Leestijd: 5 minuten

Als jij naar jezelf kijkt en naar je leven op dit moment: ben je dan tevreden of zijn er dingen die je zou willen veranderen? Ben je gelukkig en accepteer jij jezelf zoals je nu bent? Of schuilt er een onzekerheid in jou en ben je totaal niet blij met jezelf en de situatie op dit moment? Stel je voor dat je een keuze kon maken tussen gelukkig of ongelukkig zijn. Of tussen acceptatie en afwijzing. Wat zou je dan kiezen?

Situaties wat ons overkomt

Vaak denken we dat we geen keuze hebben. We zitten in een bepaalde situatie wat ons is overkomen en we hadden geen keuze om niet in die situatie terecht te komen. Dat is grotendeels waar. Er kunnen zich situaties voordoen waar je totaal geen invloed op hebt gehad zoals bij: ziekte, verlies, (chronische) pijn, afwijzing, pesterijen, etc… Dit kan je ineens overkomen. Maar wie zegt dat je in die situatie geen keuze meer hebt? Één ding kan jou nooit worden afgenomen en dat is je eigen wilsbesluit. Je hebt altijd de mogelijkheid om een ander wilsbesluit te maken.

Van ‘pitty-party’ naar ‘victory-party’

In de meest moeilijke omstandigheden kun je een wilsbesluit maken dat je geen slachtoffer wilt zijn, maar een overwinnaar. Slachtoffer zijn is een keuze die je maakt. Je kiest er dan voor om (zoals Cees Bots het altijd zegt) in je eigen ‘pitty-party’ te blijven zitten. Maar je kan er ook voor kiezen om een eigen ‘victory-party’ ervan te gaan maken. Nee, dit is geen makkelijke stap. Ik lijk het misschien makkelijk te schrijven, maar ik weet uit eigen ervaring dat dit niet zo is. Ik heb vaak zelf ervoor gekozen om in een slachtofferrol te blijven hangen en me erbij neer te leggen. Ik koos er niet voor om op te staan en voor de overwinning te gaan.

Wie ben jij?

Het vraagt een hele andere mind-set van jezelf. Want kiezen voor overwinning, terwijl je voor je gevoel helemaal niks meer kan omdat je bijvoorbeeld te maken hebt met chronische pijn, voelt zo ontzettend tegenstrijdig. Je vraagt je misschien af: “Maar hoe dan? Ik kan niks en ik ben niks.” Maar dat zijn gedachtes wat leugens zijn die jij voor waarheid hebt aangenomen. Want kun je echt niks of zijn er nog dingen (hoe klein ook) die je nog wel kan? Wat maakt jou uniek op deze wereld? Ik geloof dat iedereen zijn eigen talenten en kleur heeft gekregen, alleen weten we vaak niet van onszelf wat die zijn.

Vaak koppelen we onze identiteit aan wat we doen, hoe we ons voelen, hoe de situatie is, wat ons is overkomen, etc… maar dat alles zegt niets over wie jij bent. Het zijn dingen die je zijn overkomen, maar bepalen niet wie jij bent. Dus: “Wie ben jij? Wie ben jij echt?” Wanneer jij ontdekt wie jij bent, dan geloof ik ook dat jij daarna voor jezelf kan gaan ontdekken wat jij nog wel kan in jouw desbetreffende situatie.

Kies voor de waarheid

Het stemmetje wat wellicht in jouw hoofd zit, wat tegen je zegt dat je helemaal niks meer kan of tegen je zegt dat je in zo’n afschuwelijke situatie zit dat je er nooit meer uit zal komen, mag je echt regelrecht de deur uit sturen. Die bevoegdheid heb je en die keuze mag jij zelf gaan maken. Kies ervoor om in de waarheid te gaan geloven: “Ik kan het wel. Ik ben het waard om in deze wereld te zijn. Ik heb iets te bieden. Ik kan meer dingen dan ik zelf denk.”

Ik vind het verdrietig om te zien/lezen dat mensen zo klein worden gehouden door leugens wat hun hele leven kan beïnvloeden. Dit kan al op jonge leeftijd zijn begonnen. Te denken aan bijvoorbeeld afwijzing: “Jij bent het niet waard. Het was beter geweest als jij niet had bestaan. Er is geen ruimte voor jou.”
Als jij in een gezin bent opgegroeid waarin er geen aandacht of ruimte voor jou was, dan kan dit jouw leven hebben getekend. Het kan zijn dat je je nu in allerlei bochten probeert te wringen om maar geen mensen om je heen kwijt te raken, waardoor je continu over je eigen grenzen heen gaat.
Of je bent chronisch ziek geworden en je leven voelt nu als overleven. Je probeert elke dag door te komen, maar geluk en vreugde is er niet meer.

Startpunt naar herstel

Ik moedig je aan: zoek hulp, wanneer je vastloopt en/of denkt dat je slachtoffer bent in jouw situatie(s). Dit hoeft namelijk niet zo te zijn en het einde te betekenen. Integendeel! Ik denk dat bewustwording bij jezelf hiervan het startpunt naar herstel is. Ik geloof dat wanneer jij de keuze maakt om uit jouw slachtofferschap te gaan stappen dat er mooie en gave doorbraken gaan gebeuren. Herstel is echt mogelijk, ook voor jou! Ik bid voor kracht en moed dat jij die eerste stap durft te gaan zetten.

Leestijd: 4 minuten

Mijn identiteit is gebaseerd op mijn omstandigheden. Ik weet niet beter dan dat ik het meisje ben die last heeft van duizeligheid, moe is en pijnklachten heeft. En als dat er niet was dan speelde er wel iets anders. Maar bepaalt dat wie ik ben?

Gebroken dromen

Het antwoord is natuurlijk ‘nee’, alleen is dat antwoord voor mezelf altijd een ‘ja’ geweest. Alles draait daaromheen. Wat ik doe, waar ik van droom. Mijn dromen? Die heb ik niet eens in de ijskast gezet, maar in de prullenbak gegooid. Want dat gaat me toch niet lukken, zei dat stemmetje in mijn hoofd. En in de loop der jaren ben ik gewoon vergeten wat die dromen waren en ben ik die leugen gaan geloven. Het gaat me nu toch niet lukken. Maar, als ik echt beter ben dan ………… dan wat? Dan ga ik pas leven? Dat is toch niet hoe God het bedoeld heeft? Hij wil dat je vrij bent en jezelf ziet zoals Hij jou ziet. En Hij meet jouw identiteit niet aan jouw omstandigheden. Het gaat erom WIE je bent, wie je werkelijk bent.

Vasthouden aan mijn omstandigheden

Maar hoe breek ik daarvan los? Een openbaring die ik kreeg is dat ik aan ene kant heel graag beter wil worden, maar aan de andere kant me ook keihard vasthoudt aan de omstandigheden. Ik weet namelijk niet beter en ergens voelt het wel vertrouwd. Je weet dat het niet goed voor je is, maar je bent bang voor wat er anders gaat komen. Ik ben gewend om ergens last van te hebben. En als dat weg zou vallen, maakt me dat bang.
Er zijn 2 dingen die me bang maken:

1. Ik ben bang dat wanneer ik alleen al zou zeggen me beter te voelen, dat het een kwestie van tijd is voordat ik weer tegen een muur aanloop. Het vertrouwen in mezelf en in mijn lichaam is weg. En doordat ik zo weinig vertrouwen heb, vind ik het heel moeilijk om het vertrouwen wel in de Heer te hebben. Ik durf niet blij te zijn over kleine positieve vorderingen, want het zal toch van korte duur zijn, zegt dat stemmetje in mijn hoofd.

2. Dit vind ik nog het lastigste om te delen, maar ik ga het toch doen 😉 Op dit moment ervaar ik een bepaalde manier van ‘aandacht’ van mensen om mij heen. Een bepaald soort aandacht die je krijgt als het niet zo goed met je gaat. En op het moment dat ik “beter” zou zijn dan verandert die aandacht. Waardoor dat stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik straks alleen achter blijf. Ik weet namelijk niet meer hoe het anders kan zijn.

Angst is de sleutel tot vrijheid

Ik ben me er nu heel erg van bewust dat ik in het bovenste stukje heel vaak het woord “bang” noem. Angst is een hardnekkige emotie die mij zo ontzettend op de rem zet. Maar het is ook de sleutel tot vrijheid. Want als ik de angst ga doorbreken, dan zal ik vrij zijn. Dan ga ik mijn dromen weer dromen en najagen. Dan ga ik mijn omstandigheden loslaten en me niet daarop focussen. Dan ga ik de stapjes omhoog zien i.p.v. steeds naar beneden te kijken en zien wat er nog niet gaat. Dan ga ik leven, ondanks dat mijn omstandigheden misschien nog wel een rol spelen in mijn leven. Maar de omstandigheden krijgen niet meer de hoofdrol in mijn leven. Het krijgt een bijrolletje.

De laatste stap in herstel

Ik weet dat dit de laatste, maar ook zeker de moeilijkste, drempel gaat zijn voor mijn weg naar herstel. Dat is een stap die ik zeker weten niet alleen kan maken. Maar ik weet dat God die stap wel samen met mij wil gaan maken. Alleen ik zal de eerste stap moeten gaan zetten, want het is aan mij wie ik laat regeren. Angst of God?

Dit zal een moeilijke stap gaan worden, dus ik vraag je hulp. Bid je mee voor kracht en moed om die stap te gaan maken? 🙂

omstandigheden

Jij hebt ALTIJD een keuze