Mag jouw angst(en) er zijn?

Leestijd: 6 minuten

Ik lig in bed en het is stil en donker om me heen. Ik voel me moe en wil gaan slapen. Ik sluit m’n ogen en binnen een paar seconden is het ‘bam’! Er lijkt een kraan open te gaan en de ene na de andere angstgedachte dient zich aan. Ik word overspoeld. Voor ik het weet voel ik intern paniek opkomen. Ik word zelf ook onrustiger en weet niet meer hoe ik moet liggen. Ik was juist zo moe en wou graag slapen, maar de rust is weg en angst is daarvoor in de plaats gekomen.

Toen ik jong was

Als kind kende ik veel angsten. Ik was bang om afgewezen te worden en daardoor probeerde ik iedereen te pleasen en me aan te passen. Ik wou het iedereen naar de zin maken en ging conflicten uit de weg, zodat ik aardig gevonden zou worden. Maar door mijn hoogsensitiviteit vond ik het lastig om aansluiting te vinden met meerdere personen tegelijk. Dat maakte mij onzeker en daardoor bleek ik over te komen als een arrogant meisje en vond ik niet de aansluiting waar ik naar verlangde.

Ook was ik bang om te falen. Ik was bang om dingen verkeerd te doen. Als het mis ging of ik kreeg negatieve feedback, dan voelde ik me een mislukking, een nietsnut. Dit zorgde voor veel interne stress en spanningen. Ik voelde me onzichtbaarder worden en ik heb periodes gekend dat ik overtuigd raakte dat het niet meer uitmaakte als ik zou ‘verdwijnen’.

Dé perfecte voedingsbodem voor angst

Angst kan een heel misleidende, geniepige en hardnekkige emotie zijn. Angst op zich is geen verkeerde emotie. Het kan je beschermen tegen gevaar en ervoor zorgen dat je niet zonder nadenken iets gevaarlijks doet. Maar angst kan ook zaadjes in je hart planten als je dat toelaat. Het toelaten gebeurt niet bewust. Bij mij is het gebeurd, omdat ik bepaalde verlangens/behoeften had die niet vervuld werden. Hierdoor werd ik steeds onzekerder over mezelf en voelde ik me eenzaam. Ik creëerde een perfecte voedingsbodem in mijn hart voor angst om zich in te vestigen.

Angst is een leugen

Inmiddels ben ik volwassen en ben ik de afgelopen jaren zoveel meer bewuster geworden van deze angsten en overtuigingen over mezelf. Er is mij een spiegel voorgehouden en ik heb mogen ontdekken dat mijn angsten leugens zijn. Ze spreken niet de waarheid, maar ik was er zelf in gaan geloven. Door het geloven in angsten werd ik beperkt. Zo durfde ik bepaalde stappen niet te nemen, omdat ik bang was om te falen of omdat ik dacht dat ik het toch niet zou kunnen. Of ik deed dingen wel, maar altijd met de verwachting dat het toch niet ging slagen. Op deze manier probeerde ik mezelf te beschermen tegen teleurstelling(en).

Het afgelopen jaar heb ik stappen gezet die ik super eng vond en nog steeds vind. Maar ik heb ze wel genomen. Hier heeft God een heel grote rol in gespeeld.

Wie ik ben staat los van wat ik doe

Ondanks dat ik weet dat mijn angsten leugens vertellen, vind ik het nu nog steeds een uitdaging om niet naar die leugens te luisteren. De afgelopen periode word ik op mijn zwakste moment, wanneer ik in bed lig, nog vaak genoeg overvallen door angsten. Angsten die tegen mij zeggen: Je kan dit niet. Je bent niks waard. Als jouw praktijk niet slaagt, wie ben jij dan nog? Wat stel je nou voor?

Ik ben hierover na gaan denken en ben tot de conclusie gekomen dat ik nog steeds mijn angst laat bepalen wie ik ben. Mijn werk is niet bepalend voor wie ik ben. Dus al zou mijn praktijk niet slagen, dan zegt dat niks over wie ik ben. Al zal ik fouten maken (omdat ik ook maar een mens ben), ook dat zegt niks over wie ik ben als persoon. Ik mag nog meer in mijn hart laten landen dat mijn identiteit helemaal losstaat van wat ik doe. Ik weet het wel met mijn hoofd, maar het mag nog dieper en meer gaan landen in mijn hart, zodat angst steeds minder en minder grondbezit krijgt in mijn hart.

Mag angst er zijn?

Laatst stelde iemand mij de volgende vraag: Mag jouw angst er zijn of blijf je er tegen vechten? Ik heb altijd gevochten tegen mijn angsten en dat doe ik soms nu nog steeds. Ik kan mezelf enorm veroordelen dat ik die angsten heb. Ik ben toch coach, dus ik weet toch hoe het zit? Waarom kan ik het dan niet toepassen in mijn eigen leven? Het is toch stom dat ik angst toelaat in mijn leven?

Waarom speelt angst nog steeds een rol in mijn leven? Omdat ik ook maar een mens ben en niet perfect. Wanneer je nieuwe wegen inslaat kun je nieuwe uitdagingen tegenkomen. Dit kan leuk, maar ook heel confronterend, zijn. Maar ben ik dan een mislukkeling? Nee. Ik mag het zien als groei en ontwikkeling. Stapje voor stapje leer ik steeds meer en meer over mezelf. Ik mag mijn angst er laten zijn en het uitspreken tegen God: ‘Vader, ik ben bang om te falen.’ Hij weet het al en veroordeelt mij niet. Het hardop uitspreken voor mezelf is helend. Ik geef hiermee aan dat ik het erken dat het er is, maar ik vecht er niet tegen.

Stop met vechten

Ondanks dat ik bang ben, blijf ik stappen vooruit zetten. Ik spreek het uit en geef toe dat het er zit. Het schrijven van deze blog is ook een vorm van heling voor mij. Ik spreek uit waar ik persoonlijk tegenaan loop. Ik schuif het niet onder stoelen of banken. Ik probeer me niet anders voor te doen naar de buitenwereld, omdat mijn angst mij zegt dat ik perfect zou moeten zijn als coach. Nee, ik wil eerlijk zijn en jou daarmee bemoedigen. Wat voor werk je ook doet, welke rol je ook vervult, laat angst niet jouw identiteit bepalen. Stop met het vechten tegen je angsten en probeer er met nieuwsgierigheid naar te kijken. Welke angsten spelen er in je leven en wat zou er gebeuren als je het er gewoon maar even laat zijn en erkent dat het er is?

Vragen om te overdenken

Mogen jouw angsten er zijn?
Zo niet, waarom vind je dat moeilijk? Waar ben je bang voor?
Wil je stoppen met vechten?

Emoties willen gehoord worden en hoe meer we er tegen vechten, hoe meer het ons eigenlijk in de weg gaat zitten. Er laten zijn is super moeilijk, maar wel de weg. Want op het moment dat het eruit mag komen, dan kunnen we loslaten en gaan de emoties voorbij. Wanneer we vast blijven houden en het proberen weg te stoppen, dan kan de emotie niet ‘weg’ en zal het in je lichaam vast blijven zitten. Hierdoor ontstaan er juist klachten en kom je op een gegeven moment in een vicieuze cirkel terecht. De angsten worden groter en die angsten onder ogen komen wordt dan steeds moeilijker.

Ik herken mij hierin en ik zou graag hulp willen om mijn emoties er te laten zijn!

Blogs

Wees een levende getuigenis

Leestijd: 6 minuten

“Wees een levende getuigenis in deze tijden.” Dat waren één van de woorden van onze senior pastor afgelopen zondag tijdens de online kerkdienst. Dit was een zondag die even anders ging dan anders. Net voor het weekend werd vanuit de overheid besloten dat samenkomen in een kerk met meer dan 100 mensen niet meer toegestaan was. Gelukkig leven we nu in een digitale wereld waar veel mogelijk is. Dus zo zat ik onder een fleece-kleed op de bank live onze kerkdienst mee te maken samen met Sven. Is toch even wennen van een paar 100 man op een zondag naar 2 man.

Twijfel en angst

Het voordeel van afgelopen zondag was dat niet alleen onze kerk online ging, maar dat heel veel kerken over de hele wereld online gingen. Dus zo kon je je de hele dag voeden met goed en Hemels voedsel. Iets wat iedereen op dit moment heel erg nodig heeft. Want overal om je heen voel je de angst. De angst om ziek te worden, de angst dat je een ander besmet, de angst dat er straks geen baan of eten meer is en de angst om überhaupt nog in het openbaar te kunnen hoesten of te niezen. Het hooikoorts seizoen komt er ook weer aan, alleen mensen om je heen twijfelen of het hooikoorts is en als je zelf niet oplet ga je zelf ook twijfelen. Twijfel en angst. Dat is wat de duivel nu aan het zaaien is bij iedereen. En door de maatregelen (die wij overigens netjes horen te respecteren) raken veel mensen ook nog geïsoleerd.

Ik merk dat ik het zelf heel moeilijk vind om niet mee te gaan in die zorgen, angst en twijfel. Ik wil niet mee doen met het hamsteren, maar daardoor ben ik wel diegene die dan steeds misgrijpt. Ik wil niet gaan twijfelen, maar ik ga me toch afvragen waarom God dit nu niet stopt. En voordat ik het weet verdrink ik in allerlei vragen en twijfels. En grijpt de angst me naar de keel.

Hoe dan?

Ik keek zo uit naar 25 april, onze trouwdag. Maar zoals het er nu uit gaat zien, moeten wij onze bruiloft weer gaan verplaatsen. Vorig jaar was dit een vrijwillige keuze van ons, vanwege onze gezondheid. Maar nu wordt het een onvrijwillige keuze. De weg naar onze bruiloft gaat al niet vanzelf, vanwege onze gezondheid, maar ik zag het wel als iets waar ik ontzettend naar uit keek. We waren bezig om de laatste puntjes op de ‘i’ te zetten en zijn halverwege met onze dansles. Nu komt alles stil te liggen. Als de datum gaat veranderen dan moeten we de nodige aanpassingen gaan maken in stickers, etc.. Gelukkig zijn de meeste leveranciers heel coulant en kunnen we zonder kosten de bruiloft doorschuiven. Dank U Jezus!

En hoe blijf je dan in Gods beloften staan in deze tijd? En hoe word je een levende getuigenis zoals onze senior pastor zei. Terwijl je zelf overspoeld wordt door twijfel en angst?

Aanklagen

Mijn eerste reactie op dit alles was: “Dit is niet eerlijk! Waarom gebeurt dit? Hoe kan de gunst van God op ons liggen, maar toch gebeurt er steeds weer wat? Hoe erg moeten we op de proef gesteld worden? Wat hebben we misdaan? Kan het nou nooit op een ‘normale’ manier gaan? Waar is deze uitdaging nou goed voor? Hebben we de afgelopen maanden niet genoeg gehad? Waarom stopt God het nu niet?”

Het maakt(e) me boos en verdrietig. Maar toen dacht ik: “Nee, dit is niet hoe ik erin wil gaan staan. Want dit is precies wat de duivel wil. Dit is niet de reactie die ik erop wil geven. Dit is de reactie die de duivel wil dat ik erop ga geven. Zodat ik ga twijfelen. Twijfelen aan Gods beloftes en twijfelen aan onszelf. Aanklagen, dat is zijn grootste truc. Maar ook zo ontzettend doorzichtig, want ik herkende het meteen.

Ik kies voor Hem!

Ik kies er daarom ook voor om God te blijven vertrouwen en te geloven. En als het even niet lukt, dan spreek ik dit ook hardop uit: “Ik wil U blijven geloven en vertrouwen, Heer! Help mij daarbij, want soms vind ik het zo moeilijk.”

De duivel kan doen wat hij wil, maar het Hemelse huwelijk gaat komen, linksom of rechtsom. Ja, ik zal het verdrietig vinden als we het moeten doorschuiven, maar uitstel is geen afstel. En ik geloof dat ons huwelijk fantastisch gaat zijn, want daar zal God voor gaan zorgen. Hij heeft een hoopvolle toekomst voor ons en Hij maakt af waar Hij aan begonnen is. Het pad naar ons huwelijk toe duurt wellicht wat langer bij ons, maar samen zijn wij sterk en door Zijn kracht blijven we doorlopen. We gaan niet bij de pakken neerzitten. Dat is niet wat Hij wil voor ons en dat is ook zeker niet wat wij willen. De enige die dat wil is de duivel en die mag wat mij betreft door het gat van de deur verdwijnen.

Zoek je rust op bij Jezus

Ik wil iedereen bemoedigen die nu in een moeilijke situatie zit. Wat je situatie ook is op dit moment, God is groter dan dat! Blijf je op Hem richten, hoe moeilijk het soms ook is. En je mag het ook uitspreken dat je het moeilijk vind. Maar het blijft jouw wilsbesluit om een keuze te maken om God te blijven vertrouwen en je blik op Hem te blijven houden. Op dit moment zal er nog meer dan anders duivelse afleiding(en) zijn. Laat je niet klein en gek maken door die duivel. Maar laat je in de rust brengen door Jezus.

Levende getuigenis?

Hoe kun je dus een levende getuigenis zijn? Door onder andere dit soort verhalen te delen. Want als jij je afzondert in je huis, wat nu heel makkelijk gaat, dan heeft de duivel je precies waar hij je hebben wilt. Geïsoleerd in angst!

Maar door middel van social media kunnen we, zonder de straat op te gaan, toch een levende getuigenis zijn voor anderen. Deze wereld heeft nu nog meer bemoedigingen nodig dan normaal. Dus laat je niet ontmoedigen en laat je zien!

Jesus is our redemption and our salvation!

Blogs

Ik verbreek de relatie!

Leestijd: 5 minuten

Eind 2000 hebben we elkaar leren kennen. Het was niet meteen liefde op het eerste gezicht. Jij vond mij erg leuk en wou een relatie, maar ik niet. Maar je gaf niet op. Je bleef maar terugkomen en je liet me zien wat jouw positieve kanten waren. Door jou kreeg ik aandacht! Het was misschien niet helemaal de aandacht waar ik van droomde, maar het was aandacht. En jij wist dat wanneer ik genegeerd zou worden dat ik me dan heel erg alleen zou voelen. De angst om alleen achter te blijven was erg groot en dat wist je. Dus je probeerde die leegte op te vullen met jouw aandacht en liefde. Wat ik op dat moment niet door had was dat jij mij steeds afhankelijker van jou maakte.

Ik vond het fijn dat jij er was en ging een relatie met jou aan. Je had me overtuigd van jouw aandacht en liefde. Ik was gelukkig! Door jou had ik afleiding. Ik was niet meer bezig met mijn gevoel of emoties. Want die zorgde voor een vervelend gevoel en dat wou ik niet meer. Jij was er voor me en gaf er wat anders voor in de plaats. Aandacht.

Vanaf 2010 werd onze relatie nog intenser. Je liet me zien dat je er elke dag, elke minuut en elke seconde er voor me was. Ik vond het soms wat benauwend en dan wou ik wat meer afstand. Ik dacht, ik kan het wel alleen af. Maar dan sloeg de paniek toe en dacht ik: “Nee, dit kan ik helemaal niet. Ik kan dit niet zonder jou.” Dus vroeg ik je weer terug te komen in mijn leven. Jij vond het niet fijn als ik je afwees en daardoor werd je wat dwingender.

De jaren die volgde geloofde ik niet meer dat ik zonder jou zou kunnen leven. Dus liet ik je toe in mijn leven. Ik kon gewoon geen afscheid van je nemen. Je was te belangrijk voor mij geworden. Maar samen met jou leven is niet makkelijk. Ondanks dat ik aandacht krijg, merk ik ook wel dat het heel veel energie kost. Maar uit elkaar gaan durf ik niet. Want wat moet ik dan? Wie ben ik dan? Jij bent wie ik ben. Dat is de waarheid die ik ben gaan geloven.

Nee, dat is de waarheid die jij mij hebt doen geloven. Tot nu! Daarom schrijf ik deze brief. Hoeveel jij mij denkt ook gegeven te hebben, jij hebt ook een hele hoop van mij afgenomen. Mijn rust, mijn genezing, mijn geluk, mijn vertrouwen, mijn geloof, mijn hoop, mijn identiteit, mijn dromen, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Jij hebt mij (letterlijk en figuurlijk) klein gehouden en mij verandert in een meisje die altijd angstig is, rusteloos voelt, continu gestrest is, waakzaam is over alles, altijd lichamelijke klachten heeft, haar dromen heeft weggegooid en niet gelukkig is met zichzelf. Jij hebt mijn identiteit afgenomen. Jij hebt mijn vertrouwen en geloof aan het wankelen gebracht. Het vertrouwen in mezelf, maar ook in anderen en in God.

Ik heb al die tijd geloofd dat jij mij een hele hoop gaf, maar eigenlijk gaf je me een klein beetje, maar nam jij een hele hoop van mij af. Jij maakte mij afhankelijk van jou en liet me denken dat ik niks waard was en dat ik jou nodig had.

Guess what? Ik geloof daar niet meer in. En daarom beëindig ik ook nu onze relatie! Het is uit tussen ons! Ik ga zonder jou verder. Nee, beter gezegd, ik ga met Jezus verder. Met Hem ga ik een relatie aan. Want Hij houdt onvoorwaardelijk van mij. En voor Hem hoef ik niet door hoepeltjes te springen. Ik mag er zijn zoals ik ben: geaccepteerd en geliefd! Hij zal mijn wonden genezen en niet openhouden om mij afhankelijk van Hem te maken zoals jij hebt gedaan. En mijn angst zal verdrinken in Zijn liefde.

Ik ben blij dat ik je heb leren kennen, want nu weet ik hoe je bent en hoe je je kan gedragen. En dat heeft mij heel veel inzichten gegeven. Door die inzichten weet ik nu wat wel en niet goed voor me is. En kan ik voorkomen dat een soortgelijke mij zal proberen te verleiden. De enige die ik me kan verleiden om Hem te volgen is Jezus. Want Hem vertrouw ik en Zijn woord is dé waarheid! En de rest zijn leugens. En straks zal ik ook anderen kunnen wijzen op hun ongezonde relatie en ondersteunen in het beëindigen van die relatie.

Je zal vast proberen om me achterna te gaan, om mij te verleiden met jouw positieve kanten en je mooie verhalen. Maar bespaar je alsjeblieft de moeite. We hebben een hoop meegemaakt samen, maar dat hoofdstuk is nu definitief afgesloten en het boek is uit. Ik open nu een nieuw boek. Een boek met een nieuwe toekomst, met nieuwe ervaringen, met nieuwe kansen en verhalen. Een verhaal over mij. Een verhaal zonder jou. Een verhaal waarbij angst en ziekte niet meer de hoofdrol zal spelen, maar waarin Jezus de hoofdrol zal spelen.

Het gaat je goed.

Liefs, Aida

TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP) of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook of Instagram.

Blogs

Is mijn identiteit in angst of in Jezus?

Leestijd: 4 minuten

Mijn identiteit is gebaseerd op mijn omstandigheden. Ik weet niet beter dan dat ik het meisje ben die last heeft van duizeligheid, moe is en pijnklachten heeft. En als dat er niet was dan speelde er wel iets anders. Maar bepaalt dat wie ik ben?

Gebroken dromen

Het antwoord is natuurlijk ‘nee’, alleen is dat antwoord voor mezelf altijd een ‘ja’ geweest. Alles draait daaromheen. Wat ik doe, waar ik van droom. Mijn dromen? Die heb ik niet eens in de ijskast gezet, maar in de prullenbak gegooid. Want dat gaat me toch niet lukken, zei dat stemmetje in mijn hoofd. En in de loop der jaren ben ik gewoon vergeten wat die dromen waren en ben ik die leugen gaan geloven. Het gaat me nu toch niet lukken. Maar, als ik echt beter ben dan ………… dan wat? Dan ga ik pas leven? Dat is toch niet hoe God het bedoeld heeft? Hij wil dat je vrij bent en jezelf ziet zoals Hij jou ziet. En Hij meet jouw identiteit niet aan jouw omstandigheden. Het gaat erom WIE je bent, wie je werkelijk bent.

Vasthouden aan mijn omstandigheden

Maar hoe breek ik daarvan los? Een openbaring die ik kreeg is dat ik aan ene kant heel graag beter wil worden, maar aan de andere kant me ook keihard vasthoudt aan de omstandigheden. Ik weet namelijk niet beter en ergens voelt het wel vertrouwd. Je weet dat het niet goed voor je is, maar je bent bang voor wat er anders gaat komen. Ik ben gewend om ergens last van te hebben. En als dat weg zou vallen, maakt me dat bang.
Er zijn 2 dingen die me bang maken:

1. Ik ben bang dat wanneer ik alleen al zou zeggen me beter te voelen, dat het een kwestie van tijd is voordat ik weer tegen een muur aanloop. Het vertrouwen in mezelf en in mijn lichaam is weg. En doordat ik zo weinig vertrouwen heb, vind ik het heel moeilijk om het vertrouwen wel in de Heer te hebben. Ik durf niet blij te zijn over kleine positieve vorderingen, want het zal toch van korte duur zijn, zegt dat stemmetje in mijn hoofd.

2. Dit vind ik nog het lastigste om te delen, maar ik ga het toch doen 😉 Op dit moment ervaar ik een bepaalde manier van ‘aandacht’ van mensen om mij heen. Een bepaald soort aandacht die je krijgt als het niet zo goed met je gaat. En op het moment dat ik “beter” zou zijn dan verandert die aandacht. Waardoor dat stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik straks alleen achter blijf. Ik weet namelijk niet meer hoe het anders kan zijn.

Angst is de sleutel tot vrijheid

Ik ben me er nu heel erg van bewust dat ik in het bovenste stukje heel vaak het woord “bang” noem. Angst is een hardnekkige emotie die mij zo ontzettend op de rem zet. Maar het is ook de sleutel tot vrijheid. Want als ik de angst ga doorbreken, dan zal ik vrij zijn. Dan ga ik mijn dromen weer dromen en najagen. Dan ga ik mijn omstandigheden loslaten en me niet daarop focussen. Dan ga ik de stapjes omhoog zien i.p.v. steeds naar beneden te kijken en zien wat er nog niet gaat. Dan ga ik leven, ondanks dat mijn omstandigheden misschien nog wel een rol spelen in mijn leven. Maar de omstandigheden krijgen niet meer de hoofdrol in mijn leven. Het krijgt een bijrolletje.

De laatste stap in herstel

Ik weet dat dit de laatste, maar ook zeker de moeilijkste, drempel gaat zijn voor mijn weg naar herstel. Dat is een stap die ik zeker weten niet alleen kan maken. Maar ik weet dat God die stap wel samen met mij wil gaan maken. Alleen ik zal de eerste stap moeten gaan zetten, want het is aan mij wie ik laat regeren. Angst of God?

Dit zal een moeilijke stap gaan worden, dus ik vraag je hulp. Bid je mee voor kracht en moed om die stap te gaan maken? 🙂

Blogs

Dit is wie ik nu ben

Leestijd: 3 minuten

Het nieuwe jaar, 2019 is begonnen. Een jaar waarin weer vol verwachting mogen uitkijken naar wat God allemaal voor ons in petto heeft. Een jaar waarin je mag VERwachten en niet hoeft te wachten. Ook al was 2018 volgens jou een rot jaar, vol negatieve dingen, laat 2018 jou niet de volgende vraag stellen: “Hoe ben ik hier terechtgekomen?” Maar zeg: “Dit is wie ik nu ben. Ik ga me niet afvragen hoe ik hier ben gekomen. Ik ga kijken wat U voor me gaat doen”.

Look instead for what God can do!

Klinkt super goed toch? En dat is het ook. Maar als je nu aan mij vraagt hoe ik er nu over denk, dan ga ik heel eerlijk met je zijn. Ik vind dit bovenstaande zo sterk, alleen ik vind het zo moeilijk momenteel om in die kracht te staan en te vooral te blijven staan. Want als ik die preek luister, dan denk ik “JA!”, maar vaak ebt dat gauw weg.

Beperkt in privé en werkleven

De afgelopen weken is mijn duizeligheid weer enorm aanwezig en ik vind het maar lastig om daar met liefde mee om te gaan. Om het te laten zijn. Ik voel me beperkt in mijn privé en werkleven. Een winkel binnenlopen, zonder mensen, maar met veel spullen, zorgt voor te veel prikkels.
Ik heb genoeg momenten dat ik met m’n handen in het haar zit, niet wetende waar ik nu goed aan doe en wat ik nu moet doen. Voordat je het weet verdrink ik in mijn gedachtes met de vraag “Hoe ben ik hier terecht gekomen?”.

Je kent alle goede dingen wel zoals: “Rust in Jezus. Houd je ogen op Hem gericht en niet gericht op je eigen problemen. Laat Hem bij je problemen komen.”

Storm

Alleen ik vind dat zo ontzettend moeilijk. Ik raak dan in een soort van paniek en dan stormt het om me heen en zie ik door de storm Hem niet meer en het goede niet meer.

Maar toch wil ik samen met Hem het pad bewandelen en onderzoeken wat die duizeligheid in stand houdt en hoe ik daar met liefde en rust mee om mag gaan. Ik wil stoppen met vechten, maar meer rusten bij Hem.

Ik probeer wat meer naar mezelf te luisteren en doe een stapje terug als ik een stapje terug moet doen. Ik probeer me minder af te vragen hoe ik hier ben terecht gekomen. Want is dat nu belangrijk? Ik kan beter gaan kijken naar wat Abba Vader voor mij in petto heeft liggen.

TIP: Wil je doordeweekse bemoedigt worden en tips lezen over hoogsensitiviteit (HSP) of op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs? Volg mij dan op Facebook of Instagram.

Blogs

Hij is jouw redder!

Leestijd: 4 minuten

Het is kerst. Een tijd waarin veel mensen bij elkaar komen om samen kerst te vieren. Om te genieten van het eten en van elkaar. Maar wat eigenlijk nog belangrijker is: met kerst vieren we de komst van onze Redder. Hij kwam voor ons naar de aarde, om ons te redden. Kerst is jij in eenheid met God. “Love came down”, zoals pastor Constantijn dat op kerstavond zei. “Je hoeft niet bang te zijn, God komt naar jou toe.”

Angst grijpt me aan

“Je hoeft niet bang te zijn”. Deze zin is een zin die ik de afgelopen tijd heel vaak voor mezelf moet herhalen. Want ik voel veel angst. De angst grijpt me soms zo enorm aan. Ik weet dat Joseph Prince zegt: “Ga in je stoel zitten van rust en laat je niet misleiden door de vijand om je zorgen te gaan maken. Laat hem niet uit je stoel wegjagen door angst.” Maar ik vind dat heel erg moeilijk. Soms kan de paniek zo toeslaan dat ik dat even vergeet.

Wat zijn die angsten? Zijn ze realistisch? Zijn ze gebaseerd op feiten?

Waar ben ik bang voor?

Ik ben bang om mensen te verliezen. Ik heb zowel mijn moeder als mijn tante (die heel dichtbij stond) op jonge leeftijd en in een best korte tijd verloren, beiden door kanker. Een ziekte wat tegenwoordig ‘normaal’ lijkt te zijn.

Ik ben bang dat die duizeligheid, waar ik de afgelopen week weer heel veel last van heb, altijd zal blijven aanhouden en dat ik er nooit meer vanaf zal komen. Dat het me altijd zal blijven belemmeren.

Ik ben bang om alleen te zijn. Afgelopen maandagavond waren we in de kerk (kerstavond). Heel veel mensen die wij kennen binnen Jong&Vrij gingen op kerstochtend. Hierdoor voelde ik me alleen binnen een grote groep mensen.

Ik ben bang dat ik te kort schiet bij mijn partner. Hij zit nu in een burn-out en ik wil hem steunen waar ik kan. Maar ik moet hem ook loslaten zodat hij zijn eigen pad kan bewandelen. Ik heb een paar jaar geleden ook mijn eigen pad bewandelt. Iedere persoon heeft zijn pad en reis. Alleen je wilt je partner behoeden voor de uitdagingen die hij tegen zal komen in zijn reis. Alleen is dat niet mijn taak. Want hetgeen wat ik ben tegengekomen op mijn reis, hoeft hij niet tegen te komen.

Wees niet bang

Maandagavond liet de Heer mij weten dat ik niet bang hoef te zijn. In de preek kwam dat zo mooi naar voren: “Ik wil jouw redder zijn. Ik hou van je en Ik wil je geven wat je nodig hebt.” Dat waren de woorden die Jezus aan mij gaf. Na de dienst kwam één van de connectleiders naar ons toe waar we een goed gesprek mee hadden. Dat deed me enorm goed. Meer dan dat hij wist, denk ik.

Toen we de kerk uitliepen kwam ik Sophie tegen en die sloeg een arm om me heen en gaf deze tekst mee: “Wees niet bezorgd over de dag van morgen, want de dag van morgen zal voor zichzelf zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen.“ (Mattheüs 6:34)

Leef bij de dag

Kortom, leef bij de dag. Ik kan me wel druk maken over morgen, overmorgen en de komende maanden. Maar A: ik weet niet hoe die zal lopen en B: Hij zal altijd met mij zijn en mij helpen. Ja, ik twijfel daar op sommige momenten wel eens over.

Ik heb voor mezelf besloten om toch om hulp te vragen binnen de kerk. Gelukkig is deze mogelijkheid daar, want soms heb je af en toe een duwtje in de goede richting nodig. Je hoeft je niet te schamen om, om hulp te vragen.

Roep Hem aan

Ik wens iedereen fijne dagen toe en weet dat je Hem mag aannemen. Hij dringt zich niet op, maar Hij sluit zich aan bij jou. Hij zal jouw niveau aannemen. Want Hij wil voor iedereen een redder zijn, dus ook voor jou! Hij is jouw licht in jouw duisternis. Het enige wat je hoeft te doen is naar het licht toe te lopen of Hem te roepen. Als jij Hem roept dan komt hij naar je toegerend en zal Hij jou optillen en jou thuis brengen. Zoveel houdt Hij van ons!

Blogs

Land innemen is vijanden tegenkomen

Leestijd: 5 minuten

Wanneer je land gaat innemen, dan zul je vijanden tegen komen. Dit is een zin die me even aan het denken heeft gezet, want dat is wat ik inderdaad ervaar. Hoe meer ik met Jezus het pad bewandel, hoe meer dingen ik uit probeer binnen het geloof, hoe harder ik de weerstand voel. Gedachtes die je proberen bang te maken. Gedachtes die zorgen voor angst en zorgen. Gedachtes waarvan je weet dat ze niet van Hem komen, maar die ik zo moeilijk de rug kan toekeren.

Misleidende gedachtes

En als het overdag lukt om die gedachtes een rug toe te keren, dan probeert de vijand het ‘s nachts. Dan wordt je midden in de nacht wakker en wordt je overladen met niet helpende gedachtes.
Overal waar het kan zal de vijand mij proberen te misleiden en voordat ik het weet ben ik verzonken in angst en zorgen.

Zorgen over gezondheid. Over de gezondheid van mezelf, maar ook die van Sven. Zorgen over financiën. We hebben van de week even de cijfers op een rij gezet voor het komende jaar en we hebben gezien dat we voor een uitdagende situatie staan. Hoe gaan we dit doen, vraag ik me dan af? En de paniek slaat toe. De gedachtes met “Het gaat niet goed komen. Hoe gaan we dit doen?” overvallen me dan.

Psalm 91

Ik vind het dan heel moeilijk om het dan los te laten en het dan bij God neer te leggen. Ik geloof dat Hij zal voorzien. Ik vertrouw Hem. Daarom blijf ik elke dag naar Hem toekomen. Maar die gedachtes die niet van Hem komen, brengen me aan het wankelen en aan het twijfelen.

Vandaag werd tijden de dienst een stukje bijbeltekst gedeeld uit Psalm 91 door Margot. Eentje die mij ook raakte en waar ik veel kracht uit kan halen.

1 Wie in de beschutting van de Allerhoogste woont
en overnacht in de schaduw van de Ontzagwekkende,
2 zegt tegen de HEER: ‘Mijn toevlucht, mijn vesting,
mijn God, op u vertrouw ik.’

3 Hij bevrijdt je uit het net van de vogelvanger
en redt je van de dodelijke pest,
4 Hij zal je beschermen met zijn vleugels,
onder zijn wieken vind je een toevlucht,
zijn trouw is een veilig schild.

5 De verschrikking van de nacht hoe je niet te vrezen,
ook de pijl niet die overdag op je afvliegt,
6 noch de pest die rondwaart in het donker,
noch de plaag die toeslaat midden op de dag.

7 Al vallen er duizend aan je linkerzijde
en tienduizend aan je rechterhand,
jou zal niets overkomen.
8 Open je ogen en zie
hoe wie kwaad doen worden gestraft.

9 U bent mijn toevlucht Heer.
Als je mag wonen bij de Allerhoogste,
10 zal het kwaad je niet bereiken,
geen plaag je tent ooit treffen.

11 Hij vertrouw je toe aan zijn engelen,
die over je waken waar je ook gaat.
12 Hun handen zullen je dragen,
je voet zul je niet stoten aan een steen.
13 Leeuw en adder zul je vertrappen,
roofdier en slang vermorzelen.

14 ‘Ik zal bevrijden wie mij liefheeft
en beschermen wie met mijn naam vertrouwd is.
15 Roep je mij aan, ik geef antwoord,
in de nood zal ik bij je zijn,
je bevrijden en met roem overladen,
16 je overvloed geven van dagen,
Ik zal je redding zijn.’

Amen! Wauw, wat vind ik dit een mooie, bemoedigende tekst. Eentje om op te slaan als mijn favorieten. Eentje om nog vaker terug te lezen. Zeker op de momenten dat ik me slecht voel en bemoediging nodig heb. Wat hebben wij toch een goede Vader! Wat een geluk dat wanneer ik toch twijfel of af dwaal van Hem, dat Hij mij niet zal veroordelen. Hij blijft van mij houden. Dat zal Hij proberen op allerlei manier te laten zien.

Dit ben ik

Zo kreeg ik gisteren een dikke vette knipoog van Hem. Ik ging voor het eerst trouwjurken passen. Ik had een jurk aan en zag mezelf in de spiegel. Eerst dacht ik dat het iemand anders was. Dit ben ik niet. Zo mooi kan ik niet zijn. Want dat is wat ik altijd over mezelf denk. Maar Hij liet mij zien dat dit niet waar is. Ik voelde het. Het leek alsof ik door Zijn ogen naar mezelf keek. Ik was geraakt. Ik dacht alleen maar, wauw. Ben ik dit echt? “Ja, dit ben jij echt”, zei Hij.

Stukje bij stukje land innemen

Ook op zo’n moment probeert de vijand dat moment van me te stelen. Ik neem ook op dat vlak steeds meer en meer een beetje land in. Het land om van mezelf te gaan houden.
De vijand zal allerlei dingen bedenken waarom ik niet mooi zou zijn. Maar wat Hij zegt is de waarheid. Margot liet me vanmorgen inzien dat in een moment van aanval het juist super goed is om terug te vallen op het Woord. Dan is het nog niet altijd even makkelijk, maar het zorgt wel voor hoop en bemoediging.

Dankjewel Margot, voor het delen en dank U Vader dat U zulke goede dingen voor mij doet. Wat ben ik blij dat ik U heb leren kennen vorig jaar.

He alone is my refuge, my place of safety.

Blogs

Laat angst jouw verhaal niet schrijven, maar schrijf zelf jouw verhaal

Leestijd: 4 minuten

“Laat angst jouw verhaal niet schrijven, maar schrijf zelf jouw verhaal.” Wauw! Dat is zo waar! Maar oh zo moeilijk. Angst is een sluiper. Voordat je het weet doe je dingen niet, vanwege angst.

Niet laten leiden door angst

Vaak heb ik dat zelf niet eens door. Ik kan altijd wel een argument verzinnen waarom ik iets niet zou doen en dan te negeren dat eigenlijk angst mij tegenhoudt.

Me niet laten leiden door angst vind ik niet makkelijk. Zeker bij grote beslissingen in mijn leven. Zodra ik die ene grote beslissing maak, dan denk ik meteen: “Oh jeeh, als dat maar goed gaat. Weet ik het wel zeker? Maar straks kan ik het helemaal niet? Hoe gaat het zijn? Is dit eigenlijk wel voor mij weggelegd? En wat als ….?”

Angst houdt me tegen

En voordat ik het weet wil ik bijna mijn beslissing intrekken. Maar als ik diep in mijn hart kijk sta ik wel achter mijn beslissing, maar het is angst die mij tegenhoud, die mij aan het twijfelen brengt en onrust geeft. Maar als ik toe zou geven aan mijn angst, dan zou angst mijn verhaal gaan schrijven. Die zou mijn leven gaan bepalen. Dat betekent dat ik een hoop dingen niet zou gaan doen.

God is liefde

Een andere tekst die ik in huis heb hangen is: De sleutel om vrij te zijn van angst is liefde. God is liefde. Daar vind ik mijn antwoord. In dit soort situaties moet ik me niet richten op mijn angst, maar op God. Het is menselijk om dingen spannend te vinden, maar dat betekend niet dat je dingen moet laten. Dat is niet hoe Hij dat voor ogen heeft. Hij zou niks liever willen dan dat jij jouw dromen najaagt, hoe spannend die ook mogen zijn.
Besef je dan op zo’n moment dat Hij bij je is. Je hoeft het niet alleen te doen. En dat is wat bij mij nu anders is dan bijvoorbeeld 1,5 jaar geleden. Toen had ik het idee dat ik alles zelf moest doen en dat lukte me toch niet. Nu hoeft dit niet meer. Hij is er altijd en Hij kan alles! Hij is goed en heeft het beste met je voor.

Op de proef gesteld

Voor mij betekent dit nu niet dat het ineens alles makkelijker maakt. In dit soort situaties wordt ik juist heel erg op de ‘proef’ gesteld. Ga je toegeven aan je angst of richt je angst de rug toe en richt je je op Jezus? Pak jij Zijn hand vast en laat je door Hem leiden? Leg je jouw zorgen bij Hem neer en laat je het Hem oplossen of ga je het zelf proberen op te lossen? Ren je naar Jezus toe of ren je juist van Hem weg? Wat zou jij doen?

Ik vertrouw en geloof Hem

Wat zou ik doen? Ik zou me omdraaien en voorzichtig naar Jezus toelopen. Ik zou Zijn hand voorzichtig vastpakken (omdat ik het toch stiekem een beetje spannend vind), maar ik zou ‘m stevig vasthouden en niet meer loslaten. Ik laat me leiden door Hem over die ene weg die Hij voor ogen heeft. Niet de weg die angst voor ogen heeft! Ik vertrouw op Hem en niet op angst. Ik geloof in Hem en niet in angst. Angst is niet mijn wijze raadgever, dat is Jezus. Angst heeft mijn ongeluk voor ogen, maar Jezus heeft mijn geluk voor ogen en zal mij een hoopvolle toekomst geven.

Angst ziet jou als een bedreiging

Angst ziet jou als een bedreiging als jij jouw dromen najaagt. Geef daar niet aan toe! Jij bent gemaakt om mooie dromen na te jagen. Hij heeft grote plannen met mij, met jou, met iedereen. Het is aan jou wie jij daarin gelooft: jouw angst of jouw liefdevolle Vader? Ik weet wel wie ik kies. Wie kies jij?