Navigeren vanuit rust in plaats van uit frustratie

Leestijd: 6 minuten

Moet ik nou linksaf, rechtsaf, rechtdoor of omkeren? Het gebeurt me weleens dat de GPS wegvalt op mijn telefoon waardoor mijn Google Maps alle kanten op draait, omdat hij niet meer weet waar hij is. Ik weet dan ook niet meer waar ik heen moet navigeren. Zo nu en dan lijkt mijn hoofd precies op die op die doorgedraaide Google Maps. Het gaat alle kanten op en ik heb even geen idee waar ik heen moet navigeren, welke beslissingen ik moet nemen en hoe ik verder moet.

Tegen de stroom in zwemmen

Wanneer dit gebeurt in mijn hoofd dan probeer ik door te worstelen en verder te gaan, maar het voelt alsof ik aan alle kanten word tegengewerkt of niet verder kom. Het lijkt alsof ik tegen de stroom in aan het zwemmen ben. Ik word gefrustreerd en boos. Dit reageer ik op mezelf af en op mijn omgeving. Daardoor gaan de dingen juist mis. Ik stoot weer ergens tegenaan of laat wat uit mijn handen vallen, waardoor ik nog bozer word.

Ik kom op zo’n moment verstrikt te zitten in mijn eigen boosheid en frustratie. Ik ga vechten tegen mezelf en alles om me heen, omdat niks lijkt mee te werken. Maar tegen de stroom in zwemmen is enorm vermoeiend, dus dat begin ik dan ook te merken aan mijn lichaam. Het wil rust en ik wil door. Want als ik stil ga staan dan gebeurt er al helemaal niks en dat voelt als falen.

Bewijzen dat ik het wel kan

Ik vind het gevoel van falen één van de pijnlijkste gevoelens om te ervaren. Het maakt me enorm verdrietig en klein. Als ik het gevoel heb dat ik faal, dan voel ik me ook onzeker en niet goed genoeg, waardoor ik mezelf nog kleiner maak. Om dat gevoel niet te hebben ga ik mezelf en mijn omgeving proberen te bewijzen dat ik het wel kan. Dat ik een doorzetter ben en niet opgeef.

Doorzetten is niet iets verkeerds, maar de intentie waarmee ik het doe kan wel verkeerd uitpakken. Als ik het doe om mezelf te overschreeuwen en ik daardoor mijn eigen grenzen overschrijd, dan heeft dat lichamelijke consequenties. Want dan ga ik mezelf voorbij en blijf ik maar doorworstelen.

Worstelen is niet helpend, maar ik verdrink daar geleidelijk in en heb het dan pas later door. Het zorgt ervoor dat ik het overzicht kwijt begin te raken en geen idee meer heb wat ik nu aan het doen ben. Dat maakt me nog gefrustreerder en haalt me nog verder naar beneden.

Opnieuw opstarten

Om mijn Google Maps weer goed te krijgen moet ik de telefoon opnieuw opstarten en dan werkt het weer. Soms moeten wij ook even uit en stilstaan. Stoppen met zwemmen en onszelf mee laten nemen met de stroom. Even uit de situatie(s) stappen en er met een afstand naar kijken. Wanneer je dat doet, dan zie je zoveel meer. Als we er middenin in blijven zitten, dan blijven we maar rondjes draaien, omdat onze interne GPS geen idee meer heeft waar we zijn.

Ook lukt het God niet om jou te bereiken en jou te sturen waar je heen mag gaan. Want door alle frustratie en boosheid sluit je jezelf af voor Hem. Dit gebeurt heel geleidelijk en voordat je het weet is het lijntje even afgesloten. Gelukkig is het lijntje nooit doorbroken, alleen wij hebben ‘m uit frustratie dichtgeknepen terwijl we dat zelf niet door hebben gehad.

Stoppen is voelen

Wanneer ik niet meer weet waar ik heen moet dan betekent het dat ik moet even een pas op de plaats moet gaan maken en moet stoppen. Stoppen betekent wel dat ik ga voelen wat ik voel. Dat is niet altijd het leukste en vaak confronterend, maar wel het beste. Als ik namelijk blijf negeren, dan blijf ik als een doorgedraaide Google Maps navigeren en ik weet dat dat niet gaat werken. Ik word daar figuurlijk en letterlijk draaierig van. Op dat soort momenten pak ik pen en papier en ga ik alles opschrijven wat er op dat moment in mijn hoofd zit. Dat is in het breedste zin van het woord: van dingen die ik nog op een to-do lijstje heb staan, dingen waar ik mee zit tot aan beslissingen die ik moet nemen.

Wanneer ik dat gedaan heb dan ontstaat er weer overzicht en rust. Ik kan dan één voor één met de punten dealen waar ik iets mee mag doen en de andere punten kan ik parkeren. Soms baal ik enorm van mezelf dat ik er weer ingetrapt ben. Ik weet allang dat het goed is om niet door te rennen en zo nu en dan even stil te staan, maar toch overkomt het mij ook. Gevalletje van, ik ben ook maar een mens?

Wat doe jij ermee?

Wij mogen daar genadevol over blijven naar onszelf toe. We leven in een wereld waarin je heel vaak uitgedaagd wordt, waardoor er een kans bestaat dat je je toch iets te veel laat meenemen. Maar het gaat erom wat je ermee doet. Blijf je zitten waar je zit, laat je je daardoor leiden en blijf je gefrustreerd en boos? Of maak je de keuze om op een gegeven moment op te gaan staan en tegen jezelf te zeggen: ‘Ho, stop! Nu ga ik pas op de plaats maken om weer overzicht te gaan creëren.’

Het gaat er niet om hoe vaak en waarom het gebeurt. Soms gebeurt het tien keer achter elkaar en soms gaat het een heel lange tijd goed. Het is allemaal oké. Het belangrijkste is of je de keuze wil maken om uit die situatie te stappen. Wanneer je dat niet alleen kan, vraag dan hulp. We hoeven niet allemaal zelf het wiel uit te vinden. Richt je naar mensen die weten wat je doormaakt en daardoor jouw tijdelijke navigatie kunnen zijn als die van jou even niet meer werkt.

Vragen om te overdenken

Navigeer jij momenteel vanuit rust of frustratie? Waaruit blijkt dat?
Zie jij het van te voren aankomen wanneer jouw navigatie doorgedraaid lijkt te raken?
Wat helpt jou om weer in de rust te komen?

We navigeren allemaal wel eens vanuit frustratie. Wanneer dit vaker gebeurt, dan kan het zijn dat jouw navigatie de weg kwijtraakt en doordraait. Hierdoor kan je het overzicht kwijtraken, het gevoel krijgen dat je nergens grip meer op hebt en dat je geleefd wordt. Wanneer dit iets is wat structureel gebeurt of wanneer je bij jezelf ervaart dat je er maar moeilijk uitkomt, dan is het belangrijk om hier actie op te gaan ondernemen. Want vast blijven hangen in die situatie kost veel energie en onrust. Ook kan het ervoor zorgen dat je steeds vaster in je denken komt te zitten.

Ja! Ik wil graag hulp hierbij, want ik kom er zelf niet uit.

Blogs

De ‘kat’ die de emmer deed overlopen

Leestijd: 4 minuten

Afgelopen tijd begon er bij mij heel langzaam en heel sneaky een oud patroon erin te sluipen. Het gebeurde zo stilletjes dat ik het niet in de gaten had. Ik werd steeds verder meegenomen in de waan van de dag en vaak liepen de dagen anders dan ik had verwacht. Dit begon intern meer onrust te veroorzaken en ik was langzaam de regie aan het loslaten. Ik merkte dat ik het overzicht een kwijt begon te raken. Totdat er een bom barstte.

Van enthousiasme naar stress

De laatste maanden kreeg ik de behoefte om op zoek te gaan naar een kat als huisdier. Ik ben altijd opgegroeid met dieren en ik miste het gezelschap om mij heen. Toch bleef ik ergens een twijfelgevoel houden of het wel de juiste beslissing was voor dit moment. Ondanks de twijfel besloten we ervoor te gaan. We hadden twee katten gevonden en van beiden kanten was er een klik. Ik had er zin in!

Helaas veranderde de dag dat ze hier kwamen van een dag vol van enthousiasme, in een nacht van emoties, stress en spanning. De katten leken erg rustig, maar dat veranderde ’s nachts in baldadigheid naar het meubilair, maar ook naar elkaar.

Dat was het moment dat er bij mij intern een bom barstte en de emmer was overgelopen. Het werd mij emotioneel te veel en ik overzag op dat moment de hele situatie niet meer. Ik had de emmer met zoveel stress en spanning gevuld, dat de stress – die ik kreeg door de katten – de laatste zogenoemde druppel was.

Het is niet eerlijk

Ik had de afgelopen weken steeds meer gewicht gehangen aan mijn omstandigheden. Hierdoor gaf ik de omstandigheden meer de regie in mijn leven. Dit ging zo geleidelijk dat ik het eigenlijk niet goed door had. Ik probeerde namelijk positief te blijven en moed te houden. Ook al gingen er achter elkaar door dingetjes mis. Echter, het weten is nog steeds anders dan het echt voelen in je hart.

Het behouden van de regie in je leven gaat niet altijd vanzelf. Dit betekent dat je elke dag die keuze moet maken, want er kunnen zoveel triggers zijn op een dag die jouw emmer kan vullen met spanning en stress. Op sommige situaties heb je geen controle, maar die heb je wel op hoe jij daarop reageert. Reageer je vanuit de rust of reageer je vanuit frustratie en boosheid?

Ik begon te reageren vanuit boosheid en frustratie. Ik vond het niet eerlijk en vond dat het op mijn manier moest gaan. Dingen gaan echter niet altijd op mijn – dus ook op jouw – manier. Wat jij misschien belangrijk vind of wat jouw normen en waarden zijn, hoeft niet voor een ander belangrijk te zijn. Dit kan soms botsen en ik kan daar rebels over worden. Alleen met rebellie bereik ik helemaal niks. Ik ga daar mezelf enorm mee in de weg zitten en vervolgens vullen niet alleen de omstandigheden die emmer, maar doe ik net zo hard mee.

Schaamte en veroordeling

Gelukkig zag ik dat het zo niet meer kon – en ging – dus heb ik aan de bel getrokken. Iets wat ik een jaar geleden niet gedaan zou hebben. Dan had ik geprobeerd om dit zelf uit te zoeken. Soms heb je echter even die ander nodig om een spiegel voor te houden en je bewust te maken van wat je nu eigenlijk aan het doen bent.

Ja, ik heb me enorm geschaamd omdat ik een beslissing had genomen wat voor dit moment geen juiste beslissing bleek te zijn, omdat ik juist nu rust om mij heen nodig heb. Ook vond ik mijzelf een slechte coach. Hoe kan ik nu anderen vertellen hoe het moet als ik het zelf niet eens kan? Ik ging mezelf veroordelen. Maar weet je? Ik ben maar een mens en ik maak ook wel eens keuzes die niet handig zijn. Het belangrijkste is: hoe ga je daarmee om? Leg je jezelf erbij neer of durf je er voor uit te komen en het te erkennen?

Hoe het afgelopen is met de twee katten? Die zijn de volgende dag teruggegaan naar hun baasje. Dit was niet het juiste moment voor mij en de volgende keer luister ik beter naar mijn gevoel.

Ik heb de beslissing kunnen en durven maken om mijn keuze terug te draaien. Ook al voelde ik veel schaamte en veroordeling, ik nu in alle rust de emmer verder leeg maken en is er een last van mijn schouders afgevallen. Ik ben veel meer in de rust gekomen. Dit was een leermoment voor mij. Wel een hele pijnlijke, maar vaak leren we het meeste van dit soort pijnlijke leermomenten.

Blogs

Laat je niet frustreren en zoek Zijn rust op…

Leestijd: 3 minuten

Afgelopen week heb ik veel meer Zijn rust ervaren. Daarom was er nog geen nieuwe blog van mij verschenen 🙂 Afgelopen week heb ik ervaren dat het stapje terug doen in mijn werk, geen stapje terug was, maar een stapje vooruit. Want doordat ik juist een half uurtje minder ben gaan werken per dag, kreeg mijn lichaam meer rust en voelde ik me beter. En dat is juist een stapje vooruit!

Lichaam blij

Iedere dag dat ik thuis kwam heb ik heerlijk ontspannen in het zwembad gezeten en boeken gelezen in het warme zonnetje. Ik denk dat mijn lichaam deze week heel blij met mij was en daardoor werd ik ook weer wat blijer van mijn lichaam.

Dunne scheidingslijn tussen rust en frustratie

Ik merk wel dat de scheidingslijn tussen frustratie over mijn duizeligheid en hoe ik me voel EN in de rust blijven en me daardoor beter voelen, heeeel dun is. Ik merk dat ik heel makkelijk van rust naar frustratie schiet, maar ook andersom. Het kost me vaak veel moeite om aan de kant te blijven van rust. Gelukkig uit ik dat meer in woorden, dan vroeger, naar Sven toe en dan weet hij net de goede dingen te zeggen om zo de frustratie en stress weer los te laten. Dank U Vader dat U zo vaak via Sven spreekt.

Ergens weet ik ook wel dat frustreren niet helpend is, maar blijkbaar ben ik ook maar een mens net als vele anderen 😉

Shower of Blessings

Afgelopen dinsdag was de laatste Connect. Deze Connect-ronde was erg gaaf! Als afsluiting deden we een “Shower of Blessings”. Wauw, dat was heel mooi!

De groep werd in 2-en gedeeld, en steeds mocht er iemand in het midden staan en de mensen om die persoon heen deelde zegeningen uit. Uiteraard was dit weer even een frustratie-puntje van mij, want ja, ik durf nog steeds niet hardop een zegen uit te spreken. Maar er werd deze keer gevraagd of iemand wat kernwoorden wou opschrijven van iedere persoon, zodat diegene het mee naar huis kon nemen. Nou, dat ging me beter af! Ik schreef hele vellen vol, met woorden die gezegd werden door anderen en soms kwamen daar ook mijn eigen woorden tussen door.

Dus heb ik toch stiekem een beetje meegedaan, maar dan niet hardop. Ik kreeg mee dat ik op schema lig en dat ik mezelf niet hoef te vergelijken met andere gelovigen. Ik ben op het juiste pad. Ook werd mij verteld dat ik met mijn armen omhoog mag gaan staan en zeggen tegen de Vader “Hier ben ik”.

Hier ben ik

En dat is zo “Hier ben ik, zoals ik ben. Met mijn strubbelingen, met alles erop en eraan.” En Hij zegt: “Dat is mooi. Jij bent mooi zoals jij bent. Ik hou van jou!”