Vertel je geloof niet wat je voelt, maar vertel je gevoel wat je gelooft. Oef! Dat klinkt bijna als een onmogelijke missie. Hoe vertel je je gevoel wat je gelooft, als je ondertussen pijn in je lichaam voelt? Hoe kun je nog geloven in herstel als je al meerdere keren ervoor gebeden hebt, er tegen gesproken hebt, maar de pijn zit er nog steeds? Hoe dan?
Groeiend geloof
Die vraag is de laatste weken vaak door mijn hoofd heen gegaan. Soms kon ik er zo over blijven malen dat het een spaghetti brij werd en ik verstrikt raakte in m’n eigen gedachten. Ik lees veel over genezing en bevrijding, zowel in boeken van diverse schrijvers als in de bijbel. Ik ervaar dat mijn geloof in genezing enorm gegroeid is de afgelopen periode. Het is zo tof om te lezen dat genezing er voor iedereen is. Voor jou en voor mij. Nergens ben ik nog tegengekomen in de bijbel dat Jezus tegen een zieke zei: “Nee sorry, genezing is niet voor jou. Jij moet er nog van leren, dus je moet er maar mee leren dealen.” Dat staat nergens!
Fantoompijnen
Ik hoor je nu al denken: ok, maar als God iedereen wil en kan genezen, waarom zijn er nog steeds mensen ziek dan? Dat is precies de vraag die ook wel eens door mijn hoofd ging, maar weet je? Ik heb het antwoord ook niet. Ja, ik weet dat ziekte nu eenmaal in deze wereld rond gaat en dat de duivel er alles aan doet om te stelen, roven en te vernietigen. Zodra de vijand een achterdeurtje vind dan gaat hij meteen aan de haal met allerlei kwaaltjes en pijntjes.
Ik noem het daarom vaak ook gewoon fantoompijnen of fantoomkwalen, want de duivel liegt en bedriegt. Dus de dingen die hij me doet geloven zijn gewoon leugens. Mijn lichaam denkt dat het er is, maar eigenlijk is het een grote leugen. Nu zeg ik niet dat jij (of ik) ons aanstellen als we pijn voelen of dat wat we voelen onzin is. Integendeel! Ons lichaam denkt dat het er is en wat we voelen, is op dat moment ‘echt’.
Op dit soort momenten vind ik het dus enorm uitdagend om dan mijn gevoel te vertellen wat ik geloof. Het voelt soms als een gevecht. Ik voel pijn, ik vertel wat ik geloof en ondertussen merk ik geen verandering. Ik heb momenten gehad van frustratie, machteloosheid en boosheid. Ik heb meerdere keren op het punt gestaan om me erbij neer te leggen en het op te geven. Maar dat is juist exact wat de duivel wilt: dat je opgeeft!
Genezing werkt voor iedere persoon anders
Het is een keuze maken om toch te blijven geloven en jezelf de ruimte en tijd te geven om te groeien en te ontwikkelen hierin. Ik geloof dat genezing ook voor iedere persoon anders werkt. De één heeft alleen geloof nodig en geneest. De ander heeft bevrijding nodig en wordt dan ook genezen. De ander moet leren om eerst te handelen in geloof en geneest dan. Ook in de bijbel lees je veel verschillende verhalen. Jezus genas niet iedereen op dezelfde manier, maar Hij genas wel iedereen!
Daarom heb ik voor mezelf het wilsbesluit gemaakt dat ik geloof dat God mij kan en wil genezen. Wanneer dit uitblijft dan blijf ik ontdekken naar wat God hierover te zeggen heeft. Ik weet voor mezelf dat ziekte een hele belangrijke rol in mijn leven heeft gekregen. Mijn hele identiteit hing aan mijn ziekte. Ik moet hier volledig van loskomen, anders blijf ik achterdeurtjes openzetten voor de vijand en je kan beter de deuren dichthouden, dan proberen de duivel uit je ‘huis’ te krijgen.
Twijfel en onzekerheid
Als ik genezing over mezelf uitspreek, voor iemand bid of de ziekte weg spreek dan ervaar ik bij mezelf enige twijfel en onzekerheid als ik heel eerlijk ben. Ik ben dan toch ergens bang dat het toch niet gaat werken, maar ik ben ook bang voor boosheid en dominantie. Ondanks dat ik weet en geloof dat de duivel niks voorstelt, bekruipt me dan toch stiekem de angst dat de duivel in de vorm van boosheid gaat manifesteren bij iemand en dat wil ik juist voorkomen en uit de weg gaan. Daardoor ga ik onbewust toch een beetje op mijn tenen lopen in plaats van dat ik de volledige autoriteit pak.
Dat laatste is iets wat altijd al een rol in mijn leven heeft gespeeld. Ik heb jarenlang op mijn tenen gelopen en mezelf anders voor gedaan om geliefd en geaccepteerd te worden door een ander en vooral om boosheid te voorkomen. Ik kreeg heel veel stress als iemand dominant was of boos werd. Als kind plaste ik dan vaak in m’n broek.
Angsten vormen een blokkade
Zolang die angsten er bij mij zitten, dan vormen ze een blokkade. Want angst komt niet van God, maar van de vijand. Dus ik geef op dat moment nog steeds te veel ruimte aan de vijand. God heeft mij laten zien dat ik verder mag groeien in mijn autoriteit en daar mag ik mezelf de tijd en ruimte in gunnen. Alleen ik ben soms wat ongeduldig en wil dan sneller, maar dit is een diepe wortel wat al jarenlang heeft kunnen groeien en die trek je er niet even uit.
In de tussentijd blijf ik bidden voor genezing en ziekte weg spreken, want niet alleen door het onderwijs maar ook door het gewoon te gaan doen, ga ik groeien. En misschien volgen er nog frustratiemomenten, maar ik weet dat ik het samen met God mag doen en als ik Hem om wijsheid of hulp vraag dan ontvang ik deze ook.
Daar is deze blog het resultaat van. Dit is Zijn antwoord toen ik aan Hem vroeg: waarom blokkeert de genezing bij mezelf en bij anderen als ik voor hen bid?
Wow, wat hebben we toch een fijne en liefdevolle Vader!