De juiste weg is vaak niet de makkelijkste weg

Leestijd: 7 minuten

De afgelopen twee weken heb ik intensieve fysiobehandelingen gehad. Fijn was anders, kan ik je vertellen. Het was ontzettend pittig en niet leuk, maar soms moeten we ergens doorheen gaan wat niet fijn is, om tot heling te komen. Dat is juist niet de makkelijke weg, maar de weg die we vaak zo lang mogelijk proberen te vermijden. Totdat er een signaal af gaat in je lichaam dat het echt niet meer gaat en dan moet je wel.

Too good to be true?

Toen ik de eerste behandelingen had gehad, merkte ik vooruitgang. De oorsuizen waren weg! Ik begon dit hardop uit te spreken naar anderen en binnen drie dagen waren mijn oorsuizen weer terug. Ik baalde enorm en dacht: Hoe dan?

Ik ben altijd heel voorzichtig geweest met positieve dingen uitspreken, omdat ik in mijn verleden heel vaak teleurgesteld ben geweest. Ik begon mezelf daarom te beschermen tegen teleurstellingen door het glas altijd maar half leeg te zien in plaats van half vol. Want voor mijn gevoel waren dan mijn teleurstelling en pijn minder. Wat achteraf gezien eigenlijk niet klopte. Maar dat was een overtuiging waar ik zelf in was gaan geloven.

Nu wil ik dat anders doen en daarom spreek ik nu wel de positieve dingen uit. Maar het voelde wel als een enorme domper dat de oorsuizen na een paar dagen weer terug waren. Mijn twijfels sloegen meteen weer toe en allerlei overtuigingen gingen door mijn gedachten heen: It was too good to be true. Iets waar je al tientallen jaren mee loopt kun je niet meer herstellen. En ga zo maar door.

Een domper

Ondanks de domper ging ik weer naar mijn volgende afspraak. Ik vertelde wat er gebeurd was en de fysio ging kijken. Hij zei: ‘Het is niet raar dat het weer terug is. Je lichaam heeft een tegenreactie gegeven en is weer een stukje teruggevallen.’ Eerst begreep ik het niet. Waarom gaat mijn lichaam tegenwerken? Hetgeen wat er nu gebeurt is juist goed voor mijn lichaam. Mijn bindweefsel wordt nu los gemaakt, waardoor er weer vrijheid komt in mijn lichaam. Waarom accepteert mijn lichaam dat niet? Het is toch juist fijn om weer vrij te kunnen bewegen? Hoe het was, was niet oké en niet goed. Dat werd wel bevestigd tijdens de behandelingen, want het los laten maken is geen pretje en deed veel pijn.

Fysieke overleving

Een paar dagen later kwam de openbaring van God bij mij binnen. Ik begon het ineens te zien wat er gebeurd was. Het lichaam is zo mooi gemaakt dat het de mogelijkheid heeft om dingen te corrigeren als er ergens iets in je lichaam verkeerd gaat. Het lichaam past zich aan, zodat je lichaam kan blijven functioneren. Wanneer er weer ergens een dominosteentje omgaat, dan past het zich weer aan. Het lichaam kan dat heel lang blijven doen. Bij de één is dat langer dan bij de ander. In mijn geval had het lichaam zich stapje bij stapje, zonder dat ik het echt door had, zichzelf volledig vastgezet.

De aanpassingen die mijn lichaam deed was een vorm van overleving, maar dan fysiek gezien. Doordat dit grotendeels onbewust gebeurde, heb ik het niet door gehad. Ik stond ook jarenlang uit verbinding met mezelf, dus ik was er ook niet echt mee bezig. Ja, ik had klachten, maar ik legde me er ook grotendeels bij neer, want er was geen hulpverlener die me kon helpen. Ik moest er maar mee leren leven.

De eerste tekenen begonnen 15 jaar geleden

Als ik nu achteraf erop terugkijk dan zijn de eerste tekenen van bindweefselpijn begonnen toen ik begin 20 was (nu zo’n 15 jaar(!) geleden). Ik ging ervoor naar de huisarts, maar ze konden er niks mee. Ik had heel vaak krampen en stekende pijn rondom mijn ribbenkast. Ik kreeg als tip mee om ademhalingsoefeningen te gaan doen, want ik hyperventileerde. Wat niet zo gek was, want door de stekende pijnen kon ik niet meer normaal ademhalen. Later werd het ademhalen oppervlakkiger, omdat ook mijn middenrif vast kwam te zitten. Dus ook al wou ik ‘normaal’ ademhalen, het lukte niet. Alleen dat wist ik toen niet. Ik dacht dat het aan mij lag en ik iets verkeerd deed.

Help! Wat gebeurt er nu?

Nu, na zoveel jaren, heb ik hoop gekregen en worden er nu dingen aangepakt in mijn lichaam die nooit bekeken zijn, maar waar ik al jarenlang had aangegeven dat ik daar pijn voelde als je eraan zat. Op dat moment dacht ik: Yes, nu weet ik wat het is, nu wordt het beter. Maar mijn lichaam dacht toen: Help! Wat gebeurt er nu? Dit is niet goed! Dus mijn lichaam ging in de tegenwerking. Want we wijken nu ineens van het zogenaamde veilige pad af.

Mijn lichaam heeft al die jaren zelf geprobeerd alle stress te overleven en daar ben ik mijn lichaam dankbaar voor. Anders had ik nu niet gestaan waar ik nu sta. Alleen nu mag mijn lichaam gaan leren om het ‘oude’ los te gaan laten. Het is niet meer nodig. Het oude is voorbij.
Als tegenreactie hierop ging mijn lichaam binnen een paar dagen weer vast zitten. Het greep zich weer vast naar het oude, want alles daarbuiten voelde niet oké en onveilig, terwijl het juist wel goed en veilig is.

Geef jezelf de tijd en ruimte

Het vast blijven houden aan het ‘oude’ gebeurt niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Door de jaren heen zijn er bepaalde patronen en overtuigingen in geslopen. Je hebt wellicht een overlevingsstrategie ontwikkeld, omdat je vroeger op emotioneel gebied tekort bent gekomen. Als je dan de keuze maakt om hulp te zoeken dan kan alles in je hoofd en lichaam gaan tegenwerken. Je kan gedachten krijgen zoals: Dit werkt niet. Laat het maar zitten. Maar geef jezelf de tijd om te wennen aan het nieuwe pad dat je bent opgegaan.

Geef jezelf de ruimte om de dingen die je geholpen hebben om te overleven, los te gaan laten en geef vooral niet op! Om tot heling te komen moeten we vaak een weg nemen die niet makkelijk is. Maar gelukkig is het een weg die we niet alleen hoeven te gaan. God is erbij en gaat met ons mee. Hij moedigt ons aan als we willen opgeven en het even niet meer zien zitten. Hij laat ons niet los.

Vrijheid is er ook voor jou

Ja, ik vind het super pittig allemaal en wou dat het soms makkelijker kon, maar aan de andere kant ontdek ik steeds meer dingen van mezelf die ik eigenlijk ook niet had willen missen. Laagje voor laagje wordt er afgepeld en ik maak het allemaal mee. Ik voel letterlijk stapje voor stapje vrijheid in mijn lichaam ontstaan. Vrijheid die er ook voor jou ligt.

Vragen om te overdenken

Met welke belemmeringen leef jij dag in dag uit?
Als je kijkt naar jouw leven, leef je dan in vrijheid of in beperking?
Zou je daar iets in willen veranderen?

Onthoud dat niks onmogelijk is, maar soms heb je net even die helpende hand nodig om verder te komen. We proberen vaak dingen zelf op te lossen, maar dat lukt niet altijd. Hulp vragen is misschien voor jou een hele stap, maar wat als je het niet doet? Dan blijf je krijgen wat je altijd hebt gekregen. Ben je daar niet klaar mee? Zou je het nu niet anders willen? Mocht je antwoord op beiden ja zijn, dan wil ik je aanmoedigen om de stap te gaan zetten. Want uiteindelijk ben jij diegene die de eerste stap mag gaan zetten. Niemand anders zal het voor je doen.

Ja! Ik wil uit die beperkingen komen en heb daar hulp bij nodig.

Burn-out

Oorzaken van een burn-out

Leestijd: 5 minuten

Er kunnen verschillende oorzaken een rol spelen voor het ontstaan van een burn-out. Vroeger werd vaak gedacht dat burn-out werk gerelateerd is. Maar dat is zeker niet de enige oorzaak om een burn-out te krijgen. Door langdurige stresssituaties kun je ook burn-out raken.
Daarnaast speelt niet alleen de soort stresssituaties een rol, maar ook hoe jij om gaat met zo’n situatie. Sommige mensen kunnen de meest heftige situaties meemaken en toch in een vorm van rust blijven, terwijl anderen bij kleine stresssituaties helemaal van de kaart kunnen zijn.

Persoonlijke kenmerken die de kans op een burn-out vergroten

Je stel hoge eisen aan jezelf: je wilt alles perfect doen. Je legt de lat hoog voor jezelf en je bent niet snel tevreden met het eindresultaat. De vraag is of je überhaupt ooit tevreden bent en trots kan zijn op je eigen prestaties. Vaak komt dit vanuit onszelf en hoeft dit niet altijd worden opgelegd door onze omgeving. Je kan gaan over-presteren om gezien te worden en om te laten zien dat je het kan. Hierdoor is de kans groot dat je over je eigen grenzen gaat.
Je durft geen ‘nee’ te zeggen: je durft geen ‘nee’ te zeggen, omdat je bang bent dat mensen je zullen afwijzen of omdat je het gevoel niet wilt krijgen dat je niet meedoet. Of je zegt geen ‘nee’ omdat je vind dat je voor de ander klaar moet staan. Je bent erg loyaal en ‘nee’ zeggen voelt als de ander laten vallen.
Je hebt een grote verantwoordelijkheidsgevoel: je voelt je verantwoordelijk voor je werk of bezigheden. Je kan niet tegen half werk en wil het graag goed doen.
Je vind het moeilijk om je emoties te uiten: door het niet uiten van je emoties krop je alles op in je onderbewustzijn. Weggestopte emoties kunnen naar boven komen in de vorm van lichamelijke klachten, zoals pijn of vermoeidheid. De verbinding met jezelf raak je steeds verder kwijt, waardoor je steeds minder goed dingen aanvoelt zoals je grenzen.
Je hebt moeite om hulp te vragen: door alles zelf te willen doen, omdat je het lastig vind om hulp te vragen kan het zijn dat je een hoop last op je eigen schouders neemt. Hulp vragen wordt vaak gezien als zwak. Alles zelf willen doen, terwijl het eigenlijk te veel is, kan enorm belastend zijn.
Je bent enorm gemotiveerd en betrokken: je wilt graag van alles doen en bent graag betrokken, ten koste van jezelf. Je bent enthousiast en wilt graag, maar je staat ver van jezelf vandaan en hebt niet in de gaten wat jouw grenzen zijn.
Je hebt moeite met plannen en prioriteren: door moeite te hebben met plannen en prioriteren wordt je overspoelt door taken die je nog wilt doen en heb je geen overzicht meer. Dit kan stress tot gevolg hebben, omdat je een deadline moet halen, maar je overziet het niet.
Je bent de verbinding met jezelf kwijt: doordat je de verbinding met jezelf kwijt bent, heb je geen idee meer wat je grenzen zijn, hoe je je voelt en ga je maar en door omdat je denkt dat het kan. Maar wellicht dat je lichaam allang signalen aangeeft dat het rust nodig heeft.
Je voelt een enorm druk op jezelf: in de huidige maatschappij ligt de werkdruk, maar ook de maatschappelijke druk heel erg hoog. Er wordt veel van je verwacht, maar je kan ook zelf een hoop van jezelf verwachten. Ook al kun je niet meedoen met die druk, je probeert het wel, want je wilt niet falen.
Je hebt last van angsten: faalangst is een angst die jou enorm kan pushen om door te blijven gaan, terwijl het eigenlijk niet meer gaat. Want stoppen / een pauze nemen voelt als falen. Rust pakken is zwak. Hard werken is sterk.
Je bent hoogsensitief: wanneer jij hoogsensitief bent dan ben je gevoeliger voor stress. Als HSP’er ervaar jij prikkels veel diepgaander en het verwerken van die prikkels duurt langer. Je denkt diepgaander na over dingen en dat kan stress geven over bijvoorbeeld de toekomst en wat komen gaat. Ook kunnen hoogsensitieve personen heel gevoelig zijn voor sfeer. Wanneer er op je werk een negatieve, stressvolle sfeer hangt dan kun je daar last van hebben.

Omstandigheden die de kans op een burn-out vergroten

Scheiding.
Verlies van een dierbare.
Traumatische gebeurtenis.
Hoge werkdruk op het werk of binnen het gezin.
Spanningen thuis of op het werk.
Ontslag.
De huidige maatschappij.

Grenzen

Over je grenzen gaan en dit niet weten of negeren is één van de hoofdoorzaken om een burn-out te krijgen. Door geen ‘nee’ te zeggen, alleen maar door te blijven gaan en de verbinding met jezelf kwijt te zijn ga je continu over je eigen grenzen heen. Je stopt niet op tijd, je neemt niet de rust die je nodig hebt en voordat je het weet neemt jouw lichaam het over. Het trapt keihard op de rem en dan is het ‘Stop! Tot hier en niet verder’.

Gelukkig betekent dit niet het einde. Het is mogelijk om hieruit te komen en het anders te gaan doen. Je bent wie je bent, maar het is zeker mogelijk om dingen anders te gaan aanpakken. Wanneer jij leert ontdekken dat jouw identiteit niet afhangt van jouw prestaties, functie, werk, sociale status, etc… dan kun je leren om dat los te gaan laten. Als jij jezelf leert (h)erkennen en van jezelf leert houden, dan ga je beter voor jezelf zorgen. Maar als jouw beeld over jezelf negatief is, dan heb je geen motivatie om goed voor jezelf te zorgen en blijf je doen zoals je het altijd hebt gedaan.

Ja, ik herken me hierin en ik wil het graag anders leren doen!

Blogs

De ‘kat’ die de emmer deed overlopen

Leestijd: 4 minuten

Afgelopen tijd begon er bij mij heel langzaam en heel sneaky een oud patroon erin te sluipen. Het gebeurde zo stilletjes dat ik het niet in de gaten had. Ik werd steeds verder meegenomen in de waan van de dag en vaak liepen de dagen anders dan ik had verwacht. Dit begon intern meer onrust te veroorzaken en ik was langzaam de regie aan het loslaten. Ik merkte dat ik het overzicht een kwijt begon te raken. Totdat er een bom barstte.

Van enthousiasme naar stress

De laatste maanden kreeg ik de behoefte om op zoek te gaan naar een kat als huisdier. Ik ben altijd opgegroeid met dieren en ik miste het gezelschap om mij heen. Toch bleef ik ergens een twijfelgevoel houden of het wel de juiste beslissing was voor dit moment. Ondanks de twijfel besloten we ervoor te gaan. We hadden twee katten gevonden en van beiden kanten was er een klik. Ik had er zin in!

Helaas veranderde de dag dat ze hier kwamen van een dag vol van enthousiasme, in een nacht van emoties, stress en spanning. De katten leken erg rustig, maar dat veranderde ’s nachts in baldadigheid naar het meubilair, maar ook naar elkaar.

Dat was het moment dat er bij mij intern een bom barstte en de emmer was overgelopen. Het werd mij emotioneel te veel en ik overzag op dat moment de hele situatie niet meer. Ik had de emmer met zoveel stress en spanning gevuld, dat de stress – die ik kreeg door de katten – de laatste zogenoemde druppel was.

Het is niet eerlijk

Ik had de afgelopen weken steeds meer gewicht gehangen aan mijn omstandigheden. Hierdoor gaf ik de omstandigheden meer de regie in mijn leven. Dit ging zo geleidelijk dat ik het eigenlijk niet goed door had. Ik probeerde namelijk positief te blijven en moed te houden. Ook al gingen er achter elkaar door dingetjes mis. Echter, het weten is nog steeds anders dan het echt voelen in je hart.

Het behouden van de regie in je leven gaat niet altijd vanzelf. Dit betekent dat je elke dag die keuze moet maken, want er kunnen zoveel triggers zijn op een dag die jouw emmer kan vullen met spanning en stress. Op sommige situaties heb je geen controle, maar die heb je wel op hoe jij daarop reageert. Reageer je vanuit de rust of reageer je vanuit frustratie en boosheid?

Ik begon te reageren vanuit boosheid en frustratie. Ik vond het niet eerlijk en vond dat het op mijn manier moest gaan. Dingen gaan echter niet altijd op mijn – dus ook op jouw – manier. Wat jij misschien belangrijk vind of wat jouw normen en waarden zijn, hoeft niet voor een ander belangrijk te zijn. Dit kan soms botsen en ik kan daar rebels over worden. Alleen met rebellie bereik ik helemaal niks. Ik ga daar mezelf enorm mee in de weg zitten en vervolgens vullen niet alleen de omstandigheden die emmer, maar doe ik net zo hard mee.

Schaamte en veroordeling

Gelukkig zag ik dat het zo niet meer kon – en ging – dus heb ik aan de bel getrokken. Iets wat ik een jaar geleden niet gedaan zou hebben. Dan had ik geprobeerd om dit zelf uit te zoeken. Soms heb je echter even die ander nodig om een spiegel voor te houden en je bewust te maken van wat je nu eigenlijk aan het doen bent.

Ja, ik heb me enorm geschaamd omdat ik een beslissing had genomen wat voor dit moment geen juiste beslissing bleek te zijn, omdat ik juist nu rust om mij heen nodig heb. Ook vond ik mijzelf een slechte coach. Hoe kan ik nu anderen vertellen hoe het moet als ik het zelf niet eens kan? Ik ging mezelf veroordelen. Maar weet je? Ik ben maar een mens en ik maak ook wel eens keuzes die niet handig zijn. Het belangrijkste is: hoe ga je daarmee om? Leg je jezelf erbij neer of durf je er voor uit te komen en het te erkennen?

Hoe het afgelopen is met de twee katten? Die zijn de volgende dag teruggegaan naar hun baasje. Dit was niet het juiste moment voor mij en de volgende keer luister ik beter naar mijn gevoel.

Ik heb de beslissing kunnen en durven maken om mijn keuze terug te draaien. Ook al voelde ik veel schaamte en veroordeling, ik nu in alle rust de emmer verder leeg maken en is er een last van mijn schouders afgevallen. Ik ben veel meer in de rust gekomen. Dit was een leermoment voor mij. Wel een hele pijnlijke, maar vaak leren we het meeste van dit soort pijnlijke leermomenten.

Blogs

Zoek… en je gaat het vinden

Leestijd: 4 minuten

Precies één maand geleden ben ik officieel voor mezelf gestart als Persoonlijke Coach, onder de naam Hannanoah. Een droom die voor mij werkelijkheid is geworden en ik ben elke dag dankbaar dat ik dit werk mag doen. Inmiddels voer ik al een aantal gesprekken en ik voel me zo gezegend om anderen te mogen helpen en te bemoedigen binnen hun reis en situatie.

Op zoek naar een modus

De afgelopen periode ben ik volop aan de slag gegaan om zichtbaarheid te creëren. Het liefst had ik natuurlijk vanaf dag 1 een rij mensen voor mijn deur gehad, maar dat schijnt niet zo te werken 😉 Je schijnt er toch iets meer werk voor te moeten doen. Stiekem is dat ook niet zo erg, want als er vanaf dag 1 een rij mensen voor mijn deur hadden gestaan, dan was ik waarschijnlijk wel in de stress geschoten! Dus eigenlijk is de ruimte wel prettig om te wennen en voor jezelf een modus te vinden.

Ik ben natuurlijk even uit de running geweest, dus dat is enorm wennen, maar daarnaast werk ik vanuit huis. Dat is zeker heel fijn en dat scheelt een hoop reistijd en energie. Aan de andere kant ontdekte ik ook dat ik zo ontzettend snel afgeleid kan zijn. Niet alleen door de dingen die hier buiten gebeuren, maar ook door de dingen die ik in huis zie die nog wel even gedaan kunnen worden. Voordat ik het wist was ik niet alleen aan het werk, maar combineerde ik het ook meteen met de huishouding. Niet echt een aanrader kan ik je vertellen.

De drie coachingspijlers

Wat er voor mijzelf ook nog aan ontbrak was een duidelijk doelgroep. Het was een beetje vaag en te breed. Mijn drie coachingspijlers zijn geworden: Hooggevoeligheid, Chronische Pijn en Identiteitscrisis. Ik richt me op volwassenen en het maakt voor mij niet uit of iemand wel of niet gelovig is.

Hooggevoeligheid

Ongeveer 20% van de bevolking is Hooggevoelig, ook wel HSP genoemd (Highly Sensitive Person). Sommige weten dit niet van zichzelf en sommige zijn zich daar juist heel erg bewust van en ervaren het HSP zijn als een last. Ik wil HSP’ers laten ontdekken dat het ook een gave is en dat het niet alleen een last hoeft te zijn. Dit vraagt alleen wel wat. Want dat betekent dat je ook gaat accepteren dat je een HSP’er bent en dat vinden sommige mensen heel erg moeilijk. Dat heeft mij, als HSP’er, jaren gekost om die acceptatie te vinden.

Chronische pijn

Chronische pijn is pijn die langer aanhoudt dan 3 maanden en gaat vaak gepaard met chronische vermoeidheid. Chronische pijn kan het dagelijks leven en functioneren enorm beïnvloeden. Het kan zelfs jou identiteit gaan bepalen. Alles kan om jouw klachten gaan draaien en dat hoeft niet zo te zijn. Ook dat is voor mij een lange weg geweest. Ik was voornamelijk aan het vechten tegen de pijn. Het voelde als overleven en leven in beperkingen. Ik wil de coachee laten zien dat er meer mogelijk is dan alleen leven in beperkingen.

Identiteitscrisis

Bij een identiteitscrisis moet je denken aan jezelf verliezen in bijvoorbeeld werk, anderen of in je ziekte. Het kan zijn dat je jouw identiteit daarin gaat zoeken en niet meer weet wat jou nou uniek maakt. Het gaat jouw leven bepalen en jij raakt voor je gevoel steeds meer de regie kwijt in je leven. Ik heb mijn chronische pijn té lang mijn leven laten bepalen. Hierdoor identificeerde ik op een gegeven moment mezelf met mijn ziekte, maar zag ik niet meer wie ik nu werkelijk was en wat mij uniek maakte. Ik wil de coachee laten ontdekken wie hij/zij is en wat hem/haar uniek maakt, want iedereen is geliefd en geaccepteerd, alleen zien we dat vaak zelf niet (meer).

Mijlpaal bereikt

Het was even zoeken. Maar wie zoekt gaat het vinden. Soms niet allemaal in één keer en moet je wat geduld hebben. Maar zet deze stappen in geloof en ik geloof en vertrouw op God dat Hij mij wijsheid en leiding geeft.
Nu mijn doelgroep helder is geworden zijn gisteren de visitekaartjes en flyers besteld. Weer een mijlpaal bereikt en ik kijk uit naar de mijlpalen die nog gaan volgen. Ik heb er zin in!