Wat is het ergste wat er kan gebeuren als ik mijn emoties toelaat?

Leestijd: 5 minuten

Ruimte maken voor je emoties en niet alleen als de emoties positief zijn, maar ook juist als ze negatief zijn. Emoties willen gehoord worden en moeten eruit. Voor heel veel mensen is dit moeilijk, ook voor mij. De afgelopen periode merkte ik op dat ik veel boosheid in mij had zitten. Dat zag ik in de kleine dingen. Ik kon soms zo boos en geïrriteerd worden over zo’n klein dingetje, dat ik echt achteraf dacht ‘Was dat nou nodig?’. En nee, ik ben niet iemand die dan snel gaat tieren. Ik ben dan intern boos of geïrriteerd. En de mensen die mij goed kennen zien dat aan mijn gezicht, maar anders zie je het niet.

Boosheid is adrenaline

Boosheid in je lichaam houden is niet het meest handige om te doen. Boosheid is adrenaline. En adrenaline moet eruit door iets fysieks te gaan doen. En nee, iemand gaan slaan is dan niet de juiste manier 😉 Maar bijvoorbeeld tegen een bal trappen, een rondje gaan rennen of met servies gaan gooien (op een veilige plek) is een beter idee. Alleen wellicht dat je even een drempel over moet. Althans, dat moest ik wel. De eerste gedachtes die bij mij boven kwamen waren: ‘Ik ga toch niet met servies gooien? Gaat dat nu echt helpen? Ik vind het maar een stom en raar idee. Ik zie het al voor me. Nee, dat ga ik echt niet doen hoor.’

Ben ik wel echt loyaal?

Naast dat ik het advies maar stom vond, stond ik mezelf ook niet toe om boos te zijn. Ik voelde de boosheid wel, alleen de echte reden waarom ik boos was, die liet ik mezelf niet toe. Ik voelde me schuldig en vond dat ik het niet kon maken. Ik had allerlei excuses en argumenten waarom ik niet boos mocht zijn. Alleen ik was het wel. Ik voel me erg loyaal, maar toen zij iemand tegen mij ‘Hoe kun je loyaal zijn naar een persoon als je eigenlijk ook boosheid voelt naar die persoon. Eigenlijk heb je dan een dubbele bodem. Dat is toch niet loyaal?’. Daar had ze een goed punt! Je bent boos, maar je doet alsof de boosheid er niet is, maar stiekem is die er gewoon. En die boosheid projecteer je dan ook nog op anderen.

Onzichtbare boosheid

Mmm… Als ik het zo opschrijf, lees ik eigenlijk ook wel dat er iets niet klopt. Het is niet eerlijk naar die persoon toe, maar ook niet naar anderen toe en ook niet naar mezelf.
Boos zijn betekent niet dat je niet meer van diegene houdt of dat de relatie dan over is. Als ik mijn boosheid erken naar mezelf toe en het de ruimte geef, dan kan het juist voor een versterkende relatie zorgen. Want die boosheid zit er dan niet meer ‘onzichtbaar’ tussen. En ik reageer dan niet meer die interne boosheid op anderen af die er eigenlijk helemaal los van stonden.

Op zoek naar ‘oud’ servies

Dus ik ging de schuur in op zoek naar ‘oud’ servies. We gaan eind dit jaar verhuizen en ik was al aan het opruimen geweest, maar ik wist dat er nog best wat servies was die we toch niet meer gebruiken. Dus het servies bij elkaar verzamelt. Toen een grote doos gepakt waar ik in kon gooien, want als ik alles zo op de grond zou gooien, dan werd het een beetje een rommeltje 😉 Toen heb ik samen met de Heer bij elk kopje, schaaltje, wat dan ook, uitgesproken waar ik boos over was en daarna gooide ik het kapot! En het voelde heerlijk! Ja, de emoties kwamen eruit, maar het luchtte daarna enorm op.

Huilen van het lachen

Diezelfde avond wou ik een bakje met nat kattenvoer op de vloer neerzetten. Voordat ik bij de vloer was aangekomen, hield ik het bakje scheef en de helft van het bakje viel over mijn hand zo over de hele vloer. Normaal gesproken zou ik echt geïrriteerd zijn geraakt en mezelf een ontzettende sukkel hebben gevonden, maar in plaats daarvan moest ik keihard lachen totdat de tranen over mijn wangen rolde. En de kat vond het niet erg om van de vloer te eten 😉

Wees niet bang

Wees niet bang om de emoties toe te laten en laat je niet wijsmaken dat het raar, stom of niet loyaal is. Want door het tegen te houden beroof je jezelf van blijdschap en vreugde. En dat is niet hoe God het bedoelt heeft. Hij geniet ervan als jij geniet. Maar als je met opgekropte emoties blijft rondlopen, dan kun je niet 100% genieten en het kost enorm veel energie.
Stel jezelf de volgende vraag: ‘Wat is het ergste wat er kan gebeuren als ik mijn emoties toelaat?’
Ik had er geen goed antwoord op. Ik weet wel wat het beste is wat je kan overkomen als je de emoties toelaat ‘Er komt ruimte voor blijdschap en vreugde!’

Blogs

Is mijn identiteit in angst of in Jezus?

Leestijd: 4 minuten

Mijn identiteit is gebaseerd op mijn omstandigheden. Ik weet niet beter dan dat ik het meisje ben die last heeft van duizeligheid, moe is en pijnklachten heeft. En als dat er niet was dan speelde er wel iets anders. Maar bepaalt dat wie ik ben?

Gebroken dromen

Het antwoord is natuurlijk ‘nee’, alleen is dat antwoord voor mezelf altijd een ‘ja’ geweest. Alles draait daaromheen. Wat ik doe, waar ik van droom. Mijn dromen? Die heb ik niet eens in de ijskast gezet, maar in de prullenbak gegooid. Want dat gaat me toch niet lukken, zei dat stemmetje in mijn hoofd. En in de loop der jaren ben ik gewoon vergeten wat die dromen waren en ben ik die leugen gaan geloven. Het gaat me nu toch niet lukken. Maar, als ik echt beter ben dan ………… dan wat? Dan ga ik pas leven? Dat is toch niet hoe God het bedoeld heeft? Hij wil dat je vrij bent en jezelf ziet zoals Hij jou ziet. En Hij meet jouw identiteit niet aan jouw omstandigheden. Het gaat erom WIE je bent, wie je werkelijk bent.

Vasthouden aan mijn omstandigheden

Maar hoe breek ik daarvan los? Een openbaring die ik kreeg is dat ik aan ene kant heel graag beter wil worden, maar aan de andere kant me ook keihard vasthoudt aan de omstandigheden. Ik weet namelijk niet beter en ergens voelt het wel vertrouwd. Je weet dat het niet goed voor je is, maar je bent bang voor wat er anders gaat komen. Ik ben gewend om ergens last van te hebben. En als dat weg zou vallen, maakt me dat bang.
Er zijn 2 dingen die me bang maken:

1. Ik ben bang dat wanneer ik alleen al zou zeggen me beter te voelen, dat het een kwestie van tijd is voordat ik weer tegen een muur aanloop. Het vertrouwen in mezelf en in mijn lichaam is weg. En doordat ik zo weinig vertrouwen heb, vind ik het heel moeilijk om het vertrouwen wel in de Heer te hebben. Ik durf niet blij te zijn over kleine positieve vorderingen, want het zal toch van korte duur zijn, zegt dat stemmetje in mijn hoofd.

2. Dit vind ik nog het lastigste om te delen, maar ik ga het toch doen 😉 Op dit moment ervaar ik een bepaalde manier van ‘aandacht’ van mensen om mij heen. Een bepaald soort aandacht die je krijgt als het niet zo goed met je gaat. En op het moment dat ik “beter” zou zijn dan verandert die aandacht. Waardoor dat stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik straks alleen achter blijf. Ik weet namelijk niet meer hoe het anders kan zijn.

Angst is de sleutel tot vrijheid

Ik ben me er nu heel erg van bewust dat ik in het bovenste stukje heel vaak het woord “bang” noem. Angst is een hardnekkige emotie die mij zo ontzettend op de rem zet. Maar het is ook de sleutel tot vrijheid. Want als ik de angst ga doorbreken, dan zal ik vrij zijn. Dan ga ik mijn dromen weer dromen en najagen. Dan ga ik mijn omstandigheden loslaten en me niet daarop focussen. Dan ga ik de stapjes omhoog zien i.p.v. steeds naar beneden te kijken en zien wat er nog niet gaat. Dan ga ik leven, ondanks dat mijn omstandigheden misschien nog wel een rol spelen in mijn leven. Maar de omstandigheden krijgen niet meer de hoofdrol in mijn leven. Het krijgt een bijrolletje.

De laatste stap in herstel

Ik weet dat dit de laatste, maar ook zeker de moeilijkste, drempel gaat zijn voor mijn weg naar herstel. Dat is een stap die ik zeker weten niet alleen kan maken. Maar ik weet dat God die stap wel samen met mij wil gaan maken. Alleen ik zal de eerste stap moeten gaan zetten, want het is aan mij wie ik laat regeren. Angst of God?

Dit zal een moeilijke stap gaan worden, dus ik vraag je hulp. Bid je mee voor kracht en moed om die stap te gaan maken? 🙂

Blogs

Hij is jouw redder!

Leestijd: 4 minuten

Het is kerst. Een tijd waarin veel mensen bij elkaar komen om samen kerst te vieren. Om te genieten van het eten en van elkaar. Maar wat eigenlijk nog belangrijker is: met kerst vieren we de komst van onze Redder. Hij kwam voor ons naar de aarde, om ons te redden. Kerst is jij in eenheid met God. “Love came down”, zoals pastor Constantijn dat op kerstavond zei. “Je hoeft niet bang te zijn, God komt naar jou toe.”

Angst grijpt me aan

“Je hoeft niet bang te zijn”. Deze zin is een zin die ik de afgelopen tijd heel vaak voor mezelf moet herhalen. Want ik voel veel angst. De angst grijpt me soms zo enorm aan. Ik weet dat Joseph Prince zegt: “Ga in je stoel zitten van rust en laat je niet misleiden door de vijand om je zorgen te gaan maken. Laat hem niet uit je stoel wegjagen door angst.” Maar ik vind dat heel erg moeilijk. Soms kan de paniek zo toeslaan dat ik dat even vergeet.

Wat zijn die angsten? Zijn ze realistisch? Zijn ze gebaseerd op feiten?

Waar ben ik bang voor?

Ik ben bang om mensen te verliezen. Ik heb zowel mijn moeder als mijn tante (die heel dichtbij stond) op jonge leeftijd en in een best korte tijd verloren, beiden door kanker. Een ziekte wat tegenwoordig ‘normaal’ lijkt te zijn.

Ik ben bang dat die duizeligheid, waar ik de afgelopen week weer heel veel last van heb, altijd zal blijven aanhouden en dat ik er nooit meer vanaf zal komen. Dat het me altijd zal blijven belemmeren.

Ik ben bang om alleen te zijn. Afgelopen maandagavond waren we in de kerk (kerstavond). Heel veel mensen die wij kennen binnen Jong&Vrij gingen op kerstochtend. Hierdoor voelde ik me alleen binnen een grote groep mensen.

Ik ben bang dat ik te kort schiet bij mijn partner. Hij zit nu in een burn-out en ik wil hem steunen waar ik kan. Maar ik moet hem ook loslaten zodat hij zijn eigen pad kan bewandelen. Ik heb een paar jaar geleden ook mijn eigen pad bewandelt. Iedere persoon heeft zijn pad en reis. Alleen je wilt je partner behoeden voor de uitdagingen die hij tegen zal komen in zijn reis. Alleen is dat niet mijn taak. Want hetgeen wat ik ben tegengekomen op mijn reis, hoeft hij niet tegen te komen.

Wees niet bang

Maandagavond liet de Heer mij weten dat ik niet bang hoef te zijn. In de preek kwam dat zo mooi naar voren: “Ik wil jouw redder zijn. Ik hou van je en Ik wil je geven wat je nodig hebt.” Dat waren de woorden die Jezus aan mij gaf. Na de dienst kwam één van de connectleiders naar ons toe waar we een goed gesprek mee hadden. Dat deed me enorm goed. Meer dan dat hij wist, denk ik.

Toen we de kerk uitliepen kwam ik Sophie tegen en die sloeg een arm om me heen en gaf deze tekst mee: “Wees niet bezorgd over de dag van morgen, want de dag van morgen zal voor zichzelf zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen.“ (Mattheüs 6:34)

Leef bij de dag

Kortom, leef bij de dag. Ik kan me wel druk maken over morgen, overmorgen en de komende maanden. Maar A: ik weet niet hoe die zal lopen en B: Hij zal altijd met mij zijn en mij helpen. Ja, ik twijfel daar op sommige momenten wel eens over.

Ik heb voor mezelf besloten om toch om hulp te vragen binnen de kerk. Gelukkig is deze mogelijkheid daar, want soms heb je af en toe een duwtje in de goede richting nodig. Je hoeft je niet te schamen om, om hulp te vragen.

Roep Hem aan

Ik wens iedereen fijne dagen toe en weet dat je Hem mag aannemen. Hij dringt zich niet op, maar Hij sluit zich aan bij jou. Hij zal jouw niveau aannemen. Want Hij wil voor iedereen een redder zijn, dus ook voor jou! Hij is jouw licht in jouw duisternis. Het enige wat je hoeft te doen is naar het licht toe te lopen of Hem te roepen. Als jij Hem roept dan komt hij naar je toegerend en zal Hij jou optillen en jou thuis brengen. Zoveel houdt Hij van ons!