I am who You say I am…

Leestijd: 4 minuten

Afgelopen week ging het niet allemaal vanzelf. Ik voelde me in de duisternis lopen waar ik maar niet uit kwam. Ik wou een hele hoop, maar voor mijn gevoel werkte mijn lichaam totaal niet mee en daardoor de rest van mezelf ook niet. Alles kostte moeite en energie. Ik wist dat ik in een negatieve spiraal zat, maar ik wist niet hoe ik daar uit moest komen.

I did it!

Toch had ik donderdag een overwinning behaald! Ik had moed gekregen van de liefdevolle Vader om aan mijn werkgever aan te geven dat ik toch een stapje terug wou doen qua werkuren. Ik zag een hele berg, maar mijn werkgever niet. Die reageerde: “Het is ok vanaf mijn kant. Dit is juist wat ik bedoelde. Dat jij aangeeft wat wel en niet kan. En ik steun jou in jouw dalen.” Ook mijn team reageerde er goed op: “Goed dat je voor jezelf kiest. Wij missen jou liever een half uurtje per dag, dan hele dagen per week.”
Yes! I did it! 😀

Vicieuze cirkel

Dit weekend heb ik veel rust gepakt. Ik heb geprobeerd om het naast me neer te leggen dat ik dingen zou moeten kunnen. Want als ik dat denk, dan volgt er frustratie omdat het niet lukt. En wanneer er frustratie komt, dan voel ik me nog negatiever. Kortom, ik kom dan in een vicieuze cirkel terecht wat mij nergens brengt, behalve dat ik dan in de duisternis blijf lopen en geen enkel lichtpuntje meer zie.

Richt je op het licht

Doordat ik meer rust heb gepakt, voelde ik me vanmorgen tijdens de dienst ook beter en kon ik weer uit volle borst aanbidden! Yeah! En iemand zei tegen mij: richt je op het licht. Al is het maar een streepje licht. Dat is al genoeg. En ga dingen doen waar je blij van wordt, ook al moet je jezelf er af en toe tot dwingen.

Vanmorgen werd er gesproken over de 7 mogelijk veroordelingen in je leven:

God
De duivel
De wet
Mensen
Je oude natuur
Je hart (geweten)
Je verleden en toekomst

Automatische piloot

Ik was verrast door punt 5. Ik had dat niet gekoppeld aan veroordeling. Maar het is wel iets waar ik nu vaak tegenaan loop. Dat je in de automatisch piloot schiet en reageert zoals je altijd gereageerd hebt. En dat vind ik lastig. Ik ben nu bewuster van dat het gebeurt. Bewust onbekwaam fase, werd mij onlangs verteld. Je bent bewust dat je dingen doet die niet helpend voor jezelf zijn. En dat kan me soms dan intens verdrietig maken. Een emotie die ik normaal gesproken nooit zou voelen, omdat ik dat niet toe liet.

Dat station ben ik gelukkig wel gepasseerd, al vind ik het soms zo lastig om zoveel te voelen. Er was natuurlijk een reden dat ik die emoties niet voelde, want het voelt niet fijn. En soms frustreert het me of wordt ik boos op mezelf dat ik toch weer in die automatische piloot schiet. Dan denk ik achteraf, “Waarom?”. Maar ergens weet ik ook wel dat iets wat je al jaren op manier A hebt gedaan, je niet even in 1,2,3 op manier B gaat doen.

Geduld en oefening

Ik weet dat ik het nu niet alleen hoef te doen. Hij helpt mij. Hij steekt Zijn hand naar mij uit als ik het even niet meer weet. Hij wil een goed leven voor mij, omdat Hij zielsveel van mij houdt. Want Hij heeft het leven niet bedoelt om niet te genieten of om in die duisternis te lopen. Hij heeft een plan met mijn leven, een mooi plan! Een plan die Hij weet, maar ik nog niet. Maar daar mag ik achter gaan komen. Ik heb hoge verwachtingen en ik ben nieuwsgierig naar Zijn plan. Yeah! Wat kan geloven soms zo moeilijk zijn, maar wat kan het ook zo mooi zijn!

Blogs

Rust om te aanvaarden en moed om te veranderen

Leestijd: 4 minuten

God, geef mij de rust om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, en moed om te veranderen wat ik kan veranderen, en wijsheid om onderscheid te maken tussen deze twee.

Te veel zelf aan het werk

Ik kreeg de bovenstaande gebedstekst vandaag mee van m’n therapeut. Heel mooi verwoord en eentje om over na te denken 🙂 Ik vertelde haar dat de afgelopen 2/3 weken met veel ups and downs ging. Dat ik merkte dat de laatste tijd de vermoeidheid en duizeligheid weer veel aanwezig zijn en dat ik daar van baal en het mij frustreert. “Je bent veels te veel zelf aan het werk en dat ga je niet redden”, zei ze. Tsja, daar had ze wel een goed punt. Ik red het ook niet zelf. Ik kan geen knop omzetten om mijn vermoeidheid en duizeligheid te genezen.

… om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen…

Aanvaarden dat ik moe ben, aanvaarden dat ik duizelig ben. Pfff.. Dat is moeilijk zeg! Maar door het te aanvaarden vind ik rust. Want dan stop ik met vechten. In plaats van vechten mag ik het ook bij God neerleggen. Hij wil me graag helpen, maar als ik het allemaal zelf blijf doen, dan krijgt Hij ook niet de ruimte om mij te helpen.

…en moed om te veranderen wat ik kan veranderen…

Ik kan mijn vermoeidheid en duizeligheid niet veranderen, maar ik kan wel acties ondernemen om mijn lichaam meer rust te geven. Vanmorgen kreeg ik de vraag “Wat zou jouw lichaam zeggen als die nu mocht spreken?”. Ik zei eigenlijk vrijwel meteen: “Dat het aantal uur dat ik nu per dag werk te veel is”. “Welke actie zou jij nu kunnen nemen?”, vroeg ze.

Ik zei: “Aangeven dat ik toch een stapje terug wil doen, terug naar 7u per dag”. Alleen ik heb daar erg veel moed voor nodig. Want op het moment dat ik dit denk of zeg, dan komen meteen de gedachtes omhoog “Je gaat weer achteruit. Je kan niet eens normaal een 8-urige werkdag draaien, je raakt straks nog je baan kwijt, etc etc..” Ik weet dat die gedachtes niet waar zijn en ik weet dat ik goed voor mezelf moet zorgen.

Goed voor jezelf zorgen

Het goed voor jezelf zorgen deed me denken aan een verhaal uit de bijbel. In Johannes 8:3-11. Een vrouw pleegt overspel en wordt bij Jezus gebracht. Zij staat in het midden en haar aanklagers staan om haar heen. Ze willen dat ze gestenigd wordt. Jezus zegt “Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen”. Iedereen druipt 1 voor 1 af en zij blijft alleen met Jezus. Jezus zegt “Waar zijn ze? Heeft niemand u veroordeeld?”. “Niemand Heer”, zei ze. “Ik veroordeel u ook niet, zei Jezus. “Ga naar huis en zondig vanaf nu niet meer”.

Dat Hij tegen de vrouw zegt “Ga naar huis en zondig vanaf nu niet meer”, betekent niet dat ze vanaf nu geen fouten meer mag maken. Nee, Jezus is genadevol, maar Hij wil alleen dat die vrouw goed voor zichzelf gaat zorgen. Want hij weet dat die andere situatie haar geen goed deed.

Verantwoordelijkheid nemen

Jezus wil dat ik mijn ogen op Hem gericht houdt en dan zullen mijn aanklagers langzaam 1 voor 1 af gaan druipen. Ook wil Jezus dat ik goed voor mezelf ga zorgen. Ik heb dit misschien in het verleden niet gedaan en af en toe voel ik me daar nu ineens schuldig over. Maar ik denk dat God dit juist aan mij laat zien, zodat ik daar mijn verantwoordelijkheid in kan nemen maar ook zijn genade ervoor kan ontvangen.

Vragen om moed

Nu gaan we vooruit kijken en krijg ik de keuze om het anders te doen dan wat ik altijd gewend was. En ik weet dat ik het nu niet alleen hoef te doen. Hij is bij mij en Hij helpt mij. Maar dat neemt niet weg dat ik het super, super, super moeilijk vind. Ik heb altijd op manier A geleefd en gereageerd en nu ga ik het anders doen. Maar ik ga God om moed vragen en dan ga ik een stap nemen om goed voor mezelf te zorgen.

Bidden jullie weer voor mij mee?

Blogs

Zet Jezus in het midden, want Hij is het licht..

Leestijd: 3 minuten

De afgelopen week gaat het qua emoties op en neer. Het ene moment geniet ik van de kleine dingen, het andere moment ben ik erg verdrietig en frustreert het mij enorm dat ik dagelijks last heb van mijn duizeligheid. Na 7,5 jaar zou ik willen dat het niet constant aanwezig is. Ik krijg steeds vaker van die momenten dat ik er echt klaar mee ben! Ik wil leven en niet overleven. Ik wil dat de duizeligheid niet mijn dagelijks leven beïnvloed.

Jezus in het midden

De mensen om mij heen zien het niet aan de buitenkant, maar van binnen ben ik soms in gevecht om toch de dingen te kunnen die ik wil doen. En vaak betaal ik er toch een ‘prijs’ voor. Maja, wat moet ik anders? Helemaal niks meer doen? Dat is voor mij geen optie. Daarvoor wil ik dingen te graag blijven doen.

Vanmorgen kregen we te horen dat we Jezus in het midden moeten zetten en niet onszelf met alle aanklagers om ons heen. Wanneer je jezelf in het midden zet, dan ben je alleen maar bezig met jezelf en je problemen en richt je je ogen niet op Jezus.

Er is geen duisternis wanneer er licht is

Zit je diep in de duisternis? Laat Jezus erbij komen, want Hij is licht. En wanneer er licht is, dan is er geen duisternis.
Dat klinkt heel fijn en makkelijk? Alleen ik ervaar dat als heel moeilijk. Als ik in de duisternis zit, dan voel ik me steeds verder van Jezus vandaan gaan. Ik voel me dan negatief en Zijn woorden raken me dan minder in mijn hart.

Ik voel het niet

Soms heb ik het gevoel dat Hij mij in de steek laat. Ik merk geen genezing van mijn duizeligheid. En dan voel ik me alleen. Vanmorgen tijdens de aanbidding had ik het heel moeilijk en kwam er veel verdriet eruit. Ik zag iedereen blij zingen en springen en ik dacht alleen maar “Nou, leuk allemaal, maar ik voel het gewoon niet!”. Ik zong niet mee, want het kwam er niet uit.

Duisternis heeft niet het laatste woord

Ik merk dat momenteel mijn geloof heel erg op de proef gesteld wordt. Soms denk ik, het gaat toch allemaal niet werken, want ik zie niks gebeuren. Het klinkt misschien heel zwart-wit, maar dat is momenteel mijn gevoel.

Ik probeer me vast te houden aan het volgende: De duisternis heeft NIET het laatste woord. Voor mij is er licht!
Bid jij voor mij mee?

Blogs

Jij bent God’s Power Chick! Zijn diamant

Leestijd: 3 minuten

Vandaag was ik in Amersfoort bij het evenement God’s Power Chicks – I’m still here met o.a. Joyce de Vos. Wauw, wat was dat een gave dag! Vrouwen die niet gegaan zijn hebben echt wat gemist. Wat een power, energie en bemoedigingen. Hier kan ik nog wel even op teren.

Negatieve spiraal

Halverwege deze week twijfelde ik nog of ik wel zou gaan zaterdag, gezien de zware week. Maar ik ben blij dat ik gegaan ben, want anders had ik mijn boodschap gemist 😉

Van de week toen ik in een negatieve spiraal zat en een houding had van ‘laat alles maar ik heb geen vertrouwen meer-moment’, toen zei Sven tegen mij dat ik niet zoveel zelf aan het werk moest gaan, maar dat ik echt mag rusten en vertrouwen op de Heer. En ik dacht “Jaja, lekker makkelijk allemaal, maar dat lukt me nu niet en ik vind het irritant dat je dit allemaal zegt. Kun je niet wat anders zeggen of het anders formuleren zodat het minder confronterend klinkt?”

God plaatst mensen op jouw pad

En vandaag zei Joyce de Vos heel mooi: “God plaatst mensen op jouw pad om jou beter te maken. Ook al vind je de confrontatie niet altijd even fijn.” Tsja, euhmm…… ik moest toen meteen even aan dat gesprek met Sven denken van afgelopen week….

Het proces

Soms moet je door een proces en zo’n proces kan lang of kort duren. Dat weet je niet en dat kun je ook niet forceren. Het slijpen van een diamant kost ook veel tijd, ook dat kun je niet forceren. Dus totdat je een mooie, geslepen diamant bent, zul je door processen of situaties heen moeten die niet altijd even makkelijk zijn. Maar je hebt situaties nodig om te weten wat er in je hart leeft.

Vertrouw op Hem

Vertrouw op God, diegene die jou gemaakt heeft. Vertrouw erop dat hij vervelende en/of pijnlijke situaties ten goede gaat brengen. Komen die situaties vanuit Hem? Nee! Maar kan Hij ze ten goed brengen? Ja!

Durf te praten over jouw dieptepunten en bemoedig elkaar hoe het hoogtepunten kunnen worden. Want dat is wat onze liefdevolle Vader doet! En Hij zal daar nooit mee stoppen. Je bent sterker dan je denkt. Als je zwak bent, ben je sterk! Ook al voel je je niet sterk, jij bent het wel! Vergeet dat nooit en herhaal dit meerdere keren voor jezelf, elke dag, totdat je er zelf in gaat geloven. Want jij bent een Power Chick, een mooie diamant. Jij mag er zijn. En zoals een diamant licht nodig heeft om te schitteren, mag jij ook het licht in stappen om te gaan schitteren. Wees niet bang, maar durf te geloven in jezelf zoals jouw Vader in jouw geloofd! Want Hij heeft jou vast. Je bent veilig.

Dit was een greep van alle bemoedigende Woorden die ik vandaag heb mogen horen en graag met jou wil delen.

Sta op en schitter, je licht is gekomen, over jou schijnt de luister van de HEER.
Jesaja 60:1

Blogs

Laat je niet intimideren!

Leestijd: 3 minuten

Afgelopen week was best heftig. We zijn nog druk op huizenjacht, dus afspraak hier en bezichtiging daar. We hebben uiteindelijk wel knopen doorgehakt om bepaalde woningen toch te laten varen. Ik vond dat heel erg moeilijk, omdat ik dan denk “Stel dat we niks beters vinden. Stel dat we dit jaar niet kunnen passeren, dan kunnen we onze hypotheekdelen niet meenemen en zal dit consequenties hebben voor de maandlasten”.

Stel dit, stel dat

Gedachtes die je niet helpen, maar die wel door je hoofd heen gaan en je intimideren, je bang maken en voor onrust zorgen.

Deze week heb ik ook weer mijn werkuren opgeschroefd. Ik zit nu op 7,5u per dag, waar ik eerst op 4u per dag zat. Een mooie prestatie toch? Maar dat vergat ik even deze week. Ik merkte dat het erg moeizaam ging. Ik had veel meetings, druk op het werk en dan ook nog een half uurtje langer werken.

Ik voel me moe en duizelig als ik thuis kom en dan baal ik weer enorm! “Waarom is die duizeligheid niet weg? Waarom ben ik zo moe? Ik dacht dat ik dat station al gepasseerd had.” Ik voel de frustratie omhoog komen en dan zie ik niet meer wat ik wel behaald heb. En ook dan wordt ik geïntimideerd door gedachtes als “Zie je wel, het gaat nooit meer weg. Je zal er altijd in blijven zitten.”

Hoop en vertrouwen zakt in de schoenen

Al deze gedachtes zorgen ervoor dat ik onrustig wordt en dat ik het dan nog lastiger vind om mijn rust te vinden bij God. Want de hoop en vertrouwen zakt dan even in je schoenen. Juist op de momenten dat je Hem het hardste nodig hebt, vind ik het juist het moeilijkste om dicht bij Hem te komen. Het liefst ga ik in een hoekje zitten en laat ik het maar allemaal maar voor wat het is. Al weet ik dat ik daar helemaal niet beter van wordt.

Hij is er voor mij

Het kost me gewoon veel moeite om dan weer te geloven en vertrouwen te hebben dat het allemaal goed zal komen. Dat Hij zal voorzien!
Gelukkig heb ik dan mensen om me heen die dat dan weer even tegen me kunnen zeggen. Dat Hij er echt voor me is en mij echt zal helpen en me niet in de steek zal laten. En dat Hij altijd naast me loopt en wanneer ik Hem om hulp vraag dat Hij dan ook zal antwoorden.

En het is niet erg dat ik af en toe de balen erin heb, dat mag er ook zijn. En vroeger bleef ik daar veel langer in hangen, maar door naar Hem te blijven kijken, ook al lukt dat soms moeilijk, zal Hij mij eruit trekken.

Laat je niet intimideren door niet helpende gedachtes. Richt je ogen niet op jezelf, maar op Hem. Laat Hem het werk doen. Want zoals afgelopen zondag zo mooi gezegd werd: Werken werkt niet!

Blogs

Bidden.. dat is eigenlijk best spannend

Leestijd: 3 minuten

Voor jezelf bidden in je hoofd, daar heb ik niet zo veel moeite mee. Niemand hoort je dan, inclusief jezelf 😉 Maar hardop bidden, jeetje, wat vind ik dat lastig. Met de Connect-avonden wordt er elke avond wel een moment genomen waarbij in kleine groepjes voor elkaar gebeden wordt.

Ik sla dicht

Dat is heel erg mooi, maar op dit moment voel ik me op zo’n moment heel erg oncomfortabel. Want ik durf dat niet. Ik ben namelijk bang om verkeerde dingen te zeggen of juist te weinig te zeggen. Er gaan allerlei gedachtes door m’n hoofd waardoor ik juist dichtsla. En als er dan voor mij gebeden wordt, dan zeggen mensen zulke mooie dingen tegen mij en dan denk ik “Wauw, dat wil ik ook kunnen!”. Maar als ik dan ga bedenken wat ik wil zeggen, dan lijkt het blanco in mijn hoofd. Pas later denk ik “oh, ik had dit of dat kunnen zeggen”.

Een drempel

Ergens voel ik me ook schuldig dat iemand wel voor mij bid, maar dat ik niks tegen een ander zeg. Gelukkig zit je niet met z’n 2-en in een groepje, dus er is altijd wel iemand binnen het groepje die het wel durft.

Ik voel dat ik een drempel over moet. Ik vind hardop bidden in de auto al spannend. Dan duurt het soms 10 minuten voordat ik mijn moed bij elkaar geraapt heb. Ik krijg het gevoel dat het “stom” is wat ik doe. Want vroeger vond ik het ook raar dat andere mensen dat deden en nu doe ik het zelf ook?

Afgelopen zondag werd tijdens de dienst weer herhaald: Woorden is Leven! Ergens voel ik juist enorm de drang om te spreken. Ik wil het heel graag.

Nee zeggen tegen onwaarheden

Dus ik mag “nee” gaan zeggen tegen die gedachtes die niet waar zijn. Want die gedachtes proberen mij tegen te houden. Ik mag het gewoon gaan doen. Ook al zijn het maar eerst 2 woorden. Dat maakt niet uit. Het gaat God niet om hoeveel je zegt, Hij houdt toch wel van je. Een tijdje geleden zei iemand tegen mij dat je nieuwe dingen gaat leren, door het gewoon te gaan doen. En dat kan met kleine stapjes, maar uiteindelijk moet je het wel gaan Doen! Hoe spannend het ook is.

Uitstappen uit onzichtbaarheid

Een gebed of zegen over iemand uitspreken betekend ook dat ik uit mijn onzichtbaarheid ga stappen. Want je gaat spreken, iemand hoort je. En ja, dat is nog wel even een dingetje voor mij.

Een blog schrijven vond ik al lastig, maar die drempel ben ik over gegaan. Maar over een tekst kan ik nog nadenken, herschrijven, aanpassen… Maar als je tijdens een gebed woorden spreekt, dan kan je dat niet meer aanpassen. En dat is spannend. Want ontvangt de ander jouw woorden wel goed? Tegen mij is gezegd dat wanneer je vanuit de Heilige Geest spreekt en je iemand bemoedigd, je nooit verkeerde dingen kan zeggen. Maar misschien spreek ik wel vanuit mezelf?

Stoppen met denken

Ik denk dat ik gewoon moet stoppen met denken hierover en het gewoon moet gaan doen in kleine stapjes. En God zal mij hierin helpen, want Hij zou niks liever willen dan dat ik Woorden ga spreken. Bid je voor me mee dat ik hier een doorbraak in ga krijgen?

Daarom zeg ik jullie: alles waarom jullie bidden en vragen,
geloof dat je het al ontvangen hebt, en je zult het krijgen.
Marcus 11:2

Blogs

God ziet jou! Hij kijkt niet naar jouw verpakking. Nu jij nog…

Leestijd: 4 minuten

Wauw, deze zin kwam wel even binnen toen ik dit hoorde afgelopen zondag bij Redemption Church Amersfoort (voorheen: Jong en Vrij Amersfoort). Het maakt niet uit welke bagage jij met jou meedraagt. Het maakt niet uit welke littekens jij met jou meedraagt. Hij ziet jou! Hij ziet wie jij bent en houdt van jou zoals je bent.

Ja en nee

Ik had weer een opdracht meegekregen vanuit mijn Connect. Maak 2 lijstjes waarbij het woord “Nee” en het woord “Ja” bovenaan staat. Onder “Nee” schrijf je alles wat je niet bent (leugen/oordeel/aanklacht) en onder “Ja” schrijf je wie je wel bent.

Ik kwam na mijn eigen lijstje al heel snel tot de conclusie dat wat ik volgens de aanklacht/oordeel niet zou zijn, ik juist wel ben. En zeker in de ogen van onze Vader.

Kijk naar jezelf

Vandaag had ik mijn eerste functioneringsgesprek. Ik vond het wel een beetje spannend. Want dan gaan ze uitspreken wat ze van mij vinden en/of denken? Van het weekend ging ik nadenken over hoe ik het zelf vond gaan en waar ik nog wat in zou willen leren.

Uiteraard probeerde zich het “Nee”-lijstje aan mij op te dringen, maar toen sprak God tegen mij en zei: “Stop met jezelf te vergelijken met anderen. Stop met te denken dat je aan bepaalde standaarden moet voldoen. Kijk eens naar jezelf. Zie welke mooie kwaliteiten jij bezit en wat je kan. En bedenk dan wat jij nog zou willen leren?”

Deze woorden gaven mij rust en maakte me ook duidelijk dat ik goed ben zoals ik ben. En wat ik wil leren is leren voelen dat ik er gewoon mag zijn.

Warm bad

Vorig jaar was ik nog zoekende naar een nieuwe baan. En via LinkedIn werd ik door mijn huidige werkgever gevonden, omdat ik ineens een “ingeving” (dank U Vader!) had om een aanpassing te doen in mijn titel op mijn profielpagina en 2 dagen later kreeg ik een berichtje en een paar dagen later zat ik daar op het eerste gesprek. Sinds 1 december ging ik aan het werk, maar begin januari viel ik uit vanwege o.a. duizeligheidsklachten en vermoeidheid.

Het moment dat ik in een warm bad terecht kwam, was het moment dat mijn lichaam zei “het is genoeg”. Ik was op dat moment zo bang dat ik mijn baan kwijt zou raken, maar dat gebeurde niet. Ze gingen me steunen en gingen meedenken hoe ze mij het beste konden helpen. Ik kon het niet geloven, want ik zat er pas net. Ze wisten nog niet wie ik was? De eerste maanden had ik daar veel moeite mee en bleef ik me schuldig voelen, maar door God heb ik het los kunnen laten.

Je mag er zijn

Inmiddels ben ik nu mijn uren weer langzaam aan het opbouwen en zit ik bijna weer op 8u per dag. Dank U Vader!

En vandaag kreeg ik een mooi cadeautje in de vorm van een erg positief functioneringsgesprek. Ik heb ze enorm bedankt voor hun steun de afgelopen tijd. Ik kreeg mee dat hij het juist knap van mij vond dat ik ondanks mijn afwezigheid toch zo goed mijn werk heb gedaan en het juist heb aangedurfd om een stap terug te nemen, omdat hij in ziet dat dat heel moeilijk is als je als persoon juist heel erg hard wil werken. Daarnaast zei mijn leidinggevende ook nog het volgende: “Je mag er gewoon zijn”. Wauw!

Ik ben God zo dankbaar voor deze mooie woorden, mooie mensen en mijn herstel. Hij ziet mij, voorziet en laat mij nooit in de steek!

Blogs

Pijn leren verdragen, zodat er ruimte komt om de pijn een plekje te geven..

Leestijd: 3 minuten

Vandaag heb ik een 2e tattoo laten zetten. 3 jaar geleden had ik mijn 1e tattoo laten zetten en daarna riep ik “Ik doe dit nooooit meer”. Maar vandaag was toch de dag dat ik er weer eentje liet plaatsen. Deze keer een kleinere op mijn pols. De eerste tattoo was ter nagedachtenis aan mijn overleden moeder, deze tattoo is een bevestiging dat ik me op 15 april 2018 heb laten dopen en volmondig “Ja” zei tegen Jezus.

Blijven ademen

Ik was even vergeten hoeveel pijn het doet als je een tattoo laat zetten. “Blijven ademen, dacht ik bij mezelf, blijven ademen. Voordat je het weet is het weer voorbij.” En dat was het ook. Binnen een kwartier stond ik weer buiten, trots en blij. “Yes, I did it, dacht ik toen. Ik heb de pijn overwonnen!”

Pijn in je hart overwinnen

Ook de pijn in je hart kun je overwinnen en leren verdragen. En wanneer je het hebt leren verdragen, dan kun je je pijn ook een plekje geven. Ik ben altijd heel goed geweest om mijn pijn te verdrukken, te negeren. Er vooral niet mee bezig zijn, want pijn voelen doet pijn en die wou ik nooit voelen. Alleen op den duur wil jouw lichaam die onderdrukte pijn ook niet meer voelen en komt dan in protest.

Toen mijn moeder 3 jaar geleden overleed, na een lang ziekbed vond ik het heel moeilijk om die pijn te verdragen. Er is geen boek waarin staat hoe je dit moet doen. Ik ging verder, want het leven ging ook verder. Ik moest dus ook verder van mezelf. Ik was heel hard voor mezelf. Vorig jaar juli overleed mijn tante, die als een 2e moeder voor mij was en een vriendin. Weer werd mijn hart geraakt door pijn van verlies en veel verdriet. Maar ik ging weer verder.

Schilletjes die afvallen

Totdat ik bij Redemption Church Amersfoort (voorheen: Jong en Vrij Amersfoort) kwam en God mij hart raakte. Er leken langzaamaan schilletjes van mijn hart af te vallen. Schilletjes die waren ontstaan, omdat mijn hart pijn had die ik niet wou voelen. Hij laat mij zien welke pijn er in mijn hart zit, maar Hij laat mij ook Zijn liefde zien, Zijn vertroostende liefde. Hij laat me zien dat ik niet bang hoef te zijn om te huilen en niet bang hoef te zijn om deze pijn te voelen.

Hij laat me zien dat als ik gewoon door blijf ademen en de pijn leer verdragen dat er dan ook ruimte komt om de pijn een plekje te geven.

Verdriet gaat over in gemis

Iemand zei laatst tegen mij dat uiteindelijk het verdriet over zal gaan in gemis. Want ik zal altijd mijn moeder en tante missen, maar de hevige pijn van verlies heeft langzaamaan een plekje gekregen. En daar heeft God mij bij geholpen. Hij heeft de armen om me heen geslagen toen al mijn verdriet eruit kwam en Hij heeft tegen mij gezegd “Ik zal er altijd voor jou zijn en jouw tranen drogen. Want Ik houd zoveel van jou en Ik wil niet dat je met pijn leeft. Ik wil dat je gelukkig bent en van het leven geniet.
Jouw moeder en tante hebben het goed en wachten op jou. Zij zitten voor altijd in jouw hart en herinneringen.”