedachtes maar aan mij. Jij hoeft deze last niet te dragen. Ik doe dit graag voor jou, want jij bent Mijn liefdevolle dochter.” Daar mag ik in gaan staan. Daar mag jij in gaan staan.

Een reis van groei

Betekent dit nu dat het nu heel makkelijk is? Nee hoor, het zal elke dag een uitdaging blijven. Maar ik geloof dat het elke dag weer een heel klein stukje makkelijker wordt. Het is een reis die ik met Jezus aan het maken ben. Een reis waarin ik enorm aan het groeien ben, maar groeien gaat met vallen en opstaan. En op het moment dat je valt, heb je de kerk. De kerk waarbij je met andere broers en zussen hierover kan praten als je het even niet meer ziet zitten en die je weer kunnen helpen om je ogen weer op Hem te richten. Want we zijn en blijven mensen. En je verliezen in je omstandigheden en gedachtes is iets heel menselijks.

Ik wil afsluiten met dit lied “Jesus at the center”.

From my heart to the Heavens
Jesus be the center
It’s all about You
Yes it’s all about You

Dank U Jezus!

Blogs

Verdienen of onverdiend?

Leestijd: 4 minuten

Soms heb je een week dat je helemaal wordt meegenomen in de waan van de dag. Ik sta op en als ik enigszins kan functioneren dan ga ik douchen, ontbijten en hop de auto in. Tijdens het douchen denk je aan wat er die dag komen gaat op je werk. Ben ik vrij dan ben ik druk aan het bedenken wat ik die dag zal gaan doen. Op mijn werk wordt ik vaak meteen meegenomen in het werk wat er ligt en de meetings. Tussendoor nog even lunchen en als de werkdag erop zit, hop de auto weer in. Thuis aangekomen is eigenlijk pas het moment dat ik denk, ok en nu even rust (mits ik niet iets zie liggen wat ik nog even kan doen 😉 ). Maar het (zeer) warme weer en een opzet-zwembad in de tuin motiveert me toch om lekker af te koelen en een boekje te gaan lezen of deze blog te typen.

Er is nog meer

Dit is vaak ook het moment dat ik denk “Oh ja, er is nog meer. God is er ook. En meteen daarna denk ik: Had ik niet meer bij Hem stil moeten staan? Vanochtend ben ik vergeten te bidden en ik heb te weinig aan Hem gedacht vandaag. Ik ben alleen maar druk geweest met het werk. Voordat ik het weet ga ik me schuldig voelen.

Maar is dat terecht? Moet je, je schuldig voelen tegenover Hem? Als ik die vraag aan Hem zou stellen, wat denk jij dat Hij zou zeggen? Zou Hij zeggen: “Goh Aida, Ik ben best teleurgesteld in jou. Je bent vandaag alleen maar met andere dingen bezig geweest. Je hebt niet eens de moeite genomen om te bidden. Ik vind dat erg jammer van je. Ik weet niet of Ik nog van je hou of dat Ik je nog belangrijk vind, want jij vond Mij vandaag ook niet zo belangrijk blijkbaar. Want je hebt niet veel aan Mij gedacht.”

Denk je dat Hij zoiets zou denken? Nee, natuurlijk niet! Zo is Hij niet. Hij houdt nog steeds van je en je bent nog steeds even belangrijk voor Hem. Ook al denk jij even niet aan Hem, Hij denkt de hele dag aan jou en staat elke dag naast je om je te helpen, te troosten of om gewoon van je te genieten wat je aan het doen bent. Hij dringt zich niet op, maar Hij loopt ook niet ineens weg.

Verwachtingen

Dat vind ik vaak lastig. Ik ben gewend dat mensen onder elkaar vaak veel van elkaar verwachten en dat ik veel van mezelf verwacht t.o.v. anderen. Wanneer er niet aan verwachtingen wordt voldaan dan loop je de kans om bijvoorbeeld een vriendschap kwijt te raken.

Toen ik jong was had ik daar veel moeite mee. Ik vond het moeilijk om vriendschappen te sluiten en als ik die had dan was ik bang om die weer kwijt te raken. Dus ik had vooral veel verwachtingen van mezelf en ik was vaak bang dat als ik mezelf zou zijn dat ze me dan niet meer leuk zouden vinden. Ik was bang om verlaten te worden en alleen te zijn (wat ook zeker is gebeurd). Ik vond het dan ook heel erg als een vriendinnetje bijvoorbeeld ziek was. Want ja, wat dan? Dan voelde ik me alleen op school.

Ik kan het me niet voorstellen

Dus het feit dat God onvoorwaardelijk naast je blijft staan no matter what, vind ik dan moeilijk te geloven. Of beter gezegd, ik geloof wel dat Hij dat doet, maar kan het me niet voorstellen. Ik heb het idee in mijn hoofd dat je er een hoop voor moet doen, dat je het moet verdienen.

Maar Hij zou zeggen: “Dat hoef je niet te verdienen Aida. Er is niks wat je moet doen of kan doen. Want Ik hou toch wel van je. Jij bent Mijn mooie, lieve vriendin en daar kan jij helemaal niks aan veranderen. Ik heb jou gecreëerd en Ik weet precies hoe jij in elkaar steekt nog voordat jij geboren werd. Ik heb grote plannen met jou. Dus vertrouw op Mij. Wij gaan een hele mooie reis samen maken.”

Ik ga graag met Hem verder op reis. Ook al is de reis soms zwaar en lastig, het is het zeker waard. Ik kom zulke mooie dingen onderweg tegen die ik niet zou willen missen.

Blogs

Een reis door mijn hart

Leestijd: 4 minuten

Een tijdje geleden heb ik het boek “Reis door je hart” gelezen van David de Vos. Daarin stond dat God jou wil helpen om een reis door je hart te laten maken. Om erachter te komen waar jouw pijnplekken liggen, jouw littekens. Maar Hij gaat alleen die reis met je aan wanneer jij dat wilt en er klaar voor bent. Hij zal jou niet dwingen. Hij zal jou dan jouw pijnplekken laten zien, maar nooit meer dan dat je aankan.

Laten we samen die reis gaan maken

Toen ik dat boek uit had zei ik tegen God: “Ok Vader, laten wij die reis samen gaan maken. Ik vind het doodeng, maar ik wil er samen met U achter komen waar mijn pijnplekken liggen. En het belangrijkste, hoe kan ik ermee om gaan?”

In de afgelopen tijd merk ik dat er steeds meer dingen aan mij ‘gepresenteerd’ worden. God laat me zien wat mijn triggers zijn en Hij helpt mij om bewuster te zijn van wat ik voel.

Uitgediepte voorvalletje

Vandaag had ik weer een afspraak staan bij mijn therapeut. Toen ik onderweg was, dacht ik bij mezelf: Waar wil ik het vandaag over hebben? Toen zei ik tegen God: “Laat Uw Heilige Geest maar leiden wat het mag worden vandaag.” En dat heb ik geweten 😉 Ik begon te vertellen over een klein voorvalletje. Iets wat eigenlijk weinig voorstelt. Ik ging met de therapeut dat voorvalletje uitdiepen, want zij zei: “Daar zit vaak meer achter.”

Het voorvalletje was het volgende: ik zat een verhaal te vertellen en halverwege mijn verhaal werd er gevraagd of ik even stil wou zijn, want er was even iets interessants op de tv. Niks bijzonders zou je zeggen. Maar op dat moment werd er een pijnplek geraakt en werd ik bot en begon ik te mopperen over het feit dat ik m’n verhaal niet mocht afmaken. Dat gaf weer een negatieve reactie naar de ander toe en toen was het cirkeltje rond. Dan hebben we het nog steeds over iets kleins.

Ik mag er niet zijn

Uiteindelijk gaat het niet om over hoe klein of hoe groot iets is. Als een pijnplek word geraakt dan zet dat iets in gang. In mijn geval werd de pijnplek ‘Ik mag er niet zijn’ geraakt. Dat is iets wat de kleine Aida denkt en voelt, maar de volwassen Aida weet dat het nu anders is, alleen die pijnplek is mijn waarheid altijd geweest en die mag nu vervangen gaan worden voor de waarheid van God. Want dat is niet God Zijn waarheid. Mijn waarheid mag herschreven gaan worden.

Alleen vind ik dat heel moeilijk. Ik vond de confrontatie vanmorgen ook heel moeilijk. Ook omdat ik naar die persoon niet eerlijk gereageerd heb. Ik heb die persoon het gevoel gegeven dat er niks tegen me gezegd kan worden en dat alles om mij draait.

Hoe denkt U over mij?

Ik zit nu midden in het proces en ik mag vaker aan God vragen mij hierin te helpen. Ik mag gaan waarnemen hoe ik het doe zonder oordeel en mijn pijnplek/gevoelens/behoefte in contact brengen met God. Ik mag aan Jezus vragen om mijn wond te verzorgen en vragen aan God: “Hoe denkt U over mij?”

Ik vind de confrontaties met mezelf super lastig. Ik baal er dan van dat het zo is. Maar het is nu eenmaal zoals het nu is. Daar kan ik niks meer aan veranderen. Wat ik nu wel kan doen is kijken hoe ik daar anders mee om kan gaan. Hoe meer ik het waarneem zonder oordeel, hoe meer ik kan gaan leren om anders om te gaan met een situatie/trigger. Omdat de pijnplek uiteindelijk ook zal gaan afnemen.

Help Vader

Alleen zolang ik er tegen blijf vechten en eraan blijf irriteren, dan neem ik de kleine Aida niet serieus en neem ik dus mezelf niet serieus.

Één ding weet ik nu wel, dit kan ik niet zonder Zijn hulp. Afgelopen zondag kregen we te horen dat juist in het midden van je problemen/zonden je juist naar Hem toe mag gaan. Juist dan! Dus lieve Abba Vader: “Hier ben ik met al mijn tekortkomingen. Help!”

Blogs

De Leeuw, de Os, de Mens en de Adelaar

Leestijd: 3 minuten

Vandaag hadden we een fantastische preek van pastor Arnaud Jochem in Redemption Church Amersfoort (voorheen: Jong en Vrij Amersfoort). Wauw! Wat een krachtige en mooie boodschap. Arnoud vertelde ons dat Jezus 4 gedaantes kan aannemen.

Jezus in 4 gedaantes

De Leeuw: Hij verslaat jouw vijanden. Zolang jij in Zijn koninkrijk blijft, dan ben je veilig. Je hoeft niet achterom te kijken, Hij is er altijd voor je.
De Os: Hij draagt jouw lasten op zich, zodat jij jouw lasten niet zelf hoeft te dragen. Hij is jouw dienaar.
De Mens: Hij is trouw aan jou. Hij kent jouw zwakheden als mens en komt makkelijk dichtbij.
De Adelaar: Hij kijkt van hoogte mee. Hij ziet jouw toekomst en kijkt vooruit.

De leeuw wacht

Op dit moment, in mijn leven, ligt de Leeuw te wachten totdat ik ophoud met zelf te vechten tegen mijn vijanden. Want Hij dringt zich niet op, maar wacht op het moment dat ik Hem de ruimte geef om te mogen vechten.

De os graast

De Os staat lekker in de wei te grazen en is niet hard aan het werk, omdat ik het maar lastig vind om mijn lasten op Hem te leggen. Want ook de Os dringt zich niet op. Hij wacht wel totdat ik stop met het dragen van mijn eigen lasten.

De mens blijft op afstand

De Mens probeert dichtbij te komen. Soms lukt dat, soms heb ik mijn ogen alleen op mijzelf gericht en niet op Hem. Maar ook de Mens dringt zich niet op. Hij wacht rustig totdat ik ‘m ruimte geef om dichtbij te komen.

De adelaar wacht

De Adelaar kijkt vooruit en ziet hele mooie dingen voor mij in het verschiet liggen. Maar als Hij naar beneden kijkt, dan ziet Hij mij ronddwalen en niet omhoog kijken. Maar ook de Adelaar dringt zich niet op en wacht wel totdat ik omhoog kijk.

Afleiding

Ik merk dat ik het zo moeilijk vind om mijn ogen op Hem gericht te houden, want ik voel afleiding om me heen. En voordat ik het weet laat ik me daarin meenemen en voordat ik het weet ben ik weer zelf aan het “werk”.

Daarom is het goed om dit soort preken te horen. Dit doet je weer beseffen van “hé, je hoeft dit niet zelf te doen. Hij heeft het allemaal al voor je gedaan. Hij houdt zoveel van jou dat hij alle last, zorgen, onrust, onzekerheid van jou weg wil nemen. Maar… Hij zal zich nooit opdringen. Dus jij moet Hem wel de ruimte geven om dichtbij te mogen komen. En als je dat doet, dan zal het je leven alleen maar mooier, rustiger en voller maken.”

Een reis

Alleen ja, hoe blijf ik in Zijn rust. Hoe zet ik mijn zorgen op de Os en laat ik ze daar. Want als ik steeds mijn lasten weer terug neemt, dan maak ik het mezelf alleen maar moeilijk.

Laten we zeggen dat Jezus en ik bezig zijn met een mooie reis en dat gaat met vallen en opstaan. Maar het mooie is? Hij zal er altijd zijn! Nu, morgen, voor altijd. Hij wacht wel met open armen. Durf jij de stap naar Hem te maken?