Verliefd, geloof, verloofd en zometeen getrouwd!

Leestijd: 5 minuten

Het klopt dat jullie eventjes niks meer van mij gehoord hebben. Dat komt omdat wij 2,5 week op vakantie waren in Zuid-Frankrijk (in de buurt van Nice). We hebben toen even de boel de boel gelaten en hebben vooral genoten van elkaar en van onze vrienden die ook een paar dagen zijn langs gekomen. We hebben veel gezien, lekker geplonsd in het zwembad en spelletjes gespeeld. Het was een vakantie van twee uiterste. Intens verdriet en intens geluk!

Je neemt jezelf mee

Als je op vakantie bent dan kun je prima de boel die thuis is, thuis laten, maar je neemt wel jezelf mee op vakantie. Soms heel gezellig, soms juist helemaal niet gezellig. Want dat betekent dat je ook tijdens je vakantie tegen dingen aan gaat lopen. De weg die ik aan het bewandelen ben gaat dan ook gewoon door. Juist als je op vakantie bent, dan sta je vaak net even iets verder van dingen af en kijk je er met andere ogen naar.

Aanvaring met gedachtes en emoties

Zo had ik een week geleden een enorme aanvaring met mijn eigen gedachtes en emoties uit het verleden. Ik schrok er eerst zelf even van.
Ik had een kleine onenigheid. Achteraf gezien stelde het ook echt niks voor. Maar ik zat die dagen daarvoor ook niet helemaal lekker in m’n vel. Ik had last van mezelf. En toen was die kleine onenigheid het laatste zetje. Ik voelde me zo intens verdrietig en alleen. De gedachtes kwamen omhoog: Je bent niet goed genoeg, je doet alles verkeerd, wat ben je nu voor een persoon? Ik was er op dat moment zo ontzettend klaar mee dat ik het liefst wou ‘weglopen’.

Hij luistert toch niet

In plaats van dat ik ‘hulp’ vroeg aan Sven, ging ik alleen in een hoekje zitten huilen. Ik probeerde wel te bidden, maar dan kwam de gedachte omhoog: Hij luistert toch niet. Uiteindelijk werd ik rustig en ging ik weer slapen. Alleen ik werd de volgende niet ‘lekker’ wakker. Uiteindelijk heb ik dit verhaal durven te delen met anderen. Toen werd me duidelijk gemaakt dat ik dit niet alleen hoef te doen. Misschien dat ik vroeger dat gevoel had, maar dit is niet meer vroeger. Dit is nu en nu is het anders. Nu is geen vroeger meer. Nu staan er mensen om me heen die van mij houden en die me willen helpen als ik het even niet alleen kan. Naast hun staat ook Jezus. Ook Hij wil mij helpen als ik Hem toelaat.

Samen bidden

Afsluiten voor alles en iedereen is wat mijn gedachtes doen, maar wat mij niet zal helpen. De volgende keer zal ik Sven wakker maken en vragen aan hem om samen met mij te bidden. Hoe lastig ik dat ook vind. Maar soms kun je het niet alleen. Soms lukt het je ook niet om alleen naar God te gaan. Want ik merk dat mijn gedachtes soms zo sterk zijn. Laatst las ik een mooie zin van Cees Bots: Niets of niemand heeft het vermogen om jou ongelukkig te maken… Alleen je eigen gedachten zijn daartoe in staat… Je hoeft ze alleen maar te geloven…

En dat is zo waar, maar oh zo moeilijk om die gedachtes niet te geloven. Maar goed, het feit dat ik ze herken is al een stap vooruit. Ja, het doet soms heel erg pijn en dat is niet fijn om te voelen. Maar daarom is het des te belangrijker om te weten dat er mensen om je heen zijn. Je hoeft het niet alleen te doen!

Wolk van geluk

Zo ging ik van een diep-dal-gevoel naar de wolk van geluk. Afgelopen donderdag vertrokken we al een stukje richting huis. We hadden voor 2 nachten een hotelletje geboekt in Villeneuve les Avignon (ligt pal naast de stad Avignon). Erg mooie stad overigens! Het was een mooi boetiek-hotelletje en we hadden een suite geboekt, omdat die nog vrij was. Ontbijt op de kamer was inbegrepen.

21 september 2018

Vrijdagochtend (21 september) werd het ontbijt gebracht. Het dienblad was mooi versierd met rozenblaadjes en een roosje. Ik dacht: Wat leuk, ze pakken het hier groot uit. Maar dat zal er wel bij horen, omdat we een suite geboekt hebben. Niet wetende dat die rozenblaadjes natuurlijk niet standaard was 😉 Toen maakte ik nog even de grap naar Sven toe: “Jeetje, zo’n mooi ontbijtje heb ik nog nooit van je gekregen.” Niet wetende dat hij dit juist zo mooi versierd geregeld had (nogmaals sorry schat!).

Toen ging ik zitten en kwam Sven naar buiten toe. Sven ging op z’n knieën en zei: “Dit ontbijtje is er natuurlijk niet zomaar.” Ik dacht 1 seconde: Nee, dit is niet waar? Maar dit was zeker waar en toen vroeg Sven die ene vraag. Die ene vraag waar ik al heel lang op hoopte en wenste. Die ene vraag waar ik natuurlijk meteen volmondig JA op zei! Wil je met me trouwen?

Drie eenheid

Ik was volledig in tranen van geluk. Hij gaf me een prachtige ring. Een ring met 3 steentjes erin. Een ring met een betekenis. De 3 steentjes staan voor: Sven, Jezus en ik. De 3 eenheid. Want met z’n drieën zullen wij een Hemels huwelijk ontvangen.

Momenteel zweef ik nog steeds rond op die wolk van geluk. Ik blijf naar die ring kijken en ik blijf terugdenken aan afgelopen vrijdagochtend. Zo heeft onze vakantie een wending gekregen die ik zeker niet zag aankomen. Ik heb vaak snel dingen door, maar deze zag ik echt niet aankomen. Maar dat is denk ik wel aan mijn gezicht af te lezen hieronder 😉

Nu mag ik mezelf de Verloofde van en Bride to be noemen. Wauw..

Blogs

Laat je leiden door de Heilige Geest en niet door jezelf

Leestijd: 5 minuten

Lijn jouw agenda op met die van God en bepaal niet zelf wat God zou moeten doen volgens jou. Dat waren één van vele mooie woorden die ik afgelopen zondag hoorde.

Een eye-opener

Twee blogs geleden schreef ik dat ik boos was op God, omdat Hij voor mijn gevoel niet naar mij luisterde. Hij deed eigenlijk niet wat ik vroeg aan Hem. Nou, ik ben afgelopen zondag wel even met beiden benen op de grond gezet. De preek was voor mij bedoelt, daar kon ik echt niet omheen. God heeft me door die preek laten zien waarom dingen wellicht niet zo lopen zoals jij dat graag zou willen. Het was voor mij echt een eye-opener.

God leidt jou en niet andersom

Je kan namelijk van God geen automaat maken. God leidt jou en jij leidt niet Hem! Stiekem was ik God wel aan het leiden. Ik had ondertussen een heel lijstje met punten waarvan ik vond dat daar iets aan moest veranderen. Hoofdpijn moest genezen, mijn duizeligheid moest genezen, etc.. Ook had ik er zelfs ideeën over hoe Hij dat zou kunnen doen.

Alleen Hij doet de dingen op Zijn manier. Hij weet namelijk wat de juiste manier is. Hij zal het altijd op die ene manier doen waarvan Hij weet dat het goed voor je is. Alleen zal Zijn manier niet altijd aansluiten op jouw gevoel en kan het tegen jouw eigen prioriteiten in gaan. Want wellicht wil God eerst op een ander vlak mij genezen, voordat Hij zich gaat richten op mijn duizeligheid.

Jezus is het hoofd

Jezus is het hoofd en jij bent het lichaam. Het hoofd leid en niet het lichaam. Maar probeer dat maar eens los te laten. Ik vind dat heel lastig. Als ik ergens last van heb dan wil ik daar snel weer vanaf. Maar vaak heb ik erger last van, omdat ik een grens heb overschreden en dan leer ik er juist weer van. Als God mij steeds zou genezen op het moment dat ik een grens heb overschreden, dan zou ik die grens blijven overschrijden. Dat is wat Hij ook niet wil. Hij wil goed voor ons zorgen, maar Hij wil ook dat wij goed voor onszelf zorgen.

De boodschap was: laat je leiden door de Heilige Geest. Vraag God om jou te leiden, want je zal altijd in de belofte eindigen. Misschien niet via de weg die je zelf voor ogen had, maar misschien nog wel beter.

Menselijke neigingen

Alleen de menselijke neigingen zorgen ervoor dat je vaak de stem van de Heilig Geest niet verstaat. Marcel had een lijstje gemaakt van de menselijke neigingen:

Eigen prioriteiten
Kinderlijke verwachtingen
Eigenwijsheid (ik geloof dat gewoon anders)
Koppigheid en trots

Ik kan me heel erg vinden in nummer 1 en 2. Ik heb al hele ideeën hoe iets opgelost zou moeten worden en wat er opgelost moet worden en ik verwacht altijd een hele hoop. Van God, maar ook van de mensen om mij heen. Wat uiteindelijk vaak resulteert in teleurstellingen.

De Heilige Geest stuurt je stapje bij stapje

Toen er werd gesproken over het je laten leiden door de Heilige Geest, moest ik meteen aan een situatie van afgelopen week denken. Er werd verteld dat de Heilige Geest jou in kleine dingen zal proberen te sturen, stapje bij stapje.

Wij hadden een tijdje geleden de heg laten snoeien, ook een stuk van de heg wat achteraf een gedeelde heg was met de buren. We hadden het een flink stuk terug laten snoeien, alleen er kwamen wat kale plekken tevoorschijn wat we niet wisten. Toen de buren terugkwamen van vakantie zagen ze die heg en een paar dagen later stond de buurvrouw aan de deur. Ze vroeg wat er met de heg was gebeurd. Ik had het verhaal uitgelegd en ze gaf aan dat het prima was, maar de volgende keer hoefde wij hun kant niet te snoeien. Ze liet het namelijk expres een stuk over de stoep groeien (dat verklaarde die rare, kale plekken). Maar goed, ik had m’n excuses aangeboden en het was goed.

Twee dagen later kreeg ik ineens een ingeving. Ik zei tegen Sven, ik ga een bosje bloemen halen voor de buurvrouw, omdat ik het toch vervelend vind. De volgende dag begon ik alweer te twijfelen. Ik dacht, moet ik dat nu wel doen? Is dat niet overdreven? En stiekem heb ik toch niet zo zin meer.
Maar ik bleef het gevoel houden dat ik het juist wel moest doen.

Toen ik naar de winkel ging twijfelde ik nog steeds, maar toch nam ik een bosje mee. Ik dacht nog bij mezelf, als ik het niet geef, dan kan ik het alsnog in een eigen vaasje doen 😉
Maar uiteindelijk ben ik toch het bosje bloemen gaan brengen en kreeg ik een positieve reactie ‘Het had niet gehoeven, maar het wordt zeer gewaardeerd’ ervoor terug.

Dit was maar een klein dingetje. Een klein gebaar waarbij ik al enorm twijfelde of ik het wel moest doen ja of te nee. Dus ik ben blij dat de Heilige Geest met kleine “oefeningen” begint, want dit vond ik al een lastige 😉

Ik weet het niet beter

Ik schijn ook een mens te zijn die last heeft een eigen kapitein aan boord die het zogenaamd allemaal beter weet. Maar ik weet het eigenlijk helemaal niet beter. Als ik het beter had geweten, dan had ik niet in bepaalde situaties gezeten toch?

Dus lieve Vader, ik zou graag geleid willen worden door U, door de Heilige Geest. Want U weet meer dan ik en U weet beter wat goed voor mij is. En ik mag leren vertrouwen in U.

Stel jezelf de vraag: Laat ik me leiden door de Heilige Geest of door mezelf?

Blogs

Wanneer laat jij de leugen los dat het “touwtje” jou kan tegenhouden?

Leestijd: 4 minuten

Afgelopen week heb ik een hoop preken geluisterd via de Redemption app. Heerlijk is dat. ‘s Ochtends onderweg naar m’n werk even opladen. Één preek sprong er voor mij wel uit. Dat ging over het loslaten van leugens. Leugens waar je al jarenlang in gelooft en die voor jou waarheden zijn geworden. Maar door die leugens voel je je klein, waardeloos, onzeker, niet gewenst, lelijk, etc…

De kleine olifant

Het geloven in een leugen, werd heel mooi verbeeld door het verhaal van de kleine olifant die vanaf jongs af met één poot vastgebonden werd aan een touw. De kleine olifant probeert weg te lopen, maar dat lukt niet. Hij zit vast. Zijn lichaam en geest raken gewend aan het feit dat hij niet kan weglopen als hij dat touwtje om zijn poot heeft. De olifant wordt groter en groter. We weten dat een olifant zo groot en sterk wordt dat hij met gemak dat touwtje kapot kan trekken. Maar ondertussen gelooft de grote olifant dat hij dat niet kan. Hij is zo gaan geloven dat dit dé waarheid is, waardoor hij het niet eens meer probeert.

Hoeveel touwen zitten er om jouw enkels?

Hoeveel touwen heb jij om jouw enkels zitten? Ik heb er wel meer dan één. Maar in mijn reis met Jezus vallen er steeds meer touwen af. Ik ben er nog niet, maar Jezus zorgt ervoor dat er geen nieuwe meer bijkomen. Want Hij verteld mij dagelijks hoe geliefd ik ben en dat al die leugens niet waar zijn. Alleen het herschrijven van je hart is een weg, maar gelukkig hoef ik die niet alleen te bewandelen. Jezus helpt mij.

De duivel laat je geloven in leugens

De duivel daarentegen die helpt jou graag met het geloven in leugens. Hij wil maar al te graag dat jij blijft geloven in leugens. En zal er dan ook alles aan doen om jou te laten geloven dat zijn leugens, jouw waarheid is.

Die weerstand voel ik soms enorm. Dan schieten er weer gedachtes door m’n hoofd van: Je bent niet goed genoeg. Je doet het verkeerd Zie je wel, God luistert niet naar jou. Dat vind ik soms erg moeilijk. Want probeer dan het tegenovergestelde te geloven. Zeker als ik wat kwetsbaarder ben, dan vind ik dat lastiger.

Bemoediging

In de preek werd ook iets anders moois gezegd en dat stukje probeer ik dagelijks voor mezelf te herhalen. Wellicht heb jij er ook wat aan 🙂 Zeg dit hardop:

Ik ben geliefd.
Ik mag er zijn.
Ik ben mooi.
Ik ben geaccepteerd.
Ik ben goed genoeg.
Ik heb kwaliteiten.
Ik heb zelfvertrouwen.
Ik straal.
Ik ben waardevol.
Ik ben wie Hij zegt dat ik ben.
God houdt onvoorwaardelijk van mij.
God laat mij nooit in de steek.
God zal mij altijd helpen.
God staat altijd naast mij.
God heeft een hoopvolle toekomst voor ogen.

Vraag daarna aan de duivel: “En wie ben jij eigenlijk?”

Jij bent belangrijk

Ik vind dit zo helpend, omdat ik een beetje moet lachen om de laatste zin, maar soms zo erg helpt om op de momenten dat je jezelf verliest in je leugens en niet helpende gedachten om dan even een pas op te plaats te maken en te zeggen: “Hé duivel, hé gedachtes, wie denk jij wel niet dat jij bent? Jij bent allang verslagen aan het kruis. Denk je nu werkelijk dat Jezus mij in de steek zal laten? Weet je, geloof jij lekker in jouw eigen leugens, dan geloof ik in mijn nieuwe waarheden! Deal?” 😉

De duivel is niet belangrijk, maar jij wel! En hoe belangrijker jij wordt, hoe erger de duivel ervan zal balen. Maar ach, dat is zijn verlies, niet de onze. Hij kan, spreekwoordelijk gezegd, de pot op.

Help elkaar

Laten we elkaar bemoedigen hierin. Want het lukt niet alleen. Ik heb ook mensen om me heen nodig die me af en toe helpen hierin. Die net even de juiste dingen zeggen. Want makkelijk is het niet. Dat heb ik wel ervaren. Maar als ik zie waar ik vandaan ben gekomen en waar ik nu sta, dan zie ik dat ik al hele grote stappen heb gemaakt. En dat geeft me vertrouwen. De touwtjes vallen langzaam eraf. Wanneer verwijder jij jouw touw(tjes)?

Blogs

Help, want ik weet het niet…

Leestijd: 4 minuten

Op dit moment dat ik deze blog schrijf voel ik me moe, boos, gefrustreerd, verdrietig en slaat de paniek toe. Wat is de veroorzaker? Mijn hoofdpijn! die ik al een paar dagen heb. Ik ga ermee naar bed en ik word er weer mee wakker.

Ik ben boos

Ik ben boos op God, omdat Hij voor mijn gevoel mij niet hoort. Ik ben boos omdat ik afspraken af moet zeggen, omdat het anders te veel voor me is. Gefrustreerd omdat het zo lang aanhoud en ik niet weet waar ik nu goed aan doe en wat helpt. Verdrietig omdat ik me in de steek gelaten voel door Hem. De paniek slaat toe, omdat ik bang ben dat het iets blijvend gaat zijn, net zoals mijn duizeligheid.

Geen tijd aan genezing

Ik weet dat er geen tijd zit aan genezing. Maar ik ervaar wel dat ik heel veel moeite moet doen om in Zijn rust te blijven en het bij Hem neer te leggen. Want ik zie weinig resultaat. Misschien wil ik te veel, te snel. Dat zou best kunnen. Maar die duizeligheid loopt al ruim 8,5 jaar met mij mee en de laatste maanden in combinatie met hoofdpijn. Dus ik ben er eigenlijk wel goed klaar mee!

Leven en niet meer overleven

Zoals ik wel eens in mijn eerdere blog heb geschreven, ik wil LEVEN! En NIET meer overleven! Ik wil graag dingen doen en niet beperkt worden. Als ik met bepaalde grenzen moet leven, ook prima. Maar laat mij dan zien wat die grenzen zijn, want ik zie ze niet helemaal. Als ik per ongeluk mijn grens heb overschreden, laat me dan zien wat ik dan kan doen om mezelf weer te laten herstellen.

Focus op Jezus

Voor mijn gevoel doe ik soms maar wat. Vooral op het moment dat ik de grip kwijt ben, zoals nu, dan weet ik niet meer wat ik moet.
Ok, ik hoor het al iemand zeggen: “Focus je niet op jouw problemen en op jezelf, maar focus je op Jezus.” Maar nu denk ik: Hoe dan? Wat moet ik dan nu letterlijk doen? Hoe richt ik mij dan op Hem. Hij staat niet letterlijk voor me.

Gouden buizen

Ik heb een tijd geleden een preek gehoord van Joseph Prince waarin hij uitlegde over de gouden buizen in je leven. Elke buis staat voor een bepaald thema zoals: gezondheid, financieel, werk, etc…. Op het moment dat je op een bepaald vlak je erg gaat focussen dan ga je die buis zelf dichtknijpen. Maar op het moment dat je dat doet, dan kan Gods voorziening er niet meer doorheen stromen. Want Gods voorziening stroomt door die buizen, continu, in overvloed.

Ik probeer steeds vast te grijpen aan dat verhaal. Maar op dit moment, als ik die hoofdpijn ervaar, kan ik er maar moeilijk omheen en kan ik maar moeilijk die focus op gezondheid loslaten. Dus onbedoeld knijp ik toch de buis van gezondheid dicht. Maar hoe laat ik ‘m los? Hoe doe ik dat? Want ik wil ‘m helemaal niet dichthouden. Ik wil Gods zijn voorziening er doorheen laten stromen. Want ik weet heel erg goed dat ik mezelf niet kan genezen, dat kan alleen Hij.

Wat zijn mijn grenzen?

Wat ik wel kan is het bij Hem neerleggen en goed voor mezelf leren te zorgen. Maar ook daar heb ik Zijn hulp in nodig. Want ik ken nog niet alle grenzen van mezelf en ik weet ook niet wat mijn herstel-manieren zijn. Hij weet het wel! Hij heeft mij geschapen en Hij kent mij beter dan ik mezelf. Dus Vader: “Laat aan mij zien wat mijn grenzen zijn. Laat de Heilige Geest mij leiden en niet mijn eigen ik. Laat aan mij zien hoe ik mezelf kan herstellen als ik onbedoeld een grens heb overschreden. Laat ook hierin de Heilige Geest mij daarin leiden. Ik vraag U dat in Jezus’ naam, Amen!”

Lieve lezers. Mochten jullie nog tips, antwoorden of ideeën hebben op mijn vragen en verhaal, dan sta ik daar voor open. In mijn eentje lukt het niet. Misschien moet ik het ook niet allemaal in m’n eentje willen oplossen. Help….

Blogs

Laat angst jouw verhaal niet schrijven, maar schrijf zelf jouw verhaal

Leestijd: 4 minuten

“Laat angst jouw verhaal niet schrijven, maar schrijf zelf jouw verhaal.” Wauw! Dat is zo waar! Maar oh zo moeilijk. Angst is een sluiper. Voordat je het weet doe je dingen niet, vanwege angst.

Niet laten leiden door angst

Vaak heb ik dat zelf niet eens door. Ik kan altijd wel een argument verzinnen waarom ik iets niet zou doen en dan te negeren dat eigenlijk angst mij tegenhoudt.

Me niet laten leiden door angst vind ik niet makkelijk. Zeker bij grote beslissingen in mijn leven. Zodra ik die ene grote beslissing maak, dan denk ik meteen: “Oh jeeh, als dat maar goed gaat. Weet ik het wel zeker? Maar straks kan ik het helemaal niet? Hoe gaat het zijn? Is dit eigenlijk wel voor mij weggelegd? En wat als ….?”

Angst houdt me tegen

En voordat ik het weet wil ik bijna mijn beslissing intrekken. Maar als ik diep in mijn hart kijk sta ik wel achter mijn beslissing, maar het is angst die mij tegenhoud, die mij aan het twijfelen brengt en onrust geeft. Maar als ik toe zou geven aan mijn angst, dan zou angst mijn verhaal gaan schrijven. Die zou mijn leven gaan bepalen. Dat betekent dat ik een hoop dingen niet zou gaan doen.

God is liefde

Een andere tekst die ik in huis heb hangen is: De sleutel om vrij te zijn van angst is liefde. God is liefde. Daar vind ik mijn antwoord. In dit soort situaties moet ik me niet richten op mijn angst, maar op God. Het is menselijk om dingen spannend te vinden, maar dat betekend niet dat je dingen moet laten. Dat is niet hoe Hij dat voor ogen heeft. Hij zou niks liever willen dan dat jij jouw dromen najaagt, hoe spannend die ook mogen zijn.
Besef je dan op zo’n moment dat Hij bij je is. Je hoeft het niet alleen te doen. En dat is wat bij mij nu anders is dan bijvoorbeeld 1,5 jaar geleden. Toen had ik het idee dat ik alles zelf moest doen en dat lukte me toch niet. Nu hoeft dit niet meer. Hij is er altijd en Hij kan alles! Hij is goed en heeft het beste met je voor.

Op de proef gesteld

Voor mij betekent dit nu niet dat het ineens alles makkelijker maakt. In dit soort situaties wordt ik juist heel erg op de ‘proef’ gesteld. Ga je toegeven aan je angst of richt je angst de rug toe en richt je je op Jezus? Pak jij Zijn hand vast en laat je door Hem leiden? Leg je jouw zorgen bij Hem neer en laat je het Hem oplossen of ga je het zelf proberen op te lossen? Ren je naar Jezus toe of ren je juist van Hem weg? Wat zou jij doen?

Ik vertrouw en geloof Hem

Wat zou ik doen? Ik zou me omdraaien en voorzichtig naar Jezus toelopen. Ik zou Zijn hand voorzichtig vastpakken (omdat ik het toch stiekem een beetje spannend vind), maar ik zou ‘m stevig vasthouden en niet meer loslaten. Ik laat me leiden door Hem over die ene weg die Hij voor ogen heeft. Niet de weg die angst voor ogen heeft! Ik vertrouw op Hem en niet op angst. Ik geloof in Hem en niet in angst. Angst is niet mijn wijze raadgever, dat is Jezus. Angst heeft mijn ongeluk voor ogen, maar Jezus heeft mijn geluk voor ogen en zal mij een hoopvolle toekomst geven.

Angst ziet jou als een bedreiging

Angst ziet jou als een bedreiging als jij jouw dromen najaagt. Geef daar niet aan toe! Jij bent gemaakt om mooie dromen na te jagen. Hij heeft grote plannen met mij, met jou, met iedereen. Het is aan jou wie jij daarin gelooft: jouw angst of jouw liefdevolle Vader? Ik weet wel wie ik kies. Wie kies jij?

Blogs

Verdienen of onverdiend?

Leestijd: 4 minuten

Soms heb je een week dat je helemaal wordt meegenomen in de waan van de dag. Ik sta op en als ik enigszins kan functioneren dan ga ik douchen, ontbijten en hop de auto in. Tijdens het douchen denk je aan wat er die dag komen gaat op je werk. Ben ik vrij dan ben ik druk aan het bedenken wat ik die dag zal gaan doen. Op mijn werk wordt ik vaak meteen meegenomen in het werk wat er ligt en de meetings. Tussendoor nog even lunchen en als de werkdag erop zit, hop de auto weer in. Thuis aangekomen is eigenlijk pas het moment dat ik denk, ok en nu even rust (mits ik niet iets zie liggen wat ik nog even kan doen 😉 ). Maar het (zeer) warme weer en een opzet-zwembad in de tuin motiveert me toch om lekker af te koelen en een boekje te gaan lezen of deze blog te typen.

Er is nog meer

Dit is vaak ook het moment dat ik denk “Oh ja, er is nog meer. God is er ook. En meteen daarna denk ik: Had ik niet meer bij Hem stil moeten staan? Vanochtend ben ik vergeten te bidden en ik heb te weinig aan Hem gedacht vandaag. Ik ben alleen maar druk geweest met het werk. Voordat ik het weet ga ik me schuldig voelen.

Maar is dat terecht? Moet je, je schuldig voelen tegenover Hem? Als ik die vraag aan Hem zou stellen, wat denk jij dat Hij zou zeggen? Zou Hij zeggen: “Goh Aida, Ik ben best teleurgesteld in jou. Je bent vandaag alleen maar met andere dingen bezig geweest. Je hebt niet eens de moeite genomen om te bidden. Ik vind dat erg jammer van je. Ik weet niet of Ik nog van je hou of dat Ik je nog belangrijk vind, want jij vond Mij vandaag ook niet zo belangrijk blijkbaar. Want je hebt niet veel aan Mij gedacht.”

Denk je dat Hij zoiets zou denken? Nee, natuurlijk niet! Zo is Hij niet. Hij houdt nog steeds van je en je bent nog steeds even belangrijk voor Hem. Ook al denk jij even niet aan Hem, Hij denkt de hele dag aan jou en staat elke dag naast je om je te helpen, te troosten of om gewoon van je te genieten wat je aan het doen bent. Hij dringt zich niet op, maar Hij loopt ook niet ineens weg.

Verwachtingen

Dat vind ik vaak lastig. Ik ben gewend dat mensen onder elkaar vaak veel van elkaar verwachten en dat ik veel van mezelf verwacht t.o.v. anderen. Wanneer er niet aan verwachtingen wordt voldaan dan loop je de kans om bijvoorbeeld een vriendschap kwijt te raken.

Toen ik jong was had ik daar veel moeite mee. Ik vond het moeilijk om vriendschappen te sluiten en als ik die had dan was ik bang om die weer kwijt te raken. Dus ik had vooral veel verwachtingen van mezelf en ik was vaak bang dat als ik mezelf zou zijn dat ze me dan niet meer leuk zouden vinden. Ik was bang om verlaten te worden en alleen te zijn (wat ook zeker is gebeurd). Ik vond het dan ook heel erg als een vriendinnetje bijvoorbeeld ziek was. Want ja, wat dan? Dan voelde ik me alleen op school.

Ik kan het me niet voorstellen

Dus het feit dat God onvoorwaardelijk naast je blijft staan no matter what, vind ik dan moeilijk te geloven. Of beter gezegd, ik geloof wel dat Hij dat doet, maar kan het me niet voorstellen. Ik heb het idee in mijn hoofd dat je er een hoop voor moet doen, dat je het moet verdienen.

Maar Hij zou zeggen: “Dat hoef je niet te verdienen Aida. Er is niks wat je moet doen of kan doen. Want Ik hou toch wel van je. Jij bent Mijn mooie, lieve vriendin en daar kan jij helemaal niks aan veranderen. Ik heb jou gecreëerd en Ik weet precies hoe jij in elkaar steekt nog voordat jij geboren werd. Ik heb grote plannen met jou. Dus vertrouw op Mij. Wij gaan een hele mooie reis samen maken.”

Ik ga graag met Hem verder op reis. Ook al is de reis soms zwaar en lastig, het is het zeker waard. Ik kom zulke mooie dingen onderweg tegen die ik niet zou willen missen.

Blogs

Een reis door mijn hart

Leestijd: 4 minuten

Een tijdje geleden heb ik het boek “Reis door je hart” gelezen van David de Vos. Daarin stond dat God jou wil helpen om een reis door je hart te laten maken. Om erachter te komen waar jouw pijnplekken liggen, jouw littekens. Maar Hij gaat alleen die reis met je aan wanneer jij dat wilt en er klaar voor bent. Hij zal jou niet dwingen. Hij zal jou dan jouw pijnplekken laten zien, maar nooit meer dan dat je aankan.

Laten we samen die reis gaan maken

Toen ik dat boek uit had zei ik tegen God: “Ok Vader, laten wij die reis samen gaan maken. Ik vind het doodeng, maar ik wil er samen met U achter komen waar mijn pijnplekken liggen. En het belangrijkste, hoe kan ik ermee om gaan?”

In de afgelopen tijd merk ik dat er steeds meer dingen aan mij ‘gepresenteerd’ worden. God laat me zien wat mijn triggers zijn en Hij helpt mij om bewuster te zijn van wat ik voel.

Uitgediepte voorvalletje

Vandaag had ik weer een afspraak staan bij mijn therapeut. Toen ik onderweg was, dacht ik bij mezelf: Waar wil ik het vandaag over hebben? Toen zei ik tegen God: “Laat Uw Heilige Geest maar leiden wat het mag worden vandaag.” En dat heb ik geweten 😉 Ik begon te vertellen over een klein voorvalletje. Iets wat eigenlijk weinig voorstelt. Ik ging met de therapeut dat voorvalletje uitdiepen, want zij zei: “Daar zit vaak meer achter.”

Het voorvalletje was het volgende: ik zat een verhaal te vertellen en halverwege mijn verhaal werd er gevraagd of ik even stil wou zijn, want er was even iets interessants op de tv. Niks bijzonders zou je zeggen. Maar op dat moment werd er een pijnplek geraakt en werd ik bot en begon ik te mopperen over het feit dat ik m’n verhaal niet mocht afmaken. Dat gaf weer een negatieve reactie naar de ander toe en toen was het cirkeltje rond. Dan hebben we het nog steeds over iets kleins.

Ik mag er niet zijn

Uiteindelijk gaat het niet om over hoe klein of hoe groot iets is. Als een pijnplek word geraakt dan zet dat iets in gang. In mijn geval werd de pijnplek ‘Ik mag er niet zijn’ geraakt. Dat is iets wat de kleine Aida denkt en voelt, maar de volwassen Aida weet dat het nu anders is, alleen die pijnplek is mijn waarheid altijd geweest en die mag nu vervangen gaan worden voor de waarheid van God. Want dat is niet God Zijn waarheid. Mijn waarheid mag herschreven gaan worden.

Alleen vind ik dat heel moeilijk. Ik vond de confrontatie vanmorgen ook heel moeilijk. Ook omdat ik naar die persoon niet eerlijk gereageerd heb. Ik heb die persoon het gevoel gegeven dat er niks tegen me gezegd kan worden en dat alles om mij draait.

Hoe denkt U over mij?

Ik zit nu midden in het proces en ik mag vaker aan God vragen mij hierin te helpen. Ik mag gaan waarnemen hoe ik het doe zonder oordeel en mijn pijnplek/gevoelens/behoefte in contact brengen met God. Ik mag aan Jezus vragen om mijn wond te verzorgen en vragen aan God: “Hoe denkt U over mij?”

Ik vind de confrontaties met mezelf super lastig. Ik baal er dan van dat het zo is. Maar het is nu eenmaal zoals het nu is. Daar kan ik niks meer aan veranderen. Wat ik nu wel kan doen is kijken hoe ik daar anders mee om kan gaan. Hoe meer ik het waarneem zonder oordeel, hoe meer ik kan gaan leren om anders om te gaan met een situatie/trigger. Omdat de pijnplek uiteindelijk ook zal gaan afnemen.

Help Vader

Alleen zolang ik er tegen blijf vechten en eraan blijf irriteren, dan neem ik de kleine Aida niet serieus en neem ik dus mezelf niet serieus.

Één ding weet ik nu wel, dit kan ik niet zonder Zijn hulp. Afgelopen zondag kregen we te horen dat juist in het midden van je problemen/zonden je juist naar Hem toe mag gaan. Juist dan! Dus lieve Abba Vader: “Hier ben ik met al mijn tekortkomingen. Help!”

Blogs

Gepasseerd station of toch niet?

Leestijd: 3 minuten

Keer op keer kom ik toch weer op hetzelfde station uit. Je denkt dat je een bepaald station al gepasseerd bent en dan gebeurt er iets (soms is het maar iets kleins) en ja hoor, sta je weer op dat station. Ik denk dan “huh, hoe dan?”

Een trigger gaat af

Een trigger gaat dan af. Dat kan door een ervaring van vroeger zijn waar je qua gevoel aan herinnerd wordt. Vaak klopt het gevoel van toen niet bij de situatie van nu. Al was ik me daar nooit bewust van. Het gevoel en de gedachtes overvielen me altijd. Ineens waren ze daar.

Tijdens m’n therapie heb ik geleerd dat dit niet klopt. Die gedachtes en gevoelens komen niet zomaar ineens uit de lucht vallen. Dit heeft altijd zo geleken omdat ik er nooit aandacht aan heb gegeven. Want dat deed pijn, en pijn heb ik altijd geprobeerd te vermijden. Wat op de korte termijn een prima oplossing leek, maar op de langere termijn niet.

Heart Clinic

In maart 2018 heb ik een Heart Clinic gedaan. Daar kwam naar voren waar mijn hart gewond is. Mijn eigenwaarde. Sinds ik me daar bewuster van ben geworden begin ik steeds meer die rode draad te ontdekken. Dat gaat zeker niet altijd gepaard met de gedachte dat ik dat prima vind. Ik vind het heel moeilijk. Want ik voel de pijn. Soms denk ik dan: Wat nu? Gaat het ooit beter worden?
Daarom merk ik dat wanneer er weer zo’n trigger af gaat, dat ik dat heel lastig vind. Want dan denk ik: Is die wond nog niet geheeld?

Laat Jezus jouw lasten dragen

Blijkbaar niet… En ik weet ergens ook wel dat dingen tijd nodig hebben. Ik ben nu pas dit nieuwe pad ingeslagen. Het pad waarbij ik niet alleen hoef te ploeteren. Maar een pad waarbij Jezus naast mij loopt en zegt: “Geef jouw lasten nu maar aan mij. Jij hebt er al genoeg jaren mee gelopen. Dit is niet wat Ik voor jou hebt gewild. Maar daarom ben Ik zo blij dat je Mij hebt gevonden, zodat Ik jou nu eindelijk kan helpen. Want jij kan dit niet alleen. Dat heb je zelf al ondervonden. Richt je op Mij en niet op die negatieve gedachtes. Je weet dat deze gedachtes niet van Mij komen. Ik ben er voor je en Ik zal jou nooit in de steek laten. Jij bent Mijn geliefde dochter.”

Wauw! Ik vergeet dat nog wel eens.. Ik ben gewend om zelf te moeten werken en dat hoeft nu niet meer. Alleen is het lastig om dat los te laten. Maar dat is niet erg. Hij weet dat en Hij rent nog steeds niet weg.

No mountain to high

Vandaag was de titel van de preek: “No mountain to high”. Voor Hem is niks te moeilijk of te zwaar. De bergen die ik tegen kom hoef ik niet zelf proberen te trotseren. Want ik weet dat dat me alleen niet gaat lukken. Hij kan bergen verplaatsen of zelfs verpletteren!
Laat Hem doen waar Hij goed in is en dan doe ik waar ik goed in ben mede dankzij Hem.

Dank U Vader dat ik U heb leren kennen. Ik hoop dat meer mensen die U nog niet kennen U ook zullen leren kennen. Want U brengt zoveel liefde en licht met U mee. U brengt licht in de duisternis en ik denk dat een hele hoop mensen een lichtje kunnen gebruiken in hun duisternis. U bent goed en ik wil iedereen zegenen met Uw liefde. In Jezus’ naam, Amen.